گذشته فعل be در زبان انگلیسی «was یا were» است. این فعل با مصدر «be» و حالت سوم فعل «been» یکی از مهم‌ترین و پرکاربردترین فعل‌ها در انگلیسی است.
این فعل معانی مختلفی دارد که مهم‌ترین آن‌ها «بودن»، «در مکانی بودن»، «قرار داشتن»و… است. البته وقتی فعل be در جمله قرار می‌گیرد می‌تواند معانی متنوع‌تری را منتقل کند. در این مطلب با گذشته فعل be آشنا خواهید شد.
انواع اشکال گذشته فعل be
گذشته‌ی ساده‌ی فعل be دو شکل دارد. یکی was و دیگری were است. این دو شکل بسته به فاعل در جمله تغییر می‌کنند. قاعده‌ی زیر را می‌توان برای استفاده از گذشته‌ی ساده‌ی فعل be در نظر گرفت:
اگر فاعل جمله، اول‌شخص یا سوم‌شخص مفرد (I, he, she, it) باشد، از was استفاده می‌کنیم. برای مثال:
I was happy yesterday.
دیروز خوشحال بودم.
He was a good teacher.
او معلم خوبی بود.
She was late for the meeting.
او برای جلسه دیر آمد.
It was a sunny day.
یک روز آفتابی بود.
اگر فاعل جمله دوم‌شخص (you) یا سوم‌شخص جمع (they) باشد، از were استفاده می‌کنیم. برای مثال:
You were very kind to me.
خیلی به من لطف داشتی.
They were playing soccer in the park.
آن‌ها در پارک فوتبال بازی می‌کردند.
You were the best students in the class.
شما بهترین دانش‌آموزان کلاس بودید.
They were not happy with the result.
آن‌ها از نتیجه راضی نبودند.
همچنین، اگر فاعل جمله اول‌شخص جمع (we) باشد، از were استفاده می‌کنیم. برای مثال:
We were at the cinema last night.
ما دیشب سینما بودیم.
We were not hungry, so we did not eat anything.
ما گرسنه نبودیم؛ بنابراین چیزی نخوردیم.
We were very excited about the trip.
ما از سفر خیلی هیجان‌زده بودیم.
We were friends since childhood.
ما از بچگی دوست بودیم.
گذشته فعل be به‌صورت ساده، منفی و سوالی
گذشته فعل be را می‌توان به‌صورت ساده، منفی، سوالی و منفی-سوالی به کار برد. برای ساختن جملات منفی، کافی است not را بعد از was یا were قرار دهیم. برای ساختن جملات سوالی، کافی است was یا were را قبل از فاعل جمله بیاوریم. به مثال‌های زیر توجه کنید:
She was happy. (ساده)
او خوشحال بود.
She was not happy. (منفی)
او خوشحال نبود.
Was she happy? (سوالی)
آیا او خوشحال بود؟
They were playing soccer. (ساده)
آن‌ها داشتند فوتبال بازی می‌کردند.
They were not playing soccer. (منفی)
آن‌ها فوتبال بازی نمی‌کردند.
Were they playing soccer? (سوالی)
آیا آن‌ها فوتبال بازی می‌کردند؟
گذشته فعل be با حروف اضافه و قیدهای زمان
گذشته فعل be را می‌توان با حروف اضافه و قیدهای زمان به کار برد تا زمان و مکان وقوع عمل را نشان دهد. به مثال‌های زیر توجه کنید:
I was in Tehran last week.
هفته‌ی پیش تهران بودم.
He was at home yesterday.
او دیروز در خانه بود.
She was on the phone when I arrived.
وقتی من رسیدم او با تلفن صحبت می‌کرد.
They were here an hour ago.
آن‌ها یک ساعت پیش اینجا بودند.
گذشته فعل be در ساختارهای متنوع
گذشته فعل be همچنین در ساختارهای دیگری نظیر گذشته‌ی استمراری (past continuous)، گذشته‌ی کامل (past perfect) و گذشته‌ی کامل استمراری (past perfect continuous) نقش دارد. در این ساختارها، گذشته فعل be به‌عنوان فعل کمکی عمل می‌کند و با شکل سوم فعل اصلی (past participle) یا شکل ingدار فعل اصلی (present participle) ترکیب می‌شود. به مثال‌های زیر توجه کنید:
I was studying when you called me. (گذشته‌ی استمراری)
داشتم درس می‌خواندم که زنگ زدی.
