جورجِ کنجکاو صاحبِ شغل میشه
آموزش رایگان زبان انگلیسی > پکیج: داستان های مصور صوتی / مجموعه: جرج کنجکاو / داستان انگلیسی: جورجِ کنجکاو صاحبِ شغل میشهسرفصل های مهم
جورجِ کنجکاو صاحبِ شغل میشه
توضیح مختصر
جورج یه میمون کوچولوی کنجکاوه که تو باغ وحش زندگی میکنه اون دلش میخواد بدونه بیرون باغ وحش چه خبره. پس یه روز کلید قفسش رو از جیب نگهبان برمیداره و فرار میکنه.
- سطح ساده
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
این داستان انگلیسی را میتوانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زبانشناس» بخوانید
راهنمای خواندن این داستان انگلیسی
نکته اول:
ابتدا میتوانید یکی دو بار بهصورت تفننی این داستان را بهصورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیکهای سایه و استراتژیهای گفتهشده در نوشتهی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیادهسازی نمایید.
نکته دوم:
اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.
فایل ویدیویی
متن انگلیسی داستان انگلیسی
Curious George takes a job
This is George. He lived in the zoo. He was a good little monkey and always very curious. He wanted to find out what was going on outside the zoo.
One day, when the keeper was not paying attention George got hold of the key for the cage. When the keeper discovered what had happened, it was too late. George was gone.
Where was George? They looked for him everywhere. But they could not find him.
George was hiding in the hay of his friend, the elephant. Finally, the keepers gave up looking for him. George found a nice cozy spot to sleep under the elephant’s right ear. And the next morning, before the zoo opened he got safely away.
Once in the street George felt a little scared. What should he do in the big city!? Maybe he could find his friend the man with the yellow hat who had brought him over from Africa a long time ago. Only George did not know where he lived. There was a bus stopping at the corner. George had never ridden on one. Quickly he climbed a post jumped on top of the bus and off they went.
Now they were right in the center of the town. There was so much to see that George did not know where to look first. If only he could go on riding like this forever! But after a while George got tired and a little dizzy. When the bus slowed down to turn into the side street, George jumped off.
There was a restaurant right in front of him. Mmm… something smelled good. Suddenly George felt very hungry. The kitchen door stood open and George walked in. on the table was a big pot. Of course George was curious. He had to find out what was in it.
When the cook came back, he had a big surprise. Spaghetti was all over the place and in the middle of it was a little monkey. George had been eating yards and yards and had wound himself all up in it.
The cook was a kind man and did not scold much. But George had to clean up the kitchen, and then do all the dishes. My …! What a lot of them there were! The cook was watching George. You are lucky to have four hands. You can do things twice as quickly. I have a friend who could use a handy little fellow like you to wash windows. If you would like to, I will take you over to him.
So they went down into the subway and took an uptown train to the cook’s friend what was an elevator man in a skyscraper.
“sure I can use you,” the elevator man said to George. I will give you what you need for the job. You can start right away. But remember you are here for washing windows. Never mind what people inside the house are doing. Don’t be curious or you’ll get into trouble.
George promised to be good but little monkeys sometimes forget. George was ready to start. My…! How many windows there were! But George got ahead quick since he worked with all four hands. He jumped from window to window just as he had once jumped from tree to tree in the African jungle. For a while George stuck to his work and did not pay any attention to the people inside. Of course he was curious. But he remembered his promise.
In one room a little boy was crying because he did not want to eat his spinach. George did not even look but went right on his work. In another room a man was taking a nap and snoring. George was sorry it was not his friend, the man with the yellow hat. He listened to the funny noise for a while, then went on working.
But what was going on in here?! George stopped working and pressed his nose against the window. Two painters were working inside. George was fascinated. Painting looked like a lot more fun than washing windows.
The painters were getting ready to go out for lunch. the minute they left George climbed inside. What wonderful paints and brushes they had. George could not resist. An hour later the painters came back. They opened the door and stood there with their mouths wide open. The whole room had changed into a jungle with palm trees all over the walls and a giraffe and two leopards and a zebra and a little monkey was busy painting himself on one of the trees. Then the painters knew what had happened.
Luckily George was close to the door. he ran out as fast as he could. After him ran the two painters, then the elevator man and then the woman who lived in the place. “oh, my lovely room! My lovely room!” cried the woman. “don’t let him get away,” George headed to the fire escape.
