درسنامه دیدگاه
آموزش رایگان زبان انگلیسی > دوره: دروس پایهی انگلیسی بدون تلاش / فصل: حضانت فرزند / درس: درسنامه دیدگاهسرفصل های مهم
درسنامه دیدگاه
توضیح مختصر
در این درس، داستانی در زمانهای گرامری مختلف بازگو میشود تا گرامر این زمانها را بهتر یاد بگیرید.
- سطح متوسط
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
فایل صوتی
متن انگلیسی درس
Lost Custody - POV
Okay, this is the point of view mini-stories for Lost Custody. Let’s get started. First one with the phrase “Twenty years ago.”
Twenty years ago, there was a student named Yuriko. She was unfit to be a student. Every day she came to school late. Then she belittled the other students. When another student made a mistake, Yuriko yelled, “Are you stupid? Do you have a mental disability? What’s wrong with you, you idiot?”
One day, another student named Jenwah complained to A.J., the teacher. She said, “I’m frightened by Yuriko. I’m going to quit this class.” The teacher said, “Stick it out, Jenwah. Don’t worry. I will get rid of Yuriko. Then we will all be better off.”
The next day, A.J., the teacher, brought a gun to class. He pointed the gun at Yuriko and threatened her. He said, “Yuriko, if you come to my class again, I will kill you; and then I will take custody of your son and beat him every day. So leave, now!” Yuriko was frightened by A.J.’s threat. She started to cry. Then she ran out of the class. The other students cheered, “Yea, Yuriko’s gone!”
Okay, the next version begins with “Since January.”
Since January, there has been a new student in A.J.’s class. Her name is Yuriko. Yuriko is unfit to be a student. Every day she has come to school late. Then she has belittled the other students. When another student has made a mistake, Yuriko has always yelled, “Are you stupid? Do you have a mental disability? What’s wrong with you, you idiot?”
Well, one day, another student named Jenwah complained to A.J., the teacher. She said, “I’m frightened by Yuriko. I’m going to quit this class.” The teacher said, “Stick it out, Jenwah. Don’t worry. I’ll get rid of Yuriko. Then we’ll all be better off.”
The next day, A.J. brought a gun to school. He pointed the gun at Yuriko and threatened her. He said, “Yuriko, if you come to my class again, I will kill you; and then I’ll take custody of your son and beat him every day. So leave, now!” Yuriko was frightened by AJ’s threat. She started crying, and then she ran out of the class. The other students cheered, “Yea!”
Okay, you’ll notice that when I – in the beginning there – I used the have – have – she has come to school. She has belittled the other students, because those are things she did every day starting in January up until now. But I said Yuriko is unfit to be a student. I said that because that’s a general statement about her that’s always true. Past, present, and probably in the future, too.
So I used the present tense in that one; and then I switched to the past. I said, “One day, another student named Jenwah,” and now we’re describing one thing that happened. It already happened. It’s totally finished. So that’s when I switched to simple past again.
Don’t worry. Don’t think about the verb tenses. Don’t think about the names: present perfect, past, blah-blah-blah. Don’t worry about that. Just listen for when I change. Try to get a feeling – a feeling for when I’m changing. Okay?
So listen carefully. That’s your only job. Do not try to memorize the rules. Do not try to remember all those grammar rules. Just try to get a feeling for when I change the verb tenses and maybe why do I do it. That’s all. That’s all you need to do.
All right, next one, let’s go to the future. Back to the future. “In ten years,” starting with “In ten years.” Here we go.
In the future, ten years from now, in ten years, there will be a class; and in the class, there will be a student named Yuriko. Yuriko will be unfit to be a student. Every day she’ll come to class late. Then she’ll belittle the other students. When another student makes a mistake, Yuriko will yell, “Are you stupid? Do you have a mental disability? What’s wrong with you, you idiot?”
Now, one day, another student named Jenwah will complain to the teacher, whose name is A.J. She’ll say, “I’m frightened by Yuriko. I’m going to quit this class.” The teacher’ll say, “Stick it out, Jenwah. Don’t worry. I’ll get rid of Yuriko. Then we’ll all be better off.”
The next day, A.J.’ll bring a gun to class. He’ll point the gun at Yuriko and threaten her. “Yuriko, if you come to my class again, I’ll kill you; and then I’ll take custody of your son and beat him every day. So leave, now!” Yuriko will be frightened by AJ’s threat. She’ll start crying, and then she’ll run out of the class. The other students will cheer, “Yea! Yuriko’s gone. Yea!”
All right, that’s all for the point of view stories. Please now, go back. Listen to the first one, then pause and try to tell the first story yourself beginning with 20 years ago. Try to tell all the story and use the correct verbs and the correct vocabulary. Then listen to the second one, starting with “Since January.” Listen to it a few times, and then pause and try to tell it yourself out loud, maybe alone in your room or something.
