گاهی اوقات هنگام استفاده از زبان انگلیسی، گوینده به جای زمان حال از زمان گذشته استفاده می‌کند. این حالت ممکن است برای زبان‌آموزان، به خصوص در سطوح ابتدایی، گیج کننده باشد. در درس امروز دلایلی که گذشته‌ی فعل جایگزین حال آن می‌شود را با مثال بررسی می‌کنیم تا درک بهتری نسبت به آن داشته باشید.
- مودب بودن یا خیلی رک نبودن:
گاها از شکل گذشته‌ی افعال برای صحبت در مورد زمان حال استفاده می‌کنیم، صرفا به منظور اینکه مودب‌تر جلوه کنیم یا از درجه‌ی صریح بودن خود کم کنیم:
I thought you might like to know that Linda has been promoted.
فکر کردم ممکنه دوست داشته باشی بدونی که لیندا ترفیع شغلی گرفته.
We were hoping you’d stay for dinner.
امیدواریم که شام بمونی.
Would you give these to Richard, please?
این رو به ریچارد می‌دی لطفا؟
نکته: دقت کنید که جمله‌ی سوالی بالا اگر با will شروع می‌شد از درجه‌ی مودبانه بودن آن کم می‌شد و به درجه‌ی صراحتش اضافه می‌شد.
- ساختارهای شرطی و فرضی با if, what if, wish و supposing اغلب از شکل گذشته‌ی فعل با معنی حال استفاده می‌کنند.
If James was here now, he’d know what to do.
اگر جیمز الان اینجا بود، می‌دانست که چه‌کار کنیم.
What if we left now instead of later, would we avoid the rush-hour traffic?
اگر به جای بعدا الان برویم چه، آیا به ساعت شلوغ ترافیک برنمی‌خوریم؟
I wish I had more time. I could stay and help you.
کاشکی زمان بیشتری داشتم. می‌توانستم بمانم و کمکت کنم.
Supposing you were married. Where would you be living now, here or somewhere else?
فرض کنیم ازدواج کردی. الان کجا زندگی می‌کردی، اینجا یا جای دیگر؟
- رویدادها یا اخباری درگذشته که هنوز هم صدق می‌کنند
گاهی از شکل گذشته‌ی افعال برای اشاره به چیزهایی استفاده می‌شود که حقیقت داشتند یا در گذشته اتفاق افتادند و هنوز هم حقیقت دارند یا صدق می‌کنند، برای مثال:
A: That woman at the party last night was Russian.
B: I thought so.
آن زنی که دیشب در مهمانی بود، روسی بود.
همینطور فکر کردم.
He went for an interview for the air force the other day, but he didn’t get in because his eyesight wasn’t good enough.
- اصطلاح it’s time
از اصطلاح it’s time به همراه شکل گذشته‌ی فعل برای اشاره به لحظه‌ای در زمان حال استفاده می‌شود.
It’s eleven-thirty. It’s time I went to bed.
ساعت ۱۱ و نیمه. وقتیه که می‌خوابم.
پس نوشتن جمله‌ی It’s time I go to bed اشتباه محسوب می‌شود.
