داستان انگلیسی اشتباه هویت
آموزش رایگان زبان انگلیسی > دوره: مگا داستان / فصل: اشتباه هویت / درس: داستان انگلیسی اشتباه هویتسرفصل های مهم
داستان انگلیسی اشتباه هویت
توضیح مختصر
تصور این را کنید که به شهری می روید و افراد مختلف، به دلایل مختلفی به شما مشکوک می شوند و پلیس شما را بابت این شاکی ها دستگیر می کند. اما شما روحتان از هیچی خبر ندارد. در این داستان ادولف بک با همین مشکل رو به رو است و شخصی ناشناس در حال انجام خلاف است ولی او دائماً تحت محاکمه قرار می گیرد.
- سطح خیلی سخت
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
راهنمای خواندن این درس
نکته اول:
ابتدا میتوانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.
نکته دوم:
اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.
فایل صوتی
متن انگلیسی درس
Mistaken Identity
John Smith was a charming conman in London in the late 1800s and early 1900s. The first name John and the last name Smith are some of the most common names in the English language. If you’re guessing that wasn’t his real name, you would be right. It’s one of many aliases. He also went by Lord Wilton de Willoughby. Lord Willoughby’s favorite scam was to pretend to be a fabulously rich and generous aristocrat. He would meet women and invite them out on his yacht. His generosity didn’t end there, though. He also regularly offered to buy his victims new clothes and jewelry, so they would be properly dressed for their date at sea. He’d leave them with a check for the clothes and take their watches and rings so he could get the size right when he bought them new jewelry. Of course, the checks bounced and charming Lord Willoughby would disappear.
This scam worked well for Lord Willoughby, but not so much for Adolf Beck, a middle-aged businessman down on his luck. Beck was a jack-of-all-trades, but being a conman was not one of them.
He was trained as a chemist in his home country of Norway, but soon moved to England where he worked for a shipping company.
In the 1860’s, Beck moved to South America where he worked as a singer, invested in real estate and also worked in the shipping industry. In 1885, Beck returned to England a wealthy man. He invested his savings into a copper mine in Norway that eventually went bust. By 1895, he was middle-aged and penniless, but tried his best to keep up appearances by dressing in the manner of a still wealthy man.
On Dec 16th, Beck was accosted on the street by a woman who said he was a thief. He tried to get away from the woman, but she followed him. Beck went to a policeman who took both him and his accuser to the local police station. At the station, the woman told the police how Lord Willoughby had charmed her out of her jewelry by promising to replace them the next day with more valuable pieces. She became suspicious when she noticed that other jewelry was also missing. She told the police that she rushed to the bank to cash the check that Willoughby had given her, but of course, it bounced. She had been had.
The police investigated and found 22 other open cases of the exact same scam perpetrated by a man with the exact same description, a distinguished gentleman with gray hair and a mustache. That description fit Beck to a T. Soon other victims came forward and also identified Beck as the perpetrator. The crime was identical to previous crimes of a man named John Smith, who was sent to prison in 1877. Despite the fact that Beck could prove he was in South America in 1877, he was sent to prison in 1896 and given a uniform that said, John Smith.
Two years into his five-year sentence, someone noticed that the files for the original John Smith showed that he was circumcised.
Beck was not circumcised, but that evidence was swept under the rug. The police thought that maybe he wasn’t the original John Smith, but he was still a criminal.
In 1901, Beck was released from prison, but his ordeal was far from over. Wilhelm Meyer, AKA John Smith, AKA Lord Willoughby, had fled to the United States after Beck was sent to prison. When he heard that Beck was released, he decided it was a good time to return to England and continue his life of crime.
In 1904, Beck walked out of his house and was again accosted by a woman who claimed he had stolen her jewelry. Beck surely must have felt a sense of déjà vu, when he was again arrested. Again he protested to the court that he was innocent. He said, “Before God, my maker, I am absolutely innocent of every charge brought against me. I have not spoken to or seen any of these women…” But his protests fell on deaf ears. The jury convicted him of multiple crimes.
Despite the jury being convinced, the judge thought something was off and decided to postpone sentencing. Within ten days, Wilhelm Meyer was arrested for yet another scam. A police officer, who knew of Beck’s case, put two and two together and realized that Meyer was the real criminal. The jig was up. Beck’s accusers identified Meyer as Lord Willoughby, and Beck was released.
