۵ داستان کوتاه انگلیسی در مورد خواب با ترجمه فارسی

خواب‌ها دنیای عجیبی دارند. ما را به ابعادی می‌برند که هم برایمان آشنا است و هم انگار هرگز در آن شرایط نبودیم. خواب‌ها گاهی می‌توانند پیام‌هایی به ما بدهند، پیام‌هایی که با توجه به آن‌ها می‌توانیم مسیر زندگی خود را تغییر دهیم. البته همه خواب‌ها حاوی پیام نیستند، بیشتر آن‌ها از درگیری‌ها و مشغله‌های روزمره ما ناشی می‌شوند و در نتیجه به شکل کابوس درمی‌آید.

خواب‌ها به قدری اهمیت دارند که به داستان‌های انگلیسی نیز وارد شدند و یک روش مناسب برای بهبود زبان انگلیسی هستند. با توجه به اهمیت این موضوع در این مقاله ۵ داستان کوتاه انگلیسی درباره خواب را با هم می‌خوانیم. در این داستان‌ها افراد رفت‌و‌آمدی به دنیای خواب و دنیای واقعی دارند و به پیام‌های خواب‌ها اهمیت می‌دهند. به این داستان‌های جذاب توجه کنید:

داستان کوتاه انگلیسی در مورد خواب لیلی

لیلی دختری است که علاقه زیادی به رویاپردازی دارد. در مورد هر چیزی که دوست دارد رویاپردازی می‌کند. مثل همیشه قبل از خواب به چیزهایی که دوست داشت فکر می‌کرد و وارد عالم خواب شد. به ادامه این ماجرای جالب، توجه کنید:

The first story: Lili's dream.

داستان اول: خواب لیلی.

Once upon a time, there was a young girl named Lily who loved to dream. Every night, before heading to bed, she imagined all the wonderful things that could happen in her dreams.

روزی روزگاری دختر جوانی به نام لیلی بود که عاشق رویا دیدن بود. او هر شب، قبل از رفتن به رختخواب، تمام چیزهای شگفت‌انگیزی را که ممکن بود در رویاهایش اتفاق بیفتد، تصور می‌کرد.

One night, Lily fell asleep and found herself in a strange and magical world. The sky was purple, and the stars twinkled like diamonds. She looked around and saw that everything was made of candy - the trees were made of licorice, the flowers were made of gumdrops, and the grass was made of green lollipops.

یک شب لیلی به خواب رفت و خود را در دنیایی عجیب و جادویی یافت. آسمان ارغوانی بود و ستاره‌ها مثل الماس می‌درخشیدند. او به اطراف نگاه کرد و دید که همه چیز از آب‌نبات درست شده است؛ درختان از شیرین‌بیان، گل‌ها از قطره صمغ و علف‌ها از آب‌نبات‌های چوبی سبز ساخته شده‌اند.

As she walked through this candy land, she found a giant chocolate castle. The castle had a drawbridge that led to a grand entrance. Lily pushed open the door and walked inside. The air was filled with a chocolate smell.

همان‌طور که او در این سرزمین آب‌نباتی قدم می‌زد، یک قلعه شکلاتی غول‌پیکر پیدا کرد. قلعه دارای پل متحرکی بود که به ورودی بزرگی منتهی می‌شد. لیلی در را باز کرد و داخل شد. هوا پر شده بود از بوی شکلات.

As she walked through the castle, she found a room filled with all kinds of candy and treats. There were chocolate bars, gummy bears, and even a chocolate fountain. Lily could not believe what she saw! She picked up a bar of chocolate and took a big bite. It was the best chocolate she had ever tasted.

همان‌طور که او در قلعه قدم می‌زد، اتاقی را یافت که پر از انواع آب‌نبات و خوراکی‌ بود. شکلات تخته‌ای، خرس آدامسی و حتی یک آب‌نمای شکلاتی وجود داشت. لیلی چیزی را که می‌دید باور نمی‌کرد! یک تخته شکلات برداشت و لقمه بزرگی گرفت. این بهترین شکلاتی بود که او تا به حال چشیده بود.

