خرس های برن استاین، قاشق زنی
آموزش رایگان زبان انگلیسی > پکیج: داستان های مصور صوتی / مجموعه: خرس های برنستین / داستان انگلیسی: خرس های برن استاین، قاشق زنیسرفصل های مهم
خرس های برن استاین، قاشق زنی
توضیح مختصر
هالووینه. برادر و خواهر خیلی هیجان زده ان. برای اینکه اولین سالشونه که تنهایی می خوان برن قاشق زنی. یه نقشه برای رفتن به تمام خونه های محله درست کردن، به جز یه خونه.
- سطح سخت
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
این داستان انگلیسی را میتوانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید
راهنمای خواندن این داستان انگلیسی
نکته اول:
ابتدا میتوانید یکی دو بار بهصورت تفننی این داستان را بهصورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیکهای سایه و استراتژیهای گفتهشده در نوشتهی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیادهسازی نمایید.
نکته دوم:
اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.
فایل ویدیویی
متن انگلیسی داستان انگلیسی
The Berenstain bears trick or treat
The sights and sounds of autumn were all around as mama bear pushed her shopping cart along the path that led to the bear family’s tree house.
The trees and shrubs were ablaze with color. Farmer ben’s pumpkins stood bright orange in the October sun. the crows cawed noisily as they searched the stubble for bits of corn. Wild geese in great V-formation honked high in the sky as they flew south.
But the surest sign of the season was inside the tree house hiding behind papa bear’s easy chair. It was brother bear waiting to tryout his Halloween costume on mama. It wasn’t Halloween yet, but brother and sister couldn’t wait to try on their new costumes. Sister was going to be a beautiful ballerina. “well,” what do you think?” she asked. Taking the third position.
“shh!” said brother. “mama’s coming!” brother had chosen to be a spooky monster on Halloween. He had bought the spookiest monster mask he could find, and mama made the rest of the costume.
“boo!” he shouted as mama came in with the groceries. “help! A monster!” she cried, pretending to be frightened. “it’s only me, mama,” he said showing his face. “so it is,” said mama. “well, that just goes to show that appearance can be deceiving.”
” appearance can be deceiving- what’s that mean?” asked sister. “it’s just grown up way of saying that things aren’t always what they look like,” explained mama as she unpacked the groceries. “look, goodies!” said brother. “hands off, please,” said mama. “those are for trick and treaters, who come to our house tomorrow night.”
Brother and sister were very excited about Halloween- and a little nervous, too. This was the first year they would be going trick or treating without a grownup along to supervise. “I’m not sure I like the idea of them going by themselves,” said papa as he carved the pumpkin he got from farmer ben.
“it’s pretty spooky out there,” he added, making a scary face at the cubs.
“now papa,” said mama. “if brother and sister want to accept the challenge of going out on their own, I think we should encourage them.
“but remember,” she continued, turning to the cubs: you’ll stay in your own neighborhood and you won’t eat any of the treats until you’re back home.” “besides,” said brother, “we won’t really be by ourselves. We made a trick or treat date with cousin Freddy, Lizzy Bruin, and Queenie McBear.”
“there!” said papa, putting the finishing touches on the jack-o-lantern. Then he lit he candle inside it and turned out all the lights. It was pretty scary.
The next day, brother and sister began planning the trick or treat route they’d followed that night. Brother got a pencil and paper and made a map of the neighborhood. That way, he explained, they wouldn’t miss anybody. “let’s see, now,” he said, “we’ll stop at our houses first- ours, Freddy’s, Lizzy’s, and Queenie’s. then we’ll do farmer Ben’s and our sitter’s Mrs.Grizzle.”
” Mrs-Grizzle, for sure,” agreed sister. “she usually makes special Halloween cookies.” “and teacher jane- she gives out good stuff. How about Dr. Grizzly?” asked brother. “she is into health snacks.” “I think so- just to be polite,” said sis. “Gramps and Gran, of course.” “of course.”