George reached to the end of the fire escape. The others had not caught up with him yet. Here was his chance. They could not jump, but George could easily jump down and escape. In a moment he would be safe.
Poor little George. He had forgotten that the pavement was hard as stone, not like the soft grass of the jungle.
Too bad. The fall broke his leg. And an ambulance came to take George to the hospital. “he got what he deserved,” said the woman. “making my apartment into a jungle, indeed!” “I told him he would get into the trouble.” The elevator man added. “he was too curious.”
George had to lie in bed with his leg high up in a plaster cast. He was very unhappy, and it had all started out so nicely if only he had not been so curious he could have had lots of fun. Now it was too late.
But next morning George’s friend the man with the big yellow hat was buying his newspaper. Suddenly he got very excited. “this is George,” he shouted when he saw the picture on the front page. Quickly he reads the whole story and then ran to a telephone booth to ring the hospital.
“I am George’s friend,” he said to the nurse who answered the telephone. “please take good care of him so that he will get better quickly. I want to take him to a movie studio and make a picture about his life in the jungle. Don’t let him get into any more mischief until I can take him away.”
Finally, the day came when George could walk again. “your friend is going to take you away this morning,” said the nurse. “just wait right here for him and don’t touch anything.”
As soon as George was alone he looked around at all the strange hospital things. “I wonder what is in that big blue bottle,” he thought. George was very curious. It smelled funny. Suddenly his head began to turn. Then he felt as if he were flying. Then rings and stars danced before his eyes. Then everything went dark.
And this is how the man with the yellow hat found George when he came to call for him. They picked him up and shook him but they could not wake him up. He was so fast sleep that finally they had to put him under the shower. How surprised he was when he woke up.
George said goodbye to the nurse and the kind doctor. Then he and the man with the yellow hat got into the car to drive to the movie studio.
In the president’s office George had to sign a contract. Now he was a movie actor. In the studio George was kept so busy all the time that he forgot to be curious. He liked the jungle they made for him and played happily there.
And when the picture was finally finished, George invited all his friends to see it. The doctor and the nurse, and the ambulance driver, and the man from the news stand, and the woman and the elevator man, and the two painters, and the cook and the reporter and all the keepers of the zoo.
Now the light went out and the picture started. “this is George,” the voice began. “he lived in the jungle. He was a good little monkey. He had only one fault. He was too curious.”
ترجمهی داستان انگلیسی
جورجِ کنجکاو صاحبِ شغل میشه
این جورجِ. اون تو باغ وحش زندگی میکرد. اون همیشه یه میمون کوچولوی خوب و کنجکاوی بوده. اون میخواست بدونه بیرونِ باغ وحش چه خبره.
یه روز، وقتی نگهبان حواسش نبود، جورج کلید قفسش رو برداشت. وقتی نگهبان فهمید چی شده، دیگه خیلی دیر شده بود. جورج رفته بود.
جورج کجا بود؟ اونها همه جا دنبالش گشتن، ولی نتونستن پیداش کنن.
جورج تو یونجه ی دوستش فیل، قایم شده بود. آخر سر نگهبان ها، دست از دنبال جورج گشتن کشیدن. جورج یه جای گرم و نرمِ خوب، زیر گوشِ راستِ فیل برای خواب پیدا کرد، و روز بعد، قبل از اینکه باغ وحش باز بشه، آروم رفت بیرون.
توی خیابون، جورج یه کم ترس برش داشت. تو این شهر بزرگ، باید چیکار میکرد. شاید میتونست دوستش مردِ کلاه زرد رو که خیلی وقت پیش اونو از آفریقا آورده بود، پیدا کنه. فقط جورج نمیدونست که اون کجا زندگی میکنه. یه اتوبوس نگه داشت. جورج قبلاً سوار اتوبوس نشده بود. سریع از تیر چراغ برق رفت بالا، و پرید رو سقف اتوبوس و راه افتادن.
حالا، اونها دقیقاً تو مرکز شهر بودن. کلی چیز برای دیدن بود، که جورج نمیدونست اول کدوم طرف رو نگاه کنه. ای کاش میتونست همیشه مثل امروز، اتوبوس سواری کنه. ولی بعد از یه مدت جورج احساس خستگی و سرگیجه کرد. وقتی اتوبوس سرعتش رو کم کرد تا بپیچه تو خیابون بغلی، جورج پرید پایین.
