به دنیای پرماجرای دایناسورها خوش آمدید! دایناسورهایی که در زمان‌هایی خیلی دور شکوهمندانه بر زمین حکمرانی می‌کردند. آن‌ها به عنوان نمادهای ترسناک و هیجان‌انگیز دوران ژوراسیک و کرتاسه معروف‌اند. از تیره‌ترین رازها تا بلندترین گردن‌ها، دنیای دایناسورها پر از اسرار و حقایق عجیب است. آیا می‌دانستید که تعدادی از دایناسورها با سرعت بالاتر از خودروها حرکت می‌کردند؟ در این لکچر انگلیسی درباره دایناسورها همراه ما باشید تا ۱۰ مورد از عجیب‌ترین حقایق این حیوانات ترسناک را بررسی کنیم. راستی در بخش لکچر انگلیسی هم می‌توانید آموزش لکچرنویسی را مشاهده کنید هم به مطالعه‌ی لکچرهای انگلیسی با موضوعات مختلف بپردازید.
The 10 Most Important Facts About Dinosaurs
۱۰ حقیقت مهم در مورد دایناسورها
It's common knowledge that dinosaurs were really big, some of them had feathers, and they all went extinct 65 million years ago after a giant meteor hit the Earth. But what don't you know? Here is a quick and easy overview of the most important highlights of what was happening in the Mesozoic Era.
این دانش عمومی است که دایناسورها واقعا بزرگ بودند، برخی از آن‌ها پر داشتند و همه‌ی آن‌ها ۶۵ میلیون سال پیش، پس از برخورد یک شهاب‌سنگ غول‌پیکر به زمین منقرض شدند. اما چه چیزی را نمی‌دانید؟ در لکچر انگلیسی درباره‌ی دایناسور مروری سریع و آسان درباره‌ی مهم‌ترین نکات برجسته از آنچه در عصر مزوزوئیک اتفاق افتاد، آورده شده است.
Dinosaurs Weren't the First Reptiles to Rule the Earth
دایناسورها اولین خزندگانی نبودند که بر زمین حکومت کردند
The first dinosaurs evolved during the middle to late Triassic period—about 230 million years ago—in the part of the supercontinent of Pangea that now corresponds with South America. Before then, the dominant land reptiles were archosaurs (ruling lizards), therapsids (mammal-like reptiles), and pelycosaurs. For 20 million or so years after dinosaurs evolved, the most fearsome reptiles on Earth were prehistoric crocodiles. It was only at the beginning of the Jurassic period, 200 million years ago, that dinosaurs truly began their rise to dominance.
اولین دایناسورها از اواسط تا اواخر دوره‌ی تریاس- حدود ۲۳۰ میلیون سال پیش - در بخشی از ابرقاره پانگه‌آ که اکنون با آمریکای جنوبی مطابقت دارد، تکامل یافتند. قبل از آن، خزندگان غالب خشکی، آرکوسورها (مارمولک‌های حاکم)، تراپسیدها (خزندگان پستاندار مانند) و پلیکوسورها حضور داشتند. حدود ۲۰ میلیون سال پس از تکامل دایناسورها، ترسناک‌ترین خزندگان روی زمین، کروکودیل‌های ماقبل تاریخ بودند. تنها در آغاز دوره‌ی ژوراسیک، ۲۰۰ میلیون سال پیش بود که دایناسورها به‌شکل واقعی شروع به تسلط بر زمین کردند.
Dinosaurs Prospered for Over 150 Million Years
دایناسورها بیش از ۱۵۰ میلیون سال در اوج بودند
With our 100-year-max life spans, humans aren't well adapted to understanding "deep time," as geologists call it. To put things in perspective: Modern humans have only existed for a few hundred thousand years, and human civilization only got started about 10,000 years ago, mere blinks of the eye by Jurassic time scales. Everyone talks about how dramatically (and irrevocably) the dinosaurs went extinct, but judging by the whopping 165 million years they managed to survive, they may have been the most successful vertebrate animals ever to colonize Earth.