As she was enjoying her treat, she heard a soft whisper. "Lily, wake up. It's time to go to school." She opened her eyes and realized it was all a dream.

در حالی که داشت از خوردنش لذت می‌برد، زمزمه‌ای آرام شنید: لیلی بیدار شو وقت رفتن به مدرسه است. چشمانش را باز کرد و فهمید که این همه یک رویا بوده است.

Although she was a little sad that her magical candy land wasn't real, Lily was grateful for the amazing dream she had. She got ready for school with a smile on her face, excited to see what adventures awaited her in the real world.

لیلی با اینکه از واقعی نبودن سرزمین شیرینی جادویی‌اش کمی ناراحت بود، اما از رویای شگفت‌انگیزی که دیده بود سپاسگزار بود. او با لبخندی بر لب آماده مدرسه شد، هیجان‌زده بود تا ببیند چه ماجراهایی در دنیای واقعی در انتظارش است.

داستان کوتاه انگلیسی در مورد خواب سامانتا

همه ما در زندگی کابوس می‌بینیم اما برای برخی این موضوع عادی است. یعنی هر شب کابوس می‌بینند و ناگهان از خواب می‌پرند. سامانتای داستان ما نیز این مشکل را دارد. یک بار خوابی می‌بیند که حسابی او را می‌ترساند و به دنبال کشف علت آن می‌رود. بقیه ماجرا را در ادامه بخوانید:

The second story. Samantha's nightmares.

داستان دوم. کابوس‌های سامانتا.

Samantha was always prone to bad dreams. As a child, she would wake up in the middle of the night, sweating and shaking from nightmares that seemed all too real. But as she grew older, she learned to ignore them, focusing instead on the real world.

سامانتا همیشه مستعد خواب‌های بد بود. در کودکی، نیمه‌شب از خواب بیدار می‌شد، عرق می‌کرد و از کابوس‌هایی که خیلی واقعی به نظر می‌رسید می‌لرزید. اما با بزرگ‌تر شدن، یاد گرفت که آن‌ها را نادیده بگیرد و در عوض روی دنیای واقعی تمرکز کند.

But one night, Samantha had a dream that was so vivid and terrifying that she couldn't shake it off. In the dream, she was walking down a dark and deserted street, with no one around for miles. As she walked, she could feel a sense of unease growing inside her, like something terrible was about to happen.

اما یک شب، سامانتا خوابی دید که آن‌قدر واضح و وحشتناک بود که نتوانست آن را رها کند. در خواب، او در خیابانی تاریک و متروک قدم می‌زد، بدون اینکه کیلومترها کسی در اطراف باشد. همان‌طور که راه می‌رفت، احساس می‌کرد که احساس ناراحتی در درونش رشد می‌کند، مثل اینکه اتفاقی وحشتناک در شرف وقوع است.

Suddenly, she heard a sound behind her. She turned around, but there was no one there. She shrugged it off and continued walking, but the sound grew louder and more persistent. And then, without warning, a figure appeared out of the darkness, a hooded figure with glowing red eyes.

ناگهان صدایی از پشت سرش شنید. برگشت، اما کسی آنجا نبود. شانه‌اش را بالا انداخت و به راه رفتن ادامه داد، اما صدا بلندتر و ماندگارتر شد و سپس، بدون هشدار، چهره‌ای از تاریکی ظاهر شد، چهره‌ای کلاه‌دار با چشمان قرمز درخشان.

Samantha tried to run, but her legs wouldn't move. He froze in place, staring into the person's glowing red eyes. And then she woke up with a sudden jolt.

سامانتا سعی کرد بدود، اما پاهایش تکان نمی‌خورد. او در جای خود یخ زد و به چشمان قرمز درخشان آن شخص خیره شد و سپس با یک تکان ناگهانی از خواب بیدار شد.

For a few moments, Samantha lay in bed, trying to catch her breath and calm her racing heart. She knew it was just a dream, but the terror she had felt in the dream lingered on. She tried to shake it off, to convince herself that it was just her overactive imagination, but she couldn't shake the feeling that something terrible was about to happen.

