آموزش تمامی ضمایر در زبان انگلیسی

یادگیری زبان انگلیسی و مکالمه روان و درست به این زبان، مستلزم تسلط بر گرامر پایه آن است. یعنی در ابتدای امر شما برای ایجاد جملات درست و صحبت به یک زبان دیگر باید با اصلی‌تری مباحث آن هم‌چون فعل، اسم، ضمیر، صفت، قید و غیره آشنا شده و بدانید که هریک چه جایگاهی در جمله دارند و به چه صورت استفاده می‌شوند. از این رو، در بخش آموزش گرامر ساده اپلیکیشن زبان‌شناس ما سعی بر آن داشته‌ایم که بتوانیم تمامی مباحث گرامی را برای هر سطح و رده سنی به‌شکل درست و اصولی آموزش دهیم. با مراجعه به این بخش می‌توانید از آموزش‌های مفید و رایگان آن نهایت استفاده را ببرید. در این مقاله نیز قصد داریم شما را با ضمایر انگلیسی، انواع مختلف آن و کاربرد هریک در جمله آشنا کنیم.

ضمیر چیست؟

ضمیر در زبان انگلیسی pronoun نام دارد که می‌تواند جایگزین یک اسم یا گروه اسمی در جمله شود. این یعنی ما می‌توانیم به‌جای برخی از اسامی موجود در جمله، ضمیر آن را جایگزین کنیم. در واقع ضمیر واژه‌ایست که به ما اجازه می‌دهد بتوانیم جملات‌مان را کوتاه‌تر کرده و از تکرار یک اسم یا گروه اسمی در جمله جلوگیری کنیم. ضمایر می‌توانند به اشخاص، اشیا، مکان‌ها و غیره اشاره داشته باشند.

پس درنتیجه هر ضمیر می‌تواند نقش متفاوتی در جمله ایفا کند. برخی از آن‌ها می‌توانند در جایگاه فاعل جمله بیایند. برخی نقش مفعول را دارند. برخی جایگزین اسمی که همراه با صفت ملکی آمده است می‌شود و برخی از آن‌ها برای متصل کردن و ارتباط دو جمله به‌کار می‌روند. از این رو ضمایر در زبان انگلیسی انواع و کاربردهای متفاوتی دارند که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.

انواع ضمیر در زبان انگلیسی

همان‌طور که در قسمت فوق ذکر کردیم؛ ضمایر می‌توانند نقش‌ها و جایگاه‌های مختلفی در جمله داشته باشند. پس می‌توان ضمایر انگلیسی را با توجه به جایگاه و نقشی که در جمله ایفا می‌کنند به چند گروه مختلف تقسیم کرد. انواع ضمیر در انگلیسی عبارت است از:

ضمایر شخصی یا personal pronouns

ضمایر شخصی در زبان انگلیسی personal pronouns نام دارند. این ضمایر معمولا به افراد، اشیا، حیوانات و یا اماکن اشاره داشته و جایگزین اسم می‌شوند. ضمایر شخصی در زبان انگلیسی به دو دسته زیر تقسیم می‌شوند:

ضمیر شخصی فاعلی

ضمایر شخصی فاعلی که به آن‌ها subject pronouns و یا subjective pronouns می‌گویند همان‌طور که از نامشان پیداست در جایگاه فاعل جمله می‌نشینند و جایگزین یک اسم یا گروه اسمی می‌شوند. بعد از این ضمایر ما نیاز به فعل داریم. فعل بعد از آن‌ها باید با این ضمایر و زمان جمله مطابقت داشته باشد. برای این‌که بهتر بتوانید تشخیص دهید که فعل بعد از هر ضمیر شخصی به‌چه صورت می‌آید بهتر است سری به بخش آموزش زمان‌های مختلف زبان انگلیسی بزنید و با مطالعه هر زمان بهتر این موضوع را درک کنید. ضمایر شخصی فاعلی زبان انگلیسی عبارتند از:

ضمیر شخصی فاعلی	معنی	شخص
I	من	اول شخص مفرد
You	تو	دوم شخص مفرد
He	او	سوم شخص مفرد (مذکر)
She	او	سوم شخص مفرد (مونث)
It	این یا آن	سوم شخص مفرد (اشیا و حیوانات)
We	ما	اول شخص جمع
You	شما	دوم شخص جمع
They	آن‌ها	سوم شخص جمع (مذکر، مونث و اشیا)

در ادامه با بررسی چند مثال بهتر با کاربرد این ضمایر در جمله آشنا خواهید شد:

I am afraid of mice.

من از موش‌ها می‌ترسم.

The toaster gets really hot when it heats bread.

توستر وقتی نان گرم می‌کند خیلی داغ می‌شود.

My cats are friendly, so you can safely pet them.

گربه‌های من رفتار دوستانه‌ای دارند. پس شما می‌توانید با خیال راحت آن‌ها را نوازش کنید.

His mom is a nurse. She works in a hospital.

مامانش پرستار است. او در یک بیمارستان کار می‌کند.

The children were in the garden. They were getting wet.

کودکان در باغچه بودند. آن‌ها داشتند خیس می‌شدند.