Beck received a full pardon from the king and was given 5,000 pounds (about 300,000 pounds today) in recognition of his suffering.
In 1984, Patricia Noonan was also involved in a case of mistaken identity. She was riding in a car with her friend, Shawn Lake, and both of their fathers when a tragic accident happened. The car hit a school bus carrying a high school basketball team. Shawn and both their fathers died in the crash, and Patricia was severely hurt. She woke up from a coma to find out that the hospital and their families thought she had died.
Both Shawn and Patricia were similar heights, and their faces were badly injured in the accident. While Patricia was in a coma, her family thought she was dead and buried Shawn. It was a closed casket funeral, and no one noticed the mix-up. Meanwhile, Patricia lay unconscious in the hospital with her face covered in bandages.
As Patricia’s injuries began to heal, Shawn’s family finally noticed that she was not their daughter. When Patricia finally woke up 15 days later, she learned about her funeral and her true identity was confirmed.
A hospital official said, “In 10 years at Marian Health Center and in all my life, I’ve never run across anything like this.” A more recent case of mistaken identity is Chinese tourist, Junliang, who was mistaken for a refugee. A refugee is someone who escapes war or danger in their home country seeking safety in another country. Junliang was definitely not a refugee. He was a 31-year-old Chinese backpacker from Beijing, who filled out the wrong paperwork which got him stuck in some of the worst red tape you can imagine.
Junliang had been robbed and he needed help. He approached police officers in Stuttgart Airport, but they were confused and thought he was a refugee seeking asylum in Germany. Junliang thought he was filling out paperwork for his stolen wallet, but he was really filling out a request for asylum.
Officials took Junliang’s passport, fingerprinted him and gave him a medical exam. They then sent him 360 km away to a refugee camp, which would be his home for the next week. Details are sketchy, but Junliang surely knew they had made a big mistake. He repeatedly requested his passport back, but no one could understand him.
According to Christoph Schluetermann of the Red Cross, it was a bureaucratic mix-up caused by a communication breakdown.
“He set the wheels of a machine in motion that he could not initially escape from.” Junliang spent a week in the refugee camp until Schluetermann realized that something was off. He says that Junliang “was different from the others - very, very helpless.” He also noticed that he was dressed much nicer than the average refugee, so something must have been wrong. With the help of a smartphone translation app, he unraveled the story. After 12 days in the camp, Junliang was finally given his passport and his freedom. He said, “It isn’t how I imagined Europe.”
While most people would run back to the safety of home, Junliang continued his travels in France and Italy.
ترجمه‌ی درس
هویت اشتباهی
جان اسمیت کلاهبرداری خوش چهره و دلفریب در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 در لندن بود . اسم جان و نام خانوادگی اسمیت از رایجترین اسامی در زبان انگلیسی هستند . اگر حدس می زنید که این نام واقعی وی نبوده درست حدس زده اید. این یکی از نام های مستعار بیشمارش بود . او را به نام لورد ویلتون دو ویلوگبی نیز می شناختند . کار خلاف مورد علاقه لورد ویلتون دو ویلوگبی وانمودکردن به نجیب زاده ای ثروتمند و ولخرج بود . او با زنان قرار می گذاشت و آنها را به قایق تفریحیش دعوت می کرد . بخشندگیش در اینجا تمام نمی شد , بلکه اغلب پیشنهاد می نمود که برای قربانیانش لباس و زیورآلات جدید بخرد تا برای قرارشان در دریا لباسی فاخر بر تن داشته باشند . او برای قربانیانش چکی برای لباسهایشان به جای می گذاشت و ساعت و انگشترهایشان را می گرفت تا بتواند زیورآلات جدید سایز مناسب آنها را خریداری نماید . البته آن چک ها به دلیل عدم موجودی کافی برگشت می خورد و لورد ویلوگبی دلفریب ناپدید می گشت .
این شیوه ی کلاهبرداری برای لورد ویلوگبی خوب از آب در آمد اما برای آدولف بک که تاجری میانسال بود به دلیل اقبال بدش چندان خوب از آب در نیامد . بک یک فرد همه کاره بود اما کلاهبرداری یکی از آنها نبود.
