اولین روز مدرسه جورج کنجکاو

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

اولین روز مدرسه جورج کنجکاو

این جورج است.

او یک میمون کوچولو خوب بود که همیشه خیلی کنجکاو بود.

امروز جورج خیلی هیجان زده بود، او به سختی می توانست صبحانه اش را بخورد.

دوستش مرد کلاه زرد گفت “جورج، روز بزرگی در انتظار توست”

روز بزرگی برای جورج بود. اولین روز مدرسه بود و او به عنوان دستیار ویژه دعوت شده بود.

جورج و دوستش با هم به حیاط مدرسه رفتند. بعضی از بچه ها نگران بودند، ولی جورج نمی توانست صبر کند تا تفریح و بازی شروع شود.

در کلاس دوست جورج او را به آقای اپل معرفی کرد.

مرد کلاه زرد گفت “متشکرم از اینکه جورج را امروز به مدرسه دعوت کردی،”. بعد خداحافظی کرد.

روز خوبی داشته باشی جورج. بعد از مدرسه دنبالت می آیم.”

بچه ها از اینکه یک میمون در کلاس هست خوشحال بودند. آقای اپل به آنها گفت “جورج دستیار ویژه ما خواهد بود “ و چه دستیاری بود!

جورج در ساعت قصه خوانی کتاب را نگه داشت.

در ساعت ریاضی بچه ها می توانستند روی جورج حساب کنند.

در ساعت تفریح جورج از اینکه همه یک توپ . . .

و تغذیه ای متعادل داشته باشند مطمئن می شد.

بعد از نهار آقای اپل رنگ ها و قلم موها را بیرون آورد. جورج رنگ قرمز، زرد و آبی را دید. سه نوع رنگ خیلی زیاد نبودند. جورج کنجکاو بود. آیا می توانست کمک کند تا رنگ های بیشتری درست شود؟ جورج اول قرمز و آبی را با هم ترکیب کرد تا … بنفش درست کند .

بعد جورج قرمز و زرد را با هم ترکیب کرد تا . . . نارنجی درست کند.

بعد جورج زرد و آبی را با هم ترکیب کرد تا . . . سبز درست کند.

سرانجام جورج همه رنگ ها را با هم ترکیب کرد تا … یک خرابکاری بزرگ به بار بیاورد!

بچه ها فکر می کردند که خرابکاری به بار آمده جالب است. ولی آقای اپل اینطور فکر نمی کرد.

او گفت “اوه ! عزیزم،” “چیزی لازم داریم تا تمیزش کنیم. لطفا در زمانیکه دنبال آن می گردم همه ساکت بنشینید.”

جورج قصد نداشت که این خرابکاری را به بار بیاورد و مطمئناً نمی خواست که ساکت بنشیند. بالاخره کار خودش بود. جورج ایده ای داشت.

جورج در راهرو یک کمد پیدا کرد. در کمد یک سطل پیدا کرد. در سطل چیزی که می خواست را پیدا کرد . . . یک زمین شوی!

جورج در حال برگشت به کلاس بود که فریاد کسی را شنید.

مستخدم مدرسه به دنبال جورج دوید “صبر کن! صبر کن! با زمین شوی من چکار داری؟”

مدیر مدرسه به نبال مستخدم مدرسه دوید “صبر کنید! صبر کنید! در راهرو دویدن ممنوع است!”

ولی جورج سریع تر از آن می دوید که بتواند متوقف شود. او چارچوب در را گرفت و به داخل چرخید، و . . . شلپ!

سطل کج شد، زمین شوی افتاد و جورج روی کف کلاس لیز خورد.

حالا خرابکاری بیشتر هم شده بود.

آقای اپل متعجب بود. مدیر مدرسه اخم کرد. مستخدم مدرسه فقط سرش را تکان داد.

و جورج — جورج بیچاره. او احساس خیلی بدی داشت. شاید او کلاً دستیار خوبی نبود.

بچه ها هم احساس خیلی بدی داشتند. آنها دوست نداشتند که جورج را این قدر ناراحت ببینند. آنها فکر می کردند که او دستیاری عالی است. حالا می خواستند کمکش کنند.

بنابراین همه بچه ها دست (و کمی پا) به کار شدند.

و قبل از اینکه کسی متوجه شود، خرابکاری درست شده بود.

مستخدم گفت “بدون شک آن میمون کوچولو خیلی مفید و خوب است”

مدیر مدرسه اضافه کرد “ به نظر می رسد که آقای اپل کلاسی پر از دستیار دارد “ در پایان روز، وقتی دوست جورج دنبالش آمد، آقای اپل گفت “ ممنون از همه کمک هایت جورج. امیدواریم که دوباره بیایی و به ما کمک کنی.”

بچه ها هورا کشیدند. آنها امیدوار بودند که جورج دوباره بیاید.

جورج با دوستان جدیدش خداحافظی کرد. چه روز خوبی بود. او نمی توانست تا برگشتن دوباره به مدرسه صبر کند.