داستان کوتاه

توضیح مختصر

در این درس می‌توانید لغات مهم و گرامر درس را با استفاده از یک داستان کوتاه و جذاب یاد بگیرید و به درس مسلط شوید.

  • سطح متوسط

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

دانلود فایل صوتی

متن انگلیسی درس

Cafe Puccini - Mini-Story

Okay, Effortless English members welcome to the mini-story for the article Café Puccini. All right, let’s get started.

Mike is a writer, but he’s not a normal writer. He is a very controversial writer. Liberal people love him. Conservative people hate him. Mike is famous in the American literary scene. He helped make history by challenging Stephen King to a competition.

He said to King: “I’m the best writer in America. I challenge you to a competition to prove who the best writer really is. Stephen King accepted.

They decided to hold the competition in New York City. Both writers sat at a table with a pen, some paper and a clock. They had only ten minutes to write.

Stephen King wrote calmly and slowly. He seemed very confident. Mike was very animated. He shook his head. He moved his feet. He smiled, he frowned, He cried and he laughed as he wrote.

After ten minutes, they finished. A group of writers read their papers. They decided that both papers were so good they could not pick a winner. Everybody else was shocked.

Though, there was not a clear winner, this competition started a new movement called fast writing. Suddenly, everywhere in America, writers tried to write quickly.

Many writers tried to copy Mike and Stephen King’s fast writing style. But unfortunately, most of them were terrible. No one could beat Stephen King and Mike.

Okay, let’s go back to beginning of this foolish little story and help you remember some the new vocabulary. Let’s do it again, this time with some questions.

Okay, Mike is a writer, but he is not a normal writer.

What kind of writer is he?

Well, he is a controversial writer.

Does everybody like his writing?

No, everybody does not like his writing.

Does everybody hate his writing?

No, everybody does not hate his writing.

Do people agree about his writing?

They do not. Nobody agrees. Some people really, really hate his writing. And some people really, really love his writing. It’s controversial. His writing creates arguments. His writing creates disagreement. He is a controversial writer.

What kind of people love his writing usually?

Well, liberal people. Liberal people love his writing.

Do conservative people love his writing? No, they do not. Liberal people love his writing.

Do people who like change and new things like his writing?

Yes, yes. They generally do. Liberal people, people who like change generally, love his writing.

Do people who vote for the democrats, do they usually like his writing?

Well, yeah, usually. We usually think that democrats are more liberal than republicans in America.

Conservative people hate his writing and they hate him.

What kind of people hate his writing?

Well, Conservative people hate his writing.

Republicans, do they hate his writing?

Yeah, most republicans hate his writing.

Does George Bush like his writing?

No, no, no, no. George Bush is very conservative. George Bush hates his writing.

Does Michael Moore like his writing?

Yes, Michael Moore loves his writing. Michael Moore is liberal but George Bush is very conservative.

Mike is famous in the US, in the American literary scene.

Is he famous in the German literary scene?

No, no. German writers don’t really know about him.

Is he famous in the Mexican literary scene?

No, he’s not. Mexican writers don’t know about him.

Is he famous in the French literary scene?

No, French writers, French readers, they don’t really know about him. Only the American literary scene, American writers know about him. American readers know about him. He’s famous in the American literary scene.

Why is he famous? What did he do?

Well, he made history.

How did he make history? What did he do that was famous?

Well, he did something very famous; he helped make history by challenging Stephen King to a competition.

Did he nicely ask Stephen King for a competition? No, he did not. He challenged Stephen King, right? He kind of disagreed with him. He said: “Let’s have a competition. Let’s have a fight”. He challenged Stephen King to a competition, a writing competition.

He said to King: “I am the best writer in America. I challenge you to a competition, to prove who the best writer is”. So he’s challenging, he’s asking for a competition. He’s asking for a fight. He’s challenging him.

King accepted. King said yes. They decided to hold the competition in New York City. To hold in this case means to have or to do. So they decided to do the competition in New York City. They decided to have the competition in New York City. They decided to hold the competition in New York City.

Where did they hold the competition?

They held the competition in New York City.

Did they hold the competition in San Francisco?

