یکی از راهکارهای مناسب برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص مهاجرت، مطالعه لکچر انگلیسی درباره مهاجرت با ترجمه فارسی است. مهاجرت یعنی نقل مکان از کشوری به کشور دیگر که با ترک میهن مادری همراه است. هدف از مهاجرت می‌تواند دلایل مختلفی مثل تحصیل، مسیر شغلی یا در کل یک زندگی بهتر در کشور مقصد باشد که در ادامه همراه با اخذ اقامت آن کشور است. در بخش لکچر انگلیسی می‌توانید به مطالعه لکچرهای انگلیسی با موضوعات متنوع بپردازید.
American Dream: Romano lecture explores the myths and realities of immigration
Everything you think you know about immigration — from political rhetoric, cable news and personal anecdotes — is wrong.
هر چیزی که فکر می‌کنید در مورد مهاجرت می‌دانید - از معانی سیاسی، اخبار کابلی و حکایت‌های شخصی - اشتباه است.
That includes such myths that today’s wave of immigration is unprecedented in scale. While immigrants in the past quickly amassed riches, today’s immigrants are more likely to become part of a permanent underclass — and to end up in jail. Today's immigrants make no effort to become American, and don’t integrate with the larger culture.
این شامل رمز و رازهایی می‌شود که موج امروزی مهاجرت در مقیاس [با گذشته] بی‌سابقه است. در حالی که مهاجران در گذشته به سرعت ثروت اندوزی می‌کردند، مهاجران امروزی به احتمال زیاد به بخشی از یک طبقه زیرین دائمی در [آن کشور] تبدیل می‌شوند - و در نهایت سر از زندان درمی‌آورند. [به همین دلیل] مهاجران امروزی هیچ تلاشی برای آمریکایی شدن نمی‌کنند و با فرهنگ بزرگتر ادغام نمی‌شوند.
The facts, not the fiction, of America’s immigration experience was the subject of the 2022 Romano lecture, given by Leah Boustan, professor of economics and director of the Industrial Relations Section at Princeton University. A native of Lexington, Mass., Boustan is an alumna of both Princeton and Harvard universities, and her work centers around large-scale issues, such as immigration, the Great Migration of southern Blacks to northern American cities, the economic effects of natural disasters and more.
حقایق تجربه مهاجرت آمریکا، نه داستان تخیلی، موضوع سخنرانی رومانو در سال 2022 بود که توسط لیا بوستان، استاد اقتصاد و مدیر بخش روابط صنعتی در دانشگاه پرینستون ارائه شد. بوستان اهل لکسینگتون، ماساچوست و فارغ‌التحصیل دانشگاه‌های پرینستون و هاروارد است و کار او حول مسائل بزرگی مانند مهاجرت، مهاجرت عظیم سیاه‌پوستان جنوبی به شهرهای شمال آمریکا، اثرات اقتصادی بلایای طبیعی متمرکز است و بسیاری از مسایل دیگر.
The lecture series was established in 1984 by Mario and Antoinette Romano to bring to campus scholars in areas such as Roman history and art history, the history of medicine, and economics, all of which were Mario Romano’s passions as a Harpur student in the 1960s, said Dean of Harpur College of Arts and Sciences Celia Klin. Their son Richard, who earned his master’s and doctorate from Harpur, attended the Oct. 28 lecture with his wife, Ellen.
مجموعه سخنرانی‌ها در سال 1984 توسط ماریو و آنتوانت رومانو تأسیس شد تا دانشمندانی را در زمینه‌هایی مانند تاریخ رومیان و تاریخ هنر، تاریخ پزشکی و اقتصاد به فضای دانشگاه بیاورد، که همه این‌ها به گفته رئیس کالج هنر و علوم هارپور سلیا کلین علایق ماریو رومانو به عنوان دانشجوی هارپور در دهه 1960 بود. پسرشان ریچارد، که مدرک کارشناسی ارشد و دکترای خود را از هارپور گرفت، در سخنرانی 28 اکتبر به همراه همسرش الن شرکت کرد.
With Stanford University Economics Professor Ran Abramitzky, Boustan co-authored the recent book Streets of Gold: America’s Untold Story of Immigrant Success. The researchers applied big data to the question of immigrant success and integration, aided by a research partnership with Ancestry.com and a deep-dive into thousands upon thousands of records.
