دلم میخواست پاهای اردکی داشتم

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

دلم میخواست پاهای اردکی داشتم

دلم میخواست پاهای اردکی داشتم. و دلیلش رو هم میتونم بهتون بگم. با پاهای اردکی میتونین شلپ و شولوپ کنین. لازم نیست خشک نگهشون دارین. دلم میخواست پاهای اردکی داشتم. اونوقت دیگه کفش نمیخواستم! به کفش نیازی نداشتم! فروشنده ی کفش فروشی کفشی نداشت که اندازه ی پام بشه. اگه دو تا پای اردکی داشتم، میتونستم به بیل براون گنده هه بخندم. میگفتم: تو پاهای اردکی نداری! اینها فقط همین دو تا دونه ان! فکر میکنم خیلی خوب میشه وقتی بازی می کنم هم پاهای اردکی داشته باشم. فقط بچه هایی که پاهای اردکی دارن میتونن اینجوری بازی کنن.

اما… مادرم از اونها خوشش نمیومد. میگفت: پات رو از کف زمین خونه ی من بردار. میگفت: اون پاهای اردکیت رو بردار و از اون در ببر بیرون! دیگه هیچوقت با پاهای اردکی اینجا نیا. نیا، فهمیدی؟ پس… گمونم نمیتونم پای اردکی داشته باشم. دوست دارم. ولی نمیخوام. پس… اگه نمیتونم پای اردکی داشته باشم، به جاش یه چیز دیگه انتخاب می کنم… هی! فهمیدم چی!

دلم میخواست دو تا شاخ روی سرم داشتم! دلم میخواست دو تا شاخ گوزن داشتم. اینجوری خیلی باحال میشد. اونموقع میتونستم ده تا کلاه بذارم سرم. بیل گنده هه فقط یه کلاه میتونه بذاره سرش. گمونم موقع فوتبال هم خیلی به دردم میخوردن. اونوقت هیچکس جلودارم نبود. نخیر! هیچکسِ هیچکس! میتونستم کتاب و چیزایی مثل کاغذ و خودکار و نخ و سیب برای معلمم و کلی چیزای دیگه رو با شاخ هام حمل کنم!

اما… اگه دو تا شاخ گوزن بزرگ داشتم، هیچوقت نمیتونستم سوار ماشین بشم. هیچوقت نمیتونستم سوار اتوبوس مدرسه بشم. هیچوقت نمیتونستم برم توش! بنابراین… شاخ گوزن هم نمیخوام. به جاش یه چیز دیگه انتخاب می کنم.

دلم میخواست یه فواره ی نهنگ داشتم. یه فواره ی نهنگ روی سرم! وقتی روزا گرم میشدن حال میداد که فواره ام رو توی مدرسه روشن کنم. اونوقت خانوم بنکس میگفت: ممنون! ممنون! تو باعث میشی مدرسه مون حسابی خنک بمونه. میتونستم توی تابستون کل روز رو بازی کنم. هیچوقت گرما رو احساس نمی کردم. بیل گنده هه رو توی تنیس می بردم. با بازیم شگفتزده اش میکردم.

اما… مادرم از این وضع خوشش نمی اومد. میدونم دقیقاً چی میگفت: توی خونه نه! قطعش کن! اون فواره رو ببر بیرون. میدونم که بهم میگفت: نمیخوام اون فواره این طرفا باشه. و وقتی مادر چیزی رو نخواد، باید بره بیرون. بیرون. بنابراین… فواره هم نمیخوام. دلم نمیخواد نهنگ باشم.

به نظرم اگه یه دم خیلی دراز داشتم بهتر بود. دلم میخواست یه دم خیلی دراز داشتم. یه روزی صاحب یه دم خیلی دراز میشم. البته امیدوارم. اونوقت به بچه های شهر روش های جدید طناب زدن رو نشون میدم! اگه یه دم خیلی دراز داشتم میدونم دوست داشتم چیکار کنم. دوست داشتم توی خیابون استیت دوچرخه سواری کنم و دخترا رو پشت دوچرخه ام بکشم. دلم میخواست یه دم خیلی دراز داشتم. و دلیلش رو هم میتونم بهتون بگم. میتونستم یه مگس رو از سه متری روی هوا بزنم و صاف هم بزنم توی چشمش. میدونم که خانوم بنکس از این کار خوش میومد. اون لبخند میزد و میگفت: هیچ پسر دیگه ای توی شهر نمیتونه یه مگس رو از فاصله ای به این دوری بزنه.

اما اگه یه دم خیلی دراز داشتم، میدونم که بیل براون گندهه من رو به شاخه ی درخت می بست! اینکار رو میکرد! اونوقت چطوری باید میومدم پایین؟ فکر نمیکنم خوشم میومد که دمم به شاخه ی یه درخت بسته بشه. هرچی بیشتر فکرش رو می کنم… نه! من دم خیلی دراز نمیخوام.

بنابراین… اگه نمیشه دم داشته باشم، پس یه دماغ خیلی دراز میخوام! یه دماغ درست مثل دماغ فیل، که درازترین دماغ دنیاست. دلم میخواست یه دماغ خیلی دراز داشتم و دلیلش رو هم میتونم بهتون بگم. فکر میکنم برای برداشتن چیزایی که توی جاهای بلندن خیلی به درد میخورد. تمام بچه های شهر عاشقش میشدن. تمام بچه به جز بیل براون گندهه. و هر باری که اون رو میدیدم عطسه میکردم و مینداختمش زمین. میگما! میتونستم به آتشنشان ها کمک کنم! دماغم دقیقاً خوراک همین کار بود. میتونستم شبی صدبار توی آتیش خاموش کردن بهشون کمک کنم! وای، کلی کارا میکردم که هیچکس تا حالا نکرده بود. و همه توی شهر میگفتن: اون بچه ی دماغ دراز رو تماشا کنین!

اما… اگه یه بینی خیلی دراز داشتم، میدونم بابا چیکار می کرد. بابام وادارم میکرد ماشین رو بشورم! همینطور خونه و پنجره ها رو! بابام وادارم میکرد کل روز کار کنم و با اون شلنگ چیز میزا رو بشورم! گمونم داشتن یه بینی خیلی دراز خیلی هم خوب نبود.

حالا. بذارین درباره اش فکر کنم. تمام چیزایی که میخوام بدن. بنابراین دلم میخواد… دلم میخواد… دلم میخواد چه داشتم؟ فهمیدم چی! دقیقاً فهمیدم چی! دقیقاً میدونم چیکار کنم! دلم میخواست تمام اون چیزا رو داشتم! میشدم یه شتر گاو پلنگ باشم، می پریدم توی هوا. شلپ و شولوپ میکردم و از فواره ام آب می ریختم و می دویدم اینطرف اونطرف. کل شهر رو میترسوندم!

اما… مردم خوششون نمیومد. شرط میبندم اونقدر میترسیدن که پلیس های شهر رو خبر می کردن. اونها با تور گیرم مینداختن! بعد من رو با شاخ هام و دماغم و پاهام مینداختن توی یه قفس باغ وحش. و تنها چیزی که برای خوردن گیرم میومد روزی دوبار یونجه بود، فقط یونجه. فکر میکنم وقتی مردم میومدن تماشام کنن خیلی غمگین میشدم. پس… فکر نمیکنم شتر گاو پلنگ شدن اصلاً چیز باحالی باشه.

بنابراین… فکر میکنم یه چیزایی هستن که دلم نمیخواد باشم. برای همین هم فکر میکنم که فقط دلم میخواد مثل خودم باشم.