برای چند لحظه سامانتا در رختخواب دراز کشیده بود و سعی می‌کرد نفسش را تازه کند و قلب تندش را آرام کند. می‌دانست که این فقط یک رویا است، اما وحشتی که در خواب احساس کرده بود همچنان ادامه داشت. سعی کرد آن را از بین ببرد، تا خود را متقاعد کند که این فقط تخیل بیش از حد فعال او است، اما نمی‌توانست از این احساس که اتفاق وحشتناکی در شرف وقوع است، خلاص شود.

The next day, Samantha went about her business as usual and tried to put the dream out of her mind. But as the day wore on, she couldn't shake the feeling that something was wrong. She felt like she was being watched as if someone was following her every move.

روز بعد، سامانتا طبق معمول به دنبال کارش رفت و سعی کرد این رویا را از ذهنش دور کند. اما با گذشت روز، او نمی‌توانست از این احساس خلاص شود که چیزی اشتباه است. احساس می‌کرد که او را زیر نظر می‌گیرند، انگار کسی هر حرکت او را دنبال می‌کند.

On her way home from work that night, Samantha couldn't help but feel like she was walking down the same dark and deserted street in her dream. She tried to pick up her pace to get home as quickly as possible, but the discomfort persisted.

آن شب در راه بازگشت از محل کار به خانه، سامانتا نتوانست احساس کند که در رویای خود در همان خیابان تاریک و متروک قدم می‌زند. او سعی کرد سرعت خود را افزایش دهد تا هر چه سریع‌تر به خانه برسد، اما ناراحتی همچنان ادامه داشت.

And then, just as she was about to turn the corner onto her street, she heard a sound behind her. She turned around, but there was no one there. And then, with a sudden jolt, she saw a hooded figure with glowing red eyes standing in front of her.

و بعد، درست زمانی که می‌خواست از گوشه‌ای به خیابان خود بپیچد، صدایی از پشت سرش شنید. برگشت، اما کسی آنجا نبود و سپس، با تکان ناگهانی، او چهره‌ای کلاه‌دار با چشمان قرمز درخشان را دید که در مقابل او ایستاده بود.

For a moment, Samantha was paralyzed by fear. But then, with a sudden burst of adrenaline, she turned and ran as fast as she could. She ran until she reached her front door, where she collapsed, gasping for breath.

برای لحظه‌ای سامانتا از ترس فلج شد. اما بعد، با یک انفجار ناگهانی آدرنالین، چرخید و تا آنجا که می‌توانست سریع دوید. او دوید تا به در ورودی خانه‌اش رسید، در حالی که نفس‌نفس می‌زد، زمین خورد.

It took some time for Samantha to calm down after that. She knew it was just a coincidence, and her dream had nothing to do with the hooded figure she saw on the street. But the experience had shaken her and it took her a long time to feel safe again. From that day forward, she knew that bad dreams could sometimes have a very real effect on the waking world, and she vowed never to take them lightly again.

بعد از آن، مدتی طول کشید تا سامانتا آرام شود. می‌دانست که این فقط یک تصادف است و رویای او هیچ ربطی به چهره کلاه‌داری که در خیابان دیده بود ندارد. اما این تجربه او را تکان داده بود و مدت زیادی طول کشید تا دوباره احساس امنیت کند. از آن روز به بعد، می‌دانست که رویاهای بد گاهی اوقات می‌توانند تاثیر بسیار واقعی بر دنیای بیداری بگذارند و عهد کرد که دیگر هرگز آن‌ها را ساده نگیرد.

داستان کوتاه انگلیسی در مورد خواب اما

اِما نیز از جمله افرادی است که زیاد خواب می‌بیند. یک شب خوابی عجیبی می‌بیند که هم او را می‌ترساند و هم متوجه می‌شود که خوابش عادی نبوده است. اِما می‌فهمد که خواب می‌خواهد به او پیامی بدهد. ادامه ماجرا را در داستان زیر بخوانید:

The third story: Dreams have a message.

