درسنامه دیدگاه

توضیح مختصر

در این درس، داستانی در زمان‌های گرامری مختلف بازگو می‌شود تا گرامر این زمان‌ها را بهتر یاد بگیرید.

  • سطح ساده

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»

فایل صوتی

دانلود فایل صوتی

متن انگلیسی درس

Point-of-view lesson

Hello, welcome to the point of view mini-story for the Meddling Mother-In-Law lesson. Let’s get started in our first version of the story, we will start with the phrase “Right now.” Okay? The original story was in the past, so now we’re gonna start with “Right now.”

Right now, there is a girl named Tomoe. She takes it upon herself to change her husband. Tomoe is very picky. She wants the apartment to always be perfectly clean, but her husband is a lousy housekeeper.

One day, Tomoe says, “When you do laundry, please sort the clothes by color.” Tomoe is very polite, but her husband takes this the wrong way. He yells, “Why are you criticizing me? Why do you hate me? I’m not a lousy husband.” Then he jumps up and down, pulls his hair, and says, “I wash my hands of this. I will never do laundry again.”

All right, very good. Now let’s change the story a little bit. We’re gonna start the story with the phrase “Since last April.” Starting in last April, continuing until now. Since last April. Okay.

There’s a girl named Tomoe. Since last April, she has taken it upon herself to change her husband.

Since that time, Tomoe has been very, very picky. She has wanted the apartment to always be perfectly clean, but her husband has always been a lousy housekeeper.

One day, Tomoe said, “When you do the laundry, please sort the clothes by color.” At that time, Tomoe was very polite; but her husband took it the wrong way. He yelled, “Why are you criticizing me? Why do you hate me? I’m not a lousy husband.” Then he jumped up and down, pulled his hair, and said, “I wash my hands of this. I will never do laundry again.”

Okay, did you notice, again, this happens a lot when we begin something with the perfect tenses. We often switch to another tense, often to the past tense. So we talked about one day – I’m sorry, I didn’t say one day. Tomoe has taken it upon herself to change her husband. It means she started trying to change him last April. She has continued trying to change him until now, or until this day where they had the argument. Right, it started in the past; and it continued. So we say, “She has taken it upon herself.” Has taken.

And we say, “Tomoe has been very picky.” This gives the idea that something changed. Maybe in April, something happened; because, before April, maybe she wasn’t picky; but since April, she has been very picky. Starting in April until now. You get the idea. But then when I say, “One day, Tomoe said,” okay, one day is your clue. One day tells you, “Aha, it happened; and it’s finished; so switch to the past tense.”

All right, and now let’s do our little – we can imagine we’re telling a story about the future. Maybe it’s a movie idea. Maybe it’s any kind of story; but that’s going to happen. Here we go.

There will be a girl named Tomoe. One day in the future, she will take it upon herself to change her husband. Tomoe’ll be very picky. She’ll want the apartment to always be perfectly clean, but her husband’ll be a lousy housekeeper.

One day, Tomoe’ll say, “When you do laundry, please sort the clothes by color.” Tomoe will be very polite, but her husband will take it the wrong way. He’ll yell, “Why are you criticizing me? Why do you hate me? I’m not a lousy husband.” Then he’ll jump up and down, pull his hair, and say, “I wash my hands of this. I’ll never do laundry again.”

Okay, in that story, you heard – sometimes it’s hard to hear the future, right? In the textbooks they tell you to say will – will – will – will. He will do this. He will yell. I will go. But, in fact, when we speak, we don’t usually say will. Right? We put – we combine it. We just say ‘ll, ‘ll. There’ll be a girl named Tomoe. Right? There will be a girl. There’ll – there’ll – there’ll be a girl.

One day, she’ll take it upon herself. Right? Not she will. She’ll. It’s a contraction. We’re putting the two sounds together. Tomoe’ll be very picky. Right? Instead of saying Tomoe will be very picky, we can say, “Tomoe’ll be very picky.” Right? We cut off the W I. Instead of saying “wi,” we just say ‘ll.” Tomoe’ll be very picky. She’ll want the apartment to be clean always. Not she will. She’ll.