No, they did not hold the competition in San Francisco. They held it in New York City, past tense, held.

Both writers sat at a table with a pen, some paper and a clock. They each had only ten minutes to write something great. Stephen King wrote calmly and slowly. He was not animated. However, Mike was very animated.

Did Mike move his body a lot when he wrote?

Yes, yes he did. He was very animated. He shook his head. He moved his feet.

Was his face animated when he wrote?

Yes, his face was also very animated when he wrote. He smiled, he frowned, he moved his face a lot, a lot of facial gestures. So his face was very animated, his body was very animated.

What else did he do that was animated?

Well, he cried, he laughed, he made noise, he was moving his body. Mike is a very animated writer. When he writes, he makes a lot of gestures, he moves his body, he makes noise. He is an animated writer.

Stephen King is not an animated writer. Stephen king writes calmly. He’s very quiet when he writes. Stephen King is not animated when he writes.

After ten minutes what happened?

Well, they finished their competition. They finished their writing. And then another group of writers read their papers. They read what they wrote.

But they could not pick a winner. Both of the writing, both of the pieces of paper, both of the stories were so great they could not pick a winner. Everybody was shocked.

However, there was no clear winner, but this competition made history, it was very famous. It started a new movement called fast writing.

Did it start a small movement?

No, it started a big movement. It means a lot of people copied what they did.

Was this a famous movement?

Yes, it was a famous movement. It means a lot of people followed this technique, the fast writing. It became a movement. Large numbers of writers began to do this.

It became a big movement, an international movement. It went from America to Mexico, to Canada, to Europe. Soon every writer in all these countries was trying to write fast, trying to write quickly. It became a big movement, a new movement in writing.

Many writers tried to copy Mike and Stephen King’s fast writing style. However, no one could beat them. All the fast writing in all these countries in this big movement, most of it was terrible. Only Mike and Stephen King were good.

All right, let’s go back to the beginning one more time and listen again.

Mike is a writer, but he is not a normal writer. He is a very controversial writer. He creates a lot of conflict; a lot of argument with his writing. He is a very controversial writer.

Liberal people love him. People like Michael Moore or John Kerry or other liberals, environmentalists, Labor Union people, they all love his writing.

Conservative people hate his writing. George Bush hates his writing. Republicans hate his writing. Fox News hates his writing.

Okay, Mike is famous in the American literary scene. He’s not famous in the French literary scene or the Mexican literary scene. He’s only famous to American writers and American readers. He’s famous in the American literary scene.

He helped make history by challenging Stephen King to a competition. He made history. He did Something famous by challenging Stephen King to a competition.

He said to King: “I’m the best writer in America. I challenge you to a competition to prove who the best writer is. He asked him for a competition. He asked him for a fight. He challenged him. King said yes. King accepted.

They decided to hold the competition in New York City. They did not hold the competition in Maine where Stephen King lives.

They held the competition in New York City. Both writers sat at a table with a pen, some paper and a clock. They wrote for ten minutes and only ten minutes, very quickly.

Stephen King was not animated when he wrote. He was very calm, he wrote slowly. However, Mike was very animated when he wrote. He moved his body. He shook his head. He moved his feet. He smiled, he frowned, he laughed, he cried. He wrote very quickly. He was very animated when he wrote.

After ten minutes, they both finished and the judges, the group of writers, the referees, read both papers. Both stories were fantastic. In fact, they were so good they could not pick a winner. They decided both of them won.

Everybody was surprised and shocked. This made history. It was a famous competition. And it created a new movement. It started a new literary movement, a new writing movement.

Lots of people copied their style and tried to write quickly. Writers all over America started writing very fast. Writers in other countries started writing very fast. It became a big movement.

However, most people in the movement, most writers in this movement were very bad writers. None of them could match; none of them could beat Mike and Stephen King.

All right, please stop your iPod now and try to repeat the story. Tell the story out loud, so you can hear it, to yourself. You don’t need to say every word correctly; however, try to use the new vocabulary correctly.

So don’t memorize the story. Just tell the general story. But use the new vocabulary. See if you can remember how to use it correctly. If you have trouble, if you can’t do it, listen again and then try again to tell the story yourself.