او بعنوان یک شیمی دان در سرزمین مادریش در نروژ تعلیم یافته بود اما خیلی زود به انگلستان نقل مکان کرد و برای کمپانی حمل و نقل کار کار می کرد . بک در دهه ی 1860 به آمریکای جنوبی رفت و در آنجا به خوانندگی , خرید و فروش املاک و صنعت حمل و نقل نیز مشغول بود. در 1885 Beck ثروتمند به انگلستان بازگشت . او پس انداز و اندوخته اش را در معدن مس سرمایه گزاری نمود که نهایتا هم ورشکست شد. در 1895 او میانسال و بی پول بود اما تمام تلاشش را می کرد همچون ثروتمندان ظاهرش را حفظ کند و لباس بپوشد .
در 16 دسامبر Beck با زنی در خیابان برخورد که ادعا می کرد او دزد است . او سعی کرد خودش را از شر آن زن رها کند اما آن زن او را تعقیب کرد . بک سراغ مامور پلیس رفت که هم او و هم شاکیش را به کلانتری محل برد . در کلانتری آن زن به پلیس توضیح داد که چگونه لورد ویلوگبی او را فریب داده و با وعده خرید جواهرات گرانقیمت تر در آینده جواهرآلات او را گرفته است و زمانیکه متوجه شده جواهرآلات دیگرش نیز مفقود شده است به این قضیه شک کرده است . او به پلیس گفت که با عجله برای نقد کردن چک ها به بانک رفته و لیکن چک به دلیل عدم موجودی برگشت خورده است. او فریب خورده بود ( رو دست خورده بود ) .
پلیس تحقیق و تفحص نمود و متوجه شد 22 پرونده در حال جریان کلاهبرداری این چنینی که توسط مردی با همین مشخصات صورت گرفته ، وجود دارد , مردی با ظاهری با وقار، با موهای خاکستری و سیبیل . این مشخصات کاملا در مورد بک صدق می کرد . چندی بعد قربانیان دیگری پیدا شدند و بک را بعنوان مجرم شناسایی کردند . این جرم مشابه جرم های قبلی فردی به نام جان اسمیت بود که در 1877 به زندان انداخته شده بود.
علی رغم آنکه بک می توانست ثابت کند که در 1877 در آمریکای جنوبی به سر می برده با این حال در 1896 به زندان انداخته شد و به او یونیفرمی دادند که رویش نام جان اسمیت نوشته بود . دو سال بعد از محکومیت 5 ساله ی وی , فردی متوجه شد که پرونده های مربوط به جان اسمیت اصلی حاکی از آنند که وی ختنه شده است. بک ختنه نشده بود اما بر این شاهد و مدرک سرپوش گذاشته شد تا اشتباهشان بر کسی اشکار نشود . توجیه پلیس این بود که شاید او جان اسمیت اصلی نباشد اما کماکان مجرم است . در 1901 بک از زندان آزاد شد اما مصیبتش هنوز تمام نشد بود. بعد از آنکه بک به زندان انداخته شده بود ویلهلم میر معروف به جان اسمیت و لورد ویلوگبی به ایالات متحده رفته بود . زمانیکه شنید بک از زندان آزاد شده فرصت را غنیمت شمرد و به انگلستان بازگشت و سبک کلاهبردی زندگی پیشینش را ادامه داد .
در 1904 بک بیرون از خانه اش قدم می زد که با زنی روبرو شد که ادعا می کرد او جواهراتش را دزدیده است . قطعا حس بد آشنایی به او دست داد و او دوباره دستگیر شد. او باز هم در دادگاه اعتراض نمود که او بیگناه است . او ادعا می نمود “ در مقابل خداوند که خالق من است می گویم که من از هر تهمتی که به من نسبت می دهند کاملا مبرا هستم. من هیچ یک از این زنان را ندیده ام و با آنها کلامی سخن نگفته ام ….” . اما برای اعتراضاتش گوش شنوایی وجود نداشت . هیأت منصفه به اتهامات مختلفی او را محکوم نمود .
بر خلاف آنکه هیأت منصفه قانع و توجیه شده بود اما دادستان احساس کرد چیزی درست نیست و تصمیم گرفت حکم را به تعویق بیاندازد . طی ده روز ویلهلم میر هم به جرم کلاهبرداری دستگیر شد . مامور پلیسی که از پرونده Beck خبر داشت دو دوتا چهارتایی کرد و فهمید که میر مجرم اصلیست . معما حل شد . شاکیان میر ، بک را همان لورد ویلوگبی شناسایی کردند و بک آزاد شد. بک از طرف پادشاه پوزش بسیار و 5000 پوند به جبران رنج هایش دریافت نمود ( حدود 300 هزار پوند امروزی).
