سرفصل های مهم
حقیقت
توضیح مختصر
- سطح ساده
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
فایل صوتی
متن انگلیسی درس
The truth
It was almost over.
After nearly 30 years of serving the country as a policeman my time as a police chief was coming to an end.
And perhaps this case could be my last one.
I was at my office the time was almost 3:30.
I went to the window.
drew the curtain and looked outside.
Being on the fifth floor had its own benefits.
and since my time was coming to an end.
I had a better chance to take a better look at my city.
The sunshine was so beautiful to watch.
I lit a cigarette.
And stared at outside.
Someone was knocking the door.
“Come in” I said.
It was officer Parker.
Sir we checked everything.
His name is David Jackson.
He works as an accountant for a guy named Bryn James.
He owns the biggest stock exchange company of this area.
He did some shady stuff but nothing was related to Jackson.
The guy has almost the cleanest profile we’ve ever seen.
“Almost” I said curiously.
Yeah I mean he hasn’t done anything crazy but…
lately some people say he isolates himself at his home and takes some medications like Prozac.
Prozac?
Does he have any mental condition we have to take into consideration?
I checked that too. I talked to his Psychiatrist he said the reason he’s taking Prozac these days is because he can’t sleep properly.
He said he always hears a man’s voice in his head.
A man who laughs ferociously and bothers him all the time.
So with medications he’s trying to avoid his voice.
The Psychiatrist mentioned
he sometimes forgets things too.
hmm
Things are getting mysterious.
Give me his number I have to talk to him myself.
“Yes sir.”
I received the number and called David Jackson.
Hello Mr. Jackson. I’m officer James.
Can I take some of your time?
It’s about Mrs. Johnson’s case.
I could hear he was breathing heavily.
Like he was dealing with a stressful situation.
Yeah.. Yeah… umm. Should I come to the police station?
Yes
Ah Okay.
Finally at 5 pm I got to the Police station.
I hate to be somewhere crowded.
But for Mrs. Johnson I had to do it.
So I got in.
The police station was full of people who were dealing with different officers.
I asked one of the officers Excuse me, officer James…
He didn’t let me finish my sentence.
he pointed towards the elevator and said.
take the elevator, fifth floor.
To your right you’ll see his office.
I thanked him and walked towards the elevator.
Look officer… that’s not mine. I swear.
Yeah… Yeah… everyone says that.
Get in the cell and shut your mouth.
But…
I called the elevator and waited.
I got in.
He said fifth floor.
I touched the button five.
Finally I reached the fifth floor.
I got out and started to walk towards officer James’ office.
Unlike the first floor, this one was almost empty.
I could see no one.
I found the door and knocked.
Yeah?
“It’s me David Jackson.” “Ah, Mr. Jackson please come on in.” I opened the door and went inside.
Two officers were there.
Officer James and another one.
I squinted hard to see his badge.
Parker
His name was Parker.
“Please sit Mr. Jackson”. “ yeah sure.”
I sat tight
To be honest the atmosphere was a bit heavy.
“Are you nervous” said officer James. No sir. I mean yeah…
I’ve never been in a situation like this so…
Don’t worry, We just have a couple of questions.
And then you’re free to go.
Plus the good news is Mrs. Johnson is home now.
She’s discharged from the hospital.
“Oh really? That’s great news.” Yeah sure. We make it quick so you can visit her sooner. Thanks sir
Ok Mr. Jackson, tell me
where were you when the incident happened?
He asked and Officer parker started writing.
I was at the office in the afternoon.
He looked at officer Parker and looked back at me.
Okay. Tell me how close you are to Mrs. Johnson?
Very close. I do her gardening.
and sometimes I buy the things she needs and pretty much everything I can do I said. While I was talking.
officer James analyzed every bit of my reactions.
He wouldn’t even blink a second.
“ Officer… I…”
“Do you want to say something?”
“ Yeah. Today someone was in my house”. “Who?”
“ I don’t know; I…”
“Did you see him?”
“No…”
“Did he take something from your house?” “No he didn’t take anything but”… “what?”
When I was checking the house.
he was laughing at me and
I know it seems crazy but…
when I went to capture him he ran away.
He looked at officer Parker and nodded.
Officer Parker left the room.
So you didn’t see him at all?
No I couldn’t, he ran away.
Are you suspicious to anyone?
He said looking into my eyes.
I guess yeah.
This afternoon I saw someone wearing dark sunglasses and a black shirt with blue jeans.
I think he was the guy.