Okay, I will see you next time. Bye-bye.

ترجمه‌ی درس

کافه پوچینی - داستان کوتاه

خب، اعضای انگلیسی بدون تلاش به داستان کوتاه مقاله‌ی کافه پوچینی خوش آمدید. خیلی خب، بیایید شروع کنیم.

مایک نویسنده است، اما نویسنده‌ی عادی‌ای نیست. او نویسنده‌ای بسیار جنجالی است. افراد لیبرال او را دوست دارند. افراد سنت‌گرا از او متنفرند. مایک در عرصه‌ی ادبیات آمریکا مشهور است. او با به چالش کشیدن استیون کینگ در یک مسابقه به تاریخ‌سازی کمک کرد.

به کینگ گفت: «من بهترین نویسنده در آمریکا هستم. من شما رو به رقابت دعوت می‌کنم تا ثابت کنم بهترین نویسنده چه کسیه. استیون کینگ پذیرفت.

آن‌ها تصمیم گرفتند مسابقه را در شهر نیویورک برگزار کنند. هر دو نویسنده با قلم، مقداری کاغذ و ساعت پشت میز نشستند. فقط ده دقیقه برای نوشتن فرصت داشتند.

استیون کینگ به‌آرامی و آهستگی نوشت. خیلی مطمئن به‌نظر می‌رسید. مایک خیلی پرجنب‌وجوش بود. سرش را تکان می‌داد. پاهایش را تکان می‌داد. همان‌طور که می‌نوشت، لبخند می‌زد، اخم می‌کرد، گریه می‌کرد و می‌خندید.

بعد از ده دقیقه کارشان تمام شد. گروهی از نویسندگان برگه‌هایشان را خواندند. آن‌ها تصمیم گرفتند که هر دو مقاله آن‌قدر خوب هستند که نمی‌توانند برنده را انتخاب کنند. بقیه همه شوکه شده بودند.

گرچه برنده‌ی مشخصی وجود نداشت، این مسابقه حرکت جدیدی را به‌نام سریع‌نویسی آغاز کرد. ناگهان، در همه‌جای آمریکا، نویسندگان سعی کردند سریع بنویسند.

نویسندگان زیادی سعی کردند شیوه‌ی نوشتن سریع مایک و استیون کینگ را تقلید کنند. اما متاسفانه اکثر آن‌ها افتضاح بودند. هیچ‌کس نمی‌توانست استیون کینگ و مایک را شکست دهد.

خیلی خب، بیایید به ابتدای این داستان کوچک احمقانه برگردیم و به شما کمک کنیم بعضی از واژگان جدید را به‌خاطر بسپارید. بیایید دوباره انجامش دهیم، این بار با چند سؤال.

خب، مایک نویسنده است، اما نویسنده‌ی عادی‌ای نیست.

او چه نوع نویسنده‌ای است؟

نویسنده‌ای بسیار جنجالی است.

آیا همه نوشته‌های او را دوست دارند؟

نه، همه نوشته‌های او را دوست ندارند.

آیا همه از نوشته‌های او متنفرند؟

نه، همه از نوشته‌های او متنفر نیستند.

آیا مردم با نوشته‌های او موافق هستند؟

نه نیستند. هیچ‌کس موافق نیست. بعضی از مردم از نوشته‌های او واقعاً متنفرند. و بعضی از مردم واقعاً عاشق نوشته‌های او هستند. بحث‌برانگیز هستند. نوشته‌های او بحث‌هایی را ایجاد می‌کنند. نوشته‌های او اختلاف نظر ایجاد می‌کنند. او نویسنده‌ای بسیار جنجالی است.

چه نوع افرادی معمولاً عاشق نوشته‌های او هستند؟

خب، افراد لیبرال. افراد لیبرال عاشق نوشته‌های او هستند.

آیا افراد سنت‌گرا عاشق نوشته‌های او هستند؟ نه، نیستند. افراد لیبرال عاشق نوشته‌های او هستند.

آیا افرادی که تغییرات و چیزهای جدید را دوست دارند نوشته‌های او را دوست دارند؟

بله، بله. معمولاً آن‌ها دوست دارند. افراد لیبرال، به‌طور کلی افرادی که تغییر را دوست دارند، عاشق نوشته‌های او هستند.