داستان سوم: خواب‌ها پیامی دارند.

Emma had always been a vivid dreamer, but the dream she had last night was unlike any other. In the dream, she found herself walking through a foggy, dimly lit forest. The air was thick with the smell of damp earth and decaying leaves, and every step she took sent ripples through the misty ground beneath her feet.

اِما همیشه یک رویاپرداز زنده بود، اما رویایی که دیشب دید شبیه هیچ خواب دیگری نبود. در خواب، او خود را در حال قدم زدن در جنگلی مه‌آلود و کم‌نور دید. هوا غلیظ بود از بوی خاک مرطوب و برگ‌های در حال پوسیدگی و هر قدمی که او برمی‌داشت موج‌هایی را در زمین مه‌آلود زیر پایش می‌انداخت.

As she walked, however, she began to recognize her surroundings. She has been in this forest before, years ago, when she was a child. She remembered the memories of hiding with her siblings and building forts in the trees. But when she went deep into the forest, the memories took on a darker color. She remembered feeling scared and alone as if something sinister was watching her.

با این حال، همان‌طور که راه می‌رفت، شروع به شناخت محیط اطراف خود کرد. او قبلا در این جنگل بوده است، سال‌ها پیش، زمانی که کودک بود. خاطرات مخفی شدن با خواهر و برادرش و ساختن قلعه در میان درختان را به یاد آورد. اما وقتی به اعماق جنگل رفت، خاطرات رنگ تیره‌تری به خود گرفت. او به یاد آورد که احساس ترس و تنهایی می‌کند، گویی چیزی شوم او را تماشا می‌کند.

Suddenly, Emma heard a sound behind her. She turned around, but there was no one there. She tried to shake off the feeling of unease, but it persisted. And then, without warning, a figure appeared out of the mist, a shadowy figure with glowing red eyes.

ناگهان صدایی از پشت سرش شنید. برگشت، اما کسی آنجا نبود. سعی کرد این احساس ناراحتی را از خود دور کند، اما همچنان ادامه داشت و سپس، بدون هشدار، چهره‌ای از مه ظاهر شد، چهره‌ای سایه‌دار با چشمان قرمز درخشان.

Emma tried to run, but her legs wouldn't move. She was frozen in place, staring into the glowing red eyes of the figure. And then, with a sudden jolt, she woke up.

سعی کرد بدود، اما پاهایش تکان نمی‌خورد. او در جای خود یخ‌زده بود و به چشمان قرمز درخشان خیره شده بود و سپس با یک تکان ناگهانی از خواب بیدار شد.

For a few moments, Emma lay in bed, trying to catch her breath and calm her racing heart. She knew it was just a dream, but the feeling of unease lingered on. She tried to shake it off, to convince herself that it was just her overactive imagination, but she couldn't shake the feeling that there was something important about the dream.

برای چند لحظه در رختخواب دراز کشیده بود و سعی می‌کرد نفسی تازه کند و قلب تندش را آرام کند. او می‌دانست که این فقط یک رویا است، اما احساس ناراحتی همچنان ادامه داشت. او سعی کرد آن را از بین ببرد، تا خود را متقاعد کند که این فقط تخیل بیش از حد فعال او است؛ اما نمی‌توانست از این احساس که چیز مهمی در رویا وجود دارد، خلاص شود.

Over the next few days, Emma couldn't shake the feeling that the dream was trying to tell her something. She tried to piece together the memories that had appeared in the dream to understand why they had resurfaced after so many years And then, as she rummaged through old family photos, she found a photo of herself and her siblings. The photo shows the same forest that Emma had seen in her dream.

در چند روز بعد، نمی‌توانست از این احساس خلاص شود که خواب می‌خواست چیزی به او بگوید. سعی کرد خاطراتی را که در خواب ظاهر شده بود جمع کند تا بفهمد چرا پس از سال‌ها دوباره زنده شده‌اند و سپس، همان‌طور که او در میان عکس‌های خانوادگی قدیمی جست‌وجو می‌کرد، عکسی از خود و خواهر و برادرش پیدا کرد. عکس همان جنگلی را نشان می‌داد که در خواب دیده بود.

