در لکچر انگلیسی درباره فضا به شگفت‌آورترین حقایق درباره فضا و کیهان می‌پردازیم. کیهان بی‌انتها عجایب بسیاری دارد که برخی از آن‌ها به‌راحتی می‌تواند شما را متحیر کند. پس حتما تا انتهای این لکچر همراه ما باشید تا ۲۰ حقیقت شگفت‌انگیز درمورد فضا آشنا شوید. در قسمت لکچر انگلیسی هم می‌توانید نحوه صحیح نوشتن لکچر را یاد بگیرید هم لکچرهای انگلیسی با موضوعات مختلف را بخوانید.
20 Amazing Facts About Space
۲۰ حقیقت شگفت‌انگیز درباره فضا
1. Neutron stars can spin at a rate of 600 rotations per second
۱. ستارگان نوترونی می‌توانند با سرعت ۶۰۰ چرخش در ثانیه بچرخند
Neutron stars are one of the possible evolutionary end-points of high mass stars. They're born in a core-collapse supernova star explosion and subsequently rotate extremely rapidly as a consequence of their physics. Neutron stars can rotate up to 60 times per second after birth. Under special circumstances, this rate can increase to more than 600 times per second.
ستارگان نوترونی یکی از نقاط پایانی احتمالی تکاملی ستارگان با جرم بالا هستند. آن‌ها در یک انفجار ستاره ابرنواختری با فروپاشی هسته متولد می‌شوند و متعاقبا در نتیجه فیزیکشان با سرعت بسیار بالایی می‌چرخند. ستاره‌های نوترونی پس از تولد می‌توانند تا ۶۰ بار در ثانیه به دور خود بچرخند. در شرایط خاص، این میزان می‌تواند به بیش از ۶۰۰ بار در ثانیه افزایش یابد.
2. Space is completely silent
۲. فضا در سکوت کامل است
Sound waves need a medium to travel through. Since there is no atmosphere in the vacuum of space, the realm between stars will always be eerily silent.
امواج صوتی برای حرکت به ماده نیاز دارند. از آنجاکه هیچ جوی در خلا فضا وجود ندارد، قلمرو بین ستاره‌ها همیشه به طرز وحشتناکی ساکت است.
That said, worlds with atmospheres and air pressure do allow sound to travel, hence why there's plenty of noise on Earth and likely other planets as well.
گفته می‌شود، جهان‌های دارای اتمسفر و فشار هوا به صدا اجازه حرکت می‌دهند، به همین دلیل است که صدای زیادی در زمین و احتمالا سیارات دیگر وجود دارد.
3. Our Sun is actually a star
۳. خورشید ما در واقع یک ستاره است
Can you name the closest star to Earth? It may seem like a trick question, but it’s actually the Sun. While our Sun is extremely important to life on Earth, and may seem extraordinary to us, it is actually a very ordinary star in terms of the universe.
آیا می‌توانید نزدیک‌ترین ستاره به زمین را نام ببرید؟ ممکن است به نظر یک سوال گمراه‌کننده باشد، اما در واقع پاسخ آن خورشید است. در حالی که خورشید ما برای حیات روی زمین بسیار مهم است و ممکن است برای ما خارق‌العاده به نظر برسد؛ در حقیقت از نظر کیهان یک ستاره بسیار معمولی است.
Stars are giant objects, mainly made of hydrogen and helium, that produce light and heat from internal nuclear forces. More simply, a star is a giant ball of gas held together by its own gravity with nuclear reactions at its core. Our sun is classified as a main sequence G-type star.
ستاره‌ها اجرام غول‌پیکری هستند که عمدتا از هیدروژن و هلیوم ساخته شده‌اند که نور و گرما را از نیروهای هسته‌ای داخلی خود تولید می‌کنند. به شکل ساده‌تر، ستاره یک توپ غول‌پیکر از گاز است که توسط گرانش خود با واکنش‌های هسته‌ای در مرکز آن به هم متصل شده است. خورشید ما به عنوان یک ستاره نوع G طبقه‌بندی می‌شود.
Stars are the building blocks of galaxies. While we can never count all the stars in the universe, astronomers estimate that there are approximately 300 billion stars in our Milky Way galaxy alone. There are billions of galaxies (with many different types) in our universe, each with millions to billions of stars.