ضمیر شخصی مفعولی

ضمایر شخصی مفعولی نیز در انگلیسی object pronouns و یا objective pronouns نام دارند. این ضمایر نیز در جایگاه مفعول جمله نشسته و جایگزین اسم و یا یک گروه اسمی می‌شود. انواع ضمیر مفعولی در انگلیسی عبارتند از:

ضمیر شخصی مفعولی	معنی	شخص
Me	مرا، به من	اول شخص مفرد
You	تو را، به تو	دوم شخص مفرد
Him	او را، به او	سوم شخص مفرد (مذکر)
Her	او را، به او	سوم شخص مفرد (مونث)
It	این را، آن را، به این، به آن	سوم شخص مفرد (اشیا و حیوانات)
Us	ما را، به ما	اول شخص جمع
You	شما را، به شما	دوم شخص جمع
Them	آن‌ها را، به آن‌ها	سوم شخص جمع (مذکر، مونث و اشیا)

در ادامه به شما چند مثال از کاربرد ضمایر شخصی مفعولی ارائه خواهیم داد:

My cats are friendly, so you can safely pet them.

گربه‌های من رفتار دوستانه‌ای دارند. پس شما می‌توانید با خیال راحت آن‌ها را نوازش کنید.

Mary doesn’t like to talk to me.

ماری دوست ندارد با من صحبت کند.

I need to see her.

باید او را ببینم.

That book is really interesting. You should read it once.

آن کتاب خیلی خوب است. باید یک‌بار آن را بخوانی.

ضمایر ملکی یا possessive pronouns

ضمایر ملکی که در انگلیسی possessive pronouns نام دارند به آن دسته از ضمایر اطلاق می‌شود که مالکیت و دارندگی چیزی را بیان می‌کنند. این ضمایر در جمله جایگزین صفات ملکی به‌علاوه اسم می‌شوند. معمولا ضمایر ملکی به اسمی اشاره دارند که قبلا درباره آن صحبت شده است. ضمایر ملکی در زبان انگلیسی عبارتند از:

ضمیر ملکی	معنی	شخص
Mine	مال من	اول شخص مفرد
Yours	مال تو	دوم شخص مفرد
His	مال او	سوم شخص مفرد (مذکر)
Hers	مال او	سوم شخص مفرد (مونث)
Its	مال این یا مال آن	سوم شخص مفرد (اشیا و حیوانات)
Ours	مال ما	اول شخص جمع
Yours	مال شما	دوم شخص جمع
Theirs	مال آن‌ها	سوم شخص جمع (مذکر، مونث و اشیا)

در به‌کارگیری ضمایر ملکی باید توجه داشته باشید که این ضمایر برخلاف صفات ملکی بعد از خود اسم نمی‌گیرند. بلکه جایگزین صفت ملکی با اسم بعد آن می‌شوند. برای این‌که بهتر با تفاوت بین ضمایر و صفات ملکی آشنا شوید پیشنهاد می‌کنیم مقاله مربوط به آموزش ضمایر و صفات ملکی را به‌دقت مطالعه نمایید.

حال توجه شما را به چند مثال جلب می‌کنیم:

That toy on the shelf is mine.

آن اسباب‌بازی روی قفسه مال من است. (در واقع mine دارد به that toy که قبلا درباره آن صحبت شده اشاره می‌کند. این مثال را می‌توانید به‌شکل that is my toy نیز بیان کنید که در این‌جا my صفت ملکی و toy اسم است. در جمله فوق mine جایگزین صفت ملکی با اسم بعد از آن شده است. این یعنی نمی‌توانیم جمله فوق را به‌شکل زیر بیان کنیم: that is mine toy و یا that toy is mine toy همیشه توجه داشته باشید که بلافاصله بعد از ضمیر ملکی ما دیگر اسم یا ضمیری نمی‌آوریم.)

All of the houses in our neighborhood look the same, but ours is the only one with a satellite dish.

همه خانه‌های محله ما شبیه هم هستند، اما مال ما (خانه ما) تنها خانه‌ای است که دیش ماهواره دارد. (در این مثال نیز ours در واقع جایگزین our house شده است.)

Wendy and Ronald separated the French fries into two piles: the left one was hers and the right one was his.

وندی و رونالد سیب‌زمینی سرخ‌کرده را به دو دسته تقسیم کردند: سمت چپ مال او (اون دختره) و سمت راست مال او (اون پسره) است. (همان‌طور که ملاحظه می‌کنید در این مثال his و hers هردو ضمیر ملکی هستند که جایگزین her pile و his pile شده‌اند.)

