درس داستان کوتاه
آموزش رایگان زبان انگلیسی > دوره: انگلیسی قدرت / فصل: هیجان / درس: درس داستان کوتاهسرفصل های مهم
درس داستان کوتاه
توضیح مختصر
در این درس میتوانید لغات مهم و گرامر درس را با استفاده از یک داستان کوتاه و جذاب یاد بگیرید و به درس مسلط شوید.
- سطح سخت
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
فایل صوتی
متن انگلیسی درس
Excitement Mini-Story Text
Hi, this is AJ, welcome to the mini-story for “Excitement.”
There was a guy named Brad. Brad was a student. Brad was a poor student, he needed money for school.
What was Brad?
A student, Brad was a student.
What did he need?
He needed money, Brad needed money.
What did he need money for?
For school, Brad needed money for school.
What kind of student was Brad?
Well, he was a poor student. Brad was a poor student and he needed money for school.
Was he a rich student?
No, of course not, he was not a rich student. He was a poor student. Brad was a poor student who needed money for school.
So he needed money and he had a worthwhile purpose.
Was his purpose worthwhile? Was it good, beneficial, useful?
Well, yes, it was, it was worthwhile. It was a good, beneficial, purpose.
What was his purpose? Why did he need money?
Well, he needed money for school, to pay for university, to pay for college. He had a worthwhile reason for needing money.
What kind of purpose did he have for needing money?
A worthwhile purpose, it was a very good reason to need money.
Who had a worthwhile purpose?
Brad, Brad had a worthwhile purpose.
He had a worthwhile what?
Purpose, he had a worthwhile purpose for needing money.
And what was his worthwhile purpose?
Well, school, university. His purpose for money, his purpose for needing money, for getting money, was school. He needed money for school.
So Brad had a very worthwhile purpose. He had a very worthwhile reason for needing money. And, so, of course, he got a gun and he went to a convenience store.
What did Brad get?
A gun, Brad got a gun.
Where did he go?
To a convenience store. Brad got a gun and he went to a convenience store.
What did he have?
He had a gun.
Who had a gun?
Brad, Brad had a gun and he went to a convenience store.
Why did he go to a convenience store?
Well, to steal money, of course, obviously. Brad got a gun and went to a convenience store to steal money.
Why did he want to steal money?
Because he had a worthwhile purpose, he needed money for school.
So Brad got a gun, he went to a convenience store to get money for school. It was a worthwhile purpose. He walked into the store with his gun (pow). And he said to the clerk “Give me some money!” and he pointed the gun at the clerk.
What did he do with the gun?
He pointed the gun at the clerk.
Where did he point the gun?
At the clerk, he pointed the gun at the clerk.
Who did he point the gun at?
He pointed the gun at the clerk.
Who pointed the gun at the clerk?
Brad, Brad pointed the gun at the clerk.
What did Brad say?
He said “Give me some money!”
Who did he say that to?
To the clerk, he said that to the clerk. He said to the clerk “Give me some money!” and he pointed the gun at the clerk.
Where did he point the gun?
At the clerk.
Where was Brad?
He was in a convenience store. Brad was in a convenience store and he said to the clerk “Give me some money!” while pointing the gun at the clerk.
Was the clerk scared?
Actually, no, the clerk was not scared.
The clerk said “That’s a very imprecise request, how about some specificity?”
What? What did he say?
The clerk said “That’s a very imprecise request, how about some specificity?” He was a very intelligent clerk and he was not scared.
What kind of request did the clerk want?
Well, he wanted a precise request, a detailed, specific request.
Did he want a precise request or did he want an imprecise request?
He wanted a precise request. He said “That’s a very imprecise request. It’s a very general request, how about some specificity?”
Did he want Brad to be specific?
Yes, he did. He wanted Brad to be specific.
Specific about what?
Specific about how much money he wanted.
Brad said “Give me some money, some money.”
Was Brad precise? Was Brad specific?
No, he wasn’t. He was very imprecise, he said some, give me some money. That’s very imprecise.
So the clerk wanted specificity or he wanted a general request?
Well, he wanted specificity. He wanted a specific request, a precise request from Brad.
In fact, the clerk said to Brad “Don’t be ambiguous. Tell me exactly how much you want.”
Did he want Brad to be ambiguous, unclear?
No, no, no, no, no, no, he didn’t. He said “Don’t be ambiguous.”
Who did he not want to be ambiguous?
Brad. He did not want Brad to be ambiguous. He said “Don’t be ambiguous. Don’t be unclear.” He said “Tell me exactly how much you want.”
Who said “Don’t be ambiguous?”
The clerk. The clerk at the convenience store said “Don’t be ambiguous.”
Who did he say “don’t be ambiguous” to?
Well, he said it to Brad. He said to Brad “Don’t be ambiguous.”