ستاره‌ها اجزای سازنده کهکشان‌ها هستند. در حالی که هرگز نمی‌توانیم تمام ستارگان جهان را بشماریم، ستاره‌شناسان تخمین می‌زنند که تقریبا ۳۰۰ میلیارد ستاره تنها در کهکشان راه شیری وجود دارد. میلیاردها کهکشان (با انواع مختلف) در جهان ما وجود دارد که هر کدام میلیون‌ها تا میلیاردها ستاره دارند.
4. There is an uncountable number of stars in the known universe
۴. تعداد بی‌شماری از ستاره‌ها در جهان شناخته‌شده وجود دارد
We basically have no idea how many stars there are in the universe. Right now we use our estimate of how many stars there are in our own galaxy, the Milky Way. We then multiply that number by the best estimate of the number of galaxies in the universe. After all that math, NASA can only confidently say that there are zillions of uncountable stars. A zillion is any uncountable amount.
اساسا نمی‌دانیم چه تعداد ستاره در جهان وجود دارد. در حال حاضر از تخمین خود از تعداد ستاره‌های کهکشان خودمان، کهکشان راه شیری، استفاده می‌کنیم. سپس آن عدد را در بهترین حدس تعداد کهکشان‌های جهان ضرب می‌کنیم. پس از آن همه ریاضی و حساب کتاب، ناسا فقط می‌تواند با اطمینان بگوید که زیلیون‌ها ستاره غیرقابل شمارش وجود دارد. یک زیلیون به هر مقدار غیرقابل شمارش می‌گویند.
An Australian National University study put their estimate at 70 sextillion. Put another way, that's 70,000 million million million.
یک مطالعه در دانشگاه ملی استرالیا تخمین زده است که تعداد آن‌ها ۷۰ سکستلیون است. به عبارت دیگر، ۷۰۰۰۰ میلیون میلیون میلیون.
5. The Apollo astronauts' footprints on the moon will probably stay there for at least 100 million years
۵. ردپای فضانوردان آپولو روی ماه احتمالا حداقل تا ۱۰۰ میلیون سال در آنجا باقی خواهد ماند.
Since the moon doesn't have an atmosphere, there's no wind or water to erode or wash away the Apollo astronauts' mark on the moon. That means their footprints, roverprints, spaceship prints, and discarded materials will stay preserved on the moon for a very long time.
از آنجاکه ماه جو ندارد، هیچ باد یا آبی برای فرسایش یا شستن آثار فضانوردان آپولو روی ماه وجود ندارد. یعنی رد پای آن‌ها، ردپای کاوشگرها، آثار فضاپیما و مواد دور ریخته شده آن‌ها برای مدتی بسیار طولانی در ماه باقی می‌ماند.
They won't stay there forever, though. The moon is still a dynamic environment. It's actually being constantly bombarded with "micrometeorites," which means that erosion is still happening on the moon, just very slowly.
با این حال، آن‌ها برای همیشه آنجا نخواهد ماند. ماه همچنان یک محیط پویا است. در واقع دائما با «ریز شهاب‌سنگ‌ها» بمباران می‌شود، که به این معنی است که فرسایش هنوز در ماه اتفاق می‌افتد، فقط به کندی صورت می‌گیرد.
6. 99 percent of our solar system's mass is the sun
۵. ۹۹ درصد جرم منظومه شمسی ما خورشید است
Our star, the sun, is so dense that it accounts for a whopping 99 percent of the mass of our entire solar system. That's what allows it to dominate all of the planets gravitationally.
ستاره ما، خورشید، آنقدر متراکم است که ۹۹ درصد از جرم کل منظومه شمسی را تشکیل می‌دهد. این دلیلی است که به آن اجازه می‌دهد تا از نظر گرانشی بر تمام سیارات تسلط داشته باشد.
Technically, our sun is a "G-type main-sequence star" which means that every second, it fuses approximately 600 million tons of hydrogen to helium. It also converts about 4 million tons of matter to energy as a byproduct.
از نظر فنی، خورشید یک «ستاره دنباله اصلی نوع G»است، به این معنی که در هر ثانیه، تقریبا ۶۰۰ میلیون تن هیدروژن را [با عمل هم‌جوشی هسته‌ای] به هلیم تبدیل میکند. همچنین حدود ۴ میلیون تن ماده را به‌عنوان محصول جانبی به انرژی تبدیل میکند.