آیا افرادی که به دموکرات‌ها رأی می‌دهند معمولاً نوشته‌های او را دوست دارند؟

خب، معمولاً بله. ما معمولاً فکر می‌کنیم دموکرات‌ها نسبت به جمهوری‌خواهان در آمریکا لیبرال‌ترند.

افراد سنت‌گرا از او و نوشته‌هایش متنفرند.

چه نوع افرادی از نوشته‌های او متنفرند؟

خب، افراد سنت‌گرا از نوشته‌های او متنفرند.

آیا جمهوری‌خواهان از نوشته‌های او متنفرند؟

بله، بیشتر جمهوری‌خواهان از نوشته‌های او متنفرند.

آیا جورج بوش نوشت‌هایش را دوست دارد؟

نه، نه، نه، نه. جورج بوش خیلی سنت‌گراست. جورج بوش از نوشته‌هایش متنفر است.

آیا مایکل مور نوشته‌هایش را دوست دارد؟

بله، مایکل مور عاشق نوشته‌هایش است. مایکل مور لیبرال است اما جورج بوش خیلی سنت‌گراست.

مایک در آمریکا و عرصه‌ی ادبیات آمریکا مشهور است.

آیا او در عرصه‌ی ادبیات آلمان مشهور است؟

نه، نه. نویسندگان آلمانی واقعاً از او اطلاعی ندارند.

آیا او در عرصه‌ی ادبیات مکزیک مشهور است؟

نه، نیست. نویسندگان مکزیکی از او اطلاعی ندارند.

آیا در عرصه‌ی ادبیات فرانسه مشهور است؟

نه، نویسندگان و خوانندگان فرانسوی، واقعاً از او اطلاعی ندارند. فقط نویسندگان آمریکایی، عرصه‌ی ادبیات آمریکایی از او اطلاع دارند. خوانندگان آمریکایی از او اطلاع دارند. او در عرصه‌ی ادبیات آمریکا مشهور است.

چرا مشهور است؟ چه‌کار کرد؟

خب، او تاریخ ساخت.

چگونه تاریخ‌سازی کرد؟ چه‌کار کرد که معروف بود؟

خب، او کار خیلی مشهوری انجام داد؛ با به‌چالش کشیدن استیون کینگ در یک مسابقه به تاریخ‌سازی کمک کرد.

آیا به‌خوبی از استیون کینگ مسابقه‌ای خواست؟ نه، به‌خوبی نخواست. او استفن کینگ را به چالش کشید، درسته؟ به‌نوعی با او مخالف بود. گفت: «بیا مسابقه داشته باشیم. بیا مبارزه کنیم». او استیون کینگ را در مسابقه‌ی نوشتن به چالش کشید.

به کینگ گفت: «من بهترین نویسنده در آمریکا هستم. من شما رو به رقابت دعوت می‌کنم تا ثابت کنم بهترین نویسنده چه کسیه. پس دارد به چالش می‌کشد، خواهان مسابقه است. خواهان مبارزه است. او را به چالش می‌کشد.

کینگ پذیرفت. کینگ گفت بله. آن‌ها تصمیم گرفتند مسابقه را در شهر نیویورک برگزار کنند. hold در این مورد یعنی داشتن یا انجام دادن. پس آن‌ها تصمیم گرفتند مسابقه را در شهر نیویورک برگزار کنند. تصمیم گرفتند مسابقه را در شهر نیویورک برگزار کنند. آن‌ها تصمیم گرفتند مسابقه را در شهر نیویورک برگزار کنند.

مسابقه را کجا برگزار کردند؟

مسابقه را در نیویورک برگزار کردند.

آیا مسابقه را در سان فرانسیسکو برگزار کردند؟

نه، مسابقه را در سان فرانسیسکو برگزار نکردند. آن را در نیویورک برگزار کردند، زمان گذشته، held.

