خرس های برنستین دخترها وارد نشوند

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

خرس های برنستین دخترها وارد نشوند

وقتیکه تنها چیز با اهمیت این است که چطور بازی می کنیم، آیا عدم شباهت خرس های مر د و خرس های زن اهمیتی دارد؟ از زمانیکه خرس خواهر یک بچه کوچولو بود، دوست داشت که با خرس برادر و دوستانش بچرخد و بازی کند. این موضوع کمی دردسر بوجود می آورد چون او سرعت دویدن آنها را کم می کرد . . . “صبر کنید تا بیایم!”

موقع بالا رفتن هم باعث دردسر می شد …

“آنقدر بالا نروید!”

و تیله بازی آنها را به هم می زد.ِ

“وای! افتاد!”

ولی همینطور که بزرگتر شد، ماجرا تغییر کرد. او هنوز هم دوست داشت که با برادر بزرگتر خودش و دوستان او وقت بگذراند و دیگر برای آنها یک دردسر کوچک نبود. . یک دردسر بزرگ بود. او به دونده ای سریع تبدیل شده بود و برادرش و دوستان او را جا می گذاشت.

بابا گفت “دویدنش را ببین!”

او به بالارونده خوبی تبدیل شده بود و از آنها بهتر بالا می رفت.

مامان گفت “اوه، عزیزم،” “امیدوارم بیشتر مراقب خودش باشد.”

و همه تیله های آنها را برد.

مامان گفت “اوه خدای من! امیدوارم قرارشان این نباشد که برنده صاحب همه تیله ها شود!”

بابا گفت “تماشای اینکه خواهر و برادر و دوستانشان به این خوبی با هم بازی می کنند واقعاً خوب است.” “نگاه کن، آنها در حال ترتیب دادن بازی بیسبال هستند.”

مامان گفت “ولی اینکه خواهر تنها دختر گروه است کمی نگرانم می کند.”

بابا گفت “توجه کن مامان”. “ این که یک مرد یا یک زن هستی اهمیتی ندارد، چیزی که مهم است این است که چطور بازی می کنی — نگاه کن، یک ضربه خوب زد!”

مامان گفت”موافقم” “اما به گذشته فکرکن! وقتی که بچه بودی دوست داشتی که یک دختربچه از تو جلو بزند، بالاتر از تو برود و تو را شکست بدهد؟”

بابا کمی فکر کرد.

او گفت “خیلی خوشم نمی آمد.”

برادر و دوستانش هم از باختن خوششان نمی آمد. و چیزی که ماجرا را بد تر می کرد ، روش خوشحالی کردن خواهر بعد از هر برد بود.

رقص پیروزی و معلق زدنش آزاردهنده بود، ولی چیزی که اعصاب همه را خورد کرده بود، فریاد های شادی او بود.

ولی یک روز، وقتی که خواهر قصد داشت که طبق معمول با آنها بازی کند، خبری از همبازی هایش نبود.

او پیش خودش فکر کرد که اشکالی ندارد. او چند گل وحشی برای مامان چید و با چند پروانه طناب بازی کرد.

وقتی که روز بعد هم خبری از بچه ها نشد، به فکر فرو رفت.

ولی کارهای زیادی بود که باید انجام می داد — او برای عروسکهایش یک مهمانی چای برگزار کرد و چند کتاب خواند.

ولی در روز سوم به این فکر افتاد که چه اتفاقی افتاده است. او با صدای بلند گفت “ بچه ها کجا هستند؟”

در درخت قدیمی که از آن بالا می رفتند نبودند. تیله بازی نمی کردند.

و حتماً که در زمین بیسبال هم نبودند.

همینطور که در زمین خالی بیسبال ایستاده بود و از اینکه بچه ها کجا هستند در تعجب بود، صداهایی شنید. صداهایی شبیه صدای بچه ها بود که از بین درخت ها می آمد.

او صدا را تا داخل درخت ها دنبال کرد. بچه ها چه کار می کنند. وقتی به لبه برکه قورباغه رسید، متوجه شد!

کاری که می خواستند انجام دهند، درست کردن یک باشگاه مخفی در جزیره بوته های توت و در وسط برکه قورباغه بود. این باشگاه سوراخ هایی برای نگاه کردن به بیرون، برجک های نگهبانی و یک پل کوچک داشت — این باشگاه تقریباً مثل یک قلعه بود. چه سورپرایز خوبی!

او داد زد”سلام، رفقا!”

او آنقدر ذوق زده بود که رقص شادی کرد، معلق زد و فریفر های شادی خودش را سر داد! ولی برادر و بقیه پسرها واکنشی به فریاد شادی خواهر نشان ندادند.

به جا آن، آنها به داخل باشگاه رفتند و بعد با بیرون آوردن دستشان از پنحره آخرین کار باقی مانده باشگاه جدیدشان را انجام دادند. تابلویی که رویش نوشته شده بود “ باشگاه پسران بیر کانتری— دخترها وارد نشوند!”