When the sun dies, it will become a red giant and envelop the Earth and everything on it. But don't worry: That won't happen for another 5 billion years.
زمانی که خورشید بمیرد، به یک غول سرخ تبدیل می‌شود و زمین و همه چیز روی آن را در بر می‌گیرد. اما نگران نباشید: تا ۵ میلیارد سال دیگر این اتفاق نخواهد افتاد.
7. If two pieces of the same type of metal touch in space, they will bond and be permanently stuck together
۷. اگر دو قطعه از یک نوع فلز در فضا با هم برخورد کنند، به هم پیوند می‌خورند و برای همیشه به یکدیگر می‌چسبند
This amazing effect is called cold welding. It happens because the atoms of the individual pieces of metal have no way of knowing that they are different pieces of metal, so the lumps join together.
این اثر شگفت‌انگیز جوش سرد نامیده می‌شود. جوش سرد به این دلیل اتفاق می‌افتد که اتم‌های هر تکه فلز به هیچ وجه نمی‌دانند که متعلق به قطعات فلزی متفاوت هستند، بنابراین توده‌ها به هم پیوند می‌خورند.
This wouldn't happen on Earth because there is air and water separating the pieces. The effect has a lot of implications for spacecraft construction and the future of metal-based construction in vacuums.
این اتفاق روی زمین نمی‌افتد زیرا هوا و آب وجود دارد که قطعات را از هم جدا میکند. این اثر پیامدهای زیادی برای ساخت فضاپیما و آینده ساخت و ساز مبتنی بر فلز در خلا دارد.
8. One day on Venus is longer than one year on Earth
۹. یک روز در زهره بیشتر از یک سال روی زمین است
Venus has an extremely slow axis rotation that takes about 243 Earth days to complete one full cycle. Funny enough, it takes Venus even less time in Earth years in order to complete one revolution around the sun -- 226 to be exact.
زهره دارای یک چرخش محور بسیار کند است که برای تکمیل یک چرخه کامل به دور خود حدود ۲۴۳ روز زمینی طول می‌کشد. به اندازه کافی خنده‌دار است که زهره برای چرخیدن به دور خورشید به کمتر از یک سال زمینی نیاز دارد. - ۲۲۶ روز اگر بخواهیم دقیق بگوییم.
Furthermore, the sun rises every 117 Earth days, which means that the sun will rise only two times during each year, which is also all technically on the same day. Since Venus also rotates clockwise, the sun will rise in the west and set in the east.
علاوه بر این، خورشید هر ۱۱۷ روز زمینی طلوع میکند، به این معنی که خورشید در طول هر سال تنها دو بار طلوع میکند، که از نظر فنی در یک روز رخ می‌دهد. از آنجاکه زهره نیز در جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخد، خورشید از غرب طلوع و در شرق غروب میکند.
9. Vast amounts of water have been found in space
۹. مقادیر زیادی آب در فضا پیدا شده است
Earth’s oceans may not be that unique. Three of Jupiter’s moons (Europa, Ganymede, and Callisto) and two of Saturn’s (Enceladus (pictured above) and Titan) are thought to have underwater seas.
اقیانوس‌های زمین ممکن است آنقدرها منحصر‌به‌فرد نباشند. سه قمر مشتری (اروپا، گانیمد و کالیستو) و دو قمر زحل (انسلادوس و تیتان) دارای دریاهای زیر آبی هستند.
Europa’s ocean may contain over twice the volume of water found on Earth. However, the most water ever discovered surrounds a black hole some 12 billion lightyears away.
اقیانوس اروپا (قمر مشتری) ممکن است بیش از دو برابر حجم آب موجود در زمین را داشته باشد. با این حال، بیشترین آبی که تاکنون کشف شده است، سیاهچاله‌ای را در فاصله ۱۲ میلیارد سال نوری از ما احاطه کرده است.
This region contains vast amounts of water vapor, the equivalent of 140 trillion times the volume of water in Earth’s oceans.
این منطقه حاوی مقادیر زیادی بخار آب است که معادل ۱۴۰ تریلیون برابر حجم آب اقیانوس‌های زمین است.
10. There is gravity on the ISS
۱۰. در ایستگاه فضایی بین‌المللی گرانش وجود دارد
Footage of astronauts on the ISS may give the impression of a gravity-free environment, but onboard gravity is actually only 10-11% weaker than it is on Earth’s surface.