ضمایر انعکاسی یا reflexive pronouns

دسته‌ای دیگر از ضمایر در زبان انگلیسی وجود دارند که به آن‌ها ضمایر انعکاسی و یا reflexive pronouns می‌گویند. این ضمایر همان‌طور که از نامشان پیداست انعکاس‌دهنده یک اسم هستند. در واقع این ضمایر در جایگاه مفعول یک فعل قرار می‌گیرند و انعکاس‌دهنده فرد یا چیزی است که در جایگاه فاعل جمله نشسته‌ است. یعنی باید با فاعل مطابقت داشته باشند. پس ضمایر انعکاسی زمانی استفاده می‌شوند که مفعول همان فاعل باشد. انواع ضمایر انعکاسی در انگلیسی عبارتند از:

ضمیر انعکاسی	معنی	شخص
Myself	خودم را، به خودم	اول شخص مفرد
Yourself	خودت را، به خودت	دوم شخص مفرد
Himself	خودش را، به خودش، خود را، به خود	سوم شخص مفرد (مذکر)
Herself	خودش را، به خودش، خود را، به خود	سوم شخص مفرد (مونث)
Itself	خودش را، به خودش، خود را، به خود	سوم شخص مفرد (اشیا و حیوانات)
Ourselves	خودمان را، به خودمان	اول شخص جمع
Yourselves	خودتان را، به خودتان	دوم شخص جمع
Themselves	خودشان را، به خودشان	سوم شخص جمع (مذکر، مونث و اشیا)

در ادامه با بررسی چند مثال متوجه کاربرد و جایگاه این ضمایر در جمله خواهید شد:

Ken looked at himself in the mirror.

کِن در آیینه به خود نگاه کرد. (در این مثال himself در جایگاه مفعول قرار گرفته و با فاعل جمله که he محسوب می‌شود مطابقت دارد).

I like to cheer myself up with desserts.

من دوست دارم با دسر خودم را سرحال بیاورم.

The silly clowns made fools of themselves.

این دلقک‌های احمق خودشان را مسخره کردند.

ضمایر تاکیدی یا intensive pronouns

ضمایر تاکیدی یا تشدیدی که به آن‌ها intensive pronouns می‌گویند در واقع همان ضمایر انعکاسی هستند. با این تفاوت که از آن‌ها برای تاکید بیش‌تر بر روی فاعل استفاده می‎کنیم. مثلا اگر بخواهیم بگوییم فاعل خودش کاری را انجام داده باید از ضمایر تاکیدی استفاده کنیم. برخلاف ضمایر انعکاسی که در جایگاه مفعول جمله قرار می‌گیرند این ضمایر نقش مفعول را ایفا نمی‌کنند بلکه برای تاکید بیش‌تر یا بلافاصله پس از فاعل می‌آیند یا در آخر جمله و پس از بیان فعل و مفعول قرار می‌گیرند. انواع ضمایر تاکیدی عبارتند از:

ضمیر تاکیدی	معنی	شخص
Myself	خودم	اول شخص مفرد
Yourself	خودت	دوم شخص مفرد
Himself	خودش	سوم شخص مفرد (مذکر)
Herself	خودش	سوم شخص مفرد (مونث)
Itself	خودش	سوم شخص مفرد (اشیا و حیوانات)
Ourselves	خودمان	اول شخص جمع
Yourselves	خودتان	دوم شخص جمع
Themselves	خودشان	سوم شخص جمع (مذکر، مونث و اشیا)

با بررسی مثال‌های زیر بهتر با کاربرد و جایگاه این ضمایر در جمله آشنا خواهید شد:

I built my house myself. = I myself built my house.

من خودم خانه‌ام را ساختم. (تاکید بر این دارد که خود من به‌شخصه خانه را ساختم نه کس دیگری. همان‌طور که می‌بینید این ضمیر تاکیدی در جایگاه مفعول قرار نگرفته است. مفعول جمله my house است و ضمیر myself برای تاکید بیش‌تر روی فاعل جمله که I هست به‌کار رفته است.)

The children made the cookies themselves.

بچه‌ها خودشان کلوچه‌ها را درست کردند. (نه کس دیگری. تاکید دارد روی فاعل جمله که the children یا همان they است).

Often, the stress of giving a speech is worse than the speech itself.

اغلب استرس ناشی از ارائه سخنرانی بدتر از خود سخنرانی است. ( در این مثال نیز itself به speech اشاره دارد و روی آن تاکید می‌کند.)

You don’t need to make me a cup of tea. I’ll do it myself.

لازم نیست برایم چای بریزی. من خودم این کار را می‌کنم.

ضمایر موصولی یا relative pronouns

در انگلیسی ضمایری داریم که به relative pronouns و یا ضمایر موصولی (ضمایر نسبی) معروف هستند. این ضمایر همان‌طور که از نامشان مشخص است برای وصل کردن به‌کار می‌روند. درحقیقت وظیفه اصلی آن‌های این است که دو جمله‌واره وابسته و مستقل را به یکدیگر پیوند دهند. (برای این‌که با جمله‌واره وابسته و مستقل آشنا شوید پیشنهاد می‌کنیم مقاله مربوط به شبه‌جمله و یا clauses در انگلیسی را مطالعه نمایید). ضمایر موصولی در انگلیسی عبارتند از:

