گذشته ring در زبان انگلیسی «rang» است. مصدر آن «to ring» و شکل سوم فعل «rung» است. این فعل در زبان فارسی به‌صورت «حلقه»، «گروه»، «صدای زنگ»، «رینگ بوکس» و «زنگ زدن» ترجمه می‌شود. در ادامه به بررسی گذشته ring در زمان‌های مختلف می‌پردازیم. تا انتها همراه ما باشید.
زمان حال ساده
این زمان برای بیان واقعیت‌ها، عادات، حقایق علمی و احساسات استفاده می‌شود. فعل به‌صورت ساده قرار می‌گیرد و فقط برای فاعل‌های سوم‌شخص مفرد s به آن اضافه می‌شود. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
The phone rings every hour.
تلفن هر ساعت زنگ می‌زند.
He rings his mother every day.
او هرروز به مادرش زنگ می‌زند.
The phone rings and I answer it.
تلفن زنگ می‌زند و من جواب می‌دهم.
She rings the bell and waits for someone to open the door.
او زنگ را می‌زند و منتظر می‌ماند تا کسی در را باز کند.
They ring the alarm when they see the fire.
آن‌ها وقتی آتش را می‌بینند زنگ خطر را به صدا درمی‌آورند.
زمان گذشته‌ی ساده
این زمان برای بیان عمل‌ها یا وقایعی استفاده می‌شود که در گذشته رخ داده‌اند و تمام شده‌اند. ring در زمان گذشته‌ی ساده به‌صورت rang نوشته می‌شود. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He rang the doorbell and waited for someone to answer.
زنگ در را زد و منتظر ماند تا کسی جواب بدهد.
The bell rang loudly and everyone stopped talking.
زنگ با صدای بلندی به صدا درآمد و همه حرف زدن را قطع کردند.
She rang me last night and told me the news.
او دیشب با من تماس گرفت و خبر را به من گفت.
His ears rang after the explosion.
گوش‌هایش پس از انفجار زنگ زد. یا (پس از انفجار گوش‌هایش به صدا درآمد.)
زمان گذشته‌ی استمراری
این زمان برای بیان عمل‌ها یا وقایعی استفاده می‌شود که در گذشته در حال انجام بودند و توسط عمل دیگری در گذشته قطع شده‌اند. فعل به‌صورت was/were + ing قرار می‌گیرد. ring در زمان گذشته‌ی استمراری به‌صورت was/were ringing نوشته می‌شود. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He was ringing the bell when the door opened.
داشت زنگ را می‌زد که در باز شد.
The phone was ringing but nobody answered it.
تلفن زنگ می‌خورد اما کسی جواب نمی‌داد.
She was ringing me when I was driving so I couldn't pick up.
وقتی رانندگی می‌کردم، او داشت به من زنگ می‌زد پس نتوانستم جواب بدهم.
His ears were ringing when he woke up from the coma.
وقتی از کما بیدار شد گوش‌هایش زنگ می‌زد.
زمان گذشته‌ی کامل استمراری
این زمان برای بیان عمل‌ها یا وقایعی استفاده می‌شود که در گذشته در حال انجام بودند و تا زمان دیگری در گذشته ادامه داشتند. فعل به‌صورت had been + ing قرار می‌گیرد. ring در زمان گذشته‌ی کامل استمراری به‌صورت had been ringing نوشته می‌شود. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He had been ringing the bell for ten minutes before someone finally opened the door.
ده دقیقه بود که زنگ را می‌زد تا بالاخره یکی در را باز کرد.
The phone had been ringing for a while when I got home.
وقتی به خانه رسیدم تلفن مدتی بود زنگ می‌خورد.
She had been ringing me for days before I finally called her back.
روزها بود که به من زنگ می‌زد تا اینکه بالاخره با او تماس گرفتم.
His ears had been ringing since the accident.
از زمان تصادف گوش‌هایش زنگ می‌زد.
