دومین قاعده - خواندن گرامر باعث می شود که نتوانید روان صحبت کنید.
آموزش رایگان زبان انگلیسی > دوره: کتاب گویا / درس: دومین قاعده - خواندن گرامر باعث می شود که نتوانید روان صحبت کنید.سرفصل های مهم
دومین قاعده - خواندن گرامر باعث می شود که نتوانید روان صحبت کنید.
توضیح مختصر
آقای هوگ به شرح قانون دوم سیستم آموزشی خود می پردازد.
- سطح متوسط
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
فایل صوتی
متن انگلیسی درس
Chapter 10 : The Second Rule: Grammar Study Kills Your English Speaking
The second rule of the method is the most shocking for most learners. After years of studying English in schools, most people believe that grammar study is the key to English speaking. In fact, many learners simply cannot imagine learning English without studying grammar rules. They have strong beliefs deeply programmed by the hidden curriculum.
That is why the second rule is such a huge change. The second rule of the Effortless English method is: Do NOT study grammar! Now I know this might be a tough idea for you to accept. Let’s face it: for as long as you’ve been studying English, you have been told that you must learn grammar rules – in middle school, in high school, in university, in language schools, everywhere in the world it’s grammar, grammar, grammar, grammar.
So my first question is: How did this strategy work for you? Was it successful? If you are reading this book, you’ve likely studied English for years and you focused a lot on grammar rules. But can you speak English easily, quickly and automatically right now? Did all of this grammar study produce the result you want?
If the answer is no, you are normal. Because despite what you learned in school, the truth is that grammar study actually hurts your English speaking. The problem with studying grammar is that instead of speaking English you focus on analyzing it. You become like the soccer player who is studying physics in order to improve. You learn a lot of information but your skill never seems to get much better.
In other words, you think about English instead of doing it. You think about the past tense, the present tense, the future, the present perfect, the past perfect. Now for writing English, that’s not as bad. When you write English, you have time. You can think about things slowly and take your time. You can erase your mistakes. It’s less of a problem. You don’t need to write fast.
But when it comes to speaking, there’s no time. You don’t have time to think about the rules for the present perfect tense in English when you are talking to people. If someone asks you a question, you have to answer it immediately. You don’t have time to think about prepositions. You don’t have time to think about verb tenses, possessives, phrasal verbs – all the other linguistic terms you’ve learned. There’s no time.
A student of mine in Barcelona named Oscar once struggled with this very issue. He wanted to improve his conversational skills, however, all he could think of was grammar. Should I be using present perfect or another tense? That kind of thing. He said he felt like he was chained up and the words just wouldn’t come. So he stopped studying grammar. Over the next few months, his speaking dramatically improved. “It just started flowing out instead of me consciously thinking about it.”
Research supports this, which is why linguists like Stephen Krashen recommend a more natural approach. Learning a language, Krashen notes, “doesn’t require extensive use of conscious grammatical rules and does not require tedious drill.”
In a meta-analysis of grammar instruction, researchers found that studies over the last century have failed to find a significant effect for the teaching of grammar directly. The research is clear: Learning grammar rules does not improve your spoken grammar. You have seen this with your own speaking. How many times have you made a grammar mistake when speaking, even though you “knew” the correct rule?
For example, many students who do well on grammar tests have terrible spoken grammar. They can tell you that the past tense version of “teach” is “taught.” Yet, when speaking, they will say “last year he teach me.” They know the rule intellectually, but this does not help their speaking.
Another common problem is slow and hesitant speech. While speaking, a student will constantly be thinking of verb conjugations. All this analyzing slows their speech, making it painful and unnatural for the listener. Even when they manage to speak correctly, they kill natural communication by being so slow and hesitant.
What Real English Sounds Like
Real English conversation is tricky. Real conversation isn’t like what you learned in school. In fact, it often feels totally different.
One key difference is the fact that real speech very rarely uses full or “grammatically correct” sentences. Of course, in school, those are the only kinds of sentences you learned. You learned about Subject-Verb-Object. You learned to avoid sentence fragments.
Then you hear a real English conversation with real native speakers and you discover that they MOSTLY use sentence fragments!
This is something I immediately noticed when I read the transcripts for some of our Effortless
English lessons. I knew that most of us tend to use a lot of fragments in normal speech, but even I was surprised at just how often we do this.
In fact, we constantly speak in partial sentences. We constantly use “run on” sentences. We constantly interrupt our own sentences and change our thoughts in the middle of speaking. A transcript of a real conversation – that is, a totally spontaneous and natural conversation – is completely different than anything you will find in a textbook.