“I’ll tell you one place we are going to miss,” said brother, folding his map. “what place is that?” asked sister. “that one,” he answered, pointing out the window at the home of old Miz McGrizz. It was a spooky, twisted old tree house in a thicket at the end of Crooked lane. “we’re definitely not going there,” he added with shiver.
“whyever not?” asked mama, who was listening. “why not?” said the cubs. “because she is a witch! That’s why not!”
“what utter nonsense!” protested mama, “true, Miz McGrizz is old and bent and rather forbidding looking. But I can assure you she’s a perfectly nice person.” But the cubs didn’t believe her. Not for a minute. They knew better. Everybody knew better. No doubt about it, Miz McGrizz was a witch, for sure. Just after dark, a pirate, a skeleton, and a wicked queen from snow white came for brother and sister.
They were Freddy, Lizzy, and Queenie, of course, and together they ventured out into the darkness with their trick or treat bags.
Before they could get started collecting Halloween goodies, they were joined by some worrisome company: too- tall Grizzly and his gang, out for mischief. Too tall didn’t waste any time trying to get brother, sister and their friends to go along with him and his gang.
“come on, we’ll show you goody-goodies how to have some real Halloween fun,” he said, pulling brother along with him. “what sort of fun?” asked brother warily. “oh, you might say we’re gonna put the trick back in trick or treat,” he said, chuckling. It was so dark that brother and the others didn’t notice where they were heading. “hey!” said sister. “this is crooked lane!”
“that’s right,” said too tall, “we’re gonna play a few tricks on old witch McGrizz.” “w-what sort of tricks?” asked brother. Her gnarled, twisted old tree house loomed ahead. “first,” whispered too tall, taking a roll of toilet paper from his jacket, “we’ll decorate her house with a little of this, then maybe we’ll tie a few knots in her clothesline. Then smear some honey on her broomstick so she’ll stick on it when she tries to fly.”
But before too tall and his gang could start their mischief, the front door opened and a bright yellow light stabbed the darkness. And there in the doorway stood the frightening figure of old Miz McGrizz! “aha!” she said in a gravelly voice. “I’m ready for you!”
She then led the terrified cubs into a cozy living room. To their great surprise, there was a big tray of beautiful candy apples all prepared for Halloween visitors. “mama was right,” whispered sister to brother. “ Miz McGrizz really is a sweet, kind old person!”
The cubs thanked her for the beautiful apples and went about the rest of their trick or treat business.
Later that evening brother and sister were at home looking over all the treats they had collected. The beautiful candy apples stood out, and papa asked where they came from. “from Miz McGrizz,” answered brother. “from that scary-looking old grouch-puss that lives down crooked lane?” said papa. “that’s right,” said brother, taking a delicious bite of his candy apple.
“you must really try to remember, papa,” said sister, giving her apple a little lick, “appearance can be quite deceiving.”
ترجمهی داستان انگلیسی
خرس های برن استاین، قاشق زنی
وقتی مامان خرس سبد خریدش رو تو راه به طرف خونه هل میداد، همه جا پر از نشانه ها و صداهای پاییز بود.
درخت ها و بوته ها پر از برگ های رنگاوارنگ بودن. کدو تنبل های کشاورز بِن تو آفتاب ماه اکتبر می-درخشیدن. کلاغ ها برای پیدا کردن یه تکه زمین برای خوردن ذرت با صدای بلند قارقار می کردن. سر و صدای غازهای وحشی که وی شکل به جنوب پرواز می کردن تو هوا بلند بود.
ولی مهم ترین نشانه ی پاییز تو خونه ی درختی، پشت صندلی راحتی بابا خرس قایم شده بود. برادر خرس بود که می خواست لباس هالووینش رو برای مامان بپوشه. هنوز هالووین نبود ولی برادر و خواهر خرس نمی تونستن تا هالووین و پوشیدن لباس هاشون منتظر بمونن. خواهر قرار بود یه بالرین خوشگل بشه. درحالیکه داشت حرکت سوم رو اجرا می کرد، پرسید: “نظرت چیه؟”
برادر گفت: “هیس! مامان داره میاد!” برادر یه هیولای وحشتناک رو برای هالووین انتخاب کرده بود. ترسناک ترین ماسکی که می تونست پیدا کنه رو خریده بود، و مامان بقیه لباس رو درست کرده بود.