As she looked closer, she noticed something she had never seen before. In the background of the photo, partially obscured by the trees, was a shadowy figure with glowing red eyes. Emma's heart raced as she realized that the figure from her dream was real and that it had been watching her all those years ago.

وقتی نزدیک‌تر نگاه کرد، متوجه چیزی شد که قبلا هرگز ندیده بود. در پس‌زمینه عکس که تا حدی توسط درختان پوشیده شده بود، چهره‌ای سایه‌دار با چشم‌های قرمز درخشان دیده می‌شد. قلب اِما به تپش افتاد که متوجه شد چهره خواب او واقعی است و تمام آن سال‌ها او را تماشا کرده است.

With this new information, Emma began to delve into her memories of that time, trying to figure out why this character was watching her. She realizes that she has been repressing a traumatic event from her childhood, one that has haunted her for years.

با این اطلاعات جدید، شروع به کندوکاو در خاطرات آن زمان کرد و سعی کرد بفهمد چرا این شخصیت او را تماشا می‌کند. او متوجه می‌شود که از دوران کودکی خود در حال سرکوب یک رویداد آسیب‌زا بوده است، اتفاقی که سال‌ها او را آزار می‌دهد.

Thanks to the strange and vivid dream, Emma was finally able to confront her past and come to terms with what had happened. She knew that the dream had been a message, a warning that she needed to confront the demons of her past in order to move forward. And with that realization, she felt a weight lifted off her shoulders, and she knew that she could finally move on.

به لطف رویای عجیب و واضح، سرانجام توانست با گذشته خود مقابله کند و با آنچه اتفاق افتاده بود کنار بیاید. او می‌دانست که این رویا یک پیام بوده است، هشداری مبنی بر اینکه باید با شیاطین گذشته‌اش مقابله کند تا به جلو برود و با این درک، او احساس کرد وزنه‌ای از روی شانه‌هایش برداشته شد و می‌دانست که بالاخره می‌تواند ادامه دهد.

داستان کوتاه انگلیسی در مورد خواب جیمز

جیمز علاقه زیادی به دنیای رویاها و خواب‌ها دارد. در این باره نیز تحقیقات زیادی انجام داده است. آن‌قدر غرق این موضوع می‌شود که تشخیص دنیای واقعی با دنیای خواب‌ها و رویاها برای او دشوار می‌شود. بقیه ماجرا را در داستان زیر بخوانید:

The fourth story: dream or reality?

داستان چهارم: خواب یا واقعیت؟

Once upon a time, there was a man named James who had always been fascinated by dreams. He was intrigued by the idea that our minds could conjure up entire worlds while we slept. He had read books about lucid dreaming and had even attempted to have a lucid dream himself but with no success.

روزی روزگاری مردی به نام جیمز بود که همیشه شیفته خواب‌ها بود. او مجذوب این ایده بود که ذهن ما می‌تواند کل دنیاها را در حالی که می‌خوابیم تداعی کند. او کتاب‌هایی در مورد رویای شفاف خوانده بود و حتی سعی کرده بود خودش یک خواب شفاف ببیند اما موفق نشد.

One night, James went to bed as usual and slept. However, he soon found himself in a dream that felt different from any he had ever experienced before. In this dream, he was in his own bedroom, but everything felt real. The details were vivid, from the way the light streamed in through the window to the sound of the birds outside.

یک شب، جیمز طبق معمول به رختخواب رفت و خوابید. با این حال، به‌زودی خود را در رویایی دید که احساس می‌کرد با تمام خواب‌هایی که قبلا تجربه کرده بود متفاوت است. در این خواب، او در اتاق خواب خودش بود، اما همه چیز واقعی بود. جزئیات واضح بود، از نحوه عبور نور از پنجره تا صدای پرندگان بیرون.