This is exactly the guy who broke into Mrs. Johnson’s house. Did you know that?
Yeah, one of the officers told me that.
Did you see him up close?
No I just saw him from far.
He finally moved his eyes from mine and said Okay. We’re done Mr. Jackson. Thank you for coming.
Please fill up these forms, and then you can leave.
Oh yeah. Sure.
I filled up the forms, got up and left the room satisfied. While I was going out officer parker came.
So what did you find Parker?
Sir. I called his office.
He wasn’t there in the afternoon.
Sir, someone called a minute ago.
Who?
A neighbor of Mrs. Johnson.
We recorded the conversation.
Here…
Today David was acting weird.
He came home in the afternoon and…
there were a lot of noises coming from his house.
and suddenly he came over and ask me for a shovel.
At first I joked around and said.
Do you want to hide a treasure or something?
But he didn’t answer me.
He had this evil smile.
Don’t take me wrong. David is a great guy but…
today he was acting all weird.
Parker we have to go to Mrs. Johnson’s house period. She might be in danger.
Yes sir
I got in my car
And started driving towards Mrs. Johnson’s house.
I really like to see her…
I said smiling
Today was such a mess.
It was almost 7 p.m.
The sun was gone completely and the street became dark.
Finally I got to her house at 7.15.
Mrs. Johnson… I said happily.
But why was everywhere so dark?
Why I could only see a small light?
Only a door…
I moved towards Mrs. Johnson’s door.
It was open.
Why?
Only one light.
Someone was there…
a laugh…
again…
I could hear the laugh…
The evil laugh…
I moved towards the light.
I couldn’t stop myself… I saw a shadow.
A man was in front of me…
The more I got closer.
the more revealing his face would become.
“Hello David…”
“Oh my goodness”
“Welcome back”
The guy was me.
And I couldn’t say a word.
I was waiting for you.
Finally you and me can become one.
“ Who are you?”
Who am I?
I am you.
I’ve been living inside of you.
and you’ve been calling me for so long and here I am.
With you…
What are you doing here?
Where is Mrs. Johnson?
Don’t you remember?
We had a deal
“A deal?”
Yeah
He said and started laughing again.
We wanted to kill Mrs. Johnson.
Kill?
No way
I don’t know what you’re talking about?
You don’t know?
We did it once
and you were laughing the whole time And you don’t know?
Did I kill someone?
I said shocked
I was stuck in a dark room with only a light.
and who is this guy telling me that I had killed someone?
Yes
this afternoon
We did it
You did it
No way
The guy you saw in the traffic. The guy who barged in Mrs. Johnson’s house. He was begging you
to let him go but…
you didn’t…
don’t you remmember?
I was recalling something.
Gradually I could see a scene.
The man was in my house.
Why did you barge into her house?
Who are you?
Nobody sir
I swear I have a family
I found out she was alone and I could take some stuff. I didn’t mean to hurt her. I swear, please.
I had to steal. I was out of money and…
Shut up.
I took a knife and a gun out of my pocket.
Sir please… No…
please let me go. I beg you.
I have a family…
I started laughing like I didn’t care at all.
Sir please…
He started to run away but he slipped and fell down.
And I attacked him and started stabbing him.
Once…Twice…Three times…Four times…
He didn’t move anymore…
No…No…Eh…This is impossible.
This is bullshit.
Bullshit?!
Why don’t you look at your hands?
I looked at my hands.
and I had a bloody knife and a gun.
“What are these?”
“Don’t act like you don’t know”
David…David… please… What are you doing?
“Mrs. Johnson? Where are you?” The blackness faded away and she was in front of me.
I was in the dining room.
I Had the same knife and gun.
Mrs. Johnson was laying on the ground scared.
She had a glass of water on her coffee table Almost empty…
“ please stop it” She said with a shaky voice.
oh she’s scared, we like it…
No… please don’t be scared of me…
I don’t know what is going on here?
“David do the job. We had a deal. You have to do it.” “Shut up…”
“Stop it David”, Officer James said pointing the gun at me. Next to him was Parker.
I immediately pointed my gun at them.
“This is the end, drop your weapons” He said. Parker was making a radio call to his crew asking for back up.
“Kill them all David, kill them all”
“Shut up”
Look David, I know you have a condition.
We can help you. You need to trust us.
He said leaning a little forward.
Don’t listen to him, He wants to destroy everything we’ve built.
Kill him. Kill him now.
“Shut up…Shut up… Shut up…” I said holding my head in my hands.