ضمیر موصولی	معنی	کاربرد
Who or whoever	که، کسی که، هرکسی که	اشاره به شخص (برای فاعل و یا مفعول)
Whom or whomever	که، کسی که، هرکسی که	اشاره به شخص (برای مفعول)
Whose	که، مال کسی که	اشاره به مالکیت
That	که، کسی که، چیزی که	اشاره به شخص، اشیا، حیوان و غیره
Which or whichever	که، چیزی که، هرچیزی که	اشاره به اشیا، حیوان و غیرجانداران
Where or wherever	که، جایی که، هرجایی که	اشاره به مکان
When or whenever	که، وقتی که، هر وقتی که	اشاره به زمان
How	که، طوری که	اشاره به چگونگی انجام کاری
What or whatever	که، چیزی که، هرچیزی که	اشاره به چیزی
Why	که، که چرا، دلیل این‌که	اشاره به دلیل کاری، چیزی و یا اتفاقی

معمولا اکثر این ضمایر به فارسی «که» ترجمه می‌شود. با این حال با توجه به ساختار و معنی جمله می‌تواند به روش‌های دیگری نیز ترجمه شود. در نظر داشته باشید که گاهی می‌توان بدون آن‌که خللی در معنا و مفهوم جمله ایجاد شود ضمیر موصولی را از جمله حذف کرد. کاربرد و گرامر مربوط به هریک از ضمایر موصولی فوق را در مقالاتی مجزا به‌طور کامل و با بیان تمامی جزئیات مربوط به آن‌ها توضیح داده‌ایم که با مراجعه به بخش ضمایر اپلیکیشن زبان‌شناس می‌توانید به مطالعه این مقالات بپردازید. در ادامه توجه شما را به چند مثال جلب خواهیم کرد:

I need to find a person who can read Swedish.

من باید کسی را پیدا کنم که بتواند سوئدی بخواند

She doesn’t want to eat a meal that is too spicy.

او دوست ندارد غذایی بخورد که خیلی تند باشد.

This book, which ends on a cliffhanger, is really exciting.

این کتاب که با یک اوج به پایان می‌رسد خیلی هیجان‌انگیز است.

This house whose owner is unknown would be on sale tomorrow.

این خانه که صاحبش مشخص نیست فردا به فروش می‌رسد.

I don’t know what that is.

نمی‌دانم که آن چیست.

Whoever broke the chair should own up to it.

هرکسی که صندلی را شکست باید اعتراف کند.

I think (that) he will come.

فکر می‌کنم (که) او خواهد آمد. (در این مثال می‌توان بدون این‌که ایرادی در معنی و کاربرد جمله ایجاد شود ضمیر موصولی that را حذف کرد.)

ضمایر نامعین یا indefinite pronouns

ضمایر نامعین که در انگلیسی indefinite pronouns نام دارند مانند اسم‌شان به شخص، چیز و یا مکان مشخصی اشاره نمی‌کنند بلکه بیش‌تر برای صحبت کلی در مورد فرد، چیز و یا مکانی به‌کار می‌روند بدون آن‌که اشاره مستقیمی به کسی یا چیزی داشته باشند. ضمایر نامعین در انگلیسی خود به چند گروه مختلف تقسیم می‌شوند که در مقاله آموزش گرامر ضمایر نامعین درمورد هریک به تفصیل توضیح داده‌ایم. برخی از مهم‌ترین ضمایر نامعین عبارتند از:

Some, someone, somebody, something, somewhere	Assertive indefinite pronouns
Any, anyone, anybody, anything, anywhere	Non-assertive indefinite pronouns
All, every, each, everyone, everybody, everything, everywhere	Universal indefinite pronouns
None, no one, nobody, nothing, nowhere	Negative indefinite pronouns
Other, the other, another, others	Alternative indefinite pronouns
Most, more, such, one, either, neither, enough, less, little, much, few, fewer, many, several, both	Other indefinite pronouns

برخی از این ضمایر با فعل مفرد می‌آیند مانند someone، anyone، everyone، no one و غیره. برخی با فعل جمع مانند both، several، others و غیره. برخی با هر دو مانند many، much، none و غیره. بعضی از آن‌ها برای اشاره به شخص است مانند مواردی که انتهای آن‌ها به body و one ختم می‌شود. برخی برای اشاره به چیزهاست مانند آن‌هایی که به thing ختم می‌شوند و برخی برای اشاره به مکان‌هاست مانند آن‌هایی که در انتهای خود where دارند. برخی از آن‌ها را فقط می‌توان در جملات منفی استفاده کرد برخی را در جملات مثبت و یا سوالی. تمام این موارد به‌علاوه سایر نکات مهم درباره ضمایر نامعین را در مقاله مربوطه توضیح داده‌ایم. در این بخش به ارائه چند مثال اکتفا می‌کنیم:

This note could have been written by anybody.

این یادداشت می‌تواند توسط هر فردی نوشته شده باشد.

Someone ate my lunch.

یک نفر ناهار مرا خورده است.

The water splashed everywhere.

آب همه‌جا پاشید.