And that is only one difference – there are many other major differences between real English conversations and textbook conversations or so-called “dialogues.”
This helps to explain why even “advanced” English students have such trouble when they come to the United States. While these students may have good individual vocabulary (usually formal), they have absolutely no exposure to real spoken English. In school they learned how people “should” speak English – but what they really needed to learn is how people actually DO speak English.
ترجمهی درس
فصل دهم: قانون دوم: خواندن گرامر باعث می شود که نتوانید روان صحبت کنید
دومین قانون از این روش برای بیشتر زبان آموزان تعجب بر انگیز ترین قانون است. بعد از سالها یادگیری انگلیسی در مدارس، بیشتر افراد اعتقاد دارند که خواندن گرامر زبان انگلیسی، کلید انگلیسی صحبت کردن است. در واقع خیلی از زبان آموزان نمیتوانند یادگیری انگلیسی را بدون خواندن قواعد گرامری تصور کنند. آنها، بر پایهی برنامه درسی مخفی مدارس، اعتقادی قوی به این موضوع پیدا کرده اند.
به همین دلیل است که قانون دوم تغییر چشمگیری در یادگیری زبان انگلیسی در شما ایجاد میکند. دومین قانون از روش Effortless English ، نخواندن گرامر است. می دانم که این ایده ممکن است برای شما بسیار غیر قابل قبول باشد .بگذارید آن را بیشتر بررسی کنیم: از زمانی که شما انگلیسی خواندهاید، به شما گفته شده که باید قواعد گرامری را یاد بگیرید – در مدارس راهنمایی، دبیرستان، دانشگاه، کلاس های زبان، همه جای دنیا موضوع اصلی گرامر است و گرامر است و گرامر.
حال سوال من این است: این استراتژی چه کمکی به شما کرده است؟ آیا موفقیت آمیز بوده؟ اگر شما در حال خواندن این کتاب هستید سالیان سال انگلیسی خواندهاید و بر روی قواعد گرامری متمرکز بودهاید. آیا حالا میتوانید انگلیسی را راحت، سریع، و خودکار صحبت کنید؟ آیا تمام این مطالعات گرامری نتیجه ای که می خواستید را به شما داده اند؟ اگر جواب نه است، چیز عجیبی نیست. چون با وجود آنچه که در مدارس یاد گرفته اید، حقیقت آن است که مطالعهی گرامر به مکالمه انگلیسی شما آسیب زده است. مشکل مطالعه گرامر این است که شما به جای صحبت کردن انگلیسی بر روی تجزیه و تحلیل کردن آن متمرکز هستید . شما همانند فوتبالیستی هستید که به جای بازی کردن برای پیشرفت، فیزیک فوتبال را خوانده است. شما اطلاعات زیادی را یاد گرفته اید ولی مهارت شما انگار هرگز پیشرفت نداشته است.
به بیان دیگر ،شما به جای صحبت کردن انگلیسی به آن فکر می کنید. شما به زمان گذشته، حال، آینده، حال کامل، گذشته کامل فکر می کنید .البته فکر کردن برای نوشتن به انگلیسی بد نیست. وقتی که شما مینویسید، زمان کافی دارید. میتوانید خیلی آرام فکر کنید و راحت باشید. می توانید اشتباهات خود را پاک کنید. نوشتن دردسر کمتری دارد و نیازی به تند نویسی ندارید.
ولی وقتی که بحث مکالمه است، وقتی برای فکر کردن به قواعد “زمان حال کامل” در انگلیسی ندارید. اگر کسی از شما سوالی بپرسد، شما باید به او سریع پاسخ دهید. زمانی برای فکر کردن به حروف اضافه ندارید. زمانی برای فکر کردن به صرف افعال، مضاف علیه، افعال عبارتی و همه قواعدی که یاد گرفته اید ندارید . یکی از دانش آموزان من در بارسلونا به نام اسکار، زمانی با این موضوع دست و پنجه نرم می کرد. او می خواست که توانایی مکالمات خود را توسعه دهد، ولی تمام چیزی که می توانست به آن فکر کند گرامر بود.” آیا من باید از حال کامل استفاده کنم یا از زمانی دیگر؟ “و سوالاتی از این قبیل. او این احساس را داشت که انگار به زنجیری بسته شده است و کلمات به بیرون از دهانش نمی روند. پس او بیخیال گرامر شد. بعد از چند ماه، توانایی مکالمه او به شکل اعجاب آوری افزایش یافت .”به جای اینکه من به آنها فکر کنم، همه چیز به راحتی به بیرون جاری می شود “.
