داستان وقتی آب قوی‌تر از سنگ است

When water is stronger than stone

Caves are natural openings in the Earth large enough for a person to get in. Most have been made when rainwater or streams have worn away rock—usually a softer rock such as limestone.

The wearing-away process is called “erosion.” Slowly, over millions of years, the water works away at the soft rock, making a small tunnel-like opening. As more and more rock wears away, the opening grows wider and deeper. Soon even more water can flow in. In time, many of these openings become huge caves, or caverns.

Mammoth Cave-Flint Ridge in Kentucky is a linked system of caverns. It is 345 miles long, one of the longest in the world. In France the Jean Bernard, though much shorter (11 miles long), is one of the world’s deepest caves, reaching down more than 5,000 feet.

Some caves have beautiful craggy formations called “stalactites,” that hang from the cave’s roof. These are made by water seeping into the cave. Each drop leaves a very tiny bit of dissolved rock on the ceiling of the cave. After thousands and thousands of years, an icicle-shaped stalactite forms.

When water drips to the cave’s floor, it deposits small particles of solids. These slowly build up into a stalagmite, which looks like an upside-down icicle.

There are other kinds of caves that are made in different ways. When lava flows out of a volcano, it sometimes leaves gaps, making volcanic caves. When ice melts inside a glacier, glacier caves result. And ocean waves pounding on the shore year after year can wear away a cave in the face of a cliff.

وقتی آب قوی‌تر از سنگ است

غارها حفره‌های طبیعی در زمین هستند که به اندازه کافی وسعت دارند که انسان می‌تواند وارد آن شود. بیشتر آن‌ها زمانی ایجاد شده‌اند که آب باران یا نهرها، سنگ‌ها را از بین برده باشد؛ معمولاً سنگ‌های نرم‌تری مانند سنگ آهک.

این فرآیند «فرسایش» نامیده می‌شود. به‌آرامی، در طی میلیون‌ها سال، آب روی صخره استقامت می‌کند و یک دهانه‌ی تونل‌مانند کوچک ایجاد می‌کند. هر چه بیشتر و بیشتر سنگ از بین می‌رود، دهانه بازتر و عمیق‌تر می‌شود. خیلی زود، حتی آب بیشتری می‌تواند به داخل آن جریان یابد. با گذشت زمان، بسیاری از این دهانه‌ها به حفره‌ها یا غارهای بزرگ تبدیل می‌شوند.

غار ماموت در کنتاکی یک سیستم متصل به‌هم از غارها است. طول آن ۳۴۵ مایل است که یکی از طولانی‌ترین‌ها در جهان است. در فرانسه، غار ژان برنارد، اگرچه بسیار کوتاه‌تر (۱۱ مایل طول دارد) است، یکی از عمیق‌ترین غارهای جهان است که ارتفاع آن به بیش از ۵ هزار فوت می‌رسد.

برخی از غارها فرم‌های صخره‌ای زیبایی به نام «استلاکتیت» دارند که از سقف غار آویزان است. این فرم‌ها با نفوذ آب به داخل غار ساخته می‌شوند. هر قطره تکه‌ای ریز از سنگ حل‌شده روی سقف غار بر جای می‌گذارد. پس از هزاران و هزاران سال، یک استالاکتیت به شکل قندیل یخی تشکیل می‌شود.

هنگامی که آب به کف غار می‌چکد، ذرات کوچک جامد رسوب می‌کند. این ذره‌ها به آرامی به یک استالاگمیت تبدیل می‌شوند که شبیه یک قندیل وارونه است.

انواع دیگری از غارها هم وجود دارد که به روش‌های مختلف ساخته می‌شوند. هنگامی که گدازه از یک آتشفشان بیرون می‌ریزد، گاهی اوقات شکاف‌هایی ایجاد می‌کند و غارهای آتشفشانی ایجاد می‌شود. هنگامی که یخ در داخل یخچال ذوب می‌شود، غارهای یخچالی ایجاد می‌شوند. و امواج اقیانوسی که سال‌ها بر ساحل می‌کوبند می توانند غاری را در جداره‌ی صخره ایجاد کنند.