بوستان با ران آبرامیتزکی، استاد اقتصاد دانشگاه استنفورد، کتاب اخیرشان خیابان‌های طلا: داستان ناگفته موفقیت مهاجران آمریکا را تالیف کرد. محققان با کمک یک همکاری تحقیقاتی با Ancestry.com و بررسی عمیق هزاران هزار رکورد، داده‌های بزرگ را برای مسئله موفقیت و ادغام مهاجران به کار گرفتند.
“We were inspired to write this book because we feel like the national conversation on immigration is too focused on anecdotes, fears and myths, rather than on data and facts,” Boustan said.
بوستان گفت: «ما برای نوشتن این کتاب الهام گرفتیم زیرا احساس می‌کنیم گفتگوی ملی در مورد مهاجرت بیش از حد بر حکایات، ترس‌ها و افسانه‌ها متمرکز است تا بر داده‌ها و حقایق.»
Their project drew on their own personal stories, too. In 1920, Boustan’s own great-grandfather Hyman — who immigrated to the United States in 1891 — was living in Chicago with his eight children. While he remained a peddler and small-time shopkeeper throughout his career, his children ended up moving through the professional ranks: The older ones ended up in retail or in offices, while the younger two children — including Boustan’s grandfather — went into the professions.
پروژه آنها نیز بر اساس داستان‌های شخصی خودشان بود. در سال 1920، هیمن پدربزرگ خود بوستان - که در سال 1891 به ایالات متحده مهاجرت کرد - با هشت فرزندش در شیکاگو زندگی می‌کرد. در حالی که او در طول مسیر شغلی خود دستفروش و مغازه‌دار خرده فروش باقی ماند، فرزندانش در نهایت به سمت رده‌های حرفه‌ای حرکت کردند: بزرگ‌ترها در خرده‌فروشی یا دفاتر کار می‌کردند، در حالی که دو فرزند کوچکتر - از جمله پدربزرگ بوستان - وارد کار حرفه‌اش شدند.
That story is emblematic of the larger-scale immigrant experience: The first generation moves up the ladder of material success slowly, but their children climb the ladder much faster — faster, in fact, than the children of white, native-born Americans of similar economic backgrounds.
این داستان نمادی از تجربه مهاجران در مقیاس بزرگتر است: نسل اول به آرامی از نردبان موفقیت مادی بالا می‌روند، اما فرزندان آنها بسیار سریعتر از نردبان بالا می‌روند - در واقع سریعتر از فرزندان آمریکایی‌های سفیدپوست و بومی آمریکایی با زمیه‌های اقتصادی مشابه.
From Ellis Island to today (از جزیره الیس تا امروز)
One by one, Boustan exploded the popular myths surrounding immigration, showing that today’s trends are well within the norms of American experience.
بوستان یکی پس از دیگری افسانه‌های رایج در مورد مهاجرت را منفجر کرد و نشان داد که روندهای امروزی کاملا مطابق با هنجارهای تجربه آمریکایی است.
Today’s population is 14% foreign-born, up from a nadir of 4% in the 1970s. While it’s true that there really are more immigrants than in previous decades, today’s percentage mirrors that of the Ellis Island era, Boustan explained.
در جمعیت امروزی 14 درصد متولدین خارج از کشور هستند که این رقم در دهه 1970 بیش از 4 درصد بود. بوستان توضیح داد در حالی که این درست است که تعداد مهاجران واقعا بیشتر از دهه‌های گذشته است، اما درصد امروزی منعکس کننده دوران جزیره الیس است.
After severe restrictions on immigration were put in place in the 1920s, the nation experienced a 50-year decline in immigration numbers, which began to reverse once restrictions were lessened in the 1960s. It’s also worth pointing out that during the Ellis Island period, immigrants faced many fewer restrictions than today; they didn’t require passports, visas or employer sponsorships, for example, she said.
پس از اعمال محدودیت‌های شدید بر مهاجرت در دهه 1920، این کشور 50 سال کاهش در تعداد مهاجران را تجربه کرد که پس از کاهش محدودیت‌ها در دهه 1960 شروع به بازگشت کرد. همچنین شایان ذکر است که در دوره جزیره الیس، مهاجران با محدودیت‌های بسیار کمتری نسبت به امروز مواجه بودند. او گفت که برای مثال آنها دیگر به پاسپورت، ویزا یا حمایت کارفرما نیازی نداشتند.
And just like the Ellis Island period, today’s immigrants face a similar trajectory in achieving the American dream: a slow rise for the first generation, which may never reach economic parity with the native-born, and a more rapid rise for their children, no matter the countries they came from.
