داستان ببار، فیل کوچولو
آموزش رایگان زبان انگلیسی > پکیج: داستان های مصور صوتی / مجموعه: بسته ی اول / درس: داستان ببار، فیل کوچولوسرفصل های مهم
داستان ببار، فیل کوچولو
توضیح مختصر
توی جنگل فیل کوچولویی بود که اسمش ببار بود و ماجراهای زیادی براش اتفاق افتاد.
- سطح متوسط
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
راهنمای خواندن این درس
نکته اول:
ابتدا میتوانید یکی دو بار بهصورت تفننی این داستان را بهصورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیکهای سایه و استراتژیهای گفتهشده در نوشتهی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیادهسازی نمایید.
نکته دوم:
اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.
فایل ویدیویی
متن انگلیسی درس
The Story of Babar, the Little Elephant
In the great forest, a little elephant is born. His name is Babar. His mother loves him very much. She rocks him to sleep with her trunk while singing softly to him.
Babar has grown bigger. He now plays with the other little elephants. He is a very good little elephant. See him digging in the sand with a shell.
Babar is riding happily on his mother’s back when a wicked hunter, hidden behind some bushes, shoots at them. The hunter has killed Babar’s mother. The monkey hides, the birds fly away, Babar cries. The hunter runs up to catch poor Babar. Babar runs away because he is afraid of the hunter. After several days, very tired indeed, he comes to a town.
He hardly knows what to make of it because this is the first time that he has seen so many houses. So many things are new to him! The broad streets! The automobiles and buses! However, he is especially interested in two gentlemen he notices on the street. He says to himself: “Really, they are very well dressed. I would like to have some fine clothes, too! I wonder how I can get them!” Luckily, a very rich old lady who has always been fond of little elephants understands right away that he is longing for a fine suit. As she likes to make people happy, she gives him her purse. Babar says to her politely: “Thank you, Madam.” Without wasting any time, Babar goes into a big store. He enters the elevator. It is such fun to ride up and down in this funny box, that he rides all the way up ten times and all the way down ten times. He did not want to stop but the elevator boy finally says to him: “This is not a toy, Mr. Elephant. You must get out and do your shopping. Look, here is the floorwalker.” Babar then buys himself: a shirt with a collar and tie, a suit of a becoming shade of green, and a handsome derby hat, and also shoes with spats.
Well satisfied with his purchases and feeling very elegant indeed, Babar now goes to the photographer to have his picture taken. And here is his photograph.
Babar dines with his friend the Old Lady. She thinks he looks very smart in his new clothes. After dinner, because he is tired, he goes to bed and falls asleep very quickly. Babar now lives at the Old Lady’s house. In the mornings, he does setting-up exercises with her, and then he takes his bath.
He goes out for an automobile ride every day. The Old Lady has given him the car. She gives him whatever he wants.
A learned professor gives him lessons. Babar pays attention and does well in his work. He is a good pupil and makes rapid progress. In the evening, after dinner, he tells the Old Lady’s friends all about his life in the great forest.
However, Babar is not quite happy, for he misses playing in the great forest with his little cousins and his friends, the monkeys. He often stands at the window, thinking sadly of his childhood and cries when he remembers his mother.
Two years have passed. One day during his walk he sees two little elephants coming toward him. They have no clothes on. “Why,” he says in astonishment to the Old Lady, “it’s Arthur and Celeste, my little cousins!” Babar kisses them affectionately and hurries off with them to buy them some fine clothes. He takes them to a pastry shop to eat some good cakes.
Meanwhile, in the forest, the elephants are calling and hunting high and low for Arthur and Celeste, and their mothers are worried. Fortunately, in flying over the town, an old marabou bird has seen them and comes back quickly to tell the news.
The mothers of Arthur and Celeste have come to the town to fetch them. They are very happy to have them back, but they scold them just the same because they ran away.
