
چرا ما استرس میگیریم؟
دلایل زیادی میتونه پشت این موضوع باشه، مثلا درونگرا یا برون گرا بودن، ترس از اشتباه کردن یا قضاوت شدن، کمال گرا بودن، ترس از ارتباط با دیگران و کلی دلیل دیگه. استرس یه واکنش طبیعی در بدن ماست و در هر صورت رخ میده. حتی اگه شخصیت ریلکسی داشته باشی.

یک- پیشرفت بدون انجام ممکن نیست
هیچ رانندهای بدون رانندگی راننده نشده، هیچ آشپزی بدون آشپزی آشپز نشده،…یادت باشه اگه میخوای مهارت کسب کنی باید انجامش بدی. میخوای مکالمهت بهتر بشه؟ پس مکالمه کن. اجازه بده ذهنت روون تر بشه و با زبان ارتباط بگیره. پس بدون انجام دادن انتظار رشد نداشته باش.

دو- از قبل آماده باش
چه بخوای چه نخوای یه سری چیزها رو فراموش میکنی، مکالمه هم خب اینجوری نیست بشه کاملا از قبل براش آماده باشی چون غیر منتظرهست. اما یه سری چیزها کاملا قابل پیش بینی هستند. مثلا سن و سال، شغل، خانواده و… یادگیری این موارد میتونه اعتماد به نفست رو بالا ببره.

سه- طرفو دیگه نمیبینی
بعضیا با آشناهاشون راحتتر صحبت میکنن و بعضی ها هم برعکس. اما درکل فرض بگیر با یه توریست تو خیابون مکالمه کنی. انصافا همون روز باهاش حرف بزنی دیگه عمرا ببینیش. یارو رفت تا ابد. پس مهم نیست که سوتی بدی اصلا. چه اهمتی داره؟!

چهار- اصل موضوع رو بچسب
یکی از دلایلی که خیلیا مکالمه رو میپیچونن اینه که میترسن از محدوده راحتیشون در بیان. یا میگن خب من با آیینه صحبت میکنم یا صدامو ضبط میکنم پس اوکیه. نه نذارید که کارهای دیگه براتون اولویت بشه. خیال خودتون رو راحت کنید که مهم ترین مکالمه واقعیه بعد چیزای دیگه.

پنج- عالی بودن یه جوکه
ما دوجور وسواس داریم، یکی که مارو به سمت اهدافمون هل میده و دیگری ما رو از اهدافمون دور میکنه. اونایی که وسواس مثبت دارن آدمایی هستن که از هر فرصتی برای تمرین استفاده میکنن و اونا برندهن. یادتون باشه شما هیچوقت عالی نخواهید شد، هیچوقت! پس وقتتون رو هدر ندید.

شش- مکالمه رو تحت کنترل بگیر
این یکی از مواردیه که خیلیا بهش بها نمیدن. وقتی داری تمرین میکنی، سعی کن مسیر مکالمه رو کنترل کنی، هرچه بیشتر ساکت بمونی و اجازه بدی طرف صحبت کنه: ۱.تمرین مکالمه نمیکنی. ۲. ممکنه مکالمه به سمتی بره که تو راحت نیستی. پس کنترل مکالمه دستت باشه و به قدر کافی صحبت کن.

هفت- هیچ کس به شما نمیخنده
ببین برای هیچکی مهم نیست سوتی میدی. نمیگم اصلا نمیخنده کسی. ممکنه طرف بخنده بهت ولی نه به خاطر سوتیای که دادی. بیشتر بخاطر اینکه ممکنه با یه لهجهی بامزه چیزی رو گفتی یا از واژهی خندهداری تو اون موقعیت استفاده کردی. درواقع کسی تورو مسخره نمیکنه، بلکه در لحظه میخنده.