Her husband’ll be a lousy housekeeper. Not her husband will be. Her husband’ll – husband’ll. Okay? Now this is not correct for writing. With writing, we don’t usually say husband’ll; but in speech, in conversation, especially native speakers, speaking quickly, they will say ‘ll – ‘ll. Her husband’ll be very bad. Her husband’ll be a bad housekeeper.

One day, Tomoe’ll say, Tomoe’ll say – did you hear that? Tomoe’ll say – not Tomoe will say.

Tomoe’ll say – then we switch to the present tense; because it’s a quote. “When you do laundry, please sort the clothes by color.” Tomoe’ll be very polite. Tomoe’ll – Tomoe’ll be very polite, but her husband’ll take it the wrong way. Her husband will take it the wrong way. He’ll yell, not he will yell.

He’ll yell, “Why are you criticizing me?” Etc., etc. Then he’ll jump up and down. He’ll pull his hair, and will say – and’ll say – you could even do that. And’ll say – and’ll say – and will say, “I wash my hands of this. I will never do laundry again.”

So listen for that. You know, the English you get in textbooks, in CD – on CDs, in schools, it’s a formal style of English. It’s also really a written kind of English. So you’re learning to speak written English from these books; and, you know, that’s okay; but it’s not how we really speak. It is not how Americans actually speak.

You’ll never see in a textbook husband’ll. The husband’ll be good. The husband’ll go to the store.

You’ll never see that in the textbook; but, in fact, that’s exactly what we say every day – husband’ll. Tomoe’ll. He’ll. So listen for that when you listen to our movie lessons, when you listen to my commentaries, when you listen to these mini-stories. I’ll try to use this more normal conversation style so you can begin to understand it and use it.

Okay, that’s all. As usual, listen to each version. Then pause and try to tell the story yourself. All of it, using the correct grammar, the correct verb tenses; and try to use the correct pronunciation when you do this future one, especially. Try to use ‘ll – ‘ll – ‘ll instead of will.

Okay, see you next time. Bye-bye.

ترجمه‌ی درس

درس دیدگاه

سلام، به دیدگاه داستان کوتاه برای مادرشوهر فضول خوش آمدید. بیایید با نسخه‌ی اول داستانمان شروع کنیم، ما با عبارت «همین حالا» شروع خواهیم کرد. باشه؟ داستان اصلی در گذشته بود، پس حالا ما با «همین حالا» شروع خواهیم کرد.

همین حالا، دختری به نام تومووه هست. او سرخود می‌خواهد تا شوهرش را عوض کند. تومووه خیلی سخت‌گیر است. او می‌خواهد آپارتمان همیشه کاملاً تمیز باشد، اما شوهرش خانه‌دار شلخته‌ای است.

یک روز، تومووه می‌گوید: «وقتی لباس‌ها را می‌شوری، لطفاً لباس‌ها را براساس رنگ جدا کن.» تومووه خیلی مؤدب است، اما شوهرش این را بد برداشت می‌کند. او فریاد می‌زند: «چرا از من ایراد می‌گیری؟ چرا از من متنفری؟ من شوهر شلخته‌ای نیستم.» بعد او بالا و پایین می‌پرد، موهایش را می‌کشد و می‌گوید: «من از این دست می‌کشم. هرگز دوباره لباس‌ها را نمی‌شورم.»

خیلی خب، خیلی خوبه. حالا بیایید داستان را کمی تغییر دهیم. داستان را با عبارت «از آپریل پیش» شروع خواهیم کرد. شروع در آپریل پیش، که تا حالا ادامه دارد. از آپریل پیش. خب.

دختری هست به‌نام تومووه. از آپریل پیش، او سرخود خواسته است تا شوهرش را عوض کند.

از آن موقع، تومووه خیلی سخت‌گیر بوده است. او می‌خواسته آپارتمان همیشه کاملاً تمیز باشد، اما شوهرش همیشه خانه‌دار شلخته‌ای بوده است.