با طول عمر حداکثر ۱۰۰ ساله‌ی ما، انسان‌ها برای درک «زمان عمیق»، آن‌طور که زمین‌شناسان آن را می‌نامند، سازگار نیستند. برای داشتن یک چشم‌انداز از موضوع این را در نظر بگیرید: انسان‌های مدرن تنها چند صد هزار سال است که وجود داشته‌اند و تمدن بشری تنها حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش آغاز شده است؛ اندازه‌ی یک چشم به هم زدن در مقیاس زمانی عصر ژوراسیک. همه در مورد چگونگی انقراض دراماتیک (و غیرقابل برگشت) دایناسورها صحبت می‌کنند، اما با قضاوت بر اساس ۱۶۵ میلیون سالی که توانستند زنده بمانند، آن‌ها ممکن است موفق‌ترین حیوانات مهره‌داری باشند که تا به حال زمین را مستعمره کرده‌اند.
The Dinosaur Kingdom Comprised Two Main Branches
پادشاهی دایناسورها از دو شاخه‌ی اصلی تشکیل شده بود
You'd think it would be most logical to divide dinosaurs into herbivores (plant-eaters) and carnivores (meat-eaters), but paleontologists see things differently, distinguishing between saurischian ("lizard-hipped") and ornithischian ("bird-hipped") dinosaurs. Saurischian dinosaurs include both carnivorous theropods and herbivorous sauropods and prosauropods, while ornithischians account for the remainder of plant-eating dinosaurs, including hadrosaurs, ornithopods, and ceratopsians, among other dinosaur types. Oddly enough, birds evolved from "lizard-hipped," rather than "bird-hipped," dinosaurs.
فکر می‌کنید این که دایناسورها را به دو دسته‌ی گیاه‌خوار (دسته‌ای که گیاه می‌خورند) و گوشت‌خوار (دسته‌ای که گوشت می‌خورند) تقسیم کنیم، منطقی‌تر است. اما دیرینه‌شناسان نظر متفاوتی دارند و بین ساوریشیان («خزنده‌کفلان») و اورنیتیشیان («پرنده‌کفلان») تمایز قائل می‌شوند. دایناسورهای ساوریشیان شامل هر دو تروپودهای گوشت‌خوار و ساروپودهای گیاه‌خوار و پروزاروپودها هستند، در حالی که دایناسورهای اورنیتیشیان، سایر دایناسورهای گیاه‌خوار از جمله هادروسارها، اورنیتوپادها و سراتوپسیان‌ها را در میان دیگر انواع دایناسورها تشکیل می‌دهند. موضوعی که به‌اندازه‌ی کافی عجیب این است که پرندگان از دایناسورهای «خزنده‌کفل» به‌جای «پرنده‌کفل» تکامل یافته‌اند.
Dinosaurs (Almost Certainly) Evolved Into Birds
دایناسورها (تقریبا به‌طور قطع) به پرندگان تبدیل شدند
Not every paleontologist is convinced—and there are some alternate (albeit not widely accepted) theories—but the bulk of the evidence points to modern birds having evolved from small, feathered, theropod dinosaurs during the Late Jurassic and Cretaceous periods. Bear in mind, though, that this evolutionary process may have happened more than once and that there were definitely some "dead ends" along the way. In fact, if you look at the tree of life cladistically—that is, according to shared characteristics and evolutionary relationships—it's completely appropriate to refer to modern birds as dinosaurs.
با این که همه‌ی دیرینه‌شناسان متقاعد نشده‌اند - و برخی نظریه‌های جایگزین (هرچند که به‌طور گسترده پذیرفته نشده‌اند) وجود دارد - اما بخش عمده‌ای از شواهد نشان می‌دهد که پرندگان امروزی از دایناسورهای کوچک، پردار و تروپود در دوره‌های ژوراسیک پسین و کرتاسه تکامل یافته‌اند. با این حال، به خاطر داشته باشید که این روند تکاملی ممکن است بیش از یک بار اتفاق افتاده باشد و قطعا در این راه «بن‌بست‌هایی» نیز وجود داشته است. در واقع، اگر شما به درخت زندگی به‌صورت شاخه‌بندی‌شده نگاه کنید - یعنی با توجه به ویژگی‌های مشترک و روابط تکاملی موجودات- این که پرندگان امروزی را به‌عنوان دایناسورها در نظر بگیریم کاملا درست است.
Baby Tyrannosaurs were probably really cute
بچه تیرانوسورها احتمالا واقعا بامزه بودند
Kids likely know that this dino king stomped and chomped its way through what’s now western North America. But a Tyrannosaurus rex hatchling? Unexpectedly adorable, according to recreations from the American Museum of Natural History in New York City.
