تفاوت بین گذشته‌ی استمراری و گذشته‌ی ساده

گذشته‌ی استمراری= I was working

گذشته‌ی ساده= I worked

ممکن است برای خیلی از زبان‌آموزان حین مکالمه یا نوشتن زبان انگلیسی سوال پیش بیاید که باید در جمله‌ی خود از گذشته‌ی استمراری استفاده کنند یا گذشته‌ی ساده!

اغلب تفاوت کوچکی بین گذشته‌ی استمراری و گذشته‌ی ساده وجود دارد، در ادامه تفاوت بین این دو زمان را با مثال بررسی خواهیم کرد.

در جدول زیر مقایسه‌ای از گذشته‌ی ساده و استمراری خواهید دید:

Doctors were treating patients in temporary beds and they were trying to do their best in a difficult situation پزشکان بیماران را روی تخت موقت معالجه و سعی می‌کردند در شرایط دشوار نهایت تلاششان را کنند. Past continuous: writer chooses to show the events as ongoing at that time in the past گذشته‌ی استمراری: نویسنده انتخاب می‌کند که نشان‌ دهند وقایع در گذشته در جریان هستند. Doctors treated patients in temporary beds and they tried to do their best in a difficult situation پزشکان بیماران را روی تخت‌های موقت معالجه و سعی کردند در شرایط دشوار نهایت تلاششان را کنند. Past simple: writer chooses to show the events as finished گذشته‌ی ساده: نویسنده انتخاب می‌کند که اتفاقات را به صورت تمام شده نشان دهد.

وقایع ادامه دار در گذشته

از گذشته‌ی استمراری برای صحبت درمورد وقایع و وضعیت‌های موقتی که در حول و حوش زمان مشخصی در گذشته در جریان بودند استفاده می‌کنیم، درصورتی‌که از گذشته‌ی ساده برای صحبت در مورد وقایع، وضعیت یا عاداتی که مختص به زمان دقیق در گذشته هستند استفاده می‌کنیم.

در جدول زیر این موضوع را مقایسه خواهیم کرد تا درک بهتری نسبت به آن داشته باشید:

At 4 pm last Tuesday, I was working in the office سه‌شنبه‌ی گذشته ساعت ۴ من در حال کار در اداره بودم. The past continuous emphasizes the action or event in progress around a time in the past. The event (working) was in progress at 4 pm گذشته‌ی استمراری بر روی فعالیت یا رویدادی که حول و حوش زمانی در گذشته در جریان بودند تاکید دارند. رویداد (کارکردن) در ساعت ۴، درحال انجام بوده است. The event was not completed at that time در آن زمان آن رویداد تمام نشده بود. At 4 pm last Monday, I finished work early and went home دوشنبه‌ی گذشته ساعت ۴ من کارم را زود تمام کردم و به خانه رفتم. The past simple emphasises the event that happened at a definite time in the past. The focus is not on events in progress but rather on the whole events (finished work, went home) گذشته‌ی ساده بر روی رویدادی که در زمان دقیقی در گذشته اتفاق افتاد تاکید دارد. تمرکز جمله روی رویدادی که درحال انجام است نیست، بلکه روی کل اتفاق یا رویداد است. (اتمام کار، رفتن به خانه) The events were completed at that time رویدادها در آن زمان تمام شدند.

تاکید بر روی وقایع اصلی با گذشته‌ی ساده

زمانی که یک اتفاق در گذشته از دیگری مهم‌تر است، می‌توانیم از گذشته‌ی ساده برای تاکید روی اتفاق اصلی و از گذشته‌ی استمراری برای اتفاقاتی که در پس‌زمینه رخ می‌دهند و اهمیت کمتری دارند استفاده کنیم:

[background event] I was listening to the radio when [main event] Helen phoned.

زمانی که هلن تماس گرفت (اتفاق اصلی) من درحال گوش دادن به موسیقی بودم (اتفاق پس‌زمینه).

[background event] I was sitting in the park and suddenly [main event] I saw an old school friend I hadn’t seen for 30 years.

من در پارک نشسته بودم (اتفاق پس‌زمینه) و ناگهان (اتفاق اصلی) دوست قدیمی‌ای که ۳۰ سال بود ندیده بودم را دیدم.