And then, finally, listen to the third one beginning with “In ten years,” or “Ten years from now”; and try to tell that one yourself, also. Okay, if you have trouble, if you can’t remember exactly the words to say or you make a few mistakes, listen, just relax. Okay? Relax. It takes a little time. The most important thing is to listen very carefully, and to listen again and again and again until you are sleeping and dreaming about these stories. Then it will become automatic.
So please relax about making mistakes. This is not a test. Okay? In fact, you can only listen if you want to. If you want to, just listen. You don’t need to try to tell the stories yourself. If it makes you feel stressed, if it makes you feel nervous or uncomfortable to pause and speak, then don’t do it. Only tell the stories if you are relaxed about it. If you can do it and you don’t worry, You don’t feel nervous about making mistakes. If you feel nervous, just relax and listen only. That’s fine.
Okay, I’ll see you next time. Bye-bye.
ترجمهی درس
حضانت فرزند - دیدگاه
خب، این درس دیدگاه داستان کوتاه برای حضانت فرزند است. بیایید شروع کنیم. اولین عبارت «بیست سال پیش است»
بیست سال پیش، دانشآموزی بود به نام یوریکو. او برای دانشآموز بودن ناشایسته بود. او هر روز به مدرسه دیر میآمد. بعد بقیهی دانشآموزان را تحقیر میکرد. وقتی دانشآموز دیگری اشتباهی میکرد، یوریکو فریاد میزد، «تو احمقی؟ معلولیت ذهنی داری؟ مشکلت چیه، احمق؟»
یک روز، دانشآموز دیگری به اسم جنوا به اِیجی. شکایت کرد، به معلم. او گفت، «من از یوریکو وحشت دارم. من این کلاس را ترک خواهم کرد.» معلم گفت، «بهش بچسب، جنوا. نگران نباش. من از شر یوریکو خلاصمان میکنم. بعد همهی ما وضعیت بهتری خواهیم داشت».
روز بعد، اِیجی. ، معلم، یک تفنگ به مدرسه آورد. او تفنگ را به سمت یوریکو گرفت و او را تهدید کرد. او گفت، «یوریکو، اگر دوباره به کلاس من بیایی، من تو را خواهم کشت. بعد حضانت پسرت را به عهده خواهم گرفت و هر روز او را خواهم زد. پس الان برو!» یوریکو از تهدید اِیجی. وحشتزده بود. او شروع به گریه کردن کرد، و بعد از کلاس بیرون دوید. بقیهی دانشآموزان شادی کردند، «آررره، یوریکو رفته!»
خب، نسخهی بعدی با «از ژانویه» شروع میشود.
از ژانویه، دانشآموزی در کلاس اِیجی. بود. نام او یوریکو بود. یوریکو برای دانشآموز شدن ناشایسته است. او هر روز به مدرسه دیر آمده است. بعد بقیهی دانشآموزان را تحقیر کرده است. وقتی دانشآموز دیگری اشتباهی کرده است، یوریکو فریاد زده است، «تو احمقی؟ معلولیت ذهنی داری؟ مشکلت چیه، احمق؟»
خب، یک روز، دانشآموز دیگری به نام جنوا به اِیجی. شکایت کرد، به معلم. او گفت، «من از یوریکو وحشت دارم. من این کلاس را ترک خواهم کرد.» معلم گفت، «بهش بچسب، جنوا. نگران نباش. من از شر یوریکو خلاصمان میکنم. بعد همهی ما وضعیت بهتری خواهیم داشت».
روز بعد، اِیجی. ، معلم، یک تفنگ به مدرسه آورد. او تفنگ را به سمت یوریکو گرفت و او را تهدید کرد. او گفت، «یوریکو، اگر دوباره به کلاس من بیایی، من تو را خواهم کشت؛ بعد حضانت پسرت را به عهده خواهم گرفت و هر روز او را خواهم زد. پس الان برو!» یوریکو از تهدید اِیجی وحشتزده بود. او شروع به گریه کردن کرد، و بعد از کلاس بیرون دوید. بقیهی دانشآموزان شادی کردند، «آررره!»
خب، متوجه خواهید شد که وقتی من - در شروع داستان - من از have استفاده کردم - have - او به مدرسه آمده است. او دانشآموزان دیگر را تحقیر کرده است، چون آنها چیزهایی هستند که او از ژانویه تا حالا شروع به انجام کرده است. اما من گفتم یوریکو برای دانشآموز بودن ناشایسته است. من آن را گفتم چون بیانیهای کلی دربارهی او است که همیشه درست است. گذشته، حال و احتمالاً همینطور آینده.
پس من در آن از زمان حال استفاده کردم؛ و بعد به گذشته تغییر دادم. من گفتم، «یک روز، دانشآموز دیگری به نام جنوا،» و حالا داریم چیزی را توصیف میکنیم که اتفاق افتاده. قبلاً اتفاق افتاده. کاملاً تمام شده. پس آن زمانی بود که من دوباره به گذشتهی ساده تغییر دادم.