“I don’t know what is going on officer James.” It’s okay. Just drop your weapon, we can help you.
I know a doctor he can take care of you.
He’s lying. He’s manipulating you.
He wants you to drop your gun to take you to the jail.
Just kill him David.
I don’t know who I am…
I feel lonely…
I don’t know what to do.
Just drop your gun David…
I know you’re a good guy…
I know who you are. You are not alone…
You have me… we have each other.
Just pull the damn trigger…
This is your only chance David, do it…
I was stable.
Lifeless
Scared
a voice made me come back to life…
“David please stop it” Someone said coughing.
It was Mrs. Johnson’s voice.
I look at her for a moment with my eyes full of tears…
“David… Don’t… David…Don’t” I dropped the weapons.
They started moving towards me…
They handcuffed me and I was looking at Mrs. Johnson.
“I’m sorry Mrs. Johnson; I’m really sorry” I said.
The backup crew arrived
They pushed me in a police car and I had two people by my sides. I could hear someone was talking to Officer James.
Officer, we found a corpse in the backyard.
A man…He was buried there.
Okay, any ID card?
No sir
Alright, you’re dismissed. Yes sir
This was the last sentence I heard from officer James that night.
The car moved slowly
While two other cars escorting it.
I felt calm
There was no laugh
No whisper
No noise any more.
Was this the end of this nightmare?
Officer James… Mrs. Johnson is dead.
I heard someone saying.
What?
Officer James said
“Dead? No…”
I said shocked looking back from the rearview window.
“No… but how?”
“The glass of water…” I heard a whisper in my head. And the laugh came back again.
ترجمهی درس
حقیقت
تقریباً آخراش بود
بعد از نزدیک به سی سال خدمت به کشور به عنوان پلیس .دوره من به عنوان رئیس پلیس رو به پایان بود. و احتمالاً این پرونده می تونست آخرین من باشه. من تو دفترم بودم و ساعت 3:30 دقیقه بود. به سمت پنجره رفتم.
پرده ها رو کشیدم و به بیرون نگاهی کردم. در طبقه پنجم بودن خوبی های خودش رو داشت. و از آنجایی که دوره من رو به پایان بود
من فرصتی بهتر داشتم تا به شهرم نگاهی بندازم.
نور آفتاب برای تماشا خیلی زیبا بود.
سیگاری روشن کردم
و به بیرون نگاهی کردم.
یه نفر داشت در میزد
گفتم بیا تو
افسر پارکر بود
قربان ما همه چی رو بررسی کردیم.ِ
اسمش دیوید جکسونه
به عنوان حسابدار برای شخصی به نام برایان جیمز کار می کنه.
او (برایان جیمز) بزرگترین کمپانی مبادله سهام رو در منطقه داره.
یه سری کار بو دار انجام داده ولی هیچکدوم مربوط به جکسون نبوده
این شخص پاک ترین پرونده ای داره که تو عمرمون میتونستیم ببینیم “
با کنجکاوی گفتم: تقریبا؟
بله، منظورم اینه که تا به حال کار عجیبی نکرده اما…
اخیرا برخی مردم میگن که خودش رو تو خونه حبس میکنه و .یه سری دارو مثل پروزک استفاده میکنه
پروزک؟
آیا مشکل روانی ای داره که باید در نظر بگیریم؟ اونم بررسی کردم
با روانپزشکش صحبت کردم گفتش که دلیل استفاده پروزک این روزاش این بود که نمی تونه درست حسابی بخوابه
میگفت که او همیشه صدای یه مرد رو تو ذهنش میشنوه
یه مرد که همیشه با شدت میخنده و اذیتش میکنه
برای همین با دارو ها داره تلاش میکنه از شر صداش خلاص بشه
روانپزشک اشاره کرد که
گاهاً یه چیزایی هم از خاطر میبره
همم
داره چیزا رازآلود میشه
شماره ش رو بهم بده، باید با خودش صحبت کنم
بله قربان
شماره رو دریافت کردم و با دیوید جکسون تماس گرفتم
سلام آقای جکسون
من افسر جیمز هستم
میتونم وقتتون رو بگیرم؟
درباره پرونده خانوم جانسون هستش
می تونستم که داشت سخت نفس می کشید
انگار که داشت با موقعیتی استرسی دست و پنجه نرم می کرد
بله… بله، آمم. باید به کلانتری بیام؟
بله
آها اوکی
.بالاخره ساعت پنج به کلانتری رسیدم.