فیلم فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی ممکن است تصور محیطی عاری از گرانش را ایجاد کند، اما گرانش آن در واقع تنها ۱۰ تا ۱۱ درصد ضعیف‌تر از گرانش سطح زمین است.
Astronauts float freely due to the ISS’s continual state of free-fall, the same effect experienced by skydivers.
فضانوردان به دلیل وضعیت سقوط آزاد مداوم ایستگاه فضایی بین‌المللی، آزادانه شناور می‌شوند، همان اثری که چتربازان تجربه می‌کنند.
The difference with the ISS is that it also has horizontal motion. As the ISS moves ‘sideways’ and falls towards Earth, the horizon curves away beneath it at the same rate, keeping the ISS in orbit and simulating a feeling of weightlessness for anyone on board.
تفاوت ایستگاه فضایی بین‌المللی این است که حرکت افقی نیز دارد. همانطور که ایستگاه فضایی بین‌المللی به طرفین حرکت میکند و به سمت زمین سقوط میکند، خط افق نیز با همان سرعت از زیر آن انحنا می‌یابد و ایستگاه فضایی بین‌المللی را در مدار نگه می‌دارد و احساس بی‌وزنی را برای هر کسی که درون آن قرار دارد، شبیه‌سازی میکند.
11. The position of the North Star will change over time
۱۲. موقعیت ستاره شمالی در طول زمان تغییر میکند
Navigation will be weird when Polaris stops being the North Star in about 13,000 years. In case you didn't know, Earth's axis goes through a motion called "precession" which means that the planet's axis will change, and trace out the shape of a cone--even if it's slightly.
جهت‌یابی زمانی که ستاره قطبی در حدود ۱۳۰۰۰ سال بعد، دیگر ستاره قطبی نباشد، عجیب خواهد بود. اگر نمی‌دانستید بدانید که محور زمین از طریق حرکتی به نام «انحراف محوری» حرکت میکند که به این معنی است که محور سیاره تغییر میکند و شکل یک مخروط را ایجاد میکند؛ حتی اگر تغییر آن اندک باشد.
When this occurs, it takes around 26,000 years for the axis to trace out a complete cone shape. Polaris, the Earth's current "North Star" will eventually begin to shift positions as the Earth undergoes precession.
هنگامی که این اتفاق می‌افتد، حدود ۲۶۰۰۰ سال طول می‌کشد تا محور یک شکل مخروطی کامل را ایجاد کند. از آنجاکه زمین تحت تغییر محور قرار می‌گیرد، پولاریز، «ستاره شمالی» کنونی زمین در نهایت شروع به تغییر موقعیت خواهد کرد،
In 3,000 B.C., it's believed that the North Star was the star Thuban, otherwise known as Alpha Draconis. In about 13,000 years, the star Vega will be the new North Star -- but in 26,000 years, Polaris will return to its original position as the Earth continues to go through precession.
در ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد، اعتقاد بر این است که ستاره شمالی ستاره ثوبان بوده است که به نام آلفا دراکونیس هم شناخته می‌شود. در حدود ۱۳۰۰۰ سال، ستاره وگا ستاره شمالی جدید خواهد بود، اما در ۲۶۰۰۰ سال بعد، ستاره قطبی به موقعیت اصلی خود باز خواهد گشت، زیرا زمین همچنان در حال تغییر محور است.
12. Milky Way smells of rum, raspberries and booze
۱۲. کهکشان راه شیری بوی رام (عرق نیشکر)، تمشک و مشروب الکلی می‌دهد
In 2009, astronomers exploring a giant cloud of gas and dust at the center of the Milky Way made a surprise discovery – the cloud was packed full of a chemical known as ethyl formate, which has a couple of intriguing properties: it is responsible for giving raspberries their flavor, and has the smell of rum.
در سال ۲۰۰۹، ستاره‌شناسان در حال کاوش در یک ابر غول‌پیکر از گاز و غبار در مرکز کهکشان راه شیری به کشف شگفت‌انگیزی دست یافتند؛ این ابر مملو از یک ماده شیمیایی به نام اتیل فرمت بود که دارای چند ویژگی جالب است: این ماده دلیل طعم دادن به تمشک است و بوی عرق نیشکر می‌دهد.
