کلمۀ "home"، معانی مختلفی دارد؛ اما رایج و اصلی‌ترین معنی آن، «خانه» و به‌طور کلی، جایی برای اقامت یک نفر است. در بسیاری از مواقع، می‌توانیم "home" را با "house" جایگزین کنیم؛ با این حال واژۀ "home"، بعد عاطفی‌تری نسبت به "house" دارد. برای مثال، به تفاوت لحن دو جملۀ زیر توجه کنید:
1. I live in a three-bedroom house in the suburbs.
من در یک خانۀ سه‌خوابه در حومۀ شهر زندگی می‌کنم.
2. I live in a comfortable home with my three children and two dogs.
من با سه فرزند و دو سگم، در یک خانۀ راحت زندگی می‌کنم.
همانطور که می‌بینید، جملۀ اول اطلاعاتی دربارۀ نوع ساختمانی که محل زندگی آن شخص است، ارائه می‌کند؛ در حالی که تأکید جملۀ دوم، روی وضعیت زندگی شخص در خانه است. به‌طور کلی می‌توانیم از واژۀ "home" به شکل‌های مختلفی در جمله استفاده کنیم:
· برای اینکه بگویید در خانه یا محل اقامت خود حضور دارید، معمولاً باید از حرف اضافۀ "at " استفاده کنید: I'm at home .
· ممکن است که در برخی از موقعیت‌ها، عبارت " I'm in home " نیز به چشمتان بخورد.
· همچنین در برخی شرایط، از عبارت "I'm home " استفاده می‌شود که آن هم از نظر گرامری درست است.
سه عبارت بالا، از نظر ظاهری بسیار شبیه به هم هستند؛ اما تفاوت‌های مهمی بین آن‌ها وجود دارد. مهم‌ترین نکته‌ای که باید به آن توجه کنید، این است که عبارت "I'm in home" از نظر گرامری نادرست است که در ادامه، دربارۀ آن صحبت خواهیم کرد.
در انگلیسی آمریکایی، بسیاری از افراد دو عبارت "I'm at home" و "I'm home" را به جای یکدیگر استفاده می‌کنند؛ اما این معنی این دو عبارت کمی متفاوت است و ساختار دستوری متفاوتی نیز دارند.
At home
عبارت "at home" نشان می‌دهد که فاعل جمله در محل سکونت خود حضور دارد. در این عبارت، کلمۀ "home" مفعول (object) جمله و کلمۀ "at" حرف اضافه‌ای است که موقعیت فاعل (subject) را نسبت به مفعول نشان می‌دهد:
I am at home.
· فاعل: I
· حرف اضافه: At
· مفعول: home
کلمۀ "home" می‌تواند جدا از اشارۀ مستقیم به مفهوم «خانه»، معنی‌های مرتبط دیگری نیز داشته باشد. مثلاً در برخی از موارد، این کلمه می‌تواند برای منتقل‌کردن حس راحتی و تعلق استفاده شود:
I have only lived in Paris for a year, but I feel very at home here.
فقط یک سال است که در پاریس زندگی می‌کنم؛ اما اینجا خیلی احساس می‌کنم که در خانه هستم.
در واقع منظور از این جمله این است که زندگی در پاریس انقدر برای او آرام و راحت بوده است که احساس می‌کند به آنجا تعلق دارد.
یکی دیگر از معنی‌های واژۀ "home"، وطن افراد است. به جملۀ زیر دقت کنید:
At home in Ireland, we celebrate St Patrick’s Day by dressing in green, drinking beer, and singing traditional songs.
در وطنمان ایرلند، روز سنت پاتریک را با لباس سبز پوشیدن، نوشیدن آبجو و خواندن آهنگ‌های سنتی جشن می‌گیریم.