همین که مامان با خریدهاش رسید خونه، برادر داد زد: “پِخ!” مامان که وانمود می کرد ترسیده، داد کشید: “کمک! یه هیولا!” برادر صورتش رو نشون داد و گفت: “منم، مامان!” مامان گفت: “خوب که اینطور! خوب، پس این نشون میده که ظاهر می تونه فریب دهنده باشه.”
خواهر پرسید: “ظاهر می تونه فریب دهنده باشه- معنیش چیه مامان؟” مامان که داشت خریدهاش رو درمیاورد گفت: “ساده ترش این میشه که هیچ چیز، همیشه اونطور که نشون میده نیست.” برادر گفت: “ببین، شکلات.” مامان گفت: “لطفاً دست نزنید. اینها برای قاشق زن هاییه که فردا شب قراره بیان خونه.”
برادر و خواهر به خاطرِ هالووین خیلی هیجان زده بودن- کمی هم نگران بودن. اولین سالی بود که تنهایی، بدون اینکه یه بزرگ تر برای نظارت همراهشون باشه برای قاشق زنی می رفتن. بابا درحالیکه کدو تنبلی رو که از مزرعه ی بِن آورده بود رو حکاکی می کرد، گفت: “از اینکه تنها بفرستیم شون زیاد مطمئن نیستم.”
بابا شکلک ترسناک برای بچه ها در آورد و گفت: “اون بیرون خیلی ترسناکه.”
مامان گفت: “خوب حالا بابا، اگه برادر و خواهر قبول کنن که تنهایی برن بیرون، به نظرم ما باید تشویق-شون کنیم.”
مامان برگشت سمتِ بچه ها و ادامه داد: “ولی یادتون باشه، قوانین سفت و سختی وجود داره: تو محله ی خودمون می مونید و هیچ کدوم از خوردنی ها رو تا زمانی که خونه نرسیدید، نمی خورید.” برادر گفت: “به علاوه، خیلی هم تنها نخواهیم بود، با پسر خاله فرِدی، لیزی برین، و کوئین مک بیر قرار قاشق زنی داریم.”
بابا که داشت آخرین کارهای کدو تنبل رو تموم می کرد، گفت: “خودشه!” بعد یه شمع گذاشت توش و همه ی چراغ ها رو خاموش کرد. خیلی ترسناک بود.
روز بعد، برادر و خواهر مسیری رو که قرار بود اون شب برای قاشق زنی برن رو برنامه ریزی کردن. برادر یه کاغذ و خودکار آورد و شروع به کشیدن نقشه ی محله شون کرد. توضیح داد که از این مسیر، هیچ کس رو جا نمی ندازیم. گفت: “حالا، اول خونه های خودمون می ایستیم، اول خونه ی ما، بعد فرِدی اینا، بعد لیزی، و کوئین. بعد خونه ی کشاورز بِن و پرستارمون، خانم گریزل.”
خواهر موافقت کرد: “خانم گریزل، البته. اون معمولاً کلوچه های مخصوص هالووین درست می کنه. برادر سوال کرد: “و خانم معلم جین، اون هم خوردنی های خوب می ده. دکتر گریزلی چطور؟” خواهر گفت: “اون بیشتر طرفدارِ اسنک های سالمه.” “می دونم- فقط برای اینکه ادب رو به جا بیاریم.” “و البته گرامپس و گرَن.”
برادر نقشه اش رو تا کرد و گفت: “یه جایی رو نشونت می دم که قرار نیست بریم.” خواهر پرسید: “کجاست؟” اون از پنجره به خونه ی خانم مک گریز پیر اشاره کرد و گفت: “اون جا!” یه خونه ی درختیِ قدیمیِ ترسناک و پیچ خورده آخر جاده ی بیشه ای بود. برادر با ترس و لرز گفت: “ما مطمئناً اونجا نمی-ریم.”
