جورج کنجکاو در شهر بزرگ

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

جورج کنجکاو در شهر بزرگ

این جورجه. اون با دوستش، مرد کلاه زرد زندگی میکنه. اون میمون کوچولوی خوبیه و همیشه هم خیلی کنجکاوه. امروز جورج رفته بود شهر بزرگ. دوستش پیشنهاد داد: بیا اینجا توقف کنیم، جورج. میخوام قبل از اینکه دیدنی های شهر رو ببینیم به مناسبت عید برات یه هدیه ی غافلگیرانه بخرم.

جورج عاشق غافلگیری بود. اونم میخواست برای مرد کلاه زرد یه هدیه ی غافلگیرانه بگیره. وای، یه عالمه هدیه اینجا بود که همه شون آماده بودن! یعنی یکی از این هدیه ها برای دوستش مناسب بود؟ جورج کنجکاو بود. یه جعبه رو باز کرد و داخلش رو نگاه کرد. جعبه خالی بود. این غافلگیری قشنگی محسوب نمیشد! همه ی جعبه ها خالی بودن! یه مرتبه فروشنده به دو از راه رسید و فریاد زد: وایسا! خواهش میکنم! داری ویترینم رو خراب میکنی!

اما جورج نمیخواست وایسه. میخواست بره. میخواست از اونجا دور شه، خیلی هم سریع! جورج سریع از پله برقی بالا رفت. جورج رفت بالا و فروشنده هم اومد بالا. چیزی که جورج الآن میخواست این بود که دوستش رو پیدا کنه. عجب شانسی! جورج یه کلاه زرد رو روی پله برقی دید که پایین میرفت. یعنی ممکن بود دوستش باشه؟ جورج میخواست بفهمه! خیلی زود اون هم در حال پایین اومدن بود.

جورج کلاه زرد رو که از فروشگاه خارج شد و پیچید دنبال کرد. بعد هم دنبالش از چند تا پله پایین رفت. یعنی دوستش کجا داشت می رفت؟ یعنی هدیه ی غافلگیرانه ی جورج همین بود؟ نه، این مترو بود! جورج درست به موقع سوار یه قطار شد. با خودش فکر کرد شاید دوستش داره باهاش بازی می کنه. ولی آخه مرد کلاه زرد الآن کجا بود؟ جورج نگاهی به اطراف انداخت. قطار خیلی شلوغ بود. یعنی امکان داشت اون آدمی که اون سر واگن وایساده بود دوستش باشه؟ رفتن تا اونجا ممکنه سخت باشه… اما برای یه میمون کوچولو زیاد سخت نبود!

یه مرتبه قطار وایساد و وقتی درها باز شدن، کلاه زرد هم ناپدید شد. جورج با نهایت سرعتی که میتونست دنبالش راه افتاد، اما خیلی دیر رسیده بود. این اصلاً غافلگیری نبود. یه اشتباه بود. هیچ جا اثری از کلاه زرد دیده نمی شد. بیچاره جورج. اون توی شهر بزرگ تک و تنها بود. حالا اصلاً امکان داشت که بتونه دوستش رو پیدا کنه؟ کمی که گذشت جورج دیگه جز پا چیزی نمی دید. جمعیتی از آدم های در حال حرکت محاصره اش کرده بودن و خودش هم باید به راه رفتن ادامه می داد که زیر پا له نشه. بعد جورج صدای یه خانمی رو شنید که از جلوی جمعیت میومد. خانم گفت: میریم بالا.

بالا! این دقیقاً همون چیزی بود که جورج نیاز داشت. اون باید میرفت یه جای خیلی بلند، مثلاً بالای یه درخت یا روی پله برقی. بعد میتونست خوب اطراف رو نگاه کنه. همینطور که جمعیت سوار آسانسور میشدن و بالا می رفتن جورج هم بهشون ملحق شد.

به این میگن یه برج دیده بانی حسابی! جورج از این بالا می تونست یه پل، کلی ساختمون بلند و یه خانوم سبز کوچولو رو ببینه که توی آب ایستاده بود. اما دوستش رو ندید. خانمی که توی آسانسور بود گفت: وقت رفتنه. کلی جای دیگه هست که میخوایم ببینیمشون. جمعیت دنبال خانمه راه افتادن. اونها میخواستن چیزای بیشتری ببینن. جورج هم میخواست چیزای بیشتری ببینه. کمی بعد جورج سوار یه اتوبوس بزرگ بود که سرتاسر شهر رو می گشت. کلی چیز دیگه برای دیدن وجود داشت! اما جورج هر جا رو که نگاه کرد، مرد کلاه زرد رو ندید.

توی اتوبوس، جورج همینطور همه جا رو نگاه کرد. بالأخره یه چیز آشنا دید. جورج هیجان زده بود و با عجله دوید توی فروشگاه. مطمئن بود که اینجا میتونه دوستش رو پیدا کنه. به جاش، به فروشنده بر خورد. فروشنده گفت: دقیقاً دنبال خودت بودم که توی جمع کردن این خرابکاری کمکم کنی. جورج ناراحت بود. اون قصد نداشت چنین خرابکاری ای به بار بیاره.

یعنی میتونست توی کادوپیچی مجدد جعبه ها کمک کنه؟ جورج یه مقدار روبان گرفت توی یه دستش، یه مقدار کاغذ هم توی اون یکی دستش، و یه مقدار چسب هم با دست سومش گرفت. بعد، به روشی که فقط از میمون ها برمیاد، جعبه ها رو کادو کرد. خیلی زود مردم جمع شدن تا تماشا کنن. همه میخواستن جعبه ی اونها رو هم جورج کادو کنه.

درست وقتی جورج بیست و پنجمین پاپیون چهارتاییش رو زد، دوستش رو دید. بالأخره! جورج خوشحال بود! اما جورج وقتی دید مرد کلاه زرد یه هدیه دستشه، غمگین شد. کاملاً یادش رفته بود که برای دوستش هدیه پیدا کنه. بعد یه فکری به ذهنش رسید.

مرد کلاه زرد با هیجان فریاد زد: جورج! چه غافلگیری خوبی! دوستش خیلی از دیدنش خوشحال بود و گفت: کل فروشگاه رو دنبالت گشتم. و حالا منم برات یه هدیه ی غافلگیرانه دارم. جورج هدیه اش رو باز کرد و گذاشتش روی سرش. کاملاً اندازه اش بود. مرد گفت: حالا آماده ایم که بریم و دیدنی های شهر رو ببینیم.

جورج محکم دست دوستش رو گرفت و به نشونه ی خداحافظی برای همه دست تکون داد. همینطور که فروشگاه رو ترک میکردن مرد کلاه زرد گفت: بیا مواظب باشیم که دوباره از هم جدا نشیم. بهترین بخش تعطیلات اینه که کنار هم وقت بگذرونیم. جورج هم موافق بود.