و درست مانند دوره جزیره الیس، مهاجران امروزی با مسیر مشابهی در دستیابی به رویای آمریکایی روبه‌رو هستند: رشد آهسته برای نسل اول، که ممکن است هرگز به برابری اقتصادی با متولدین بومی نرسند، و رشد سریعتر برای فرزندانشان؛ فرقی نمی‌کند از کدام کشور آمده‌اند.
In fact, the second generation often outperforms the children of native-born white parents who grew up in similar economic circumstances, including those from Central American countries driving the current crisis at the southern border. Of all the groups that immigrated to the United States, there are only three exceptions: the sons — but not the daughters — of Haitian, Trinidadian and Jamaican immigrants, which may be related to incarceration rates in the particular neighborhoods in which those families live, according to Boustan. Interestingly, during the Ellis Island period, only the second-generation Norwegians remained near the bottom of their cohort, likely because they opted for careers in agriculture rather than settling in cities, which allow for greater economic mobility.
در واقع، نسل دوم اغلب از فرزندان والدین سفیدپوست بومی که در شرایط اقتصادی مشابهی بزرگ شده‌اند، بهتر عمل می‌کند، از جمله والدینی از کشورهای آمریکای مرکزی که بحران کنونی در مرز جنوبی را هدایت می‌کنند. از میان تمام گروه‌هایی که به ایالات متحده مهاجرت کرده‌اند، تنها سه استثنا وجود دارد: پسران - بلکه نه دختران - مهاجران هائیتی، ترینیدادایی و جامائیکایی، که ممکن است مربوط به میزان زندانی شدن در محله‌های خاصی باشد که خانواده‌های پسرها در آن زندگی می‌کنند. به گفته بوستان جالب اینجاست که در طول دوره جزیره الیس، تنها نروژی‌های نسل دوم در انتهای گروه خود باقی ماندند، احتمالا به این دلیل که آنها شغل کشاورزی را به جای اقامت در شهرها انتخاب کردند، که امکان تحرک اقتصادی بیشتری را فراهم می‌آورد.
To measure integration, the researchers considered neighborhoods of settlement, marriage patterns, language abilities and naming conventions. Immigrants are just as likely today to live in integrated neighborhoods, marry someone from another country of origin or report speaking English as they were in the Ellis Island period.
برای اندازه‌گیری یکپارچگی، محققان محله‌های سکونت، الگوهای ازدواج، توانایی‌های زبانی و قراردادهای نامگذاری را زیر نظر گرفتند. امروزه مهاجران به همان اندازه احتمال دارد که در محله‌های یکپارچه زندگی کنند، با فردی از کشور مبدا دیگر ازدواج کنند یا گزارش دهند که انگلیسی صحبت می‌کنند که در دوره جزیره الیس بودند.
For their first child or two, immigrant parents often pick names from their country of origin; the names of later children typically reflect those of native-born American mothers, Boustan points out. Her co-author is a case in point: An Immigrant from western country, he arrived during graduate school and wasn’t sure he would stay in the United States. His first two children were given names from his country of origin that are difficult for Americans to pronounce; his third child, however, is named Tom.
برای اولین یا دومین فرزند خود، والدین مهاجر اغلب اسامی را از کشور مبدا انتخاب می‌کنند. بوستان اشاره می‌کند که نام فرزندان بعدی معمولا منعکس کننده نام مادران بومی آمریکایی است. یکی از نویسندگان او یک نمونه در این مبحث است: یک مهاجر از کشورهای غربی در دوران تحصیلات تکمیلی وارد آمریکا شد و مطمئن نبود که در ایالات متحده بماند. دو فرزند اول او نام‌هایی را از کشور مبدأ او گرفتند که تلفظ آن برای آمریکایی‌ها دشوار است. اما فرزند سوم او تام نام دارد.
It’s also the case for Vice President Kamala Harris’ parents, one of whom emigrated from Jamaica and the other from India. While her own first name — mocked for being too ethnic by political opponents — can be easily identified as Indian, her younger sister is named Maya, a much more ethnically ambiguous name, Boustan said.
این موضوع در مورد والدین معاون رئیس جمهور کامالا هریس نیز صادق است که یکی از آنها از جامائیکا و دیگری از هند مهاجرت کرده است. بوستان گفت: در حالی که نام کوچک خود او - که مخالفان سیاسی بیش از حد قومی بودن آنها را مسخره می‌کنند - به راحتی هندی است، خواهر کوچکتر او مایا نام دارد، نامی بسیار مبهم از لحاظ قومیتی.