Babar makes up his mind to go back with Arthur and Celeste and their mothers to see the great forest again. The Old Lady helps him to pack his trunk. They are all ready to start. Babar kisses The Old Lady goodbye. He would be quite happy to go if it were not for leaving her. He promises to come back some day. He will never forget her.
They have gone… There is no room in the car for the mothers, so they run behind, and lift up their trunks to avoid breathing the dust. The Old Lady is left alone. Sadly she wonders: “When shall I see my little Babar again?” Alas, that very day, the king of the elephants has eaten a bad mushroom. It poisoned him, and he became ill, so ill that he died. This was a great calamity. After the funeral the three oldest elephants were holding a meeting to choose a new King.
Just then they hear a noise. They turn around. Guess what they see! Babar arriving in his car and all the elephants running and shouting: “Here they are! Here they are! Hello, Babar! Hello, Arthur! Hello, Celeste! What beautiful clothes! What a beautiful car!” Then Cornelius, the oldest of all the elephants, spoke in his quavering voice: “My good friends, we are seeking a King. Why not choose Babar? He has just returned from the big city, he has learned so much living among men, let us crown him King.” All the other elephants thought that Cornelius had spoken wisely and eagerly they await Babar’s reply.
“I want to thank you one and all,” said Babar, “but before accepting your proposal, I must explain to you that, while we were traveling in the car, Celeste and I became engaged. If I become your King, she will be your Queen.” “Long live Queen Celeste! Long live King Babar!?” cry all the elephants without a moment’s hesitation. And thus it was that Babar became King.
“You have good ideas,” said Babar to Cornelius. “I will therefore make you a general, and when I get my crown, I will give you my hat. In a week I shall marry Celeste. We will then have a splendid party in honor of our marriage and our coronation.” Then, turning to the birds, Babar asks them to go and invite all the animals to the festivities, and he tells the dromedary to go to the town and buy some beautiful wedding clothes.
The wedding guests begin to arrive. The dromedary returns with the bridal costumes just in the nick of time for the ceremony. After the wedding and the coronation everybody dances merrily. The festivities are over. Night has fallen. The stars have risen in the sky.
King Babar and Queen Celeste are indeed very happy. Now the world is asleep. The guests have gone home happy, though tired from too much dancing. They will long remember this great celebration. And now King Babar and Queen Celeste both eager to further adventures set out on their honeymoon in a gorgeous yellow balloon.
ترجمهی درس
داستان ببار، فیل کوچولو
توی جنگل بزرگ، یه فیل کوچولو به دنیا اومده. اسمش بباره. مادرش خیلی اونو دوست داره و با خرطومش تابش میده تا خوابش ببره و همزمان آروم براش آواز میخونه.
ببار بزرگتر شده. حالا اون با باقی فیل های کوچولو بازی میکنه. اون فیل کوچولوی خوبیه. ببینین چطوری با یه صدف شن ها رو گود میکنه.
ببار شاد و خندان پشت مادرش سوار شده که یه شکارچی بدجنس که لای بوته ها قایم شده بهشون شلیک میکنه. شکارچی مادر ببار رو کشته. میمون قایم میشه، پرنده ها پرواز میکنن و میرن و ببار گریه میکنه. شکارچی میدوه جلو تا ببار بیچاره رو بگیره. ببار فرار میکنه چون از شکارچی میترسه. بعد از چندین روز در حالیکه به شدت خسته است به یه شهر میرسه.
ببار درست نمیدونه چی به چیه چون اولین باریه که این همه خونه می بینه. خیلی چیزا براش تازگی دارن! خیابون های پهن! اتومبیل ها و اتوبوس ها! با اینحال، بخصوص از دو آقای با شخصیت که توی خیابون توجهش رو جلب کردن خیلی خوشش اومده. ببار با خودش میگه: واقعاً که خیلی خوش لباسن. منم دلم میخواد از این لباس های شیک داشته باشم! موندم چطوری میتونم تهیه شون کنم! خوشبختانه، یه پیرزن خیلی ثروتمند که همیشه به فیل های کوچولو علاقه داشته، فوراً متوجه میشه که ببار دلش یه کت و شلوار شیک میخواد. چون پیرزن دوست داره بقیه رو خوشحال کنه، کیف پولش رو میده به ببار. ببار مؤدبانه بهش میگه: ممنونم، خانم.