زمان گذشته‌ی کامل
این زمان برای بیان عمل‌ها یا وقایعی استفاده می‌شود که در گذشته قبل از عمل دیگری در گذشته رخ داده‌اند. فعل به‌صورت had + past participle قرار می‌گیرد. ring در زمان گذشته‌ی کامل به‌صورت had rung نوشته می‌شود. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He had rung the bell before he realized that nobody was home.
قبل از اینکه بفهمد کسی در خانه نیست زنگ را زده بود.
The phone had rung three times before I answered it.
قبل از اینکه جوابش را بدهم تلفن سه بار زنگ خورده بود.
She had rung me before she left for the airport.
او قبل از رفتن به فرودگاه با من تماس گرفته بود.
زمان آینده در گذشته
این زمان برای بیان عمل‌ها یا وقایعی استفاده می‌شود که در گذشته قرار بود در آینده رخ بدهند. فعل به‌صورت would + base form قرار می‌گیرد. ring در زمان آینده در گذشته به‌صورت would ring نوشته می‌شود. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He would ring the bell every morning, but he forgot to do it today.
او هرروز صبح زنگ را به صدا درمی‌آورد؛ اما امروز فراموش کرده بود این کار را انجام دهد.
The phone would ring at noon, but there was a power outage.
تلفن، ظهر زنگ می‌زد؛ اما قطعی برق رخ داد.
She would ring me every week, but she stopped calling me after we had a fight.
او هرهفته به من زنگ می‌زد؛ اما بعد از دعوایمان دیگر با من تماس نگرفت.
His ears would ring whenever he listened to loud music, but he stopped doing that after he damaged his hearing.
گوش‌هایش هروقت به موسیقی بلند گوش می‌داد، زنگ می‌زدند؛ اما وقتی شنوایی‌اش آسیب دید، او دیگر این کار را نکرد.
زمان گذشته‌ی مجهول
این زمان برای بیان عمل‌ها یا وقایعی استفاده می‌شود که در گذشته رخ داده‌اند و فاعل آن‌ها مشخص نیست یا مهم نیست. فعل به‌صورت was/were + past participle قرار می‌گیرد. ring در زمان گذشته‌ی مجهول به‌صورت was/were rung نوشته می‌شود. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
The bell was rung at eight o'clock.
زنگ ساعت هشت نواخته شد. یا (زنگ، در ساعت هشت زده شد.)
The phone was rung several times, but nobody picked it up.
تلفن چند بار زنگ خورد؛ اما هیچ‌کس جواب نداد.
I was rung by an unknown number yesterday.
دیروز یک شماره‌ی ناشناس با من تماس گرفت.
His ears were rung by a mysterious voice.
گوش‌هایش با صدایی مرموز، به صدا درآمد.
زمان آینده در گذشته‌ی کامل
این زمان برای بیان عمل‌ها یا وقایعی استفاده می‌شود که در گذشته قرار بود در آینده رخ بدهند، اما به هر دلیلی رخ ندادند. فعل به‌صورت would + have + past participle قرار می‌گیرد. ring در زمان آینده در گذشته‌ی کامل به‌صورت would have rung نوشته می‌شود. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He would have rung the bell, but he saw the sign that said "Do not disturb".
او زنگ را می‌زد؛ اما تابلویی را دید که روی آن نوشته شده بود «مزاحم نشوید.»
The phone would have rung at noon, but it was switched off.
تلفن قرار بود در ظهر زنگ بزند؛ اما خاموش شده بود.
She would have rung me, but she lost my number.
او قرار بود به من زنگ بزند؛ اما شماره‌ام را گم کرده بود.
His ears would have rung if he had heard the explosion.
اگر صدای انفجار را شنیده بود گوش‌هایش زنگ می‌زد.
در این مطلب به بررسی گذشته ring پرداختیم. این فعل از جمله فعل‌های پرکاربرد در زبان انگلیسی است که می‌توانید با آن جمله‌های زیادی بسازید و مکالمه‌های خلاقانه‌ای را شکل دهید. این فرصت جذاب برای آموزش را از دست ندهید.