Naming conventions in the larger American culture also change with the times; Eric, for example, was once a name found only among the foreign-born. Overall, however, the more time that immigrants spend in the United States, the more closely their children’s names resemble those common in the larger culture — even today, which the researchers verified through Californian birth certificate records.
قراردادهای نامگذاری در فرهنگ بزرگتر آمریکایی نیز با زمان تغییر می‌کند. به عنوان مثال، اریک (Eric) زمانی نامی بود که فقط در بین متولدین خارجی یافت می‌شد. با این حال، به طور کلی، هر چه مهاجران زمان بیشتری را در ایالات متحده سپری کنند، نام فرزندانشان بیشتر به نام‌های رایج در فرهنگ بزرگتر شباهت دارد - حتی امروزه که محققان از طریق سوابق شناسنامه کالیفرنیایی آن را تایید کردند.
Rhetoric versus reality (بلاغت در مقابل واقعیت)
“If immigrants and their kids seem to be moving up the ladder today just as rapidly as they did during the Ellis Island era, and immigrants tend to be assimilated culturally just as rapidly, why is it so hard to pass immigration reform?” Boustan asked.
بوستان پرسید: «اگر به نظر می‌رسد که امروزه مهاجران و فرزندانشان به همان سرعتی که در دوران جزیره الیس [پیشرفت می‌کردند] پله‌های ترقی را طی می‌کنند و همینطور مهاجران به همان سرعت از نظر فرهنگی جذب می‌شوند، چرا تصویب اصلاحات مهاجرتی اینقدر سخت است؟»
To answer that question, the researchers looked at the congressional record, sifting through 200,000 speeches over the past hundred years for mention of immigration.
برای پاسخ به این سوال، محققان به سوابق کنگره نگاه کردند و 200000 سخنرانی در طول صد سال گذشته را برای اشاره به مهاجرت غربال کردند (بررسی کردند).
“What we find is that up until the 1950s, attitudes toward immigration were uniformly negative,” Boustan said.
بوستان گفت: «آنچه ما متوجه شدیم این است که تا دهه 1950، نگرش نسبت به مهاجرت به طور یکنواختی منفی بود.
Starting in the 1960s, the perspective becomes positive, where it largely remains today — although starkly divided along partisan lines. By analyzing speech contents, the researchers discovered that the topics underlying this polarization aren’t economic in origin; Republicans tend to focus on crime and legality, while Democrats speak of family or the situations faced by refugees.
با شروع از دهه 1960، این چشم‌انداز مثبت می‌شود، جایی که تا حد زیادی از آن مثبت‌اندیشی امروز هم باقی مانده است - اگرچه به شدت در امتداد خطوط حزبی تقسیم شده است. با تجزیه و تحلیل محتوای سخنرانی، محققان دریافتند که موضوعات زیربنایی این قطبی‌سازی منشا اقتصادی ندارند. جمهوری خواهان تمایل دارند بر جرم و جنایت و قانونمندی تمرکز کنند، در حالی که دموکرات‌ها از خانواده یا موقعیت‌هایی که پناهندگان با آن مواجه هستند صحبت می‌کنند.
But do immigrants actually commit more crimes? The answer, according to the data, is no. To reach their conclusion, the researchers compared native-born Americans and immigrants from the same state with the same level of education.
اما آیا واقعا مهاجران مرتکب جنایات بیشتری می‌شوند؟ با توجه به داده‌ها، پاسخ منفی است. برای رسیدن به نتیجه، محققان آمریکایی‌های بومی و مهاجران یک ایالت را با سطح تحصیلات مشابه مقایسه کردند.
“It turns out that there’s never been an era in U.S. history in which immigrants were more likely to be incarcerated (than the native-born whites),” she pointed out. “And these days, it’s even less true than during the Ellis Island period.”
او خاطرنشان کرد: «به نظر می‌رسد که هیچ دوره‌ای در تاریخ ایالات متحده وجود نداشته است که در آن مهاجران بیشتر از سفیدپوستان متولد شده بومی زندانی شوند. و این روزها، این موضوع حتی کمتر از دوره جزیره الیس صادق است.»
How about undocumented immigrants? To trace a child of immigrants into the labor market, the researchers needed their research subjects to be around 35 or 40 years old, Boustan explained. For the most recent crop of immigrants, that means they needed to be born in the early 1980s.
در مورد مهاجران غیر معتبر چطور؟ بوستان توضیح داد که برای پیگیری فرزند مهاجران در بازار کار، محققان نیاز داشتند که افراد مورد تحقیق آنها در حدود 35 یا 40 سال سن داشته باشند. برای تازه‌ترین محصول مهاجران، این بدان معناست که آنها باید در اوایل دهه 1980 به دنیا می‌آمدند.