ببار بدون اینکه وقت تلف کنه، وارد یه فروشگاه بزرگ میشه. اون سوار آسانسور میشه. بالا و پایین رفتن با این جعبه ی بامزه که ببار ده بار باهاش بالا میره و ده بار هم باهاش پایین میاد، خیلی حال میده. ببار نمیخواست دست از بالا و پایین رفتن برداره اما بالأخره آسانسورچی بهش گفت: این اسباب بازی نیست، جناب فیل. باید برین بیرون خریدتون رو انجام بدین. ببینین، اینم از سرپرست فروشنده ها.
اونموقع است که ببار برای خودش یه پیراهن یقه دار و یه پاپیون، یه کت شلوار به رنگ سبز خوش رنگ، یک کلاه شاپوی شیک و یه جفت کفش و روکفشی / spats میخره.
ببار که به شدت از خریداش راضیه و خیلی هم احساس آراستگی میکنه، حالا میره پیش عکاس که ازش عکس بگیره. این هم از عکسش.
ببار با دوستای خانوم پیره شام میخوره. به نظر خانوم پیره ببار با لباس های جدیدش خیلی باهوش به نظر میرسه. بعد از شام، ببار که خسته است میره توی تخت و خیلی سریع خوابش میبره. حالا دیگه ببار تو خونه ی خانوم پیره زندگی میکنه. صبح ها، همراه خانوم پیره نرمش صبحگاهی میکنن و بعد هم ببار میره حموم. ببار هر روز میره بیرون و با ماشین دور میزنه. خانوم پیره ماشین رو داده به ببار. هرچی ببار بخواد بهش میده.
یه استاد دانشمند بهش درس میده. ببار حواسش رو جمع میکنه و کارش رو خوب انجام میده. اون شاگرد خوبیه و سریع پیشرفت میکنه. شب ها، بعد از شام، ببار همه چیزو درباره ی زندگیش توی جنگل بزرگ برای دوستای خانوم پیره تعریف میکنه.
با اینحال، ببار کاملاً خوشبخت نیست، چون دلش برای بازی تو جنگل با دختر عمو و پسرعمو و دوستاش یعنی میمون ها تنگ شده. اون اغلب کنار پنجره می ایسته و با اندوه به دوران بچگیش فکر میکنه و وقتی یاد مادرش می افته گریه می کنه.
دو سال گذشته. یه روز موقع پیاده روی ببار دو تا فیل کوچولو رو می بینه که به سمتش میان. لباسی تنشون نیست. ببار با شگفتی به خانوم پیره میگه: وای! آرتور و سلست، پسر عمو و دختر عموم! ببار با محبت اونها رو میبوسه و سریع همراهشون میره تا براشون لباس های شیک بخره. بعد میبردشون شیرینی فروشی تا کیک های خوشمزه بخورن.
در همین حین، توی جنگل، فیل ها دارن همه جا رو به دنبال آرتور و سلست زیر و رو می کنن و مادرهاشون هم نگرانن. خوشبختانه یه لک لک آفریقایی پیر موقعی که داشته از فراز شهر پرواز میکرده اونها رو دیده و زود برمیگرده تا خبرش رو به بقیه بده.
مادرای آرتور و سلست اومدن شهر دنبالشون. اونها خیلی خوشحالن که بچه هاشون رو پیدا کردن، اما با اینحال به خاطر اینکه فرار کردن سرزنششون میکنن.