در حالی که خواهر آنجا ایستاده بود و در این فکر بود که حالا باید چکار کند، صدای تق تقی به گوش رسید. پل باشگاه یک پل متحرک بود و آنها در حال بالا کشیدنش بودند. دلش شکست.

همینطور که با ناله و زاری به سمت خانه می دوید گفت “این منصفانه نیست!”

بابا با صدای بلند گفت “حق کاملاً با توست!” “این منصفانه نیست! بیا، باهم به آنجا بر می گردیم و مجبورشان می کنیم که تو را به باشگاه مسخره خودشان راه بدهند — و اگر این کار را نکنند، آن باشگاه را تکه تکه می کنم.

ولی مامان جلویشان را گرفت. او گفت “ فکر نمی کنم که این واکنش مناسبی باشد” “آن پسرها خیلی بی انصافی کرده اند. بعضی وقت ها پسرها اینطور رفتار میکنند. — دخترها هم همینطور — اما هر کس که این کار را بکند، کارش اشتباه است.

اینکه پسر یا دختر باشی مهم نیست، اینکه شخصیتت چطور است اهمیت دارد . . .

و در هر صورت ، نمی توانی آنها را مجبور کنی که با تو بازی کنند.

خواهر گفت “نه” ولی تو می توانی آنها را تکه تکه کنی! بیا برویم ، بابا!”

مامان پیشنهاد داد که “ این فکر بهتری نیست”” که باشگاه خودت را راه بیندازی و برای خودت یک باشگاه مخفی بسازی “ خواهر گفت “می توانم؟”

بابا گفت” این درخت قدیمی که از آن بالا می روند جای خو بی برای این کار است. “ومن هم کمک می کنم!”

“خواهر گفت “فوق العاده است!” “اولین چیزی که لازم داریم یک تابلوی بزرگ است که روی آن نوشته شده باشد “ پسرها وارد نشوند!” مامان گفت “نه” “اولین چیزی که برای یک باشگاه به آن احتیاج داری عضو است.”

این قسمت کار آسان بود. خبر باشگاه دخترها وارد نشوند به سرعت پخش شد، و خیلی از دخترها بودند که ایده تنها ماندن را دوست نداشتند.

آنها کلی ایده خوب داشتند. لیزی یک نردبان طنابی درست کرد که وقتی دوست نداشتند کسی را ببینند، می توانستند آنرا بالا ببرند. الن یک دوربین آورد تا اطراف را نگاه کنند. و مارشا بهترین ایده را داشت. یک سیستم تلفن با قوطی.

آنها با کمک بابا خرس یک باشگاه خیلی خوب در بالای درختی که از آن بالا می رفتند ساختند.

خواهر گفت “حالا برویم سراغ آن تابلو!” “آن پسرها به خاطر اینکه آنها را شکست دادم و تیله هایشان را بردم، حسادت کردند! آنها بازنده های بدی هستند!”

مامان می گوید “ فرض می کنم که تو درست می گویی” “ولی می دانی که چیزی به نام برنده بد هم وجود دارد — کسی که هر وقت برنده می شود نمایشی خودنمایانه به پا می کند.” خرس خواهر به خوبی می دانست که مامان در مورد چه کسی صحبت می کرد.

خواهر گفت “ولی این هنوز هم منصفانه نیست”

مامان گفت”خوب”“فکر می کنم که می توانیم کارها را روبه راه کنیم. ولی اول باید افتتاح این باشگاه مخصوص را با خوردنی هایی خیلی مخصوص جشن بگیریم. تکه های کندوی عسل کبابی و ماهی سالمون!”

و اگه چیزی وجود داشته باشد که بچه ها عاشقش باشند، آن ماهی و تکه های کندوی عسل کبابی بود که هم دختر بچه ها و هم پسر بچه ها دوستش داشتند، بنابراین بابا وسایل کباب پزی را آماده کرد.

بوی مطبوع به میان درخت ها رسید و به دماغ اعضای باشگاه پسران بیرکانتری خورد … و آنها را بو کشان به جایی که اعضای باشگاه دختران بیرکانتری در حال بالا کشیدن نردبان طنابی خودشان بودند کشاند.

برادر که با تلفن حرف می زد گفت”بوی خوبی می آید”. دخترها رای گیری کردند و تصمیم گرفتند که پسرها را برای خوردن تکه های کندوی عسل و ماهی سالمون دعوت کنند.

برادر گفت “دوست دارید برای خوردن دسر به باشگاه ما بیایید؟” “توت های ما رسیده اند و آماده چیدن هستند.”

خواهر گفت، “با کمال میل! “ و در حالیکه همه دارودسته به سمت برکه قورباغه رفتند، برادر جلوی همه رفت و به سرعت تابلو باشگاه را به باشگاه پسران بیرکانتری — دخترها خوش آمدید!” تغییر داد. توت ها خوشمزه بودند.