جورج کنجکاو و کشفِ دایناسور

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

جورج کنجکاو و کشفِ دایناسور

این جورجه. اون همیشه میمون کوچولو خیلی خوب و کنجکاوی بوده. جورج دوست داشت با دوستش، مردِ کلاه زرد به جاهای مختلف بره. یکی از مکان‌های مورد علاقه‌شون، که دوست داشتن برن، موزه‌ی دایناسور بود.

دوست جورج گفت: “امروز، روزِ خاصیه. قراره امروز یه کار خیلی جالبی انجام بدیم!” جورج کنجکاو بود. چی می‌تونست جالب‌تر از یه سفر کوتاه به موزه‌ی دایناسور باشه؟ مردِ کلاه زرد از تو موزه رد شد. جورج می‌خواست وایسته و به استخون‌های دایناسورها نگاه کنه. ولی دوستش به راهش ادامه داد، و جورج هم پشت سر اون رفت. بالاخره اونها از در پشتی رفتن بیرون!

یه وَن بیرون منتظرشون بود. مردِ کلاه زرد گفت: “جورج، بپر بالا.” همین که ون حرکت کرد، جورج از پنجره بیرون رو تماشا کرد. یعنی کجا داشتن می‌رفتن؟ بالاخره، ون به یه معدنِ سنگ رسید. دوجین آدم اونجا بود. بعضی‌ها داشتن با بیل زمین رو می‌کندن. بقیه هم از کلنگ یا وسایل دیگه استفاده می‌کردن.

دوست جورج گفت: “سورپریز! ما قراره به دانشمندای موزه کمک کنیم تا استخونِ دایناسور پیدا کنن!” جورج کنجکاو بود. یعنی واقعاً دایناسورها تو معدن، دفن شده بودن؟ اون جلوتر رفت تا بهتر ببینه. یه دانشمندِ مهربون گفت: “سلام. اومدی برای حفاری کمک کنی؟”

جورج، نحوه‌ی کار کردن دانشمند رو نگاه کرد. اون کمی خاک از زمین کَند و ریخت تو اَلَکِش. الک کردن زمان زیادی برد. و در آخر- هیچ استخونی در کار نبود! اون گفت: “اِاِاِ، خوب. یه بار دیگه امتحان می‌کنیم!”

ولی الک بعدی هم خالی از کار در اومد. همچنین الک بعدی. و اون یکی. جورج خمیازه کشید. تا حالا که پیدا کردن استخونِ دایناسور، اون طور که انتظارش رو داشت جالب نبود.

جورج کنجکاو بود. می‌تونست برای پیدا کردنِ استخون دایناسور کمک کنه؟ اون نزدیک‌ها یه بیل یدکی پیدا کرد. زمین رو کَند و کَند. ولی هیچ دایناسوری پیدا نکرد.

جورج، وقتی داشت از تو گودال در می‌اومد، یه دانشمند دیگه دید، که با یه قلموی کوچیک، چیزی رو گردگیری می‌کرد. دانشمند گفت: “خوب، استخون نیست. فقط یه تیکه سنگه.”

جورج می‌خواست کمک کنه. پس یه قلمو برداشت و دست به کار شد. ولی مشخص شد که میمون‌ها زیاد تو گردگیری خوب نیستن!

وقتی جورج داشت از تو ابری از غبار، فرار می‌کرد، افتاد تو یه فرقون. شاید توش استخونِ دایناسور بود! ازش بالا رفت تا توش رو نگاه کنه. ولی فرقون به طرز وحشتناکی، لَق بود …شَتَرَق! جورج، فرقون و یه عالمه خاک افتادن زمین… یه نفر داد زد که: “هِی! این میمون داره چیکار می‌کنه؟”

جورج، در رفت، صاف رفت بالای یه صخره. میمون‌ها تو بالا رفتن خوبن. بنابراین جورج به بالا رفتن از صخره ادامه داد- بالاتر و بالاتر.

وقتی به بالاترین نقطه رسید، پاش خورد به یه تیکه سنگ رو لبه‌ی صخره. اون سنگ به یه سنگ دیگه خورد … که اون هم به یه سنگِ دیگه خورد… و یکی دیگه…

وای نه! این یه صخره‌ی سنگی بود!

مردِ کلاه زرد به جورج گفت که بیاد پایین. جورج می‌خواست بیاد پایین، ولی می‌ترسید دانشمندها از دستش عصبانی باشن. ولی دانشمندها عصبانی به نظر نمی‌رسیدن. یه نفر که به چیزی اشاره می‌کرد، داد زد: “نگاه کنین! ببینین این میمون چی پیدا کرد!”

جورج نمی‌تونست چیزی رو که می‌بینه باور کنه. استخون‌های دایناسور!

بعد از اون کشفِ دایناسور باحال‌تر شد. جورج، به دانشمندها در حفاری کردن، کمک کرد … و الک کردن… و گردگیری کردن…

و با استخون‌هایی که پیدا کرده بود، عکس گرفت. و سِری بعدی که جورج و مردِ کلاه زرد از موزه دیدن کردن، جورج دایناسوری رو که کشف کرده بود رو دید!