زمان‌هایی که در مورد گذشته صحبت می‌کنیم، گاها قصد داریم به آینده‌ی زمانی که از آن صحبت می‌کنیم، اشاره‌ای داشته باشیم. در این صورت، حالتِ آینده در گذشته رخ می‌دهد. پس برای اشاره به آینده در زمان گذشته، از حالت گذشته فعل استفاده می‌کنیم.
برای درک عمیق‌تر مثال‌های زیر را با دقت بخوانید:
The last time I met her, she was leaving for a new job in Italy the following day. (past form of She is leaving)
آخرین باری که دیدمش، فردای آن روز داشت برای یه شغل جدید اینجا رو به مقصد ایتالیا ترک می‌کرد. (گذشته‌ی she is leaving)
They rang to say they would be with us by ten o’clock but then their flight was cancelled. (past form of They will be with us)
آن‌ها تماس گرفتند که بگویند ساعت ده پیش ما خواهند بود، اما بعد پروازشان کنسل شد. (حالت گذشته‌ی they will be with us)
I saw the house that I was to live in for the next six months. (past form of I am to live in this house)
خانه‌ای را که قرار بود شش ماه آینده در آن زندگی کنم دیدم. (گذشته .I am to live in this house)
He said he was going to see the match, but it was cancelled. (past form of He is going to see the match)
او گفت که قصد دارد، مسابقه را ببیند اما لغو شد. (گذشته .he is going to see the match)