یه رستوران درست جلوش بود. همممم … یه بویِ خیلی خوبی میاومد. یهو، جورج احساس گرسنگی کرد. درِ آشپزخونه باز بود، جورج رفت تو. یه قابلمه ی بزرگ رو میز بود. البته که جورج کنجکاو بود. اون باید میفهمید توش چیه!
وقتی آشپز برگشت، یه سورپرایز بزرگ منتظرش بود. همه جا ماکارونی ریخته بود و وسطش یه میمون کوچولو نشسته بود. جورج متر متر ماکارونی میخورد و خودش رو تا خِرخِره توش غرق کرده بود.
آشپز مرد مهربونی بود و زیاد جورج رو سرزنش نکرد. ولی جورج مجبور شد، آشپزخونه رو تمیز کنه، و بعد همه ی ظرف ها رو بشوره. خدای من … چقدر ظرف اونجا بود! آشپز جورج رو زیر نظر داشت. گفت: “خیلی خوش شانسی که چهار تا دست داری. تو میتونی کارها رو دو برابر سریعتر انجام بدی. من یه دوست دارم که میتونه یه آدم کوچولویِ به درد بخور مثل تو رو برای شستن پنجره ها داشته باشه، اگه دوست داشته باشی میتونم ببرمت پیشش!”
بنابراین اونها رفتن تو ایستگاه مترو، و برای رفتن پیشِ دوستِ آشپز، که یه آسانسورچی تو یه برجِ آسمون خراش بود، سوار متروی بالای شهر شدن.
آسانسورچی به جورج گفت: “البته که میتونم ازت استفاده کنم. من چیزایی رو که تو شغلت لازمت میشه بهت میدم. همین حالا میتونی شروع کنی. ولی یادت باشه که برای شستن پنجره ها اینجایی. نباید چیزایی که مردم تو خونه هاشون انجام میدن، برات مهم باشه. کنجکاو نباش، وگرنه تو دردسر میافتی.” جورج قول داد که پسر خوبی باشه. ولی میمونهای کوچولو بعضی وقتها فراموش میکنن.
جورج آماده بود تا شغلش رو شروع کنه. خدای من … چقدر پنجره بود! ولی از اونجاییکه جورج با چهار تا دست کار میکرد، خیلی سریع پیش رفت. اون از یه پنجره، به پنجره دیگه پرید، مثل وقتایی که تو جنگلهای آفریقا، از یه درخت رو درخت بعدی میپرید. کمی بعد، جورج چسبید به کارش و به آدمای تو خونه هیچ توجهی نکرد. البته که کنجکاو بود. ولی قولش رو به یاد میآورد.
تو یکی از اتاقها، یه پسر بچه که نمیخواست اسفناجش رو بخوره، داشت گریه میکرد. جورج حتی یه نگاه هم نکرد و کارش رو ادامه داد. تو یه اتاق دیگه، یه مرد داشت چرت میزد و خروپف میکرد. جورج از اینکه این مرده، دوستش مردِ کلاه زرد نیست، ناراحت شد. اون یه مدت به صدای خنده دارش گوش داد. بعد کارش رو ادامه داد.
ولی اینجا چه خبر بود! جورج دست از کار کشید، و دماغش رو چسبوند به پنجره. دو تا نقاش، تو خونه مشغول کار بودن. جورج، مجذوب کارشون شد. رنگ کردن، بهتر از شستن پنجره ها به نظر میرسید.
نقاشها آماده شدن تا برای نهار برن بیرون. همون لحظه که اونها رفتن، جورج رفت تو. چه رنگها و فرچه های باحالی داشتن. جورج نمیتونست جلوی خودش رو بگیره. یه ساعت بعد، نقاشها برگشتن. در رو باز کردن و با یه دهن باز وایستادن جلو در. کلِ اتاق تبدیل به یه جنگل با درختهای نخل، و درختهای دیگه، زرافه و دو تا پلنگ و یه گورخر و یه میمون کوچولو که مشغول نقاشی خودش رو یکی از دیوارها بود، شده بود. بعد، نقاشها متوجه شدن چه اتفاقی افتاده.