از بودن تو جاهای شلوغ متنفرم.
اما برای خانوم جانسون باید این کارو می کردم.
پس وارد شدم
کلانتری پر از آدم بود که .که داشتن با افسرهای مختلف صحبت می کردن
من از یکی از افسرها پرسیدم ببخشید، افسر جیمز…
اجازه نداد جمله م تموم بشه
به سمت آسانسور اشاره کرد و گفت
سوار آسانسور شو، طبقه پنجم
سمت راستت دفترشو خواهی دید
ازش تشکر کردم و به سمت آسانسور قدم زدم
ببینید جناب افسر، این واسه من نیست. قسم می خورم
آره، آره، همه اینو میگن
برو داخل سلول و دهنتم ببند.
اما…
آسانسور رو زدم و منتظر موندم
سوار شدم
گفتش طبقه پنجم
دکمه پنجم رو زدم
بالاخره رسیدم به طبقه پنجم
اومدم بیرون و به سمت دفتر افسر جیمز قدم زدم
برخلاف اولین طبقه این یکی تقریباً خالی بود
هیچکس رو نمیتونستم ببینم
در رو پیدا کردم و در زدم
بله؟
منم دیوید جکسون. آه، آقای جکسون لطفاً بفرمایید داخل. درو باز کردم و رفتم تو
دو افسر داخل بودن
افسر جیمز و یکی دیگه
چشامو زیر کردم تا نشانش رو ببینم
پارکر
اسمش پارکر بود
لطفاً بشین آقای جکسون. بله حتما
جمع و جور نشستم
بخوام رک باشم، یه مقدار جو سنگین بود.
افسر جیمز گفت: استرس داری؟ …نه قربان. یعنی آره
هیچوقت تو همچین موقعیتی نبودم، واسه همین… نگران نباش، ما فقط چندتایی سوال داریم. و بعدش آزادی که بری
به علاوه که خبر خوب اینه که خانوم جانسون الان خونست. از بیمارستان مرخص شده “
آه واقعاً؟ خبر عالی ایه. آره درسته. ما سریع تر کارو انجام میدیم که بتونی زودتر ملاقاتش کنی. ممنونم قربان
خب آقای جکسون بهم بگو
وقتی این اتفاق افتاد کجا بودی؟ اون ازم پرسید و افسر پارکر شروع به نوشتن کرد. من ظهر تو دفترم بودم
به پارکر نگاهی انداخت و دوباره نگاهش و رو من برگردوند. اوکی. بگو بهم که چقدر به خانوم جانسون نزدیکی؟ خیلی نزدیک. من باغبانیش رو انجام میدم. و بعضی وقتا چیزهایی که نیاز داره رو براش می خرم و هر کاری که از دستم بر بیاد؛ گفتم. همزمان که صحبت می کردم. افسر جیمز تمامی واکنش های من رو تحلیل می کرد. حتی یه پلک هم نمی زد
قربان، من…
میخوای چیزی بگی؟
آره. امروز یه نفر تو خونه ام بود.
کی؟
نمیدونم؛ من
دیدیش؟
نه
آیا چیزی از خونت برد؟ “
نه هیچی نبرد اما
چی؟
وقتی داشتم خونه رو بررسی می کردم
داشت بهم می خندید و
میدونم به نظر مسخرست اما
وقتی رفتم بگیرمش فرار کرد
به افسر پارکر نگاهی انداخت و سری تکون داد
افسر پارکر از اتاق خارج شد
پس اصلا ندیدیش؟
نه نمیتونستم، فرار کرد
آیا به کسی مشکوکی؟
در حالی که تو چشمام نگاه می کرد گفت
فکر کنم آره
این ظهر یه نفرو دیدم که عینک و تی شرت مشکی و شلوار جین آبی پوشیده بود.
فکر میکنم خودش باشه
این دقیقا همون شخصیه که به خونه خانوم جانسون دستبرد زد. میدونستی؟
بله، یکی از افسرا بهم اینو گفت. از نزدیک دیدیش؟
نه فقط از دور دیدمش
بالاخره چشماش رو از من برداشت و گفت اوکی. ما کارمون تمومه آقای جکسون. بابت اومدنتون ممنونم. لطفاً این فرم ها رو پر کنید و می تونید بعدش برید. اوه بله. حتما
فرم ها رو پر کردم، بلند شدم و از اتاق خوشنود بیرون اومدم. وقتی داشتم بیرون میرفتم افسر پارکر اومد تو
خب، چی پیدا کردی پارکر؟ قربان. به دفترش زنگ زدم. ظهر اونجا نبود.