He had been working hard all day. (گذشته‌ی کامل استمراری)
او تمام روز را سخت در حال کار کردن بود.
He had been working hard all day, so he was very tired. (گذشته‌ی کامل استمراری)
او تمام روز را سخت کار کرده بود؛ بنابراین خیلی خسته بود.
She had been waiting for an hour when he finally arrived. (گذشته‌ی کامل استمراری)
یک ساعت منتظر بود که او بالاخره رسید.
They had not been sleeping well for a while. (گذشته‌ی کامل استمراری)
آن‌ها مدتی بود که خوب نمی‌خوابیدند.
She had been a teacher for ten years when she retired. (گذشته‌ی کامل)
او ده سال معلم بود که بازنشسته شد.
آینده در گذشته (future in the past)
برای بیان نظر، تصمیم، قصد، پیش‌بینی یا وعده‌ای که در گذشته داشته‌ایم و ممکن است درست یا نادرست باشد از زمان «آینده در گذشته» استفاده می‌کنیم. برای ساختن این زمان، از would به‌عنوان فعل کمکی و شکل ساده‌ی فعل اصلی (bare infinitive) استفاده می‌کنیم. به مثال‌های زیر دقت کنید:
He said he would be home by six o'clock.
او گفت تا ساعت شش به خانه می‌آید.
She thought she would be a doctor when she grew up.
او فکر می‌کرد وقتی بزرگ شد دکتر می‌شود.
They promised they would not be late.
آن‌ها قول دادند که دیر نکنند.
حالت شرطی نوع دو (second conditional)
از این حالت برای بیان حالات نامحتمل، خلاف واقع، تخیلی یا غیرواقع‌گرایانه در حال یا آینده استفاده می‌شود. برای ساختن جملات شرطی نوع دو، در قسمت شرط (if clause) از گذشته‌ی ساده و در قسمت نتیجه (main clause) از would به‌عنوان فعل کمکی و شکل ساده‌ی فعل اصلی استفاده می‌کنیم. گذشته فعل to be در قسمت شرط was یا were است. شکل ساده‌ی فعل to be در قسمت نتیجه be است. به مثال‌های زیر توجه کنید:
If I were you, I would be more careful.
من اگر جای شما بودم بیشتر مراقب بودم.
If she was rich, she would be happy.
اگر ثروتمند بود، خوشحال بود.
If they were here, they would be surprised.
اگر اینجا بودند تعجب می‌کردند.
گذشته فعل be با قیدهای تکرار
گذشته فعل be را می‌توان با قیدهای تکرار (adverbs of frequency) همچون always, usually, often, sometimes, rarely, never و… به کار برد تا نشان دهیم که چقدر احتمال دارد که عملی در گذشته رخ داده باشد. به مثال‌های زیر دقت کنید:
He was always late for work.
او همیشه دیر سر کار می‌آمد.
She was never rude to anyone.
او هرگز با کسی بی‌ادب نبود.
They were sometimes noisy at night.
آن‌ها گاهی‌اوقات در شب پرسروصدا بودند.
گذشته فعل be با حروف ربط
گذشته فعل be را می‌توان با حروف ربط (conjunctions) همچون and, but, or, because, so و… به کار برد تا جملات را به هم وصل کرده و رابطه‌ای بین آن‌ها ایجاد کنیم. به مثال‌های زیر دقت کنید:
I was tired but I was happy.
خسته بودم اما خوشحال بودم.
He was not at home because he was at work.
چون سر کار بود در خانه نبود.
She was either sick or lazy.
او یا بیمار بود یا تنبل.
همراهی گذشته فعل be با عبارت‌های زمانی
گذشته فعل be را می‌توان با عبارات زمانی (time expressions) همچون yesterday, last week, a month ago, in 1999 و… به کار برد تا زمان دقیق عمل را مشخص کنیم. برای مثال:
They were in Paris last week.
آن‌ها هفته‌ی گذشته در پاریس بودند.
She was born in 1999.
او در سال ۱۹۹۹ متولد شد.
I was at the dentist yesterday.
دیروز دندانپزشکی بودم.