ضمایر اشاره یا demonstrative pronouns

ضمایر اشاره که در انگلیسی به آن‌ها demonstrative pronouns می‌گویند برای اشاره به چیز خاص و مشخصی به‌کار می‌رود. یعنی می‌توان از آن‌ها برای چیزی که قبلا به آن اشاره کرده‌ایم و یا چیزی که از متن مشخص است استفاده کنیم. از این ضمایر هم می‌توانید برای اشاره به چیزهای نزدیک و هم دور استفاده کرد. علاوه بر این، ضمایر اشاره هم شکل مفرد دارند و هم شکل جمع. پس اگر در جایگاه فاعل جمله قرار بگیرند باید فعل جمله با توجه به این‌که ضمیر مورد نظر مفرد است یا جمع انتخاب شود. جدای از آن می‌توانید از این ضمایر در جایگاه مفعول نیز بهره ببرید. به‌طور کلی ضمایر اشاره در انگلیسی عبارتند از:

ضمیر اشاره	معنی	کاربرد
This	این	ضمیر اشاره نزدیک و مفرد
That	آن	ضمیر اشاره دور و مفرد
These	این‌ها	ضمیر اشاره نزدیک و جمع
Those	آن‌ها	ضمیر اشاره دور و جمع

برای درک بهتر کاربرد و جایگاه ضمایر اشاره به چند مثال زیر توجه کنید:

This is my favorite shirt.

این تی‌شرت مورد علاقه من است.

I don’t know what that is, but it definitely isn’t friendly.

نمی‌دانم که آن چیست، اما قطعا دوستانه نیست.

I need you to fix these.

من برای درست کردن این‌ها به شما نیاز دارم. (به شما نیاز دارم تا این‌ها را درست کنید).

What’s in that?

داخل آن چیست؟

ضمایر پرسشی یا interrogative pronouns

ضمایر پرسشی که در انگلیسی interrogative pronouns نام دارد از جمله ضمایری هستند که برای پرسش در مورد چیزی، کسی، جایی، زمانی و یا چگونگی انجام کاری مورد استفاده قرار می‌گیرند. معمولا ضمایر پرسشی در ابتدای جمله می‌آیند و بعد از آن‌ها ساختار جمله به‌شکل سوالی مطرح می‌شود. انواع ضمیر پرسشی در زبان انگلیسی عبارتند از:

ضمیر پرسشی	معنی	کاربرد
Who	چه کسی؟	سوال درمورد فاعل و یا مفعول
Whom	چه کسی را؟	سوال درمورد مفعول
Whose	مال چه کسی؟	سوال درمورد مالکیت چیزی
Which	کدام؟	سوال درمورد انتخاب بین دو یا چند چیز
What	چه؟	سوال درمورد چیزی
Where	کجا؟	سوال درمورد مکان
When	چه وقت؟	سوال درمورد زمان و یا تاریخ چیزی
How	چطور؟	سوال درمورد چگونگی چیزی یا کاری
Why	چرا؟	سوال درمورد دلیل چیزی

برخی از موراد فوق به‌عنوان تخصیص‌گر پرسشی و برخی به‌عنوان قید پرسشی شناخته می‌شود. به‌همین دلیل پیشنهاد می‌کنیم برای آشنایی بهتر با ضمایر، قیود و تخصیص‌گرهای پرسشی مقاله ضمایر پرسشی در انگلیسی چه هستند و چه کاربردی دارند را مطالعه کنید. در ادامه چند مثال به شما ارائه خواهیم داد:

Who wrote this letter?

چه کسی این نامه را نوشت؟

What is an amphibian?

دوزیست چیست؟

Which is the correct answer?

کدام جواب درست است؟

ضمایر متقابل یا reciprocal pronouns

ضمایر متقابل یا ضمایر دوسویه که در انگلیسی reciprocal pronouns نام دارند رابطه یا اعمال متقابل بین دو یا چند فرد یا چیز را بیان می‌کنند. یعنی به بیان روابط و یا اعمالی می‌پردازند که دوطرفه و مقابل یکدیگر هستند. ضمایر متقابل انگلیسی عبارتند از:

ضمیر متقابل	معنی
Each other	یک‌دیگر، هم‌دیگر
One another	یک‌دیگر، هم‌دیگر

توجه شما را به چند مثال که در آن‌ها از ضمیر متقابل استفاده شده است جلب می‌کنیم:

Rick and Gina never liked each other.

ریک و جینا هیچ‌وقت از یکدیگر خوششان نمی‌آمد. (ریک هیچ‌وقت از جینا خوشش نمی‌آمد، جینا هیچ‌وقت از ریک خوشش نمی‌آمد. یک رابطه متقابل دوطرفه است.)

Everyone in the family gave each other presents.

همه در خانواده به یکدیگر هدیه دادند. (هر عضو خانواده به بقیه‌ی اعضا یک هدیه داد.)

A: How’s Maria? Do you see her often?

B: She’s great. We phone each other (one another) regularly.

ماریا چطوره؟ اغلب میبینیش؟

خوبه. ما مرتبا بهم دیگه زنگ میزنیم.

با افزودن ‘s به انتهای این دو واژه می‎توانید صفت مالکیت ایجاد کرده و از each other’s و one another’s به عنوان تعیین‌کننده‌ی مالکیت و یا possessive determiners استفاده کنیم. پس از این دو واژه باید از یک اسم استفاده کنیم. مثلا:

Lisa and Kate hated each other’s husbands.

