گذشته yell در زبان انگلیسی «yelled» است. مصدر آن «to yell» و حالت سوم فعل «yelled» است. این فعل در زبان فارسی به‌صورت «داد زدن» و «فریاد زدن» ترجمه می‌شود. تا انتها همراه ما باشید تا این فعل را در زمان‌های مختلف گذشته بررسی کنیم.
زمان حال ساده
این زمان برای بیان عادت‌ها، واقعیت‌ها، حقایق عمومی و احساسات فعلی استفاده می‌شود. برای ساختن این زمان، فقط از شکل ساده‌ی فعل استفاده می‌کنیم. اگر فاعل سوم‌شخص مفرد باشد، به انتهای فعل s اضافه می‌کنیم. برای سوالی کردن، از do یا does قبل از فاعل و برای منفی کردن، از don't یا doesn't بعد از فاعل استفاده می‌کنیم.
برخی از حروف اضافه‌ی رایج برای این زمان are, sometimes, often, usually, always, never, every day/week/month/year و on Mondays/Tuesdays... است. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He yells at his dog every morning.
او هر صبح سر سگش داد می‌زند.
Does she yell when she is angry?
آیا وقتی عصبانی است داد می‌زند؟
They don't yell in the library.
آن‌ها در کتابخانه داد نمی‌زنند.
زمان گذشته‌ی ساده
این زمان برای بیان رویدادها، عمل‌ها یا حالاتی که در گذشته رخ داده و تمام شده‌اند، استفاده می‌شود. برای ساختن این زمان، به انتهای فعل ed اضافه می‌کنیم.
برای سوالی کردن، از did قبل از فاعل و برای منفی کردن، از didn't بعد از فاعل استفاده می‌کنیم. در هر دو حالت، شکل ساده‌ی فعل را به کار می‌بریم. برخی از حروف اضافه‌ی رایج برای این زمان are, yesterday, last week/month/year, ago, in ۲۰۲۰/۱۹۹۹/ و on Monday/Tuesday/... هستند. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
She yelled at me yesterday.
او دیروز سرم داد زد.
Did you yell at the thief?
آیا سر دزد فریاد زدی؟
They didn't yell when they saw the snake.
آن‌ها با دیدن مار فریاد نزدند.
زمان گذشته‌ی استمراری
این زمان برای بیان عمل‌ها یا حالاتی که در گذشته در حال انجام بودند و برای مدتی ادامه داشتند، استفاده می‌شود. معمولا این زمان با زمان گذشته‌ی ساده همراه است تا نشان دهد که یک عمل در گذشته در حین انجام یک عمل دیگر رخ داده است. برای ساختن این زمان، از was یا were به‌عنوان فعل کمکی و ing در انتهای فعل اصلی استفاده می‌کنیم.
برای سوالی کردن، فعل کمکی را قبل از فاعل و برای منفی کردن، not را بعد از فعل کمکی قرار می‌دهیم. برخی از حروف اضافه‌ی رایج برای این زمان are, when, while, as, at this/that time و in 2020/1999/... هستند. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He was yelling when I entered the room.
وقتی وارد اتاق شدم داشت داد می‌زد.
Were they yelling at each other?
سر هم داد می‌زدند؟
She wasn't yelling, she was singing.
او فریاد نمی‌زد، داشت آواز می‌خواند.
زمان گذشته‌ی کامل استمراری
این زمان برای بیان عمل‌ها یا حالاتی که در گذشته قبل از یک زمان یا رویداد خاص در حال انجام بودند و برای مدتی ادامه داشتند، استفاده می‌شود. معمولا این زمان با زمان گذشته‌ی ساده همراه است تا نشان دهد که چقدر طول کشیده است که یک عمل در گذشته شروع شده و تا قبل از یک رویداد دیگر در گذشته ادامه داشته است.
برای ساختن این زمان، از had been به‌عنوان فعل کمکی و ing در انتهای فعل اصلی استفاده می‌کنیم. برای سوالی کردن، فعل کمکی had را قبل از فاعل و برای منفی کردن، not را بعد از فعل کمکی had قرار می‌دهیم. برخی از حروف اضافه‌ی رایج برای این زمان are, before, after, until, since, for و by the time هستند. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He had been yelling for an hour before he calmed down.
او قبل از اینکه آرام شود یک ساعت داشت فریاد می‌زد.
Had she been yelling all night?
آیا او تمام شب فریاد می‌زد؟
They hadn't been yelling, they had been whispering.
آن‌ها فریاد نمی‌زدند، زمزمه می‌کردند.
زمان گذشته‌ی کامل
این زمان برای بیان عمل‌ها یا حالاتی که در گذشته قبل از یک زمان یا رویداد خاص رخ داده و تمام شده‌اند، استفاده می‌شود. معمولا این زمان با زمان گذشته‌ی ساده همراه است تا نشان دهد که چه چیزی اول در گذشته اتفاق افتاده و چه چیزی بعد از آن رخ داده است.