James decided to do a reality check, a technique he had read about in his lucid dreaming book. He tried to push his hand through the wall, but it wouldn't budge. He looked at his hand and counted his fingers - he had ten, just like in real life. James concluded that he was not dreaming, but in fact, awake.

جیمز تصمیم گرفت واقعیت را بررسی کند؛ تکنیکی که در کتاب رویای شفاف خود خوانده بود. سعی کرد دستش را از دیوار عبور دهد، اما تکان نخورد. به دستش نگاه کرد و انگشتانش را شمرد. ده انگشت داشت، درست مثل زندگی واقعی. جیمز به این نتیجه رسید که خواب نمی‌بیند، بلکه در واقع بیدار است.

He got out of bed and decided to explore the rest of the house. Everything was in its usual place and the house was as he remembered it. James felt a thrill as if he had reached a new level of consciousness.

او از رختخواب بلند شد و تصمیم گرفت بقیه خانه را کشف کند. همه چیز سر جای همیشگی خودش بود و خانه همان‌طوری بود که یادش می‌آمد. جیمز هیجانی را احساس کرد که گویی به سطح جدیدی از آگاهی رسیده است.

As James continued to explore, he realized that the people he encountered in his dream were the same people that James met in real life. They acted like themselves and talked to her like it was just another normal day.

همان‌طور که جیمز به کاوش ادامه داد، متوجه شد افرادی که در رویای خود با آن‌ها روبه‌رو شده است، همان افرادی هستند که جیمز در زندگی واقعی با آن‌ها ملاقات کرده است. آن‌ها مثل خودشان رفتار می‌کردند و با او صحبت می‌کردند که انگار یک روز عادی دیگر است.

It wasn't until James woke up the next morning that he realized the significance of his dream. He thought he was awake, but it was all a dream. James couldn't believe how real the experience was and how his mind had created such a detailed and immersive world.

تا اینکه جیمز صبح روز بعد از خواب بیدار شد، متوجه اهمیت رویای خود شد. او فکر می‌کرد که بیدار است؛ اما همه اینها رویا بود. جیمز نمی‌توانست باور کند این تجربه چقدر واقعی است و چگونه ذهنش چنین دنیای دقیق و چشمگیری را خلق کرده است.

He began to reflect on what the dream might have been trying to tell him. Perhaps it was a reminder to pay attention to the small details in life or to appreciate the people around him. Whatever the message was, James knew that he would never forget that dream and the lesson it taught him.

او در مورد آنچه خواب می‌خواست به او بگوید، شروع به تفکر کرد. شاید یادآوری برای توجه به جزئیات کوچک زندگی یا قدردانی از اطرافیانش بود. پیام هر چه که بود، جیمز می‌دانست که هرگز آن رویا و درسی که به او آموخت را فراموش نخواهد کرد.

From that night on, James made a conscious effort to be more present in his waking life and to appreciate the beauty of the world around him. He continued to have vivid dreams, but none quite as powerful as the one that had felt so real.

از آن شب به بعد، جیمز تلاش آگاهانه‌ای برای حضور بیشتر در زندگی بیداری خود و قدردانی از زیبایی‌های دنیای اطراف خود انجام داد. او همچنان خواب‌های واضحی می‌دید؛ اما هیچ کدام به اندازه خواب‌هایی که تا این حد واقعی بودند، قدرتمند نبود.

داستان کوتاه انگلیسی در مورد خواب و سوال‌های امیلی

امیلی دختر کوچکی است که در ذهنش سوال‌های زیادی دارد. یکی از موضوعاتی که ذهن امیلی را به خود مشغول کرده است، خواب‌ها هستند. او از مادر خود سوال‌هایی در این رابطه می‌پرسد. به این داستان آموزنده توجه کنید:

The fifth story: What is sleep?

داستان پنجم: خواب چیست؟

Once upon a time, there was a curious little girl named Emily who loved asking questions. One day, she asked her mother, "Mommy, why do we dream when we sleep?"