لیزا و کیت از شوهرهای یکدیگر متنفر بودند.( لیزا از شوهر کیت و کیت از شوهر لیزا متنفر بود.)

My friend Olivia and I know very little about one another’s work.

من و اولیویا از شغل یکدیگر خیلی کم می‌دانیم. (من از شغل او اطلاعات کمی دارم و اولیویا از شغل من اطلاعات کمی دارد).

ضمایر ساختگی یا dummy pronouns

ضمایر ساختگی یا پرکننده یا پوچ که در انگلیسی به dummy pronouns و یا expletives معروف هستند به گروهی از ضمایر اطلاق می‌شود که معنای خاصی نداند اما وجودشان برای ساختار جمله ضروری است. برخلاف دیگر ضمایر انگلیسی، ضمایر ساختگی جایگزین اسم نمی‌شوند؛ بلکه فقط باید در جمله باشند تا جمله درست و بی‌مشکل باشد. دو واژه it و there در گروه ضمایر ساختگی جای دارند. معمولا از این ضمایر برای بیان آب‌وهوا، زمان، بیان موجودیت چیزی و یا تاکید بر عناصر خاصی در جمله استفاده می‌شود. به‎‌عنوان مثال:

It rained yesterday, but today it’s bright and sunny.

دیروز باران بارید. اما امروز (هوا) روشن و آفتابی است. (صحبت در مورد آب‌وهوا)

It ’s already ten o’clock.

ساعت ده است. (صحبت درباره زمان)

There are thousands of different species of birds in the world.

هزاران گونه مختلف پرنده در جهان وجود دارد. (بیان موجودیت چیزی)

It isn’t clear to me what you mean.

برای من روشن نیست که منظورتان چیست؟ (تاکید بر این‌که آن‌چه شما گفته‌اید برای من روشن نیست).

نکات مهم در مورد ضمایر انگلیسی

علاوه بر دسته‌بندی که در بالا برای ضمایر مختلف انگلیسی ارائه دادیم. باید در هنگام به‌کار بردن این ضمایر موارد زیر را نیز به‌خاطر بسپارید:

• در انگلیسی ضمایر یا جمع هستند و یا مفرد و یا می‌توانند هم به‌شکل جمع به‌کار روند و هم به‌شکل مفرد. پس درنظر داشته باشید اگر ضمیری که در جایگاه فاعل جمله قرار می‌گیرد مفرد باشد باید از فعل مفرد برای آن استفاده کنید. اگر این ضمیر جمع باشد فعل جمع برای آن به‌کار می‌رود. به‌عنوان مثال ضمایر I، she، he، someone، anybody، nothing، each، other، either، another، this، that و غیره مفرد هستند. این درحالیست که مثلا ضمایر we، you، they، both، several، these، others، those و غیره جمع هستند و با فعل جمع مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی دیگر از ضمایر مثل all، some، more، most و غیره هم می‌توانند به‌شکل جمع مورد استفاده قرار بگیرند و هم به‌شکل مفرد. مثال:

She never gets a single question wrong.

او هرگز یک سوال را اشتباه نمی‌کند.

Somebody is standing next to the window.

یکی کنار پنجره ایستاده است.

This is the best cake I have ever eaten.

این بهترین کیکی است که تا به‌حال خورده‌ام.

We go to the gym every day.

ما هر روز به باشگاه می‌رویم.

These paintings aren’t as old as those are.

این نقاشی‌ها به‌اندازه‌ای که آن‌ها قدیمی هستند، قدیمی نیستند.

Several of the ducks know that children like to feed them bread.

تعدادی از اردک‌ها می‌دانند که بچه‌ها دوست دارند به آن‌ها نان بدهند.

Some are born lucky, while others have to work hard for everything they get.

برخی خوش شانس به دنیا می‌آیند، درحالی که دیگران باید برای هر چیزی که به دست می‌آورند سخت تلاش کنند.

• اگر بخواهیم در جمله‌ای به‌جای اسم از ضمیر استفاده کنیم باید به این نکته توجه داشته باشیم که مرجع ضمیر ما مفرد بوده یا جمع. مرجع ضمیر در واقع اسم یا گروه اسمی است که ضمیر جایگزین آن شده است. این مرجع ضمیر که antecedent نام دارد هم می‌تواند قبل از ضمیر بیان شده باشد و هم می‌تواند بعد از ضمیر آمده باشد. اگر این مرجع مفرد باشد باید از ضمایر مفرد برای جایگزینی آن استفاده کنیم و اگر جمع باشد باید ضمایر جمع را برای آن به‌کار ببریم. مثلا:

The ball rolled until it hit the door.

توپ غلتید تا به در برخورد کرد. (در این مثال مرجع ضمیر ما the ball است و چون کلمه مفردی است برای جایگزینی آن باید از ضمیر مفرد استفاده کنیم به‌همین دلیل از it استفاده کردیم.)

The ball rolled until they hit the door.