هر دو نویسنده با قلم، مقداری کاغذ و ساعت پشت میز نشستند. هرکدام فقط ده دقیقه فرصت داشتند تا چیز عالی‌ای بنویسند. استیون کینگ به‌آرامی و آهستگی نوشت. او پرتحرک نبود. اما، مایک خیلی پرتحرک بود.

آیا مایک هنگام نوشتن بدنش را زیاد تکان می‌داد؟

بله، تکان می‌داد. او خیلی پرجنب‌وجوش بود. سرش را تکان می‌داد. پاهایش را تکان می‌داد.

آیا هنگام نوشتن چهره‌اش پرتحرک بود؟

بله، هنگام نوشتن چهره‌اش هم خیلی پرتحرک بود. لبخند می‌زد، اخم می‌کرد، صورتش را زیاد حرکت می‌داد، حرکات صورت زیادی انجام می‌داد. پس چهره‌اش و بدنش خیلی پرتحرک بود.

دیگر چه کاری انجام می‌داد که پرتحرک بود؟

خب، گریه می‌کرد، می‌خندید، سروصدا می‌کرد، بدنش را تکان می‌داد. مایک نویسنده‌ی خیلی پرتحرکی است. هنگام نوشتن، حرکات زیادی انجام می‌دهد، بدنش را حرکت می‌دهد، سروصدا می‌کند. نویسنده‌ی پرتحرکی است.

استیون کینگ نویسنده‌ی پرتحرکی نیست. استیون کینگ با آرامش می‌نویسد. وقتی می‌نویسد خیلی ساکت است. استیون کینگ وقتی می‌نویسد پرتحرک نیست.

بعد از ده دقیقه چه اتفاقی افتاد؟

خب، آن‌ها مسابقه‌شان را به پایان رساندند. نوشته‌شان را به پایان رساندند. و بعد گروه دیگری از نویسندگان برگه‌هایشان را خواندند. آن‌چه را که آن‌ها نوشتند، خواندند.

اما نتوانستند برنده‌ای انتخاب کنند. هر دو مقاله، هر دو قطعه کاغذ، هر دو داستان، آن‌قدر عالی بودند که نمی‌توانستند برنده‌ای انتخاب کنند. بقیه همه شوکه شده بودند.

به هر حال، هیچ برنده‌ی مشخصی وجود نداشت، اما، این مسابقه تاریخ‌ساز شد، خیلی معروف بود. حرکت جدیدی را به‌نام سریع‌نویسی آغاز کرد.

آیا حرکت کوچکی را آغاز کرد؟

نه، حرکت بزرگی را آغاز کرد. یعنی افراد زیادی آن‌چه را که انجام دادند تقلید کردند.

آیا این حرکت معروفی بود؟

بله، حرکت معروفی بود. یعنی افراد زیادی از این روشِ سریع‌نویسی استفاده کردند. یک حرکت شد. تعداد زیادی از نویسندگان این کار را شروع کردند.

این حرکتی بزرگ و بین‌المللی شد. از آمریکا به مکزیک، به کانادا و به اروپا رفت. به‌زودی هر نویسنده‌ای در همه‌ی این کشورها سعی کردند سریع بنویسند. این حرکت بزرگ و جدیدی در نوشتن شد.

نویسندگان زیادی سعی کردند شیوه‌ی نوشتن سریع مایک و استیون کینگ را تقلید کنند. با این حال، هیچ‌کس نتوانست آن‌ها را شکست دهد. بیشترِ سریع‌نویسی‌ها در این کشورها، در این حرکت بزرگ، افتضاح بود. فقط مایک و استیون کینگ خوب بودند.

خیلی خب، بیایید یک بار دیگر به ابتدا برگردیم و دوباره گوش دهیم.

مایک نویسنده است، اما نویسنده‌ی عادی‌ای نیست. او نویسنده‌ای بسیار جنجالی است. مشاجره و بحث زیادی با نوشته‌هایش ایجاد می‌کند. او نویسنده‌ای بسیار جنجالی است.

افراد لیبرال او را دوست دارند. افرادی مانند مایکل مور یا جان کری یا سایر لیبرال‌ها، طرفداران محیط‌زیست، افراد اتحادیه‌ی کارگری، همه‌ی آن‌ها او را دوست دارند.