یک روز، تومووه گفت: «وقتی لباس‌ها را می‌شوری، لطفاً لباس‌ها را براساس رنگ جدا کن.» در آن زمان، تومووه خیلی مؤدب بود، اما شوهرش بد برداشت کرد. او فریاد زد: «چرا از من ایراد می‌گیری؟ چرا از من متنفری؟ من شوهر شلخته‌ای نیستم.» بعد او بالا و پایین پرید، موهایش را کشید و گفت: «من از این دست می‌کشم. هرگز دوباره لباس‌ها را نمی‌شویم.»

خب، دقت کردید، دوباره، این خیلی اتفاق می‌افتد وقتی که ما چیزی را با حال کامل شروع می‌کنیم. ما اغلب به زمان دیگری تغییر می‌دهیم، اغلب به زمان گذشته. پس ما درباره‌ی یک روز صحبت کردیم - معذرت می‌خواهم، من نگفتم یک روز. تومووه سرخود خواسته است شوهرش را عوض کند. یعنی او آپریل پیش شروع به سعی در عوض کردن شوهرش کرد. او به سعی در عوض کردن شوهرش تا حالا ادامه داده است، یا تا این روز که بحث داشتند. درسته، در گذشته شروع شد؛ و ادامه پیدا کرد. پس ما می‌گوییم، «او سرخود تصمیم گرفته است.» گرفته است.

و ما می‌گوییم: «تومووه خیلی سخت‌گیر بوده است.» این ایده‌ای را می‌دهد که چیزی عوض شده. شاید در آپریل، اتفاقی افتاد؛ چون، قبل از آپریل، شاید او سخت‌گیر نبود؛ اما از آپریل، او خیلی سخت‌گیر شده است. شروع در آپریل تا حالا. متوجه هستید. اما سپس وقتی من می‌گویم، «یک روز، تومووه گفت،» خب، یک روز سرنخ شماست. یک روز به شما می‌گوید: «آها، اتفاق افتاده است؛ و تمام شده است؛ پس به زمان گذشته عوض کنیم.»

خیلی خب، و حالا بیایید - می‌توانیم تصور کنیم که داریم یک داستان درباره‌ی آینده می‌گوییم. شاید ایده‌ی یک فیلم باشد. شاید هر نوع داستانی باشد؛ اما قرار است اتفاق بیفتد. بزن بریم.

دختری خواهد بود به‌نام تومووه. یک روز در آینده، او سرخود خواهد خواست تا شوهرش را عوض کند. تومووه خیلی سخت‌گیر خواهد بود. او خواهد خواست آپارتمان همیشه کاملاً تمیز باشد، اما شوهرش خانه‌دار شلخته‌ای خواهد بود.

یک روز، تومووه خواهد گفت: «وقتی لباس‌ها را می‌شوری، لطفاً لباس‌ها را براساس رنگ جدا کن.» تومووه خیلی مؤدب خواهد بود، اما شوهرش بد برداشت خواهد کرد. او فریاد خواهد زد: «چرا از من ایراد می‌گیری؟ چرا از من متنفری؟ من شوهر شلخته‌ای نیستم.» بعد او بالا و پایین خواهد پرید، موهایش را خواهد کشید و خواهد گفت: «من از این دست می‌کشم. هرگز دوباره لباس‌ها را نمی‌شورم.»

خب، در آن داستان، شما شنیدید - گاهی اوقات شنیدن آینده سخت است، درسته؟ در کتاب‌ها آن‌ها به شما خواهند گفت که بگویید خواهد - خواهد - خواهد - خواهد. او این را انجام خواهد داد. او فریاد خواهد زد. من خواهم رفت. اما، در حقیقت، وقتی صحبت می‌کنیم، ما معمولاً نمی‌گوییم خواهد. درسته؟ ما - ترکیبش می‌کنیم. ما فقط می‌گوییم خواهد (مخفف will). دختری به‌نام تومووه خواهد بود. درسته؟ دختری خواهد بود. خواهد بود - خواهد بود - دختری خواهد بود.

