پنی و آوازش

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

پنی و آوازش

فصل اول

پنی با یک آواز از مدرسه به خانه آمد.

پنی گفت “گوش بده، مامان”.”این آواز خودم است. “

پنی شروع به آواز خواندن کرد،”یک خوب است”

مامان گفت “آهنگت خیلی زیباست”. “ولی بچه ها را بیدار می کنی.”

بنابراین پنی دنبال بابا گشت.

پنی گفت “گوش بده بابا”. “این آواز خودم است “. پنی شروع به آواز خواندن کرد”یک خوب است، دو خوب است”. بابا گفت “آوازت عالی است”، “ولی بچه ها خوابند.”

بنابراین پنی به اتاقش رفت و در را بست.

پنی شروع به آواز خواندن کرد، “یک خوب است، دو خوب است، سه حتی بهتر است . . .”

پنی دیگر نخواند. او می خواست که کسی به او گوش بدهد.

پنی جلوی آینه برای خودش آواز خواند. ولی این کار او را راضی نکرد.

پنی برای حیوانات شیشه ای خودش آواز خواند. ولی این هم او را راضی نکرد.

پنی از خودش در جلوی آینه شکلک درآورد.

بعد حیوانات شیشه ای خودش را روی کمد این طرف و آن طرف برد.

او تقریباً آواز خواندن را فراموش کرده بود.

فصل دوم.

طولی نکشید که وقت غذا خوردن شد. پنی گفت “همه گوش کنند”. “ این شعر خودم است.” پنی شروع به آواز خواندن کرد “یک خوب است، دو خوب است، سه حتی بهتر است. چهار خوب است . . .”

مامان گفت”سر میز نه”

باباگفت “بعد از شام”

بعد از شام پنی برای مامان و بابا و بچه ها آواز خواند.

این آواز پنی بود: “یک خوب است، دو خوب است، سه حتی بهتر است. چهار خوب است. پنج خوب است. شش در بارا خیس تر است. هفت خوب است. هشت خوب است. ولی ده بزرگتر است و از همه بهتر است.”

مامان گفت “قشنگ بود!”. بابا گفت “عالی بود!” بچه ها صداهای بچه گانه درآوردند.

پنی گفت “متشکرم،”

پنی دوباره آوازش را خواند.

بعد همه با پنی خواندند. مامان با صدای زیر و آرام خواند. بابا با صدای بم و بلند خواند.

پنی با صدای میانی و واضح خواند. به زیبایی. بچه به روش بچگانه خودشان خواندند.

بعد یک نمایش کوچک اجرا کردند. مامان عینکی بامزه گذاشت. بابا یک کلاه خنده دار گذاشت. پنی شالگردن پردارش را پوشید.

بچه ها چیزی که پوشیده بودند را پوشیدند. همه خواندند و خواندند و خواندند.

مامان گفت “من خسته ام،”. او خودش را روی صندلی انداخت. بابا گفت ““من خسته ام”.او خودش را روی کاناپه انداخت.

بچه ها خسته بودند. آنها در سبدشان به خواب رفتند.

مامان خندید . او گفت”اولش فکر می کردم که بچه ها را بیدار می کنی”

بابا گفت “و حالا” “کمک کردی که بخوابند.”

پنی خمیازه کشید. او هم خسته شده بود.

پنی گفت “اوقات خوبی داشتیم”

مامان گفت: “حالا که صحبت از وقت شد،”

“می دانی الان ساعت چند است؟”

پنی گفت “الان وقت دوباره آواز خواندن است؟”

بابا گفت “نه”. “ساعت خوابیدن است.”

مامان چراغ را خاموش کرد.

بابا بچه ها را بلند کرد.

پنی به سمت طبقه بالا رفت.

هرکسی آن یکی را بوسید. پنی پرسید آیا شعرم را فردا به خاطر می آورم؟” مامان گفت”بله”

پنی پرسید “مطمئنی؟”. بابا گفت “بله”.

و آنها درست می گفتند. پنی شعرش را به یاد آورد. به زیبایی.