خوشبختانه جورج نزدیک در بود. اون با نهایتِ سرعتی که میتونست فرار کرد. دو تا نقاش و آسانسورچی و زنی که اونجا زندگی میکرد، دنبالش کردن. زنه فریاد میزد: “آآآه… اتاق دوست داشتنیِ من! اتاق دوست داشتنیِ من! اجازه ندید فرار کنه.”
جورج رفت سمتِ پله های فرار. جورج به آخر پله فرار رسید. بقیه هنوز بهش نرسیده بودن. از شانسش بود که میتونست راحت بپره و فرار کنه، ولی بقیه نمیتونستن بپرن. تو یه لحظه نجات پیدا میکرد.
جورج بیچاره. یادش رفته بود که پیاده رو، مثل سنگ سخته و شبیه چمن های نرمِ جنگل نیست. وقتی افتاد پایین پاش بدجور شکست. و آمبولانس اومد تا جورج رو ببره بیمارستان. زنه گفت: “حقش بود! خونه ی منو تبدیل به جنگل کرده.” آسانسورچی اضافه کرد: “من بهش گفتم تو دردسر میافته. زیادی کنجکاو بود.”
جورج مجبور بود با پای گچ شده اش که از سقف آویزون بود تو تخت خواب بخوابه. خیلی ناراحت بود. در حالیکه همه ی این ماجراها خیلی خوب شروع شده بود. اگه اینقدر کنجکاو نبود، میتونست کلی بهش خوش بگذره. حالا دیگه خیلی دیر بود.
ولی صبح روز بعد، دوست جورج، مرد کلاه زرد داشت روزنامه اش رو میخرید، که یهو هیجان زده شد. وقتی عکس اول صفحه رو دید داد زد: “این جورجه!” سریع همه ی ماجرا رو خوند و دوید سمت باجه ی تلفن تا به بیمارستان زنگ بزنه.
به پرستاری که جواب تلفن رو داد، گفت: “من دوست جورجم. لطفاً ازش خوب مراقبت کنید تا زودتر خوب شه. میخوام ببرمش استودیوی فیلمبرداری و درباره ی زندگیش تو جنگل ازش فیلم بسازم. اجازه ندید تا وقتی میام دنبالش، خودش رو تو دردسر دیگه ای بندازه.”
بالاخره، روز موعود رسید. جورج میتونست دوباره راه بره. پرستار گفت: “دوستت امروز صبح میاد دنبالت. همینجا فقط منتظرش بمون و به هیچی دست نزن.”
همین که جورج تنها شد، به همه ی چیزای عجیب غریب بیمارستان یه نگاهی انداخت. با خودش فکر کرد: “میخوام بدونم تو اون بطری بزرگ آبی، چیه!” جورج خیلی کنجکاو بود. بوی جالبی داشت! یهو سرش گیج رفت. بعد احساس کرد داره پرواز میکنه. بعد، ستاره ها و دایره ها جلوی چشماش شروع به رقص کردن. بعد همه جا تاریک شد.
و وقتی مرد کلاه زرد اومد دنبالش، جورج رو این طوری پیداش کرد. اونها برش داشتن و تکونش دادن، ولی نتونستن بیدارش کنن. عمیق خوابش برده بود. طوریکه اونها مجبور شدن بگیرنش زیر دوش. وقتی بیدار شد، کلی سورپرایز شد.
جورج از پرستار و دکتر مهربون خداحافظی کرد. بعد اون و مرد کلاه زرد سوار ماشین شدن و رفتن سمت استودیوی فیلمبرداری.
تو دفتر رئیس، جورج باید یه قرارداد رو امضا میکرد. حالا یه بازیگر بود. تو استودیو جورج انقدر مشغول بود که یادش رفته بود کنجکاوی کنه. جنگلی که براش ساخته بودن رو دوست داشت و با خوشحالی اونجا بازی میکرد.
و وقتیکه بالاخره فیلمبرداری تموم شد، جورج همه دوستاش رو برای دیدن فیلم دعوت کرد. دکتر و پرستار، راننده ی آمبولانس، مرد روزنامه فروش، زن و آسانسورچی، دو تا نقاش و آشپز، گزارشگر، و همه ی نگهبان های باغ وحش.
حالا چراغها خاموش شدن، و فیلم شروع شد. صدا گفت: “این جورجه. اون تو جنگل زندگی میکرد. اون یه میمون خوب کوچولو بود که فقط یه اشتباه داشت. خیلی کنجکاو بود.”