برای ساختن این زمان، از had به عنوان فعل کمکی و شکل سوم فعل اصلی استفاده می‌کنیم. برای سوالی کردن، فعل کمکی را قبل از فاعل و برای منفی کردن، not را بعد از فعل کمکی قرار می‌دهیم. برخی از حروف اضافه‌ی رایج برای این زمان are, before, after, until, since, for و by the time هستند. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He had yelled a lot before he lost his voice.
قبل از اینکه صدایش را از دست بدهد، خیلی فریاد زده بود.
Had you yelled at him?
سرش داد زده بودی؟
She hadn't yelled, she had cried.
فریاد نزده بود، گریه کرده بود.
زمان آینده در گذشته
این زمان برای بیان عزم‌ها، نیت‌ها، قول‌ها، پیش‌بینی‌ها یا تصورات درباره‌ی چیزهایی که در گذشته قرار بود در آینده رخ دهند، استفاده می‌شود. معمولا این زمان با زمان گذشته‌ی ساده همراه است تا نشان دهد که در گذشته به چه چیزی فکر می‌کردید که در آینده اتفاق خواهد افتاد.
برای ساختن این زمان، از would به‌عنوان فعل کمکی و شکل ساده‌ی فعل اصلی استفاده می‌کنیم. برای سوالی کردن، فعل کمکی را قبل از فاعل و برای منفی کردن، not را بعد از فعل کمکی قرار می‌دهیم. برخی از حروف اضافه‌ی رایج برای این زمان are, tomorrow, next week/month/year, in ۲۰۲۰/۱۹۹۹/ و on Monday/Tuesday/...هستند. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He said he would yell at the manager the next day.
او گفت روز بعد سر مدیر فریاد خواهد زد.
Would you yell if you saw a ghost?
اگر شبح ببینی فریاد می‌زنی؟
She wouldn't yell, she would whisper.
او فریاد نمی‌زد، زمزمه می‌کرد.
زمان گذشته‌ی مجهول
این زمان برای بیان عمل‌هایی که در گذشته رخ داده‌اند ولی مهم نیست یا نمی‌دانیم که چه کسی انجام داده است، استفاده می‌شود. در این زمان، تاکید بر عمل است نه انجام‌دهنده‌ی آن. برای ساختن این زمان، از was یا were به‌عنوان فعل کمکی و شکل سوم فعل اصلی استفاده می‌کنیم.
برای سوالی کردن، فعل کمکی را قبل از فاعل و برای منفی کردن، not را بعد از فعل کمکی قرار می‌دهیم. برخی از حروف اضافه‌ی رایج برای این زمان are, by, yesterday, last week/month/year, ago, in ۲۰۲۰/۱۹۹۹/ و on Monday/Tuesday/...هستند. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He was yelled at by his boss.
رئیسش بر سر او فریاد زد.
Was she yelled at by her teacher?
آیا معلمش بر سر او فریاد زد؟
They weren't yelled at, they were praised.
سر آن‌ها فریاد نمی‌زدند، آن‌ها را ستایش می‌کردند.
زمان آینده در گذشته‌ی کامل
این زمان برای بیان عزم‌ها، نیت‌ها، قول‌ها، پیش‌بینی‌ها یا تصورات درباره‌ی چیزهایی که در گذشته قرار بود در آینده رخ دهند ولی رخ ندادند، استفاده می‌شود. معمولا این زمان با زمان گذشته‌ی کامل همراه است تا نشان دهد که در گذشته به چه چیزی فکر می‌کردید که در آینده اتفاق خواهد افتاد ولی رخ نداد.
برای ساختن این زمان، از would have به‌عنوان فعل کمکی و شکل سوم فعل اصلی استفاده می‌کنیم. برای سوالی کردن، فعل کمکی را قبل از فاعل و برای منفی کردن، not را بعد از فعل کمکی قرار می‌دهیم. برخی از حروف اضافه‌ی رایج برای این زمان are, if, but, because و by the time هستند. به جمله‌های زیر و معانی آن‌ها دقت کنید:
He would have yelled at the driver if he had seen him.
اگر راننده را دیده بود، سرش فریاد می‌زد.
Would you have yelled if you had won the lottery?
اگر در لاتاری برنده شده بودی فریاد می‌زدی؟
She wouldn't have yelled, she would have smiled.
او فریاد نمی‌زد، لبخند می‌زد.
در این مطلب با گذشته yell در زمان‌های مختلف آشنا شدید. این فعل کاربردهای زیادی در زبان انگلیسی دارد و می‌توانید از آن برای جمله‌سازی و شکل‌دهی به مکالمه‌های جذاب استفاده کنید. یادگیری این فعل کاربردی و گذشته‌ی آن را از دست ندهید.