بچه‌ها احتمالا می‌دانند که پادشاه دینو (اشاره به فیلم) راه افتاد و راهش را در منطقه‌ای که اکنون غرب آمریکای شمالی است، ادامه داد. اما جوجه‌ی یک تیرانوزاروس رکس چه؟ با توجه به بازسازی‌های موجود در موزه‌ی تاریخ طبیعی آمریکا در شهر نیویورک، این موجودات به‌طور غیرمنتظره‌ای دوست‌داشتنی بوده‌اند.
No bigger than a skinny turkey with a super long tail, the duckling-like T. rex baby would’ve hatched covered in a layer of fuzzy, downy feathers. As it grew, the older, not-so-cute teenage dino would gain almost five pounds a day, eventually topping out around 40 feet long at age 20.
بچه تی‌رکس که شبیه جوجه‌اردک است، بزرگ‌تر از یک بوقلمون لاغر با دم خیلی بلند نیست و با لایه‌ای از پرهای نرم و کرکی از تخم بیرون می‌آید. دایناسور نوجوان همان‌طور که بزرگ‌تر می‌شود و چندان هم بامزه نیست تقریبا پنج پوند در روز به وزنش اضافه می‌شود و در نهایت در سن ۲۰ سالگی طول آن به حدود ۴۰ فوت می‌رسد.
Some Dinosaurs Were Warm-Blooded
برخی از دایناسورها خونگرم بودند
Modern reptiles like turtles and crocodiles are cold-blooded, or "ectothermic," meaning they need to rely on the external environment to maintain their internal body temperatures. Modern mammals and birds are warm-blooded, or "endothermic," possessing active, heat-producing metabolisms that maintain constant internal body temperature, no matter the external conditions. There's a solid case to be made that at least some meat-eating dinosaurs—and even a few ornithopods—must have been endothermic since it's hard to imagine such an active lifestyle being fueled by a cold-blooded metabolism. On the other hand, it's unlikely that giant dinosaurs like Argentinosaurus were warm-blooded since they would have cooked themselves from the inside out in a matter of hours.
خزندگان امروزی مانند لاک‌پشت‌ها و تمساح‌ها خونسرد یا «اکتوترمیک: برون‌گرما» هستند، به این معنی که برای حفظ دمای داخلی بدن خود باید به محیط خارجی تکیه کنند. پستانداران و پرندگان امروزی خونگرم یا اندوترمیک (درون‌گرما) هستند و متابولیسم‌های فعال و مولد گرما دارند که بدون توجه به شرایط خارجی، دمای داخلی بدن را ثابت نگه می‌دارند. دلیل محکمی وجود دارد که حداقل برخی از دایناسورهای گوشت‌خوار - و حتی تعدادی اورنیتوپاد (دایناسورهای گیاه‌خوار) - باید خونگرم بوده باشند، زیرا تصور اینکه چنین سبک زندگی فعالی توسط متابولیسم خونسرد تغذیه شود، دشوار است. از سوی دیگر، بعید است که دایناسورهای غول‌پیکری مانند آرژانتینوساروس خونگرم بوده باشند زیرا ظرف چند ساعت خودشان را از درون می‌پختند.
The Vast Majority of Dinosaurs Were Plant Eaters
بیشتر دایناسورها گیاه‌خوار بودند
Fierce carnivores like Tyrannosaurus rex and Giganotosaurus get all the press, but it's a fact of nature that the meat-eating "apex predators" of any given ecosystem are tiny in number compared to the plant-eating animals on which they feed. By analogy with modern ecosystems in Africa and Asia, herbivorous hadrosaurs, ornithopods, and to a lesser extent sauropods, probably roamed the world's continents in vast herds, hunted by sparser packs of large-, small-, and medium-sized theropods.
گوشت‌خواران خشن مانند تیرانوزاروس رکس و جیگانوتوسور (معروف به غولسور) همه‌ی توجه‌ها را به خود اختصاص می‌دهند، اما این یک واقعیت طبیعی است که «شکارچیان گوشت‌خوار راس هرم» هر اکوسیستمی در مقایسه با حیوانات گیاه‌خواری که از آن‌ها تغذیه می‌کنند، تعداد بسیار کمتری دارند. در قیاس با اکوسیستم‌های مدرن در آفریقا و آسیا، هادروسارهای گیاه‌خوار، اورنیتوپادها و تا حدی کمتر ساروپودها، احتمالا در قاره‌های جهان در گله‌‌های وسیعی پرسه می‌زدند که توسط گروه‌های پراکنده‌تر تروپودهای بزرگ، کوچک و متوسط شکار می‌شدند.