قربان یه شخص یه دقیقه پیش زنگ زد. کی؟
همسایه خانوم جانسون
ما مکالمه رو ضبط کردیم …ایناهاش
امروز دیوید عجیب برخورد می کرد … ظهر اومد خونه و
کلی سر و صدا از خونش میومد.
و یهو اومد و ازم درخواست بیل کرد.
اولش شوخی کردم و گفتم
میخوای گنج یا چیزی قایم کنی؟ اما جوابمو نداد
یه لبخند شیطانی رو صورتش داشت …منظورمو بد نگیرید. دیوید آدم خوبیه ولی
امروز خیلی عجیب رفتار می کرد
پارکر باید بریم خونه خانوم جانسون، سریعاً. احتمالش هست که در خطر باشه. بله قربان
سوار ماشینم شدم
و شروع به رانندگی به سمت خونه خانوم جانسون کردم …خیلی دوس دارم ببینمش. با لبخند گفتم
امروز چه روز بدی بود
تقریباً ساعت هفت غروب بود. خورشید کاملا رفته بود و خیابون حسابی تاریک شده بود. بالاخره ساعت 7.15 رسیدم خونش. خیلی خوشحال گفتم خانوم جانسون. اما چرا همه جا تاریک بود؟ چرا فقط میتونستم یه نور کوچیک ببینم؟ …تنها یه در
به سمت در خونه خانوم جانسون حرکت کردم. باز بود
چرا؟
تنها یه نور
کسی اونجا بود
یه خنده
دوباره
می تونستم صدای خنده رو بشنوم …خنده ی شیطانی
به سمت نور حرکت کردم
نمیتونستم جلوی خودمو بگیرم؛ سایه ای دیدم
مردی رو در روی من ایستاده بود.
هر چه نزدیک تر می شدم
بیشتر چهره ش نمایان می شد “
سلام دیوید
خدای من
خوش برگشتی
اون مرد من بودم
یه کلمه هم نمی تونستم بگم
منتظرت بودم
بالاخره تو و من می تونیم یکی بشیم
تو کی هستی؟
من کیم؟
من توام
درون تو داشتم زندگی می کردم
و تو داشتی همش صدام می کردی و من اینجام …با تو
اینجا چیکار می کنی؟
خانوم جانسون کجاست؟
یادت نیس؟
ما یه قراری داشتیم
یه قرار؟
آره
گفت و دوباره شروع به خنده کرد
می خواستیم خانوم جانسون رو بکشیم
کشتن؟
محاله
نمیدونم درباره چی داری صحبت می کنی؟ نمیدونی؟
ما یه بار انجامش دادیم
و تو داشتی تمام مدت می خندیدی و تو نمیدونی؟
من کسی رو کشتم؟
شوکه شده گفتم
من تو یه اتاق با یه نور گیر افتاده بودم
و این شخص کیه که داره میگه من یکی رو کشتم؟ آره
همین بعد ظهر
ما انجامش دادیم
تو انجامش دادی
محاله
شخصی که تو ترافیک دیدی. شخصی که به خونه ی خانوم جانسون دستبرد زد. داشت التماست می کرد
که بزاری بره
اما تو نزاشتی
یادت نمیاد؟
داشت یه چیزی یادم میومد.
تدریجاً داشتم یه صحنه رو می دیدیم.
اون مرد تو خونه ی من بود.
چرا وارد خونش شدی؟
کی هستی؟
هیچکس قربان
قسم میخورم که خونواده دارم
متوجه شدم که تنهاست و می تونم یه چیزایی بردارم. نمیخواستم بهش آسیبی بزنم. بخدا راست میگم، خواهش میکنم.
باید دزدی می کردم. به پول نیاز داشتم و… خفه شو
یه چاقو و یه اسلحه از جیبم بیرون آوردم.
قربان خواهش میکنم، نه
خواهش میکنم بزار برم. التماست میکنم. من خونواده دارم…
شروع به خنده کردم، انگار که برام اصلا مهم نبود. خواهش میکنم قربان
شروع به فرار کرد اما سر خورد و افتاد زمین.
و من بهش حمله کردم و شروع به چاقو زدن کردم.