افراد سنت‌گرا از نوشته‌های او متنفرند. جورج بوش از نوشته‌هایش متنفر است. جمهوری‌خواهان از نوشته‌هایش متنفرند. فاکس نیوز از نوشته‌هایش متنفر است.

خب، مایک در عرصه‌ی ادبیات آمریکا مشهور است. او در عرصه‌ی ادبیات فرانسه یا مکزیک مشهور نیست. فقط برای نویسندگان و خوانندگان آمریکایی مشهور است. در عرصه‌ی ادبیات آمریکا مشهور است.

او با به چالش کشیدن استیون کینگ در یک مسابقه به تاریخ‌سازی کمک کرد. تاریخ‌سازی کرد. با به چالش کشیدن استیون کینگ در یک مسابقه، کار مشهوری انجام داد.

به کینگ گفت: «من بهترین نویسنده در آمریکا هستم. من شما رو به رقابت دعوت می‌کنم تا ثابت کنم بهترین نویسنده چه کسیه. از او مسابقه خواست. از او مبارزه خواست. او را به چالش کشید. کینگ گفت بله. کینگ پذیرفت.

آن‌ها تصمیم گرفتند مسابقه را در شهر نیویورک برگزار کنند. مسابقه را در ماین، محل زندگی استیون کینگ، برگزار نکردند.

مسابقه را در نیویورک برگزار کردند. هر دو نویسنده با قلم، مقداری کاغذ و ساعت پشت میز نشستند. آن‌ها خیلی سریع به‌مدت ده دقیقه و فقط ده دقیقه نوشتند.

استیون کینگ هنگام نوشتن پرتحرک نبود. خیلی آرام بود، آهسته می‌نوشت. با این حال، مایک هنگام نوشتن بسیار پرتحرک بود. بدنش را تکان می‌داد. سرش را تکان می‌داد. پاهایش را تکان می‌داد. لبخند می‌زد، اخم می‌کرد، می‌خندید، گریه می‌کرد. خیلی سریع می‌نوشت. هنگام نوشتن خیلی پرتحرک بود.

بعد از ده دقیقه، هر دو کار را تمام کردند و داوران، گروه نویسندگان، داوران هر دو مقاله را خواندند. هر دو داستان خارق‌العاده بودند. در واقع، آن‌قدر خوب بودند که نتوانستند برنده‌ای انتخاب کنند. تصمیم گرفتند که هر دو برنده باشند.

همه متعجب و شوکه شدند. این تاریخ‌ساز شد. این مسابقه‌ی معروفی بود. و حرکت جدیدی ایجاد کرد. حرکت ادبی و نوشتاری جدیدی را آغاز کرد.

افراد زیادی سبکشان را تقلید کرده و سعی کردند سریع بنویسند. نویسندگان در سراسر آمریکا شروع به نوشتن خیلی سریع کردند. نویسندگان در کشورهای دیگر شروع به نوشتن خیلی سریع کردند. جنبش بزرگی شد.

با این حال، بیشترِ افراد در این جنبش، بیشترِ نویسندگان این جنبش، نویسندگان خیلی بدی بودند. هیچ‌یک از آن‌ها نتوانست حریفشان باشد؛ هیچ‌یک از آن‌ها نتوانست مایک و استیون کینگ را شکست دهد.

خیلی خب، لطفاً آیپادتان را متوقف کنید و سعی کنید داستان را تکرار کنید. داستان را با صدای بلند برای خودتان بگویید، تا بتوانید آن را بشنوید. نیازی نیست تمام کلمات را درست بگویید؛ با این حال، سعی کنید از واژگان جدید به‌درستی استفاده کنید.

پس داستان را حفظ نکنید. فقط داستان کلی را بگویید. اما از واژگان جدید استفاده کنید. ببینید آیا می‌توانید نحوه‌ی استفاده‌ی صحیح از آن را به‌خاطر بسپارید. اگر مشکلی دارید، اگر نمی‌توانید آن را انجام دهید، دوباره گوش دهید و بعد دوباره امتحان کنید تا خودتان داستان را بگویید.

خب، دفعه‌ی بعد می‌بینمتان. بای-بای.