Not All Dinosaurs Were Equally Dumb
همه‌ی دایناسورها به یک اندازه کم‌هوش نبودند
It's true that some plant-eating dinosaurs like the Stegosaurus had such tiny brains compared to the rest of their bodies that they were probably only a little smarter than a giant fern. But meat-eating dinosaurs large and small, ranging from Troodon to T. rex, possessed more respectable amounts of gray matter compared to their body size. These reptiles required better-than-average sight, smell, agility, and coordination to reliably hunt down prey. (Let's not get carried away, though—even the smartest dinosaurs were only on an intellectual par with modern ostriches.)
درست است که برخی از دایناسورهای گیاه‌خوار مانند استگوزاروس در مقایسه با سایر اندام بدن خود دارای مغزهای بسیار کوچکی بودند، یعنی احتمالا فقط کمی باهوش‌تر از یک سرخس غول پیکر بودند؛ اما دایناسورهای گوشت‌خوار بزرگ و کوچک، از ترودون تا تی‌رکس، دارای مقادیر قابل‌توجهی ماده‌ی خاکستری نسبت به اندازه‌ی بدنشان بودند. مطمئنا این خزندگان برای شکار به بینایی، بویایی، چابکی و هماهنگی بهتر از حد متوسط نیاز داشتند. (اما بیایید از حقیقت غافل نشویم - حتی باهوش‌ترین دایناسورها هم از نظر فکری با شترمرغ‌های امروزی همتراز بودند.)
Dinosaurs Lived at the Same Time as Mammals
دایناسورها هم‌زمان با پستانداران زندگی می‌کردند
Many people mistakenly believe that mammals "succeeded" the dinosaurs 65 million years ago, appearing everywhere, all at once, to occupy the ecological niches rendered vacant by the K-T extinction event. The fact is, though, that early mammals lived alongside sauropods, hadrosaurs, and tyrannosaurs (usually high up in trees, away from the heavy foot traffic) for most of the Mesozoic Era. In fact, they evolved at around the same time—during the late Triassic period—from a population of therapsid reptiles. Most of these early furballs were about the size of mice and shrews, but a few (like the dinosaur-eating Repenomamus) grew to respectable sizes of 50 pounds or so.
بسیاری از مردم به‌اشتباه بر این باورند که پستانداران ۶۵ میلیون سال پیش «جانشین» دایناسورها شده و در همه‌جا ظاهر شدند و به یکباره، برای اشغال گونه‌های اکولوژیکی که در اثر رویداد انقراض K-T خالی شده بودند، پدید آمدند. با این حال، واقعیت این است که پستانداران اولیه در بیشتر دوران مزوزوئیک در کنار ساروپودها، هادروسارها و تیرانوزارها (معمولا در بالای درختان، به‌دور از ترافیک سنگین حیوانات روی زمین) زندگی می‌کردند. در واقع، آن‌ها تقریبا همان زمان با جمعیت خزندگان تراسپید تکامل یافتند (در اواخر دوره‌ی تریاس). بیشتر این حیوانات پشمالوی اولیه تقریبا به‌اندازه‌ی موش‌ها و حشره‌خوارها بودند، اما تعداد کمی از آن‌ها (مانند رپنوماموس دایناسورخوار) به اندازه‌های قابل‌توجه ۵۰ پوند یا بیشتر هم رشد می‌کردند.
Pterosaurs and Marine Reptiles Weren't Technically Dinosaurs
پتروسورها و خزندگان دریایی از نظر فنی دایناسور نبودند
It may seem like nitpicking, but the word "dinosaur" applies only to land-dwelling reptiles possessing a specific hip and leg structure, among other anatomical characteristics. As large and impressive as some genera (such as Quetzalcoatlus and Liopleurodon) were, flying pterosaurs and swimming plesiosaurs (ichthyosaurs and mosasaurs) weren't dinosaurs at all—and some of them weren't even all that closely related to dinosaurs, save for the fact that they're also classified as reptiles. While we're on the subject, Dimetrodon—which is often described as a dinosaur—was actually an entirely different kind of reptile that flourished tens of millions of years before the first dinosaurs evolved.
