طبق اصول قدیمی گرامر انگلیسی، ما نباید از یک حرف اضافه در انتهای جمله یا شبه جمله استفاده کنیم. درحالیکه در زبان انگلیسی گاها حرف اضافه را از کلماتی که در ادامهی آن قرار دارند (مکملش) جدا میکنیم، که به این عمل preposition stranding یا جداسازی حرفاضافه گفته میشود و این حالت در سبک غیر رسمی خیلی متداول است.
She was someone to whom he could talk. (formal)
She was someone who he could talk to. (informal)
او کسی بود که او میتوانست با او حرف بزند.
Which room are they having breakfast in? (informal)
In which room are they having breakfast? (formal)
آنها در کدام اتاق صبحانه صرف میکنند؟
اگه کلمهای که در متن و قالب واضح و روشن هستند را کنار بگذاریم یا به عبارتی حذف به قرینه انجام بدهیم، میتوانیم از wh questions استفاده کنیم. یعنی کلمهی پرسشی که با wh آغاز میشود به همراه یک حرف اضافهی استاندارد:
A: The office is moving next year.
B: Really, where to?
شرکت سال آینده نقل مکان میکند.
جدی؟ به کجا؟
A: I’m going to buy some flowers online.
B: Who for?
A: My mother.
من میخوام اینترنتی یه سری گل بخرم.
برای کی؟
مادرم.