یه بار…دو بار… سه بار… چهار بار …دیگه حرکتی نمی کرد
نه…نه…ااا…این امکان نیست. این مزخرفه
مزخرف؟
چرا به دستات نگاهی نمیندازی؟ .به دستام نگاهی کردم
و یه چاقوی خونی و یه تفنگ داشتم “
اینا چی هستن؟
جوری وانمود نکن که نمیدونی
دیوید، دیوید؛ خواهش میکنم؛ چیکار داری می کنی؟ “
خانوم جانسون؟ کجایی؟ تاریکی محو شد و او جلوی من بود. من تو اتاق پذیرایی بودم. همون چاقو و تفنگ تو دستم بود. خانوم جانسون روی زمین ترسیده افتاده بود. روی میز قهوه خوریش یه لیوان آب داشت؛ تقریباً خالی
با یه صدای لرزون گفت: لطفاً بس کن دیوید …اوه ترسیده، ما خوشمون میاد. نه، خواهش میکنم ازم نترس. نمیدونم اینجا چه خبره؟
دیوید، کارو تموم کن. ما یه قرار داشتیم. باید انجامش بدی
خفه شو
افسر جیمز در حالی که تفنگشو سمت من گرفته بود گفت: دست نگه دار دیوید. کنارش پارکر ایستاده بود. سریعاً تفنگمو سمتشون گرفتم
گفت: همه چی تمومه، اسلحه تو بنداز. پارکر داشت با گروهش تماس رادیویی برقرار میکرد و درخواست پشتیبانی می کرد “
همشون رو بکش دیوید، همشون رو بکش “
خفه شو
ببین دیوید، می دونم شرایطی خاص داری. می تونیم کمکت کنیم. لازمه بهمون اعتماد کنی. در حالی که کمی به جلو خم می شد گفت. بهش گوش نده، اون میخواد تمام چیزایی که درست کردیم رو از بین ببره. بکشش. همین حالا بکشش
همزمان که سرمو تو دستام داشتم گفتم: خفه شو، خفه شو، خفه شو
نمیدونم داره چه خبره افسر جیمز. چیزی نیست. فقط اسلحت رو بنداز، می تونیم کمکت کنیم. من یه دکتر میشناسم، میتونه ازت مراقبت کنه. داره دروغ میگه. داره کنترلت می کنه. می خواد اسلحت رو بندازی تا تو رو به زندان ببره. فقط بکشش دیوید
نمیدونم کی هستم…
احساس تنهایی می کنم. نمیدونم چیکار کنم
فقط اسلحت رو بنداز زمین دیوید. می دونم آدم خوبی هستی …
من میدونم کی هستی. تو تنها نیستی. تو منو داری، ما هم دیگه رو داریم. فقط ماشه لعنتی رو بکش …این تنها شانس توئه دیوید، انجامش بده. خشکم زده بود
بی روح
ترسیده
صدایی باعث شد من به زندگی برگردم. یه نفر سرفه کنان گفت: دیوید لطفاً دست نگه دار. صدای خانوم جانسون بود. بهش برای لحظه ای با چشم های پر از اشک نگاه کردم “
دیوید، نکن؛ دیوید، نکن، اسلحه ها رو انداختم
اونا شروع به حرکت به سمت من کردن. اونا بهم دست بند زدن و من به خانوم جانسون نگاه می کردم “
گفتم: واقعاً متاسفم خانوم جانسون، واقعا متاسفم.
گروه پشتیبان اومد
اونا منو داخل یه ماشین پلیس هل دادن و دو نفر کنارم گذاشتن. میتونستم بشنوم که یه نفر داشت با افسر جیمز صحبت میکرد. قربان، ما یه جسد تو حیاط خلوت پیدا کردیم. یه مرد؛ اونجا چال شده بود. خیلی خب، کارت شناسایی داشت؟ نه قربان
خیلی خب، مرخصی
بله قربان
این آخرین جمله ای بود که از افسر جیمز اون شب شنیدم. ماشین آهسته حرکت کرد
در حالی که دو تا ماشین دیگه اسکورتش می کردن. احساس آرامش می کردم
خنده ای نبود
زمزه ای نبود
هیچ صدای دیگه نبود
این پایان این کابوس بود؟ .افسر جیمز؛ خانوم جانسون مرده. شنیدم یه نفر اینو گفت. چی؟
افسر جیمز گفت
مرده؟ نه
در حالی که شوک بودم گفتم و از پنجره عقب به بیرون نگاه می کردم
نه؛ ولی چطوری؟
لیوان آب زمزمه ای تو سرم شنیدم. و خنده دوباره برگشت.