یک روز، او سرخود خواهد خواست. درسته؟ will نه. خواهد. یک ادغام است. دو صدا را باهم قرار می‌دهیم. تومووه خیلی سخت‌گیر خواهد بود. درسته؟ به‌جای تومووه سخت‌گیر خواهد بود، می‌توانیم بگوییم «تومووه خیلی سخت‌گیر خواهد بود.» درسته؟ w و i را حذف می‌کنیم. به‌جای گفتن «wi»، فقط می‌گوییم «ll’». تومووه خیلی سخت‌گیر خواهد بود. او خواهد خواست آپارتمان همیشه تمیز باشد. با will نه. با ll’.

شوهرش خانه‌دار شلخته‌ای خواهد بود. با will نه. شوهرش خواهد بود - شوهر خواهد بود. باشه؟ حالا، این برای نوشتن درست نیست. در نوشتن، معمولاً از ll’ استفاده نمی‌کنیم؛ اما در صحبت، در مکالمه، به‌خصوص صحبت‌کننده‌های بومی، وقتی سریع صحبت می‌کنند، آن‌ها از ll’ استفاده خواهد کرد. شوهرش خیلی بد خواهد بود. شوهرش خانه‌دار بدی خواهد بود.

یک روز، تومووه خواهد گفت، تومووه خواهد گفت - شنیدید؟ تومووه خواهد گفت - نه با will.

تومووه خواهد گفت - بعد به زمان حال تغییر می‌دهیم؛ چون یک نقل قول است. «وقتی لباس‌ها را می‌شوری، لطفاً لباس‌ها را براساس رنگ جدا کن.» تومووه خیلی مؤدب خواهد بود. با ll’ - تومووه خیلی مؤدب خواهد بود، اما شوهرش اشتباه برداشت خواهد کرد. شوهرش اشتباه برداشت خواهد کرد. او فریاد خواهد زد، با will نه.

او فریاد خواهد زد، «چرا به من ایراد می‌گیری؟» و غیره و غیره. بعد او بالا و پایین خواهد پرید. او موهایش را خواهد کشید، و خواهد گفت - با ll’ - می‌توانید با ll’ هم بگویید. و خواهد گفت - و خواهد گفت - و خواهد گفت. «من از این دست می‌کشم. من هرگز دوباره لباس‌ها را نمی‌شورم.»

پس به آن گوش دهید. می‌دانید، آن انگلیسی‌ای که در کتاب‌ها می‌بینید، در سی‌دی - در سی‌دی‌ها، در مدرسه‌ها، سبکی رسمی از انگلیسی است. همچنین نوع نوشتاری از انگلیسی است. پس شما از این کتاب‌ها یاد می‌گیرید که انگلیسی نوشتاری را صحبت کنید. این جوری که آمریکایی‌ها حرف می‌زنند نیست.

هرگز در یک کتاب شوهر را با ll’ نخواهید دید. شوهر خوب خواهد بود. شوهر به مغازه خواهد رفت.

هرگز آن را در کتاب نخواهید دید؛ اما، در حقیقت، این دقیقاً چیزی است که ما هر روز می‌گوییم - شوهر با ll’. تومووه با ll’. او با ll’. پس به آن گوش دهید وقتی که به درس‌های فیلم ما گوش می‌دهید، وقتی که به درس‌های تفسیر من گوش می‌دهید، وقتی به این داستان‌های کوتاه گوش می‌دهید. من سعی می‌کنم که از این سبک مکالمه‌ی عادی بیشتر استفاده کنم تا شما بتوانید شروع به فهمیدن آن کنید و از آن استفاده کنید.

خب،همین. مثل همیشه، به هر نسخه گوش دهید. بعد توقف کنید و سعی کنید خودتان داستان را بگویید. همه‌اش را، با استفاده از گرامر درست، زمان‌های فعل درست؛ و سعی کنید تلفظ درست را به‌خصوص وقتی که زمان آینده را انجام می‌دهید استفاده کنید. سعد کنید به‌جای will از ll’ استفاده کنید.

خب، دفعه‌ی بعد می‌بینمتان. بای-بای.