داستان انگلیسی پیامی برای آینده
آموزش رایگان زبان انگلیسی > دوره: داستان های کوتاه / فصل: پیامی برای آینده / درس: داستان انگلیسی پیامی برای آیندهسرفصل های مهم
داستان انگلیسی پیامی برای آینده
توضیح مختصر
چندی پیش، قدیمی‌ترین پیغام قرار داده شده در بطری، در اقیانوس پیدا شد. این پیغام برای چیزی حدود یک قرن پیش بود و اکثر آن، ناخوانا شده بود. این موضوع سؤالی برای ما ایجاد می‌کند که اگر پیغام ۱۰۰ سال پیش برای ما ناخوانا باشد، چگونه می‌توانیم پیغام‌هایی برای هزاره‌های بعد از خودمان بنویسیم که مفهومش مشخص باشد.
- سطح خیلی سخت
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
راهنمای خواندن این درس
نکته اول:
ابتدا میتوانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.
نکته دوم:
اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.
فایل صوتی
متن انگلیسی درس
Message To The Future
In 1914, Richard Platz, a 20-year-old son of a baker was hiking when he threw a message in a bottle into the Baltic Sea. Little did he know that it would take over a century before anyone would read his message. Earlier this year, a fisherman named Konrad Fischer pulled the beer bottle out of the ocean.
The message in the bottle was mostly unreadable, but there was an address, which led researchers to Richard Platz. Handwriting samples were compared, and they confirmed that Platz was the author. These researchers tracked down Platz’s granddaughter, 62-year-old Angela Erdmann. Richard Platz died in 1946 before Angela was born, so this message in a bottle was an amazing chance for her to learn about the grandfather she never met. “That was a pretty moving moment. Tears rolled down my cheek,” she said.
If Richard Platz’s message had almost completely degraded over the past 101 years, how can we possibly send messages further into the future? Scientists at a nuclear waste storage facility in New Mexico are struggling with this question. When it is full and can no longer hold any more poisonous waste, it will be closed. The problem is how to warn future generations not to open it.
This storage facility is 600 meters underground, but what if the people of the future one day decide to dig there? Imagine ten thousand years into the future after some apocalypse, when the history of our civilization is lost. Today the international language is English, but language is always changing. We can barely understand the English of just 1,000 years ago. How could we possibly communicate with a culture that far in the future?
Communicating through architecture has been one suggestion. Fields of giant spikes have been considered to scare people away, but that might backfire and encourage people to explore it. Symbols have also been considered, but everything has the potential for misinterpretation. Even a skull and crossbones, the modern symbol for death and poison, was once used as a symbol of rebirth. The current plan includes a message warning people to stay away in 6 languages, and a simple drawing of a screaming man similar to Munch’s famous painting, The Scream. Let’s hope that people of the future won’t think the messages are a trick to hide buried treasure.
ترجمه‌ی درس
بطری آب حاوی پیام
پیامی برای آینده
در سال ۱۹۱۴ ریچارد پلاتز پسر ۲۰ ساله‌ی یک نانوا هنگام راهپیمایی، پیغامی را در یک بطری جای داده و در دریای بالتیک انداخت. او خبر نداشت که ممکن است یک قرن طول بکشد تا کسی پیغامش را بخواند. اوایلِ سال جاری ماهیگیری به نام کنراد فیشر، بطری را از اقیانوس بیرون آورد.
بیشتر پیغام درون بطری ناخوانا بود اما آدرسی در آن بود که محققان را به ریچارد پلاتز رهنمون ساخت. نمونه‌های دست خط‌ها مقایسه شد و آن‌ها تأیید کردند که پلاتز آن پیغام را نوشته است. این محققان نوه‌ی پلاتز را که خانمی ۶۲ ساله به نام آنجلا اِردمن بود پیدا کردند. ریچارد پلاتز در سال ۱۹۴۶ و قبل از تولد آنجلا درگذشت. پس پیغام درون بطری شانس جالبی برای آنجلا بود تا درباره پدربزرگی که هیچ‌وقت ندیده بود، اطلاعاتی به دست آورد. او گفت: «آن لحظه برای من بسیار تکان‌دهنده بود. اشک از گونه‌هایم جاری شد.»
اگر پیغام پلاتز در طول ۱۰۱ سال تقریباً به‌طور کامل محو شده است، پس ما چطور می‌توانیم به آیندگان پیغام بفرستیم؟ دانشمندان در محل ویژه‌ی ذخیره‌ی زباله‌های هسته‌ای در ایالت نیومکزیکو در حال تقلا برای یافتن جواب این سؤال هستند. وقتی آنجا پر شود و دیگر نتواند زباله‌های سمی دیگری را در خود جای دهد، بسته خواهد شد. مسئله اینجاست که چطور به آیندگان هشدار دهند که هرگز آنجا را باز نکنند.
این تأسیسات ذخیره ۶۰۰ متر زیر زمین است، اما اگر آیندگان بخواهند در آنجا حفاری کنند چه می‌شود؟ ده هزار سال بعد را تصور کنید که تمدن ما، طبق یک پیشگویی، از بین رفته است. امروز زبان انگلیسی‌زبان ارتباطات بین‌المللی است اما زبان همیشه در حال تحول است. ما به‌سختی می‌توانیم انگلیسی ِ ۱۰۰۰ سال پیش را بفهمیم. پس چطور می‌توانیم با فرهنگی که در آینده‌ای بسیار دور است ارتباط برقرار کنیم؟
ارتباط از طریق معماری یکی از پیشنهاد‌ها است. زمین‌هایی پر از میخ‌های بزرگ برای ترساندن و فراری دادن انسان‌ها فرض شده است. اما این ممکن است نتیجه‌ی معکوس داده و مردم را به بررسی آن تشویق نماید. علائم نیز موردتوجه قرار گرفتند اما در همه‌چیز امکان سوءتعبیر هست. حتی یک جمجمه و دو استخوان که نماد نوین مرگ و زهر است، زمانی نماد تجدید حیات بوده است. برنامه فعلی شامل پیامی به شش زبان است که به افراد هشدار می‌دهد که ازآنجا دور شوند و یک نقاشی از مردی در حال جیغ زدن مشابه نقاشی «جیغ» اثر مونک همراه آن است. به امید اینکه آیندگان فکر نکنند این پیغام ترفندی برای مخفی کردن گنجی مدفون است.
نقاشی معروف جیغ