“There’s something special about these kids, which is that their parents, even if they arrived undocumented, had the opportunity to go through an amnesty program that was overseen by President Reagan in 1986,” Boustan said.
بوستان گفت: «یک چیز ویژه در مورد این بچه‌ها وجود دارد، و آن این است که والدین آنها، حتی اگر بدون مدرک وارد شده بودند، این فرصت را داشتند که از طریق برنامه عفو که تحت نظارت رئیس جمهور ریگان در سال 1986 بود، وارد شوند.
These children of undocumented immigrants, therefore, followed the same trends as other immigrant groups in terms of economic mobility. But the situation for undocumented immigrants is significantly different today, and the researchers are unsure whether their children will face additional barriers to economic attainment as a result.
بنابراین، این فرزندان مهاجران غیرقانونی، از نظر تحرک اقتصادی، همان روندهایی را که سایر گروه‌های مهاجر داشتند دنبال می‌کردند. اما وضعیت برای مهاجران غیرقانونی امروز به طور قابل توجهی متفاوت است و محققان مطمئن نیستند که آیا فرزندان آنها در نتیجه با موانع بیشتری برای دستیابی به اقتصاد روبرو خواهند شد یا خیر.
But indications are that, if given the same opportunities as other groups, the children of these immigrants would go on to achieve the American Dream, just like previous waves of immigrants all the way back to Ellis Island.
اما نشانه‌ها حاکی از آن است که اگر فرصت‌های مشابه گروه‌های دیگر به آنها داده شود، فرزندان این مهاجران به رویای آمریکایی دست خواهند یافت، درست مانند موج‌های قبلی مهاجران در تمام مسیر بازگشت به جزیره الیس.
“Our main takeaway from the book is that the American Dream is just as real now as it was 100 years ago. That assimilation is a novel, not a short story, and it doesn’t happen in the first generation completely. That it takes until the second generation for the children of immigrants to rise, and this has always been true,” Boustan said. “It’s not something unique to the diverse set of immigrants that America is receiving today.”
برداشت اصلی ما از کتاب این است که رویای آمریکایی در حال حاضر به همان اندازه که 100 سال پیش بود واقعی است. این یکسان سازی یک رمان است، نه یک داستان کوتاه، و در نسل اول به طور کامل اتفاق نمی‌افتد بلکه تا نسل دوم طول می‌کشد تا فرزندان مهاجران رشد کنند و این موضوع همیشه صادق بوده است. بوستان گفت: «این چیزی منحصر به فرد برای مجموعه متنوعی از مهاجرانی نیست که آمریکا امروز پذیرای آن است.»
اپلیکیشن زبانشناس
آیا شما هم تجربه یادگیری زبان انگلیسی با یک اپلیکیشن پیشرفته را داشتید؟ اپلیکیشن زبانشناس فقط یک اپ معمولی نیست. بلکه یک مشاور و استاد همیشگی در مسیر یادگیری زبان انگلیسی شماست. با زبانشناس دیگر نیاز به یادگیری زبان از طریق روش‌های قدیمی و خسته‌کننده را ندارید. می‌توانید یادگیری زبان انگلیسی با موسیقی، فیلم و پادکست را تجربه کنید. همچنین از دوره‌های آموزش زبان در سطح‌های مبتدی، متوسط و پیشرفته بهره ببرید، از جعبه لایتنر زبانشناس استفاده کنید، واژگان ضروری انگلیسی را یاد بگیرید و از بسیاری از امکانات فوق‌العاده‌ی این اپ استفاده کنید. همین حالا اپلیکیشن زبانشناس را دانلود و نصب کنید تا مسیر یادگیری زبان انگلیسی را برای خود هموار کنید.
سخن پایانی
امیدوارم از مطالعه این لکچر انگلیسی درمورد مهاجرت لذت برده باشید. مهاجرت اقدام شجاعت‌مندانه‌ای است. اگر قصد انجام آن را دارید، حتما خودتان را برای چالش‌های پیش رو آماده کنید. همینطور به مطالعه لکچر و داستان کوتاه انگلیسی ادامه دهید تا مهارت زبان انگلیسی خود را تقویت کنید. در این راه می‌توانید از جعبه لایتنر زبانشناس استفاده کنید تا اصطلاحات و واژگان جدید را در آن یادداشت و مرور کنید تا آنها را به حافظه بلندمدت خود بسپارید. سپاس که تا انتها همراه ما بودید.
