ملیا بدلیا، پارتیِ خواب

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

آملیا بدلیا، پارتیِ خواب

آملیا بدلیا هیجان زده بود. امشب، اولین پارتیِ خوابی بود که می­رفت. همه ­ی دخترای کلاس برای پارتیِ خواب، می­رفتن خونه­ ی رُز اینا.

آملیا بدلیا و مامانش راهیِ خونه­ ی رُز اینا شدن. آملیا بدلیا پرسید: “به نظرت تو پارتیِ خواب، خوش بگذره؟ برای اینکه، خوابیدن خسته کننده است.

” مامانش گفت: “زیاد نمی­خوابید، بازی می­کنید، پیتزا می­خورید، ناخن­هاتون رو لاک می­زنید…

” آملیا بدلیا (که میخ رو با ناخن اشتباه گرفته بود)، پرسید

“اول رنگشون می­کنیم، بعد با چکش می­کوبیمشون؟ یا اول با چکش می­کوبیمشون؟” مامان آملیا بدلیا خندید. گفت: “بهت خوش می­گذره، عزیزم، قول میدم.”وقتی آملیا بدلیا رسید، درِ خونه کامل باز شد. دوستاش دویدن بیرون تا بهش خوش­آمد بگن. مامان رُز هم، اومد بیرون.

مامان آملیا بدلیا گفت: “موفق باشی.” مامان رُز گفت: “فکر کنم بهش نیاز خواهم داشت! من خوابم سبکه.”

آملیا بدلیا (که خواب سبک رو با چراغ ­قوه، اشتباه گرفته بود)، گفت: “من هم.” اون دستش رو برد تو کوله­ پشتیش و یه چراغ قوه در آورد. “من هر شب با این چراغ می­خوابم.”

دخترها بازی­های تخته ای کردن. آملیا بدلیا (که تخته رو با بی حوصلگی اشتباه گرفته بود) نگران بود که حوصله­اش سر بره، ولی نرفته بود. بعد، همه رفتن بیرون و تا غروب آفتاب، بالابلندی بازی کردن.

پدر رُز گفت: “پیتزا رسید! بیاین ببرید!” مامان رُز گفت: “و برای دسر، مارش­مالوها رو برشته می­کنیم و سمور درست می کنیم.

” آملیا بدلیا پرسید: “اون وقت باعث نمی­شه، تُسترتون خراب شه؟ مارش­ملوها، ذوب می­شن و می­چسبن بهش ….” پدر رز خندید و گفت: “رو کباب ­پز برشته­ شون می­کنیم.”بعد اینکه، پیتزا تموم شد، داون یه مارش­ملو رو سیخِ چوبیِ آملیا بدلیا قرار داد. هولی بهش یاد داد، چطور مارش­مالوش رو آروم و با دقت بچرخونه تا یه مارش­ملویِ تُرد و قهوه­ای درست کنه. آملیا بدلیا، مارش­ملوش رو، رویِ یه تیکه شکلات و وسط دو تا بیسکویت گذاشت. آملیا بدلیا گفت:

“به ­به! یه کم بیشتر می­خوام!” رز گفت: “حالا دیگه می­دونی چرا بهش سمور (یه کم بیشتر)!”

بعد اینکه کلی سمور خوردن، دخترها رفتن تویِ خونه. لباس خواب­هاشون رو پوشیدن، ولی هنوز وقتِ خواب نبود. رُز یه شیشه ­ی بزرگ، لاکِ اکلیلی که رنگ­هاش بیشتر از رنگ­های رنگین­ کمون بود، آورد. هر رنگی، یه اسمِ به خصوصی داشت.

هیتر، ناخن­های آملیا بدلیا رو لاک زدناخن­های دست چپش رو، سبزِ شبدری، دست راستش رو، آبیِ کوهِ یخی، و پای راستش رو، طلوعِ آفتاب موزی. پای چپش رو برای کاپ­ کیک پشمکی نگه داشت. آملیا بدلیا، آهی کشید و گفت: “خیلی خوشحالم که نیاز نیست، با چکش بکوبیمشون!”

کمی بعد، ساعت زنگِ ساعت ده رو زد. مامان رز گفت: “دخترا، دیگه وقت خوابه! چراغ­ها خاموش، و صدایِ خنده ­ی کسی هم نیاد! “ آملیا بدلیا پیش خودش فکر کرد، خوب دیگه، قسمتِ خوابِ، پارتیِ خواب رسیده. چراغ­ها خاموش شدن. چراغ­ قوه ­ی آملیا بدلیا اومد بیرون. آملیا بدلیا به دوستاش یاد داد چطور با دستاشون رو دیوار عروسک­های سایه ­ای درست کنن.

دخترا، یکی یکی خوابشون برد. همه به جز آملیا بدلیا. حتی یه ذره هم خوابش نمیومد. یه خرگوش درست کرد. بعد یه سگ که پارس می­کرد. بعد یه فیل با یه خرطومی که می­خواد چیزی رو بگیره … وااااای! چراغ ­قوه ­اش خاموش شد. آملیا بدلیا گفت: “وای، نه.” حالا با چه نوری می­خواد بمونه؟ بعد آملیا بدلیا متوجه یه نور خیلی قوی شد که افتاده بود تو اتاقِ نشیمن. پرده­ ها رو کنار زد. قرصِ ماه، کامل تابید بهش. حالا کلی نور بود! آملیا بدلیا، کیسه ­ی خوابش رو کشید زیر میز پینگ­ پونگِ رُز. آملیا بدلیا فکر کرد که عالیه. حالا من یه خوابِ رو (اسلیپ اور) و یه خواب زیر خواهم داشت.

آملیا بدلیا خزید تو کیسه­ ی گرم و نرمش. اون به ماه خیره شد. قبلاً شنیده بود که مردم می­گفتن یه مرد، تو ماهه. قبلا ندیده بودتش، تا امشب. شبیه پدرش بود. آملیا بدلیا، چشاش رو بست. یه ثانیه بعد، آروم خوابیده بود.

صبح روز بعد، دخترا جنگِ بالشی کردن. بعد پن­کیک­ های شکلاتی درست کردن، و کمک کردن تا خونه رو جمع و جور کنن.

پدر آملیا بدلیا اومد دنبالش. باباش گفت: “چه ناخن­های قشنگی.” آملیا بدلیا گفت: “ممنونم، مردِ ماهی.” پدرش گفت: “چی؟ مثل اینکه باید یه چرت بزنی.” آملیا بدلیا هم تا برسن خونه، همین کارو کرد.