البته دقت کنید که در انگلیسی آمریکایی، در جملاتی مثل جملۀ بالا، بیشتر از عبارت "back home"، به جای "at home" استفاده می‌شود:
Back home in Ireland, we celebrate…
اسم "home" مانند واژه‌های "school"، "work" و مواردی از این قبیل، یک اسم غیرقابل‌شمارش (uncountable noun) است که لازم نیست قبل از آن از کلماتی مثل "a"، "an" یا صفت‌های اشاره استفاده کنیم. به مثال‌های زیر دقت کنید:
1. The kids were at school yesterday.
بچه ها دیروز مدرسه بودند.
2. She is at work and can’t meet me for lunch this afternoon.
او سرکار است و امروز بعدازظهر نمی‌تواند من را برای ناهار ملاقات کند.
3. “Are you still at work?” “No, I am at home now"
«هنوز سرکاری؟» «نه، من الان در خانه هستم.»
همانطور که در جملات بالا می‌بینید، از حرف اضافۀ "at" با اسم‌های رایجی مثل "home"، "school" یا "work" استفاده می‌شود. به‌طور کلی این حرف، به عنوان حرف اضافۀ مکان (preposition of place) عمل می‌کند. بنابراین "at" در عبارت "I'm at home"، نشان‌دهندۀ موقعیت شما در خانه است.
In home
حرف "in"، حرف اضافۀ فضا (preposition of space) است که از آن برای نشان‌دادن یک فضای بسته یا یک منطقۀ جغرافیایی بسیار بزرگ‌تر مانند یک شهر یا کشور استفاده می‌کنیم؛ برای مثال می‌توانیم بگوییم:
In a box: در یک جعبه
In an airplane: در یک هواپیما
In an elevator: در یک آسانسور
In New York: در نیویورک
In Iran: در ایران
احتمالاً با توجه به این نکته، متوجه شده‌اید که استفاده از حرف اضافۀ "in" برای واژۀ "home" نادرست است؛ زیرا این واژه، به معنای یک مکان است و باید از یک حرف اضافۀ مکان برای آن استفاده کنیم.
با این حال، به مثال زیر توجه کنید:
Now that I have a streaming subscription, I can watch blockbuster movies in my home.
اکنون که اشتراک استریم دارم، می‌توانم فیلم‌های پرفروش را در خانه‌ام تماشا کنم.
در این عبارت، "in my home" از نظر گرامری صحیح است؛ زیرا در این جمله، منظور ما از واژۀ "home" فضای بستۀ داخل خانه است، نه خود مکان. در این شرایط، بهتر است که از عبارت "at my home" استفاده نکنید.
استفاده از حرف اضافۀ "in" در چنین موقعیت‌هایی، کلمۀ "home" را به یک اسم قابل‌شمارش (countable) تبدیل می‌کند؛ بنابراین لازم است که برای آن از یک حرف تعریف، ضمیر یا صفت اشاره استفاده کنیم (مثل واژۀ "my" در جملۀ بالا). بیایید یک جملۀ دیگر را با یکدیگر بررسی کنیم:
In our home , we cook the meals and clear the table afterward.
ما در خانه‌مان غذاها را می‌پزیم و سپس میز را تمیز می‌کنیم.
از نظر دستوری، کلمۀ "home" در این جمله به یک فضای بسته اشاره دارد؛ پس باید از حرف اضافۀ "in" برای آن استفاده کنیم. همچنین از آنجاکه این حرف اضافه، واژۀ "home" را به یک اسم قابل‌شمارش تبدیل کرده است، قبل از آن از یک ضمیر (our) استفاده کردیم.
In the home
برای صحبت کلی دربارۀ خانه‌ها، می‌توانید از حرف تعریف "the" قبل از اسم "home" استفاده کنید؛ مثلاً:
Installing solar panels can help to reduce energy costs in the home.
نصب پنل‌های خورشیدی می‌تواند به کاهش هزینه‌های انرژی در خانه کمک کند.