نگران نباشید. به زمان فعلها فکر نکنید. به نامها فکر نکنید: حال کامل، گذشته، وِر-وِر-وِر. نگران آن نباشید. فقط برای زمانی که تغییر میدهم گوش کنید. سعی کنید حسی بگیرید - حسی برای وقتی که تغییر میدهم. باشه؟
پس بادقت گوش کنید. این تنها کار شماست. سعی نکنید قانونها را حفظ کنید.. سعی نکنید تمام آن قانونهای گرامر را بهیاد بیاورید. فقط سعی کنید حسی را برای وقتی که زمان فعلها را تغییر میدهم بگیرید و شاید این را که چرا این کار را انجام میدهم. همین. فقط همین را باید انجام دهید.
خیلی خب، بعدی، بیایید به آینده برویم. برگردیم به آینده. «ده سال دیگر» شروع کنیم با «ده سال دیگر». بریم.
در آینده، ده سال پس از الان، ده سال دیگر، کلاسی خواهد بود؛ و در کلاس دانشآموزی به نام یوریکو خواهد بود. یوریکو برای دانشآموز شدن ناشایسته خواهد بود. او هر روز به مدرسه دیر خواهد آمد. بعد بقیهی دانشآموزان را تحقیر خواهد کرد. وقتی دانشآموز دیگری اشتباهی میکند، یوریکو فریاد خواهد زد، «تو احمقی؟ معلولیت ذهنی داری؟ مشکلت چیه، احمق؟»
حالا، یک روز، دانشآموز دیگری به اسم جنوا به به معلم شکایت خواهد کرد، که اسمش اِیجی است. او خواهد گفت، «من از یوریکو وحشت دارم. من این کلاس را ترک خواهم کرد.» معلم خواهد گفت، «بهش بچسب، جنوا. نگران نباش. من از شر یوریکو خلاصمان میکنم. بعد همهی ما وضعیت بهتری خواهیم داشت».
روز بعد، اِیجی. یک تفنگ به مدرسه خواهد آورد. او تفنگ را به سمت یوریکو خواهد گرفت و او را تهدید خواهد کرد. «یوریکو، اگر دوباره به کلاس من بیایی، من تو را خواهم کشت؛ بعد حضانت پسرت را به عهده خواهم گرفت و هر روز او را خواهم زد. پس الان برو!» یوریکو از تهدید اِیجی وحشتزده خواهد بود. او شروع به گریه کردن خواهد کرد، و بعد از کلاس بیرون خواهد دوید. بقیهی دانشآموزان شادی خواهند کرد، «آررره! یوریکو رفته. آررره!»
خیلی خب، این تمام داستانهای دیدگاه بود. حالا لطفاً برگردید. به اولی گوش دهید، بعد توقف کنید و سعی کنید اولین داستان را خودتان بگویید با شروع کردن با ۲۰ سال پیش. سعی کنید تمام داستان را بگویید و از فعلهای درست و واژگان درست استفاده کنید. بعد به دومی گوش دهید، که با «از ژانویه» شروع میشود. چند بار به آن گوش دهید، و بعد توقف کنید و سعی کنید خودتان با صدای بلند آن را بگویید، شاید تنها در اتاقتان یا همچین چیزی.
و بعد، بالاخره، به سومی گوش دهید که با «ده سال دیگر» شروع میشود یا «ده سال پس از الان»؛ و سعی کنید آن را هم خودتان بگویید. خب، اگر مشکل دارید، اگر کلمات دقیق برای گفتن را به یاد نمیآورید یا چند اشتباه میکنید، گوش کنید، آرام باشید. باشه؟ آرام باشید. کمی زمان میبرد. مهمترین چیز این است که با دقت زیاد گوش دهید، و دوباره و دوباره گوش دهید تا وقتی میخوابید، خواب این داستانها را ببینید. بعد اتوماتیک خواهد شد.
پس لطفاً دربارهی اشتباه کردن آرام باشید. این امتحان نیست. باشه؟ در واقع، فقط اگر بخواهید میتوانید گوش دهید. اگر میخواهید، فقط گوش دهید. مجبور نیستید سعی کنید خودتان داستان را بگویید. اگر باعث میشود استرس داشته باشید، اگر باعث میشود اضطراب داشته باشید یا ناراحت باشید برای توقف کردن و صحبت کردن، پس انجامش ندهید. فقط وقتی داستانها را بگویید که با آن آرام باشید. اگر میتوانید انجامش دهید و نگران نیستید، اضطراب اشتباه کردن را ندارید. اگر احساس اضطراب میکنید، آرام باشید و فقط گوش دهید. مشکلی نیست.
خب، بعداً میبینمتان. بای-بای.