Did he want Brad to be ambiguous or did he want Brad to be specific and clear?
Well, he wanted Brad to be very clear. He said “Don’t, do not be ambiguous. Do not be unclear. Do not be confusing.” He said “Tell me exactly how much you want.”
How did Brad feel?
He was surprised! He was surprised by the clerk’s answer and he was silent.
Did Brad talk?
No, he didn’t. He did not talk, he was silent.
And how did he feel?
He was surprised. Brad was surprised and he stood silent, silently with the gun.
He stood silently with the gun thinking. And then he said “I don’t know. Bear with me while I think.”
Did Brad want the clerk to be patient with him?
Yes, that’s right. He said “Bear with me. Bear with me while I think.” Be patient while I think.
Who said bear with me?
Well, Brad did. Brad said “Bear with me while I think. Please be patient while I think.”
Who did he want to be patient?
He wanted the clerk to be patient. He said to the clerk “Bear with me while I think. Be patient while I think.”
Did the clerk say bear with me?
Not the clerk. He didn’t say that, Brad said that. Brad said “Bear with me.”
Why did Brad want the clerk to be patient?
Well, because he needed to think for a long time about his answer, about how much money he wanted exactly. Brad needed to think about that answer, he didn’t know. So he said to the clerk “Bear with me while I think about the answer.”
And he thought and he thought and he thought. He stood silently with the gun for 17.5 hours.
How long did Brad think?
He thought for 17.5 hours, seventeen and a half hours.
Who thought for seventeen and a half hours?
Brad did. Brad thought for seventeen and a half hours.
What was he thinking about?
Well, he was thinking about how much money he wanted exactly, precisely.
How long did he think?
Seventeen and a half hours.
Who thought for seventeen and a half hours?
Brad, Brad thought for seventeen and a half hours. He stood silently for seventeen and a half hours.
And, finally, after seventeen and a half hours Brad spoke. He asked the clerk for $7,298. He said “I want precisely $7,298.”
Did Brad’s answer have specificity?
Yes, it did, it did have specificity. It had details, it was specific.
What kind of answer did Brad finally give?
He finally gave a specific answer. He finally gave a precise answer.
How much money did he ask for?
He asked for $7,298.
Why did he ask for $7,298?
Because that’s exactly how much money he needed for school. Oh, of course.
Well, the clerk smiled and said “Okay, that’s a great, specific answer.” And he gave Brad $7,298. Brad immediately went home, then he went to school and he paid his university. Brad was very happy because now he could study.
How did Brad feel?
Brad felt very happy because now he could study in school once again.
And that is the end of the mini-story for “Excitement.” See you next time.
ترجمهی درس
متن داستان کوتاه - هیجان
درود، ایجی هستم، به داستان کوتاه برای «هیجان» خوش اومدین.
یه پسری بود به اسم برَد.
برد یه دانشآموزش بود.
برد یه دانشآموز فقیر بودش، اون واسهی مدرسه به پول نیاز داشت.
برد چی بود؟
دانشآموز، برد یه دانشآموزش بود.
اون به چی نیاز داشت؟
اون به پول نیاز داشت، برد به پول نیاز داشت.
اون واسهی چی به پول نیاز داشت؟
واسهی مدرسه، برد واسهی مدرسه به پول نیاز داشت.
برد چجور دانشآموزی بود؟
خب، برد یه دانشآموز فقیر بود.
برد یه دانشآموز فقیر بود و برای مدرسه به پول نیاز داشت.
آیا اون یه دانشآموز پولدار بودش؟
نه، البته که نه، اون یه دانشآموز پولدار نبود.
اون یه دانشآموز فقیر بود.
برد یه دانشآموز فقیر بود که برای مدرسه به پول نیاز داشت.
پس به پول نیاز داشت و یه هدف ارزشمند داشتش.
آیا هدفش ارزشمند بود؟
آیا خوب، سودمند و به درد بخور بود؟
خب، آره، بود، ارزشمند بود.
یه هدف خوب، و سودمند بود.
هدفش چی بود؟
چرا اون به پول نیاز داشت؟
خب، برای مدرسه، به پول نیاز داشت، این که خرج دانشگاه رو بده، خرج کالج رو بده.
اون یه دلیل ارزنده واسهی نیاز داشتن به پول داشت.
برای پول نیاز داشتن چجور هدفی داشت؟
یه هدف ارزشمند، یه دلیل خیلی خوب واسه نیاز داشتن به پول داشت.
کی یه هدف ارزشمند داشت؟
برد، برد یه هدف ارزشمند داشت.
یه چیِ ارزشمند داشت؟
مقصود، یه قصد ارزشمند برای نیاز داشتن به پول داشت.
و قصد ارزشمندش چی بود؟
خب، مدرسه، دانشگاه.