13. There are stars we will never be able to see
۱۳. ستاره هایی هستند که ما هرگز آن‌ها را نخواهیم دید
Ever since the Big Bang, most objects in space have been moving away from one another. In fact, the expansion of the Universe is actually accelerating.
از زمان انفجار بزرگ، بیشتر اجرام در فضا از یکدیگر دور شده‌اند. در حقیقت، انبساط کیهان در در حال شتاب گرفتن است.
As regions of space are whizzing away from one another at an ever-increasing rate, the first population of stars to form in the Universe are now too far away for us to ever hope of spying them – even using the best present or future telescope.
از آنجاکه مناطقی از فضا با سرعت فزاینده‌ای از یکدیگر دور می‌شوند، اولین جمعیت ستارگانی که در کیهان شکل گرفته‌اند اکنون بسیار دور هستند و نمی‌توانیم امیدی به مشاهده آن‌ها داشته باشیم؛ حتی با استفاده از بهترین تلسکوپ‌های حال یا آینده.
Hope is not lost; we can attempt to spot them indirectly via the energetic bursts of radiation they emit at the end of their lives.
امید از بین نرفته است؛ می‌توانیم سعی کنیم آن‌ها را به‌طور غیرمستقیم از طریق تشعشعات انفجارهای پرانرژی که در پایان عمرشان منتشر می‌کنند، شناسایی کنیم.
14. Planets can wander through space without a parent star
۱۴. سیارات می‌توانند بدون ستاره مادر در فضا پرسه بزنند
Not all planets form and stay around stars: astronomers estimate that there could be more than 200 billion of them floating free and drifting through our Galaxy.
همه سیارات در اطراف ستاره‌ها شکل نمی‌گیرند و کنار آن‌ها نمی‌مانند: اخترشناسان تخمین می‌زنند که بیش از ۲۰۰ میلیارد سیاره به‌طور آزادانه شناور بوده و در کهکشان ما در حال حرکت هستند.
These ‘rogue’ planets were thought to have been kicked out of their home systems.
تصور می‌شد که این سیارات «سرکش» از منظومه اصلی خود بیرون رانده شده باشند.
While this is true for some, other planets may have formed completely independently of an accretion disk (as was the case for our Solar System) instead forming from the collapse of tiny, cold clouds known as globulettes.
در حالی که این موضوع برای برخی سیارات صادق است، سیارات دیگر ممکن است کاملا مستقل از یک دیسک برافزایشی شکل گرفته باشند (همانطور که در مورد منظومه شمسی این چنین است) به‌جای آن که از فروپاشی ابرهای کوچک و سرد معروف به گلبولت تشکیل شده باشند.
15. We won’t see Halley’s Comet again until 2061
۱۵. تا سال ۲۰۶۱ دیگر دنباله‌دار هالی را نخواهیم دید
Comets can be thought of as space snowballs. They formed millions of years ago during the formation of our solar system. Like planets, comets orbit the Sun, however, their orbits are very large, often reaching past the orbits of many planets.
دنباله‌دارها را می‌توان به عنوان گلوله‌های برفی فضایی در نظر گرفت. آن‌ها میلیون‌ها سال پیش در هنگام شکل‌گیری منظومه شمسی ما شکل گرفتند. مانند سیارات، دنباله‌دارها نیز به دور خورشید می‌چرخند، با این حال، مدار آن‌ها بسیار بزرگ است و اغلب از مدار بسیاری از سیارات عبور میکند.
This is why we only see comets every now and again. Halley’s comet was last seen in 1986 and won’t be seen again until 2061.
به همین دلیل است که ما فقط هرازگاهی دنباله‌دارها را می‌بینیم. دنباله‌دار هالی آخرین بار در سال ۱۹۸۶ دیده شد و تا سال ۲۰۶۱ دیگر دیده نخواهد شد.
16. The Milky Way will collide with the Andromeda galaxy
۱۶. کهکشان راه شیری با کهکشان آندرومدا برخورد خواهد کرد
While galaxies seem far apart, many are relatively close to each other and will collide. In 4 billion years, our Milky Way galaxy will collide with our neighboring Andromeda Galaxy. Computer simulations predict that it will take another 2 million years after the initial collision for our two galaxies to fully merge into one new galaxy.