در 1984 پاتریشیا نونان نیز درگیر پرونده ای مربوط به هویت اشتباهی شد . او با دوستش شاون لیک و پدرانشان سوار بر خودرویی بودند که تصادفی فجیع رخ داد . خودرو به اتوبوس مدرسه ای برخورد کرد که سرنشینانش تیم بستکبال یک دبیرستان بودند. شاون و پدرش و پدر پاتریشیا در تصادف جان باختند و پاتریشیا به شدت مجروح شد . او از کما بیرون آمد و متوجه شد که بیمارستان و اعضای خانواده اش فکر می کنند او مرده است . شاون و پاتریشیا هر دو هم قد بودند و صورتهایشان بدجوری در تصادف آسیب دیده بود . زمانیکه پاتریشیا در کما بود خانواده اش بر این تصور بودند که او مرده است و شاون را دفن کرده بودند .در مراسم ختم درب تابوت بسته بود و هیچ کس متوجه این اشتباه نشد . در همان زمان پاتریشیا با صورت باندپیچی شده دربیمارستان در اغما به سر می برد .
زمانیکه جراحت های پاتریشیا بهبود یافت , خانواده ی شاون فهمیدند که او دختر آنها نیست . هنگامیکه پاتریشیا بعد از 15 روز از کما بیرون آمد , از مراسم خاکسپاری خودش باخبر شد و هویت اصلیش تایید شد . یکی از مقامات بیمارستان گفت “ در طول 10 سال خدمت در مرکز سلامتی ماریان و در تمام عمرم با چنین چیزی برخورد نکرده بودم “.
یکی از موارد اخیر در هویت اشتباهی مربوط به توریست چینی جولیانگ است که او را اشتباها پناهنده پنداشتند. پناهنده فردی است که به علت جنگ و یا خطر از کشور خودش فرار می کند و در پی امنیت به کشوری دیگر می رود. البته که جولیانگ پناهنده نبود . او جهانگرد چینی 31 ساله اهل بیژینگ بود , که فرم کاغذ اشتباهی را پر کرده بود و موجب گیر افتادنش در بدترین مقررات اداری دست و پاگیر شده بود .
جولیانگ مورد سرقت قرار گرفته بود و به کمک نیاز داشت . او در فرودگاه استاتگارت به منظور کمک به ماموران پلیس نزدیک شد اما آنها گیج و مبهوت بودند و فکر کردند او پناهنده است و به دنبال اردوگاه در آلمان است . جولیانگ فکر می کرد فرم کاغذی را برای کیف دزدیده شده اش پر می کند اما در واقع داشت فرم درخواست اردوگاه پناهندگی را پر می کرد .
ماموران پاسپورت او را گرفتند و از او اثر انگشت و آزمایش گرفتند. سپس او را به 360 کیلومتر دورتر به اردوگاه پناهندگی فرستادند که برای هفته ی آتی محل زندگیش می بود . جزئیات مبهم است اما جولیانگ می دانست که قطعا آنها در اشتباهند. او مکررا درخواست کرد پاسپورت او را برگردانند اما هیچ کس متوجه حرف او نمی شد .
بر اساس گفته های کریستوفر چولترمن از صلیب سرخ, اشتباه مقررات اداری ناشی از عدم ارتباط صحیح بود که موجب این سوء تفاهم شده بود .” او (چرخ های ماشینی را به حرکت انداخته بود ) کاری را شروع کرده بود که راه گریزی از آن وجود نداشت “ . جولیانگ یک هفته ای را در کمپ پناهندگان بسر برد تا اینکه متوجه شد چیزی سرجایش نیست . او می گفت جولیانگ با دیگر افراد تفاوت داشت , بسیار بسیار درمانده بود . او همچنین متوجه شد ظاهر جولیانگ از یک پناهنده معمولی خیلی بهتر است , پس باید اشتباهی رخ داده باشد . با کمک برنامه مترجم یک گوشی هوشمند داستان برملا شد . بعد از 12 روز در کمپ ، پاسپورت و آزادیجولیانگ را به او برگرداندند. او می گوید “ تصور من از اروپا این نبود “ .
در حالیکه اکثر افراد به مأمن منزلشان پناه می برند ولیکن جولیانگ به سفر خود در فرانسه و ایتالیا ادامه داد.