قصدش از پول، قصدش از نیاز داشتن به پول، از پول گرفتن، مدرسه بودش.
برای مدرسه به پول نیاز داشت.
پس برد یه هدف خیلی ارزشمند داشت.
اون یه دلیل خیلی ارزنده واسه نیاز داشتن به پول داشتش.
و خب، البته که اون یه اسلحه گرفت و به یه خواربار فروشی رفتش.
برد چی گرفت؟
یه اسلحه، برد یه اسلحه گرفت.
اون کجا رفت؟
به یه خواربار فروشی.
برد یه اسلحه گرفت و به یه خواربار فروشی رفتش.
اون چی داشت؟
یه اسلحه داشت.
کی یه اسلحه داشت؟
برد، برد یه اسلحه داشت و به یه خواربار فروشی رفت.
چرا اون به یه خواربار فروشی رفت؟
خب، البته که برای اینکه پول بدزده، مشخصا.
برد یه اسله گرفت و رفت به خواربار فروشی تا پول بدزده.
چرا رفت که پول بدزده؟
بخاطر اینکه یه هدف ارزشمند داشت، برای مدرسه پول نیاز داشت.
پس برد یه اسلحه گرفت، به یه خواربار فروشی رفت تا برای مدرسه پول بگیره.
یه هدف ارزشمند بودش.
با اسلحهش وارد مغازه شد.
و به مغازهدار گفتش «یه مقدار پول بهم بده»!
و اسلحهش رو نشونه گرفت روی مغازهدار.
با اسلحهش چی کار کرد؟
اسلحه رو نشونه گرفت روی مغازهدار.
اسلحه رو، روی کجا نشونه گرفت؟
روی مغازهدار، اسلحه رو روی مغازهدار نشونه گرفت.
اسلحه رو روی کی نشونه گرفت؟
اسلحه رو روی مغازهدار نشونه گرفت.
کی اسلحه رو روی مغازهدار نشونه گرفت؟
برد، برد اسلحه رو روی مغازهدار نشونه گرفت.
برد چی گفت؟
اون گفتش «یه مقدار پول بهم بده»!
به کی اون رو گفت؟
به مغازهدار، اون رو به مغازهدار گفتش.
اون به مغازهدار گفت «یه مقدار پول بهم بده»!
و اسلحه رو نشونه گرفت روی مغازهدار.
اسلحه رو، به سمت کجا نشونه گرفت؟
به سمت مغازهدار.
برد کجا بود؟
اون توی یه مغازهی خواربار فروشی بود.
برد توی یه مغازهی خواربار فروشی بود و اون به مغازهدار گفتش «یه مقدار پول بهم بده»!
در حالی که اسلحه رو به سمت مغازهدار نشونه میگرفت.
آیا مغازهدار ترسیده بود؟
حقیقتا، نه، مغازهدار نترسیده بود.
مغازهدار گفتش «این یه درخواست خیلی غیردقیقه، چطوره یکم مشخصتر بگی»؟
چی؟
اون چی گفت؟
مغازهدار گفت «این یه درخواست خیلی غیردقیقه، چطوره یکم مشخصتر بگی»؟
اون یه مغازهدار خیلی باهوش بود و نترسیده بود.
مغازهدار چجور درخواستی میخواست؟
خب، یه درخواست دقیق، با جزئیات، مشخص میخواست.
آیا اون یه درخواست دقیق میخواست یا یه درخواست غیر دقیق میخواست؟
اون یه درخواست دقیق میخواست.
اون گفتش «این درخواست خیلی غیر دقیقیه».
این یه درخواست خیلی کلّیه، چطوره یکم اختصاصیتر باشه؟
آیا اون از برد خواستش که صریح باشه؟
آره، همینطوره.
اون از برد خواست صریح باشه.
راجع به چی صریح باشه؟
راجع به اینکه چقدر پول میخواد صریح باشه.
برد گفت «یه مقدار پول بهم بده»، یه مقدار پول.
آیا برد دقیق بودش؟
آیا برد صریح بود؟
نه، نبود.
اون خیلی غیر دقیق بود، گفتش یه مقدار، یه مقدار پول بهم بده.
این خیلی غیر دقیقه.
پس مغازهداره مشخصبودن خواستش یا یه درخواست کلّی؟
خب، اون مشخص بودن خواستش.
اون یه درخواست مشخص خواستش، یه درخواست مشخص از طرف برد.
در واقع، مغازهداره به برد گفت «ابهام نداشته باش».
بهم بگو دقیقا چقدر میخوای.
آیا اون از برد خواستش که مبهم، یا نامشخص باشه؟
نه، نه، نه، نه، نه، نه، نخواست.
اون گفت «مبهم نباش».
اون نمیخواست کی مبهم باشه؟
برد.
اون نمیخواست که برد مبهم باشه.
اون گفت «مبهم نباش».