در حالی که کهکشان‌ها دور از هم به نظر می‌رسند، بسیاری از آن‌ها نسبتا نزدیک به هم هستند و با هم برخورد خواهند کرد. ۴ میلیارد سال دیگر، کهکشان راه شیری ما با کهکشان آندرومدا همسایه ما برخورد خواهد کرد. شبیه‌سازی‌های کامپیوتری پیش‌بینی می‌کنند که ۲ میلیون سال پس از برخورد اول طول می‌کشد تا دو کهکشان ما به طور کامل در یک کهکشان جدید ادغام شود.
پیشنهاد مطالعه: مکالمه انگلیسی درباره کهکشان
17. We don’t know exactly where the Moon came from
۱۷. ما دقیقا نمی‌دانیم ماه از کجا آمده است
There are a few abnormalities about our Moon that make astronomers question how it got here. Because of this, we do not know exactly where the Moon came from but there are many theories. The leading theory and the most widely accepted is the Great Impactor Theory.
چند خاصیت غیرطبیعی در مورد ماه ما وجود دارد که اخترشناسان را به این سوال وا داشته که ماه چگونه به اینجا رسیده است. به همین دلیل، ما دقیقا نمی‌دانیم که ماه از کجا آمده است، اما نظریه‌های زیادی وجود دارد. پیشروترین و پذیرفته‌شده‌ترین نظریه، نظریه برخورد بزرگ است.
This theory suggests that a large object, about the size of Mars, impacted Earth soon after the solar system formed. This impact caused large amounts of heated material to be ejected into space by both the Earth and the colliding object, called Theia. Eventually, this ejected material collected and formed our Moon.
این نظریه حاکی از آن است که یک جسم بزرگ، به اندازه مریخ، بلافاصله پس از تشکیل منظومه شمسی به زمین برخورد کرده است. این برخورد باعث شد مقادیر زیادی از مواد داغ شده هم توسط زمین و هم جسم در حال برخورد به نام تیا به فضا پرتاب شود. در نهایت، این مواد پرتاب شده دور هم جمع شده و ماه ما را تشکیل داد.
18. Black holes have theoretical opposites called white holes
۱۸. سیاهچاله‌ها متضادهای نظری دارند که سفیدچاله نامیده می‌شود
Black holes are known for their immense gravitational pull, so powerful that even light can’t escape their grasp. There is a balance to the universe in terms of forces, the exchange of energy, and many particles and objects. So is there a counterpart to a black hole? Yes, in theory.
سیاهچاله‌ها به دلیل کشش گرانشی بسیار زیادشان شناخته می‌شوند، به طوری که حتی نور نیز نمی‌تواند از چنگ آن‌ها فرار کند. در جهان از نظر نیروها، تبادل انرژی و بسیاری از ذرات و اجسام تعادل وجود دارد. بنابراین آیا برای سیاهچاله هم همتایی وجود دارد؟ بله، در تئوری.
White holes are the theoretical opposite of black holes and are purely hypothetical objects. They are theorized to operate in the opposite way to a black hole. If nothing can escape a black hole, then nothing can enter a white hole. Could white holes be lurking somewhere in the universe waiting to be discovered? Or could they be what’s on the other side of a black hole?
سفیدچاله‌ها از نظر تئوری نقطه مقابل سیاهچاله‌ها هستند و اشیایی کاملا فرضی محسوب می‌شوند. تئوری آن‌ها بر خلاف سیاهچاله عمل میکند. اگر هیچ چیز نتواند از سیاهچاله بگریزد، پس هیچ چیز نمی‌تواند وارد سفیدچاله شود. آیا سفیدچاله‌ها ممکن است در جایی در جهان در کمین باشند تا کشف شوند؟ یا ممکن است همان چیزی باشند که در طرف دیگر سیاهچاله قرار دارد؟
19. Jupiter’s great red spot is a giant storm
۱۹. نقطه قرمز بزرگ مشتری یک طوفان غول پیکر است
Jupiter is a gas giant and may be one of the most spectacular-looking planets. Its outer atmosphere is made up of mainly hydrogen and helium with small amounts of other elements. Clouds of these elements have varying shades of white, orange, brown, and red.
مشتری یک غول گازی است و ممکن است یکی از دیدنی‌ترین سیارات باشد. جو بیرونی آن عمدتا از هیدروژن و هلیوم با مقادیر کمی از عناصر دیگر تشکیل شده است. ابرهای این عناصر دارای سایه‌های مختلف سفید، نارنجی، قهوه‌ای و قرمز هستند.