ممکن است مته به خشخاش گذاشتن به نظر بیاید، اما کلمه‌ی «دایناسور» فقط برای خزندگان ساکن خشکی به کار می‌رود که در میان سایر ویژگی‌های آناتومیکی دارای ساختار لگن و پاهای خاصی هستند. به همان اندازه که برخی از گونه‌ها (مانند کوتزالکواتلوس و لیوپلوردون) بزرگ و چشمگیر بودند، پتروسارهای پرنده و پلزیوسارهای شناگر (ایکتیوسورها و موساسورها) اصلا جزو دایناسورها به حساب نمی‌آمدند – و برخی از آن‌ها حتی آن‌قدرها هم به دایناسورها مرتبط نبودند. این واقعیت را به خاطر بسپارید که آن‌ها نیز در دسته‌ی خزندگان طبقه‌بندی می‌شوند. در حالی که ما در حال بررسی این موضوع هستیم، دیمترودون که اغلب به‌عنوان دایناسور توصیف می‌شود در واقع یک نوع کاملا متفاوت از خزندگان بوده که ده‌ها میلیون سال قبل از تکامل اولین دایناسورها شکوفا شد.
Dinosaurs Didn't All Go Extinct at the Same Time
همه‌ی دایناسورها در یک زمان منقرض نشدند
When that meteor impacted the Yucatán Peninsula 65 million years ago, the result wasn't a huge fireball that instantly incinerated all of the dinosaurs on Earth, along with the pterosaurs, and marine reptiles. Rather, the process of extinction dragged on for hundreds, and possibly thousands, of years, as plunging global temperatures, lack of sunlight, and the resulting lack of vegetation profoundly altered the food chain from the bottom up. Some isolated dinosaur populations, sequestered in remote corners of the world, may have survived slightly longer than their brethren, but it's a sure fact that they are not alive today.
هنگامی که آن شهاب‌سنگ ۶۵ میلیون سال پیش به شبه‌جزیره‌ی یوکاتان برخورد کرد، نتیجه‌ی آن یک گلوله‌ی بزرگ آتش نبود که فورا تمام دایناسورهای روی زمین را به‌همراه پتروسورها و خزندگان دریایی سوزانده باشد. در عوض، روند انقراض صدها و احتمالا هزاران سال به طول انجامید، زیرا کاهش دمای جهانی، کمبود نور خورشید و در نتیجه کمبود پوشش گیاهی، زنجیره‌ی غذایی را به‌طور کلی تغییر داد. برخی از جمعیت دایناسورهای منزوی که در نقاط دورافتاده‌ی جهان زندگی می‌کردند، ممکن است کمی بیشتر از برادران خود زنده مانده باشند، اما این یک واقعیت قطعی است که آن‌ها امروز دیگر زنده نیستند.
اپلیکیشن زبانشناس
یادگیری زبان انگلیسی با اپلیکیشن زبانشناس آسان‌تر و جذاب‌تر از همیشه است. با اپلیکیشن زبانشناس از روش‌های مختلف و مطابق سلیقه‌ی خود می‌توانید زبان انگلیسی را یاد بگیرید. آیا می‌خواهید با فیلم زبان یاد بگیرید، با موسیقی، با دوره‌های آموزشی، یا گوش دادن به پادکست؟ همه‌ی این موارد و بسیاری از امکانات دیگر مانند واژگان ضروری زبان انگلیسی و جعبه لایتنر را با نصب اپلیکیشن زبانشناس در موبایل خود داشته باشید. همین حالا آن را دانلود و نصب کنید.
سخن پایانی
امیدوارم از مطالعه‌ی این ۱۰ حقیقت جالب در لکچر انگلیسی درباره دایناسورها لذت برده باشید. در این لکچر، واژگان و اصطلاحات تخصصی زیادی در حوزه‌ی جانورشناسی و دیرینه‌شناسی وجود دارد که می‌تواند برای علاقه‌مندان جذاب باشد. با چند بار مطالعه‌ی آن به‌خوبی می‌توانید آن‌ها را به خاطر بسپارید و از اپلیکیشن زبانشناس هم برای مرور این واژگان دشوار استفاده کنید. سپاس که تا انتها همراه ما بودید.