این جمله غلط است چرا که the ball مفرد بوده و برای اشاره به آن نمی‌توانیم از ضمیر جمعی هم‌چون they استفاده کنیم. درصورتی که مرجع ضمیر ما جمع باشد می‌توانیم به‌جای it از they استفاده کنیم. یعنی جمله زیر درست است:

The balls rolled until they hit the door.

توپ‌ها غلتیدند تا به در برخورد کردند.

• توجه داشته باشید که اگر ضمیری را به‌جای اسم در جمله به‌کار می‌برید حتما باید مرجع آن مشخص و واضح باشد. اگر احساس می‌کنید که مرجع ضمیر ممکن است گیج‌کننده و نامشخص باشد بهتر است به‌جای ضمیر از اسم استفاده کنید. مثلا به مثال زیر توجه داشته باشید:

After the interview and the written test were completed, it was checked for incomplete answers.

پس از اتمام مصاحبه و آزمون کتبی، این از نظر پاسخ ناقص بررسی شد. (در این مثال it هم می‌تواند به interview یا مصاحبه اشاره داشته باشد و هم می‌تواند به written test یا همان آزمون کنبی اشاره کند. برای همین ممکن است مبهم و گیج‌کننده باشد.)

After the interview and the written test were completed, the test was checked for incomplete answers.

پس از اتمام مصاحبه و آزمون کتبی، آزمون از نظر پاسخ ناقص بررسی شد. ( در این‌جا برای رفع ابهام به‌جای ضمیر it خود اسم که همان test است را آورده‌ایم.)

• برخی از ضمایر مانند I و you نیاز به مرجع ندارند چون مشخص است که با که و یا درباره چه کسی صحبت می‌کنیم.

• معمولا از ضمیر it برای اشاره به حیوانات استفاده می‌کنیم. با این حال اگر درمورد یک حیوان خانگی صحبت می‌کنیم یا حیوانی که جنسیتش را می‌دانیم و می‌خواهیم به آن اشاره داشته باشیم می‌توانیم از he و یا she برای اشاره به آن حیوان استفاده کنیم. مثلا:

My cat is so lazy. She (it) sleeps most of the day.

گربه‌ام خیلی تنبل است. او (یا آن) بیش‌تر روز را می‌خوابد.

• در انگلیسی ما دو نوع مفعول داریم. یکی مفعول مستقیم یا direct object است که فعل مستقیم روی آن تاثیر دارد و دیگری مفعول غیر مستقیم یا indirect object است که دریافت‌کننده مفعول مستقیم در جمله است. گاهی پیش می‌آید که در جمله‌ای از هر دو مفعول استفاده شود. مثال:

Give me that!

آن را به من بده. (همان‌طور که ملاحظه می‌کنید در این مثال هم از مفعول مستقیم استفاده شده است و هم مفعول غیر مستقیم به‌کار رفته است.)

Can you promise her this?

می‌توانی این را به او قول بدهی؟

استفاده از تخصیص‌گرها به جای ضمایر

تخصیص‌گرها یا determiners در زبان انگلیسی واژه‌هایی هستند که برای توصیف و یا معرفی اسم به‎‌کار می‌روند. برخی از تخصیص‌گرها از نظر نوشتار و تلفظ با ضمایر یکسان هستند. مثلا that، this و غیره می‌توانند هم یک ضمیر باشند و هم یک تخصیص‌گر. تفاوت این دو در این است که ضمایر به‌تنهایی استفاده شده و در جایگاه فاعل یا مفعول جمله قرار می‌گیرند و بعد از خود نیاز به اسمی ندارند. در حالی که تخصیص‌گرها نمی‌توانند به‌تنهایی به‌کار روند و بعد از خود نیاز به یک اسم دارند. مثلا:

That is a difficult question, but that woman knows the answer.

این سوال سختی است اما آن زن جواب را می‌داند. (در این مثال that اول یک ضمیر اشاره است و به‌تنهایی در جایگاه فاعل نشسته بدون آن‌که بعد از خود نیاز به اسمی داشته باشد. درحالی که that دوم یک تخصیص‌گر محسوب می‌شود و قبل از یک اسم یعنی woman آمده است.)

You have to try their lasagna! I’ve eaten a lot of lasagna in my life, but theirs is the best.

شما باید لازانیا آن‌ها را امتحان کنید! من در زندگی‌ام لازانیا زیادی خورده‌ام، اما مال آن‌ها بهترین است. (در این مثال their یک صفت ملکی و یک تخصیص‌گر محسوب می‌شود که بعد از خود نیاز به یک اسم دارد که lasagna است. درحالی که theirs یک ضمیر ملکی است و به‌تنهایی و بدون نیاز به یک اسم پس از خود در جایگاه فاعل جمله نشسته است.)

گاهی پیش می‌آید که می‌توان در محاوره از بعضی تخصیص‌گرها به‌جای ضمیر استفاده کرد. به‌شرط آن‎‌که معنای جمله‌ واضح بوده و مبهم نباشد. در این صورت دیگر نیاز به آوردن اسم بعد از این تخصیص‌گرها نیست. مثلا:

A: Have you read any poems by Lorca?