These clouds can be seen in bands caused by winds rotating around the planet at different rates. Jupiter’s most recognizable feature, its giant red spot, is actually a storm larger than Earth.
این ابرها را می‌توان به صورت نوارهای ناشی از بادهایی که با سرعت‌های مختلف به دور سیاره می‌چرخند، مشاهده کرد. قابل تشخیص‌ترین ویژگی مشتری، لکه قرمز غول پیکر آن، در واقع طوفانی بزرگ‌تر از زمین است.
Though we have seen the great red spot for as long as we have been observing Jupiter, the spot is actually shrinking. While many things could change and affect the growth of this storm, if it continues to shrink it could disappear in the next 20 years according to NASA.
اگرچه از زمانی که مشتری را رصد می‌کنیم، لکه قرمز بزرگ آن را دیده‌ایم، اما این لکه در واقع در حال کوچک شدن است. در حالی که بسیاری از چیزها می‌توانند تغییر کنند و بر رشد این طوفان تاثیر بگذارند، به گفته ناسا، اگر به کوچک شدن ادامه دهد ممکن است در ۲۰ سال آینده ناپدید شود.
20. The Sun could knock out the power grid on Earth
۲۰. خورشید می‌تواند شبکه برق روی زمین را از بین ببرد
We often forget just how powerful our Sun really is. Sure, we can feel it on a hot summer day, but this giant ball of gas and plasma is volatile. The Sun is constantly shooting charged particles through the solar system. Often, Earth’s magnetic field protects us from these charged particles and turns them into auroras, or the Northern Lights.
ما اغلب فراموش می‌کنیم که خورشید چقدر قدرتمند است. مطمئنا، می‌توانیم آن را در یک روز گرم تابستان احساس کنیم، اما این توپ غول‌پیکر گاز و پلاسمای سبک است. خورشید دائما ذرات باردار را میان منظومه شمسی پرتاب میکند. اغلب، میدان مغناطیسی زمین از ما در برابر این ذرات باردار محافظت میکند و آن‌ها را به شفق قطبی یا شفق شمالی تبدیل میکند.
A powerful enough coronal mass ejection would not just interact with our magnetic field, but it could snap magnetic field lines. This would cause large amounts of these charged particles to make it down to the Earth and could potentially shut down some, if not all, the power grids on Earth.
پرتاب جرم تاجی اگر به اندازه کافی قدرتمند باشد، نه‌تنها با میدان مغناطیسی ما تعامل دارد، بلکه می‌تواند خطوط میدان مغناطیسی را بشکند. این امر باعث می‌شود که مقادیر زیادی از این ذرات باردار به زمین برسند و به‌طور بالقوه می‌تواند، اگر نه همه آن‌ها را، حداقل برخی شبکه‌های برق روی زمین را خاموش کنند.
اپلیکیشن زبانشناس
یکی از جذاب‌ترین روش‌هایی که امروزه افراد زیادی در سراسر جهان برای یادگیری زبان انگلیسی از آن بهره می‌گیرند، استفاده از اپلیکیشن‌های آموزش انگلیسی است. در این بین اپلیکیشن زبانشناس تمام نیازهای زبان‌آموزان را پوشش داده است که به همین دلیل به انتخاب اول بسیاری از افراد تبدیل شده است. امکاناتی مانند دوره‌های آموزشی در سطوح مختلف، یادگیری زبان با موسیقی، فیلم و پادکست، جعبه لایتنر، دیکشنری و … فقط بخشی از ویژگی‌های فوق‌العاده این اپلیکیشن قدرتمند است. همین حالا اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید تا لذت یادگیری زبان انگلیسی را در خود ایجاد کنید.
سخن پایانی
می‌توان ساعت‌ها درباره حقایق مربوط به فضا و کیهان صحبت کرد و از شگفتی‌های آن لذت برد. همانطور که در لکچر انگلیسی درمورد فضا مطالعه کردید، نکات بسیار جالبی درباره جهان وسیع اطرافمان وجود دارد. اما کدام یک از آن‌ها بیشتر شما را شگفت‌زده کرد؟ در بخش کامنت‌ها برای ما بنویسید. پیشنهاد مطالعه: لکچر انگلیسی درباره سیارات