مامان که داشت گوش میداد، گفت: “چرا نمی رید؟” بچه ها گفتن: “چرا نمی ریم؟ برای اینکه اون یه جادوگره! به همین خاطر نمی ریم.”
مامان اعتراض کرد: “چقدر بی منطق! درسته که خانم مک گریز، پیر و خمیده است و کمی ترسناک به نظر می رسه. ولی بهتون اطمینان میدم که خانم خیلی خوبیه.” ولی بچه ها حرفش رو باور نکردن. حتی برای یه لحظه هم. اونها بهتر می دونستن. همه می دونستن. شکی در این باره نبود، مطمئناً خانم مک گریز جادوگر بود. بعد از تاریکی، یه دزد دریایی، یه اسکلت، و یه ملکه ی شرور از داستان سفید برفی اومدن دنبال برادر و خواهر.
البته، اونها فرِدی، لیزی و کوئین بودن و با هم تو تاریکی با زنبیل های قاشق زنی شون رفتن پِیِ ماجرا.
قبل از اینکه بتونن جمع کردنِ شکلات های هالووین رو شروع کنن، به یه گروه مزاحم برخوردن: یه خرس گریزلی قد بلند و گروهش برای شرارت اومده بودن بیرون. گریزلیِ قد بلند برای همراه بردن برادر و خواهر و دوستاشون هیچ فرصتی رو از دست نداد.
اون برادر و همراهش کشید و گفت: “ زود باشید خوشمزه ها، بهتون نشون می دیم که چطور یه هالووین با حال داشته باشید.” برادر با احتیاط پرسید: “چه طور مگه؟” با پوزخند گفت: “آه، حتماً می خوای بگی قاشق زنی و شکلات رو به شلوغ بازی ترجیح میدی.” هوا خیلی تاریک بود و اونها متوجه نبودن که کجا دارن میرن. خواهر گفت: “هِی، این جاده ی کجه!”
قد بلنده گفت: “درسته. میریم تو خونه ی مک گریزِ پیرِ جادوگر کمی شلوغ بازی دربیاریم.” برادر پرسید: “چه نوع شلوغ بازی ای؟” خونه ی خمیده و پیچ خورده نمایان شد. قدبلنده یه بسته دستمال توالت از جیبش در آورد و آروم گفت: “خونه اش رو با این کمی تزئین می کنیم. بعد شاید رو بندِ لباسش چند تا گره بزنیم. بعد رو جاروش عسل بمالیم تا وقتی خواست باهاش پرواز کنه، بچشبه بهش.”
ولی قبل از اینکه قدبلنده و گروهش بخوان شرارتشون رو شروع کنن، در جلو باز شد و نور زرد، تاریکی رو روشن کرد. و اونجا، جلوی در، هیکلِ ترسناک مک گریزِ پیر نمایان شد. و با صدای نخراشیده گفت: “آهان! منتظرتون بودم!”
بعد اجازه داد بچه های زهر و ترک شده وارد اتاق نشیمن بشن. برای اینکه سورپرایز بشن یه سینی بزرگ از آبنبات های سیبی برای مهمون های هالووین آماده بود. خواهر در گوش برادر گفت: “حق با مامان بود. خانم مک گریزی در حقیقت یه خانم مهربون و نازِ پیره!”
بچه ها بابت آبنیات های سیبی ازش تشکر کردن و رفتن دنبال بقیه ی قاشق زنی شون.
اون شب، برادر و خواهر تو خونه داشتن به همه ی خوراکی هایی که جمع کرده بودن نگاه می کردن. آبنبات های سیبی قشنگ اومدن بیرون و بابا پرسید اینها رو از کجا آوردیدن. برادر جواب داد: “از خانم مک گریزی.” بابا گفت: “از اون زنِ پیر و ترسناکِ اخموی پایینِ جاده ی کج؟” برادر که یه گاز به آینبات خوشمزه ی سیبیش می زد، گفت: “درسته.”
خواهر که آبنبات سیبیش رو لیس میزد، گفت: “بابا حتماً باید به یاد داشته باشی که ظاهر آدم ها می تونه کاملاً گول زننده باشه.”