روزی روزگاری دختر کوچک کنجکاوی به نام امیلی بود که عاشق سوال پرسیدن بود. یک روز از مادرش پرسید: مامان چرا وقتی می‌خوابیم خواب می‌بینیم؟

Her mother smiled and said, "That's a great question, Emily. Scientists have been trying to answer that question for many years, but we still don't have a definitive answer. However, there are many theories."

مادرش لبخندی زد و گفت: «این یک سوال عالی است، امیلی. دانشمندان سال‌ها در تلاش برای پاسخ به این سوال بودند؛ اما ما هنوز پاسخ قطعی نداریم. با این حال، نظریه‌های زیادی وجود دارد.»

Emily was fascinated and wanted to know more. Her mother continued, "One theory suggests that dreams are a way for our brains to process and consolidate memories from the day. Another theory is that dreams are a way for our brains to practice problem-solving and decision-making. And yet another theory is that dreams are a way for our brains to work through emotional issues and reduce stress."

امیلی مجذوب شده بود و می‌خواست بیشتر بداند. مادرش ادامه داد: «یک نظریه نشان می‌دهد که رویاها راهی برای مغز ما برای پردازش و تثبیت خاطرات از روز هستند. نظریه دیگر این است که رویاها راهی برای مغز ما برای تمرین حل مسئله و تصمیم‌گیری هستند و نظریه دیگر، این است که رویاها راهی برای مغز ما برای حل مسائل عاطفی و کاهش استرس هستند.»

Emily listened intently and asked, "But what about the strange dreams where things don't make sense? Like the one where I was flying on a giant carrot?"

امیلی با دقت گوش داد و پرسید: «اما رویاهای عجیب و غریب که در آن چیزها معنی ندارند چه؟ مثل خوابی که روی یک هویج غول‌پیکر پرواز می‌کردم چطور؟»

Her mother chuckled and said, "Those are called 'meaningless dreams' dreams, Emily. They don't have any real meaning, but they can be fun and interesting."

مادرش نیشخندی زد و گفت: «امیلی به آن‌ها می‌گویند «رویاهای بی‌معنی». معنای واقعی ندارند؛ اما می‌توانند سرگرم‌کننده و جالب باشند.»

Emily thought about this for a moment and then said, "I think I like dreaming. It's like going on an adventure every night."

امیلی لحظه‌ای به این موضوع فکر کرد و سپس گفت: «فکر می‌کنم دوست دارم خواب ببینم. مثل این است که هر شب به یک ماجراجویی می‌روم.»

Her mother smiled and said, "Yes, dreams can be amazing and unpredictable. Just remember to get a good night's sleep so that your brain can have plenty of time to dream."

مادرش لبخندی زد و گفت: «بله، رویاها می‌توانند شگفت‌انگیز و غیر قابل پیش‌بینی باشند. فقط یادت باشد که یک شب خوب بخوابی تا مغزت بتواند زمان زیادی برای رویاپردازی داشته باشد.»

From that day on, Emily had a newfound appreciation for her dreams and looked forward to the adventures that awaited her every night.

از آن روز به بعد، امیلی قدردانی جدیدی از رویاهایش داشت و منتظر ماجراهایی بود که هر شب در انتظارش بود.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی ۵ داستان کوتاه انگلیسی در مورد خواب پرداختیم. با دنبال کردن این داستان‌ها با واژه‌ها و عبارت‌های جدیدی آشنا شدید که می‌توانید برای تقویت واژگان خود از آن‌ها استفاده کنید. همچنین مطالعه این داستان‌ها ضمن ارائه اطلاعات کافی در مورد موضوع مورد بحث، خلاقیت شما را نیز افزایش می‌دهند.

به این ترتیب که با خود فکر می‌کنید که اگر یک داستان به سمت خاصی کشیده می‌شد، جالب‌تر از کار درمی‌آمد. از این رو خودتان بخش‌هایی را به داستان اضافه می‌کنید و همین موضوع زبان انگلیسی شما را تقویت می‌کند. داستان‌های کوتاه انگلیسی را برای تجربه تمرینی متفاوت برای یادگیری زبان انگلیسی خود از دست ندهید.