داستان انگلیسی زندگی در بازی کامپیوتری

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

دانشمندان می گویند ما در یک بازی ویدیویی زندگی می کنیم

از نئو خواستند بین حقیقت و توهم یکی را انتخاب کند. اگر قرص آبی را بخورد، به زندگی سابق خود بازگردانده می شود، جایی که همه چیز عادی به نظر می رسد. اگر قرص قرمز را بخورد، از خواب بیدار خواهد شد و جهان را آنگونه که واقعا هست، خواهد دید. او قرص قرمز را انتخاب می کند. هنگامی که از خواب بیدار می شود، متوجه می شود که درون پوسته ای خوابیده است که در آن فقط خیال می کرده است که زندگی عادی دارد. حقیقت این است که او و بقیه افراد، زندانیان ماشین های پیچیده هستند. این ماشین ها توهم یک زندگی عادی را در انسانهای خفته ایجاد کرده اند تا بتوانند انرژی آنها را دریافت کرده و مصرف کنند.

نئو از شخصیتهای فیلم ماتریکس است. با اینکه این فیلم تخیلی است، بسیاری از دانشمندان به این فکر افتاده اند که ممکن است ما نیز در حال زندگی در توهمی از این نوع باشیم. بعضی ها تا حدی پیش رفته اند که می گویند ما در یک بازی ویدیویی زندگی می کنیم. اِلون ماسک، یکی از با نفوذ ترین افراد در دنیای فناوری می گوید فقط یک در یک میلیارد احتمال دارد که ما در دنیایی شبیه سازی شده زندگی نکنیم.

ماسک می گوید فناوری به حدی سریع پیشرفت می کند که به زودی قادر خواهیم بود بازی ها یا شبیه سازی هایی بسازیم که از واقعیت غیرقابل تشخیص هستند. این بدان معنی است که ما می توانیم دنیاهایی کاملا مصنوعی بسازیم.

ماسک معتقد است که ما در حال حاضر در یکی از این جهان های مصنوعی زندگی می کنیم. او فکر می کند اجداد ما بازی های بسیار پیشرفته ای ساخته اند که واقعیت را به قدری خوب شبیه سازی کرده اند که شخصیت ها (ما) واقعا باور دارند که زنده هستند.

بعضی از میلیاردرهای حوزه فناوری به حدی متقاعد شده اند که ما در یک بازی ویدیویی زندگی می کنیم، که دانشمندان را برای خارج ساختن از این بازی استخدام کرده اند.

اما همه ی دست اندرکاران علم این ایده را قبول ندارند که ما در دنیایی شبیه سازی شده زندگی می کنیم. یکی از استدلالها این است که اگر دنیاهای مجازی و شبیه سازی ها به حدی خوب بوده اند که از واقعیت غیر قابل تشخیص شده اند، آنها دیگر شبیه سازی محسوب نمی شوند. آنها واقعی هستند.

بنابراین، می توان گفت که حتی اگر چیزی که در آن زندگی می کنیم یک شبیه سازی هم باشد، برای هر یک از ما به حدی واقعی است که دیگر شبیه سازی به حساب نمی آید. شاید نشود فهمید که آیا ماسک و سایر طرفداران نظریه شبیه سازی درست می گویند یا نه. اما اگر قرار بود شما بین قرص قرمز و آبی یکی را انتخاب کنید، کدام جهان را انتخاب می کردید؟