ببار تصمیم میگیره که همراه آرتور و سلست و مادراشون برگرده تا دوباره جنگل بزرگ رو ببینه. خانوم پیره کمکش میکنه تا وسایلش رو بذاره توی صندوق عقب. همگی آماده ان که حرکت کنن. ببار خانوم پیره رو میبوسه و خداحافظی میکنه. اگه موضوع تنها گذاشتن اون درمیون نبود، ببار خیلی از رفتن خوشحال میشد. ببار قول میده که یه روزی برگرده. اون هیچوقت خانوم پیره رو فراموش نمیکنه.
بچه ها رفتن… توی ماشین برای مادرها جا نیست، پس اونها پشت ماشین میدون و خرطوم هاشون رو میگیرن بالا که خاک توی گلوشون نره. خانوم پیره تنها مونده و با اندوه از خودش میپرسه: یعنی کی میشه که دوباره ببار کوچولوی خودم رو ببینم؟
افسوس که همون روز، شاه فیل ها یه قارچ سمی میخوره. قارچ مسمومش میکنه و مریض میشه، اونقدر مریض که می میره. این مصیبت بزرگیه. بعد از خاکسپاری سه تا از مسن ترین فیل ها یه جلسه برگزار میکنن تا یه شاه جدید انتخاب کنن.
همون موقع است که یه صدایی میشنون و برمیگردن. حدس بزنین چی می بینن! ببار با ماشینش از راه میرسه و تمام فیل ها میدون و فریاد میزنن: رسیدن! رسیدن! سلام، ببار! سلام، آرتور! سلام، سلست! چه لباس های قشنگی! چه ماشین قشنگی!
بعد کرنلیوس که پیرترین فیله، با صدای لرزونش شروع به صحبت کرد: دوستان خوب من، ما به دنبال یه شاه هستیم. چرا ببار رو انتخاب نکنیم؟ اون تازه از شهر بزرگ برگشته، زندگی بین انسان ها چیزهای زیادی بهش یاد داده، بیاین اون رو شاه اعلام کنیم. به نظر کل فیل ها حرف کرنلیوس خردمندانه بود و همگی مشتاقانه منتظر شنیدن جواب ببار بودن.
ببار گفت: میخوام از همگی تون تشکر کنم. اما قبل از اینکه پیشنهادتون رو قبول کنم، باید براتون توضیح بدم که من و سلست وقتی تو راه توی ماشین بودیم، با هم نامزد کردیم. اگه من شاه شما بشم، اون هم میشه ملکه تون. تمام فیل ها بدون لحظه ای تأمل فریاد میزنن: زنده باد ملکه سلست! زنده باد شاه ببار. و به این شکل شد که ببار شاه شد.
ببار به کرنلیوس گفت: تو ایده های خوبی داری. بنابراین من تو رو ژنرال می کنم و وقتی تاجم رو بگیرم، کلاهم رو میدم به تو. من تا یه هفته ی دیگه با سلست ازدواج می کنم. اونوقت به مناسبت ازدواج و تاجگذاریمون جشن بی نظیری برگزار می کنیم. بعد ببار رو میکنه به پرنده ها و ازشون میخواد که برن و تمام حیوونها رو به جشن دعوت کنن، و به شتر تندرو میگه بره شهر و چند تا لباس عروسی قشنگ بخره.
مهمون های جشن عروسی کم کم از راه میرسن. شتر تندرو درست سر بزنگاه و قبل از شروع مراسم با لباس عروس از راه میرسه. بعد از مراسم ازدواج و تاجگذاری همه با شادی میرقصن. جشن تموم شده. شب از راه رسیده و ستاره ها توی آسمون بالا اومدن.
معلومه که شاه ببار و ملکه سلست حسابی خوشحالن. حالا دنیا به خواب رفته. مهمون ها شاد و راضی رفتن خونه هاشون، البته به خاطر اون همه رقص خسته شدن. این جشن تا مدت ها یادشون میمونه. و حالا شاه ببار و ملکه سلست که هر دو برای ماجراجویی های بیشتر لحظه شماری می کنن با یه بالون زرد قشنگ راهی ماه عسلشون میشن.