B: Yes. I’ve read a few (poem by Lorca)

الف) هیچ شعری از لورکا خوندی؟

ب) آره، یه چندتایی (شعر از لورکا) خوندم. (در این مثال چون مشخص است که درباره اشعار لورکا صحبت می‌کنیم می‌توانیم بعد از تخصیص‌گر a few از اسم استفاده نکنیم و عبارت داخل پرانتز را حذف کنیم.)

خلاصه مقاله

در این مقاله با انواع مختلف ضمیر در انگلیسی آشنا شدید و کاربرد هریک را دانستید. در جدول زیر به‌اختصار انواع مختلف ضمیر در انگلیسی را برای شما بازگو می‌کنیم:

Pronouns	function	Type of pronoun
I/me, you/you he/him, she/her, it/it, we/us, you/ you, they/them	به اشخاص، چیزها، مکان‌ها و غیره اشاره دارد و به دو گروه ضمایر شخصی فاعلی و مفعولی تقسیم می‌شود.	Personal شخصی
Mine, yours, his, hers, its, ours, yours, theirs	مالکیت چیزی را نشان می‌دهد.	Possessive ملکی
Myself, yourself, himself, herself, itself, ourselves, yourselves, themselves	در جایگاه مفعول قرار گرفته و انعکاس‌دهنده فاعل جمله است.	Reflexive انعکاسی
Myself, yourself, himself, herself, itself, ourselves, yourselves, themselves	برای تاکید بیش‌تر روی فاعل جمله به‌کار می‌رود.	Intensive تاکیدی
Who, whom, whose, which, that, what, where, when, how	برای وصل کردن یک جمله‌واره وابسه و مستقل به‌کار می‌رود.	Relative موصولی
Some, someone, somebody, something, somewhere, any, anyone, anybody, anything, anywhere, every, each, all, everyone, everybody, everything, everywhere, none, no one, nobody, nothing, nowhere, other, the other, another, others, many, few, fewer, much, little, less, neither, either, both, one, several, such, enough	به شخص، چیز و یا جای مشخصی اشاره نداشته و به‌طور کلی یا خاص در مورد هر همه یا هیچ فرد، چیزی یا مکانی صحبت می‎کند.	Indefinite نامعین
This, that, these, those	برای اشاره به به چیزهای خاص و مشخص به‌کار می‌رود	Demonstrative اشاره
Who, whom, whose, which, what, where, when, ho	برای پرسش درمورد اشخاص، چیزها، مکان، زمان و غیره به‌کار می‌رود.	Interrogative پرسشی
each other/each other’s, one another/one another’s	برای بیان رابطه یا اعمال متقابل و دوطرفه مورد استفاده قرار می‎‌گیرد.	Reciprocal متقابل یا دوسویه
It, there	برای صحبت در مورد آب‌وهوا، بیان موجودیت چیزی و یا تاکید بر عناصر خاصی در جمله به‌کار می‌رود.	Dummy ساختگی

در نهایت توجه شما را به چند مثال که در هریک ضمایر مختلفی به‌کار رفته است جلب می‌کنیم:

I asked her if the headphones were hers, but she said they belonged to someone else.

من از او پرسیدم که هدفون مال اوست، اما او گفت آن‌ها مال شخص دیگری است. ( در این مثال I ضمیر شخصی فاعلی، her ضمیر شخصی مفعولی، hers ضمیر ملکی، she ضمیر شخصی فاعلی، they ضمیر شخصی فاعلی و someone ضمیر نامعین هستند.)

It might rain tomorrow, but there isn’t much we can do about that.

ممکن است فردا باران ببارد، اما کاری از دست ما برنمی آید. ( در این مثال نیز it و there ضمیر ساختگی، much ضمیر نامعین، we ضمیر شخصی فاعلی و that ضمیر اشاره هستند.)

These are the days that I like best.

این‌ها روزهایی هستند که من بیشتر دوستشان دارم. (در این مثال نیز these ضمیر اشاره، that ضمیر موصولی، I ضمیر شخصی فاعلی است).

Which of them do you prefer? Help yourself to whichever you like.

شما کدام یک از آن‌ها را ترجیح می‌دهید؟ هرکدام را که شما می‌خواهی راحت باش. (در این مثال نیز which ضمیر پرسشی، them ضمیر شخصی مفعولی، you ضمیر شخصی فاعلی، yourself ضمیر انعکاسی، whichever ضمیر موصولی و you ضمیر شخصی فاعلی است.)

سخن پایانی

در این مقاله ما سعی بر آن داشتیم تا شما را با انواع ضمیر در انگلیسی آشنا کنیم و لیست هریک را نیز در اختیار شما قرار دهیم. درکنار آن با بیان مثال‌های متنوع به شما کمک کردیم تا جایگاه، معنی و کاربرد هریک را به‌درستی درک کنید. اگر دوست دارید در مورد هریک از این ضمایر به‌تفصیل بدانید و گرامر مربوط به هریک را کامل و با جزئیات آن یاد بگیرید بهتر است اپلیکیشن زبان‌شناس را دانلود و نصب کرده و سری به بخش گرامر ساده این نرم‌افزار بزنید تا از آموزش‌ها متنوع و رایگان آن نهایت استفاده را ببرید.