همانطور که می‌بینید، در این جمله از خانۀ شخص خاصی صحبت نمی‌کنیم و خیلی کلی به مفهوم خانه اشاره کرده‌ایم.
In-home
واژۀ "in-home" یک صفت مرکب (compound adjective) است. صفت مرکب از دو کلمۀ دیگر تشکیل شده است که همراه با یکدیگر، یک اسم (noun) را توصیف می‌کنند. در چنین مواردی، یک خط فاصله بین کلمات می‌آوریم.
صفت مرکب "in-home" به معنای خانگی یا درون‌سازمانی بودن یک چیز است. در اغلب موارد، از این عبارت برای توصیف خدماتی مثل پرستاری یا مراقبت از افراد استفاده می‌شود؛ برای مثال:
Our organization provides extensive services for the elderly, including in-home frail-care.
سازمان ما، خدمات گسترده‌ای برای سالمندان، از جمله مراقبت خانگی از افراد ضعیف ارائه می‌کند.
I'm home
به این جملات دقت کنید:
The ship sails north.
کشتی به سمت شمال حرکت می‌کند.
We fell down.
افتادیم پایین.
در دو جملۀ بالا، کلمات "north" و "south" قید مکان (adverbs of place) هستند که جهت افعال "sail" و "fell" را نشان می‌دهند. در این صورت، لازم نیست که از هیچ حرف اضافه‌ای در جملۀ خود استفاده کنیم.
عجیب به نظر می‌رسد اما در عبارت "I'm home" نیز همین قوانین اعمال می‌شود. در این عبارت، کلمۀ "home" به عنوان قید مکان عمل می‌کند و جهت فعل "to be" را نشان می‌دهد؛ برای مثال:
The man went home.
مرد به خانه رفت.
در این جمله، واژۀ "man" فاعل و "went" فعل است و کلمۀ "home"، مسیر و جهت فعل را نشان می‌دهد:
"Where did he go?" "Home"
«کجا رفت؟» «خانه»
همانطور که می‌بینید، در چنین جملاتی لازم نیست از حرف اضافه استفاده کنیم. با این حال معمولاً در موقعیت‌های غیررسمی از این جملات استفاده می‌کنیم. مثلاً ممکن است هنگامی که از یک مهمانی به خانه رسیدید، برای اینکه دوستتان نگران نباشد، به او پیام بدهید: "I'm home"
با بررسی مثال‌های زیر، نحوۀ استفاده از واژۀ "home" بدون حرف اضافه را بهتر درک می‌کنید:
1. Whenever I go out, I let my mom know where I am, and then I call her to tell her I’m home.
هروقت بیرون می‌روم، به مادرم می‌گویم کجا هستم و سپس به او زنگ می‌زنم تا بگویم که خانه‌ام.
2. As she got into bed, she texted me to let me know she was home.
وقتی که به رخت‌خواب رفت، برای من پیامک فرستاد تا بدانم که او در خانه است.
همچنین وقتی که از سرکار به خانه برمی‌گردید، می‌توانید به همسرتان که از قبل در خانه حضور داشته است بگویید:
3. Honey, I'm home!
عزیزم، من خانه‌ام! (من رسیدم.)
توجه به جزئیات در انتخاب کلمات و عبارات انگلیسی، می‌تواند باعث شود که روان‌تر و بهتر صحبت کنید یا در مقابل، نشان دهد که شما با دستورزبان انگلیسی آشنایی ندارید. اگرچه ممکن است که درک این جزئیات و نحوۀ انتخاب حروف اضافه در جمله خسته‌کننده به نظر برسد، یادگیری آن در نهایت باعث می‌شود که به راحتی و درستی یک انگلیسی‌زبان بومی صحبت کنید.
با استفاده از دوره‌های آموزشی و تمرین‌های اپلیکیشن زبانشناس زبانشناس، می‌توانید مهارت‌های زبان انگلیسی خود را تقویت کنید.