تحقیقات هم این موضوع را پشتیبانی می کند و این دلیلی است که زبانشناسانی همانند استفن کرشن نگرش طبیعی را پیشنهاد می کنند. کرشن می گوید : یادگیری زبان نیازی به استفاده گسترده از قواعد گرامری و قانون های خسته کننده بصورت آگاهانه ندارد.
در قرن اخیر، دانشمندان هیچوقت اثر مثبتی از یادگیری گرامر مشاهده نکرده اند. این تحقیقات بسیار روشن است :خواندن قواعد گرامری به تقویت گرامر گفتاری شما کمک نمی کند. شما بار ها در مکالمات خود متوجه این شده اید. چند بار شده که شما در زمان مکالمه اشتباه گرامری داشته باشید با اینکه طرز صحیح گفتن آن جمله را می دانستید؟ بطور مثال، خیلی از دانش آموزانی که در امتحانات گرامری نمرات خوبی می گیرند گرامر گفتاری بسیار بدی دارند. آنها می توانند بگویند که زمان گذشته “teach “فعل “taught”است ولی زمان صحبت کردن، می گویند “ last year he teach me “آنها از لحاظ فکری قانون را می دانند ولی این موضوع هیچ کمکی به صحبت کردن آنها نمی کند.
مکالمه آهسته و دو دل بودن در مکالمه مشکل رایج بعدی از خواندن گرامر است. در زمان مکالمه، یک دانش آموز دائماً مشغول فکر کردن به صرف افعال خواهد بود. تمام این تجزیه تحلیل ها مکالمات آنان را آهسته، و برای شنونده درد آور و غیرطبیعی می کنید. حتی با اینکه آنان درست صحبت می کنند ارتباط داشتن طبیعی را با دو دلی و آهستگیه خود از بین می برند.
انگلیسی واقعی چیست؟
مکالمه واقعی انگلیسی مهارت های خاص خود را می طلبد . مکالمات واقعی آن چیزی نیست که شما در مدرسه یاد گرفته اید. در حقیقت ،
متفاوت تر از آن است .یکی از مهم ترین تفاوت ها این است که در مکالمات واقعی به ندرت از جملات کامل و با گرامر کاملا صحیح استفاده می شود. بله در مدارس آنها تنها جملاتی اند که شما یاد گرفته اید. یاد گرفته اید که اول فاعل است بعد فعل بعد مفعول. یاد گرفته اید که از جملات ناقص بپرهیزید.
بعد مکالمه انگلیسی با یک بومی زبان را می شنوید و متوجه می شوید که آنان بیشتر از جملات ناقص استفاده می کنند. این چیزی بود که من سریعاً پس از خواندن متون بعضی از درسهای Effortless English متوجه شدم. می دانستم که ما معمولا از جملات ناقص استفاده می کنیم ولی حتی من هم وقتی که متون درس هایم را خواندم متعجب شدم که چقدر زیاد از اینها استفاده می کنیم.
در حقیقت، ما دائماً جملاتی کوتاه به کار میبریم. ما دائماً از جملات به هم چسبیده استفاده می کنیم. ما دائماً جملات خود را قطع می کنیم و افکارمان را وسط صحبت تغییر می دهیم. متنی از یک مکالمه واقعی ) مکالمه ای که کاملا خود به خود و طبیعی است( کاملا متفاوت با چیزی است که شما در کتاب های درسی پیدا خواهید کرد.
و این فقط یک تفاوت میان کتاب های درسی و مکالمات واقعی انگلیسی است .تفاوت های بسیار زیادی میان کتاب های درسی و مکالمه واقعی انگلیسی وجود دارد. این مشخص می کند که چرا خیلی از دانش آموزان سطح پیشرفته، وقتی که به ایالات متحده سفر می کنند مشکل مکالمه دارند. با اینکه این دانش آموزان ممکن است لغات زیادی ) معمولا رسمی( بدانند، آنها هیچ گاه در معرض انگلیسی واقعی که مکالمه می شود قرار نگرفته اند. در مدارس آنها یاد گرفته اند که افراد باید چگونه انگلیسی حرف بزنند در صورتی که آنها نیاز داشتند که بدانند مردم چگونه انگلیسی حرف می زنند.