نامشخص نباش.
اون گفت «به من بگو دقیقا چقد میخوای».
کی گفت «مبهم نباش»؟
مغازهداره.
مغازهدار توی خواربار فروشی گفتش «مبهم نباش».
اون به کی گفتش «مبهم نباش»؟
خب، اون به برد گفتش.
اون به برد گفت «مبهم نباش».
آیا اون از برد خواستش مبهم باشه یا از برد خواستش صریح و شفاف باشه؟
خب، اون از برد خواستش خیلی شفاف باشه.
اون گفت «نباش، مبهم نباش».
غیر شفاف نباش.
سردرگمکننده نباش.
اون گفت «به من بگو دقیقا چقدر میخوای».
برد چی احساسی داشت؟
سورپرایز شده بود!
اون از جواب مغازهدار سورپرایز شده بود و ساکت بودش.
آیا برد حرف میزد؟
نه، اینطور نبود.
اون حرف نمیزد، ساکت بود.
و چه حسی داشت؟
اون سورپرایز بود.
برد سورپرایز بود و ساکت ایستاده بود، ساکت با اسلحه.
ساکت با اسلحه در حال تفکر ایستاده بود.
و بعد گفتش «نمیدونم».
تا من فکر میکنم تحمل کن.
آیا برد از مغازهدار خواستش که باهاش صبور باشه؟
آره، درسته.
اون گفت «تحمل کن».
تا من فکر میکنم تحمل کن.
تا من فکر میکنم صبور باش.
کی گفتش تحمل کن؟
خب، برد گفت.
برد گفت «تا من فکر میکنم تحمل کن».
لطفا موقعی که فکر میکنم صبور باش.
اون از کی میخواست صبور باشه؟
اون از مغازهدار خواستش صبور باشه.
اون به مغازهدار گفت «تا من فکر میکنم تحمل کن».
تا موقعی که فکر میکنم صبور باش.
آیا مغازهدار گفتش منو تحمل کن؟
مغازهدار نه.
اون اینو نگفت، برد اینو گفت.
برد گفتش منو تحمل کن.
چرا برد از مغازهدار خواستش صبور باشه؟
خب، چون اون نیاز داشت مدت زیادی به جوابش فکر کنه، به اینکه دقیقا چقدر پول میخواست.
برد نیاز داشت دربارهی این پاسخ فکر کنه، اون نمیدونست.
بنابراین اون به مغازهدار گفتش «تا وقتی من به جواب فکر میکنم تحمل کن».
و اون فکر کرد و فکر کرد و فکر کرد.
اون واسه ۱۷.۵ ساعت با اسلحهش ساکت ایستاد.
برد چه مدت فکر کرد؟
اون واسه ۱۷.۵ ساعت فکر کرد، هیفده و نیم ساعت.
کی واسه هیفده و نیم ساعت فکر کرد؟
برد اینکار رو کرد.
برد واسه هیفده و نیم ساعت فکر کرد.
اون دربارهی چی فکر میکرد؟
خب، اون داشت به اینکه دقیقا، به طور معین چقدر پول نیاز داشت فکر می کرد.
اون چه مدت فکر کردش؟
هیفده ساعت و نیم.
کی واسه هیفده ساعت و نیم فکر کرد؟
برد، برد واسه هیفده ساعت و نیم فکر کرد.
اون واسه هیفده و نیم ساعت ساکت ایستاد.
و بالاخره، بعد هیفده ساعت و نیم برد حرف زد.
اون از مغازهدار ۷۲۹۸ دلار خواست.
اون گفت «من به صورت دقیق ۷۲۹۸ دلار میخوام».
آیا پاسخ برد صراحت داشت؟
بله، داشت، صراحت داشتش.
جزئیات داشتش، مشخص بود.
برد بالاخره چجور جوابی دادش؟
اون بالاخره یه جواب مشخص داد.
اون بالاخره یه جواب صریح داد.
اون چقدر پول خواستش؟
اون ۷۲۹۸ دلار خواست.
چرا ۷۲۹۸ دلار خواست؟
بخاطر اینکه این دقیقا مقدار پولی بود که اون برای مدرسه نیاز داشت.
اوه، البته.
خب، مغازهدار لبخند زد و گفت «باشه، این یه پاسخ عالی و مشخصه».
و اون به برد ۷۲۹۸ دلار داد.
برد بلافاصله رفتش خونه، و بعدش رفت به مدرسه و پول دانشگاهش رو داد.
برد خیلی خوشحال بودش چون حالا میتونست درس بخونه.
برد چه احساسی داشت؟
برد خیلی خوشحال بود چون حالا میتونست یه بار دیگه توی مدرسه درس بخونه.
و اینم پایان داستان کوتاه برای فصل «هیجان».
دفعهی بعد میبینمتون.