سفر جهانی ما

توضیح مختصر

درس اصلی

  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

دانلود فایل صوتی

متن انگلیسی درس

Our Universal Journey

A cat with an incurable kind of cancer. A job that is always tenuous. Human relationships that are fragile, unpredictable, and sometimes tumultuous. My own body, seemingly healthy- but still subject to disease, fatigue, and aging.

Life is unpredictable. However much we think we have a handle on it, the truth is we never really know what’s to come. Everything can change in an instant. This is a tough truth to accept, for though we know intellectually that all things in life are impermanent, we often don’t feel it instinctively.

We persist in our attempts to control life. We imagine that we can predict and manipulate future events. We imagine that we control, or at least have a strong influence on, external events.

But this is not really the case. In fact, all that worry, manipulation, and attempted control is mostly wasted energy. We are not the masters of the external world. We cannot predict the future. Our best laid plans are always subject to catastrophic failure.

There is no security to be found in the outside world. There is no secure job, or relationship, or situation of any kind. Everything changes. We can, conceivably, lose them all in the blink of an eye. Where then is true security to be found? Certainly not in the external world, but rather, internally.

“Trust yourself to react appropriately when catastrophe happens. Failure of nerve is really failure to trust yourself.” – Alan Watts

This is the only true security- the security of trusting yourself, the security of flexibility and adaptability, the security of spiritual and emotional self-reliance. Rather than obsess over external events, we better serve ourselves by obsessing over our inner resources.

Our security and happiness come from our inner peace, our ability to accept any situation, adapt to it, use it, learn from it, and, perhaps, overcome it.

The more we do this, the more confident we grow and, in time, we develop a true sense of security in our lives… one that is completely independent of external circumstances. Practically, this implies that our task is to seek out new experiences and build our capacity to adapt to them.

This is the reason I think of travel as a potentially spiritual practice. Travel, especially long, challenging journeys expands our ability to accept and adapt to the unexpected and the unknown. This kind of travel is a concentrated training exercise in impermanence and change.

Joseph Campbell, the famed mythologist, identified the common thread running through the mythological journeys found in most cultures. He noted that while these stories are always presented as external journeys, they are in fact symbolic of the inner journey we must all make.

In the end, we must all leave home, the safe and comfortable. We must all face life-changing challenges, we must all face loss, and we must all arrive at our own understanding of impermanence, and our own wisdom. This is the universal journey.

ترجمه‌ی درس

سفر جهانی ما

گربه‌ای با نوعی سرطان غیرقابل درمان. شغلی که همیشه ناچیز است. روابط انسانی‌ای که شکننده، غیرقابل پیش‌بینی و بعضاً پرفرازونشیب هستند. بدن خودم، به‌ظاهر سالم- اما همچنان در معرض بیماری، خستگی و پیری است.

زندگی غیرقابل پیش‌بینی است. هر چقدر فکر کنیم که از پس آن برمی‌آییم، واقعیت این است که هرگز واقعاً نمی‌دانیم چه خواهد شد. همه‌چیز می‌تواند در یک لحظه تغییر کند. این حقیقت سختی برای پذیرش است، چون اگرچه ما از نظر فکری می‌دانیم که همه‌چیز در زندگی ناپایدار است، اما غالباً آن را احساس نمی‌کنیم.

ما در تلاش برای کنترل زندگی پافشاری می‌کنیم. تصور می‌کنیم که می‌توانیم وقایع آینده را پیش‌بینی و دستکاری کنیم. تصور می‌کنیم که رویدادهای خارجی را کنترل می‌کنیم، یا حداقل تأثیر زیادی روی آن‌ها داریم.

اما در حقیقت این‌طور نیست. در حقیقت، تمام نگرانی‌ها، دستکاری‌ها و تلاش برای کنترل، اساساً انرژی اتلاف‌شده است. ما صاحب جهان خارج نیستیم. نمی‌توانیم آینده را پیش‌بینی کنیم. بهترین برنامه‌های ما همیشه منوط به شکست فاجعه‌بار است.

در دنیای خارج هیچ امنیتی وجود ندارد. هیچ شغل، رابطه یا موقعیتی از هر نوع امن وجود ندارد. همه‌چیز تغییر می‌کند. می‌توان تصور کرد که ممکن است همه‌ی آن‌ها را در یک چشم به‌هم زدن از دست بدهیم. پس امنیت واقعی از کجا یافت می‌شود؟ مطمئناً نه در دنیای خارجی، بلکه درونی.

«به خودتان اعتماد کنید که در هنگام وقوع فاجعه واکنش مناسب نشان دهید. سرخوردگی واقعاً عدم اعتماد به خود است».– آلن واتس

این تنها امنیت واقعی است- امنیت اعتماد به خود، امنیت انعطاف‌پذیری و سازگاری، امنیت اتکا به نفس معنوی و عاطفی. به‌جای این‌که فکرمان مشغول وقایع خارجی باشد، بهتر است با مشغول کردن فکرمان به منابع درونی‌مان به خودمان خدمت کنیم.

امنیت و خوشبختی ما ناشی از آرامش درونی، توانایی پذیرش هر شرایطی، سازگاری با آن، استفاده از آن، یادگیری از آن و شاید غلبه بر آن است.

هرچه بیشتر این کار را انجام دهیم، اعتماد به‌نفس بالاتری پیدا می‌کنیم و به‌مرور احساس امنیت واقعی را در زندگیمان ایجاد می‌کنیم… احساس امنیتی کاملاً مستقل از شرایط خارجی. عملاً، به این معنی است که وظیفه‌ی ما جستجوی تجربیات جدید و ایجاد ظرفیت سازگاری با آن‌هاست.

به‌همین دلیل است که من به سفر به‌عنوان یک تمرین بالقوه‌ی معنوی فکر می‌کنم. سفر، به‌ویژه سفرهای طولانی و پرچالش، توانایی ما را در پذیرش و سازگاری با موارد غیرمنتظره و ناشناخته گسترش می‌دهد. این نوع سفر یک تمرین تربیتی متمرکز در ناپایداری و تغییر است.

جوزف کمبل، اساطیرشناس مشهور، رشته‌ی مشترکی را که در سفرهای اسطوره‌ای یافت‌شده در بیشتر فرهنگ‌ها وجود دارد، شناسایی کرد. او اشاره کرد که گرچه این داستان‌ها همیشه به‌عنوان سفرهای بیرونی ارائه می‌شوند، اما درواقع نمادی از سفر درونی است که همه‌ی ما باید انجام دهیم.

در پایان، همه‌ی ما باید خانه‌ی امن و راحت را ترک کنیم. همه‌ی ما باید با چالش‌های تغییردهنده‌ی زندگی روبرو شویم، همه باید با ضرر روبرو شویم و همه باید به درک خود از ناپایداری و خرد خود برسیم. این سفر جهانی است.