خواب جورج کنجکاو

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

خواب جورج کنجکاو

این جورجه. اون میمون کوچولوی خوبیه و همیشه هم خیلی کنجکاوه. جورج بعد از اینکه یه روز طولانی رو همراه دوستش، مرد کلاه زرد، توی شهربازی گذرونده بود خسته بود و خوشحال بود که برگشته خونه.

کمی بعد شام آماده شد. اما وقتی جورج پشت میز نشست که غذا بخوره، خیلی کوچیکتر از اون بود که دستش به بشقابش برسه. مرد گفت: عذر میخوام، جورج. فراموش کردم صندلیت رو درست کنم. مرد کلاه زرد یه کتاب بزرگ روی صندلی جورج گذاشت و جورج هم رفت بالا. جورج همینطور که روی صندلیش نشسته بود، به روزی که گذرونده بود فکر کرد. کل روز بهش گفته بودن خیلی کوچیکه… مدیر باغ وحش حیوونای خونگی بهش گفته بود: تو خیلی کوچیکتر از اونی که بتونی این بچه خرگوش ها رو بغل کنی. مردی که مسئول چرخ و فلک بود گفته بود: متأسفم. نمیتونم بذارم سوار شی. باید یه بزرگسال هم همراهت باشه. مردی که دم ترن هوایی بلیط ها رو می گرفت گفته بود: شاید سال آینده.

اما بعد از خوردن یه غذا و یه دسر خوب، کم کم حال جورج بهتر شد. وقتی شستن ظرف ها تموم شد، مرد گفت: جورج، یه هدیه ی غافلگیرانه برات دارم. و با هم رفتن توی سالن پذیرایی. اون هدیه یه فیلم بود. جورج از تماشای فیلم خوشحال بود، حداقل دیگه برای این کار خیلی کوچیک نبود! جورج داشت از فیلم لذت می برد، اما روز پر فعالیتی داشت و الآن شکمش هم پر شده بود. خیلی زود دیگه نتونست چشماش رو باز نگهداره.

همین که جورج چشم به هم گذاشت، دید که برگشته باغ وحش حیوونای خونگی! اما این دفعه یه چیزی فرق داشت: این باغ وحش بود که خیلی کوچیک بود. در واقع، همه چیز کوچیک بود. جورج نگاهی به اطرافش انداخت. بعد یه نگاه به خودش انداخت. با خودش فکر کرد شاید همه ی چیزا نبودن که اینقدر کوچیک بودن. شاید خودش… بزرگ بود!

جورج با خودش فکر کرد اوه اوه! چه ناجور! بعد یاد بچه خرگوش ها افتاد. وای، حالا دیگه برای بغل کردن بچه خرگوش ها خیلی کوچولو نبود. برای انجام هیچ کاری خیلی کوچولو نبود! جورج با خودش فکر کرد چقدر عالی و رفت سمت لونه ی خرگوش ها. حالا جورج میتونست بچه خرگوش های زیادی رو بغل کنه، و اونها رو به صورتش فشار داد. خرگوش ها از جورج خوششون میومد، اما مدیر باغ وحش حیوونهای خونگی از جورج خوشش نمیومد. مدیر گفت: اون خرگوش ها رو بذار زمین. الآن میترسونیشون. تو خیلی بزرگی! جورج نمیخواست بچه خرگوش ها رو بترسونه. پس اونها رو گذاشت زمین و برگشت که بره. بعد جورج ترن هوایی رو دید. کنجکاو شده بود. یعنی الآن اونقدر بزرگ بود که بتونه سوارش بشه؟ معلومه که به اندازه ی کافی بزرگ بود! فقط ای کاش میتونست یه صندلی پیدا کنه که توش جا بشه… اما مردی که بلیط ها رو میگرفت جورج رو وادار کرد که از اونجا بره و گفت: نمیتونی سوار این دستگاه بشی. زیادی بزرگی! جورج ناراحت بود که نمیتونه سوار بشه، اما کاری که بهش گفته بودن رو انجام داد.

همزمان که جورج داشت از کنار ترن هوایی دور می شد یه نفر داد زد: اون میمون رو بگیرین! اون خطرناکه! مردم توی شهربازی وحشتزده شدن و شروع کردن به دویدن. به هر سمتی می دویدن، اما بیشتر، به سمتی می دویدن که از جورج دور میشد. جورج خیلی ناراحت بود. اون نمیخواست کسی رو بترسونه.

فقط دلش میخواست قایم بشه. اما آخه کجا میتونست بره؟ بزرگتر از اونی بود که جایی جاش بشه. بعد جورج چرخ و فلک رو دید. این دفعه دیگه برای سوار شدن به یه آدم بزرگسال نیاز نداشت.

اما این دفعه جورج آرزو می کرد که یه بزرگسال همراهش بود. آرزو می کرد که دوستش اینجا بود. جورج در حالیکه احساس تنهایی می کرد روی چرخ و فلک نشست. یه مرتبه، یه نفر اسمش رو صدا زد. جورج؟ جورج؟ صداش شبیه صدای مرد کلاه زرد بود! یعنی ممکنه دوستش اومده باشه اینجا که ببردش خونه؟ جورج دوباره اسم خودش رو شنید. صدای دوستش بود.

جورج میخواست بپره توی بغل دوستش، اما مرد کلاه زرد خیلی کوچیک بود. آخه اون الآن چطوری میتونست جورج رو ببره خونه؟ مرد دوباره اسم جورج رو صدا زد و گفت: جورج! بیدار شود. وقتشه بری توی تختت. موقع فیلم دیدن خوابت برده بود.

جورج به دوستش نگاه کرد. وای، بالأخره دوستش دیگه کوچیک نبود. جورج به خودش نگاه کرد. خودش هم بزرگ نبود! حالا جورج میتونست بپره توی بغل دوستش و همین کار رو هم کرد.

وقتی مرد کلاه زرد جورج رو توی تختش خوابوند، جورج خوشحال بود که توی تخت کوچولوی خودشه. با خودش فکر کرد که تختش خیلی بزرگ نیست. اما اون به خوبی توش جا میشه. جورج درست همون اندازه ای بود که باید می بود.