آشنایی هامپتی دامپتی و شلگا

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

آشنایی هامپتی دامپتی و شلگا

روز اول سال جدید بود و طبق معمول هامپتی دامپتی دیرش شده بود. همینطور که نفس نفس زنان راه مدرسه رو می دوید، زنگ مدرسه به صدا در اومد. هامپتی دامپتی پیچید تا از یه میونبر بره اما سکندری خورد و به جاش از یه تپه قل خورد پایین.

وقتی هامپتی دامپتی بالأخره به مدرسه رسید، سرش اونقدر گیج می رفت که متوجه نشد خانم یوک دختر تازه وارد رو معرفی کرده.

موقع امتحان هجی کردن، یه نفر آروم زد روی شونه اش. هامپتی دامپتی برگشت تا ببینه چه کسی روی شونه اش زده و یه دختر چشم قهوه ای زیبا رو دید.

دختر تازه وارد با لبخند گفت: سلام، یه مداد داری بهم امانت بدی؟ دیروز وقت نکردم مداد بخرم، آخه داشتم وسایلم رو باز می کردم.

هامپتی دامپتی جواب داد: آم، آم، باشه. اما قبل از اینکه بتونه حرف دیگه ای بزنه، سانی ساید داون پرید وسط حرفشون و به دختر تازه وارد هشدار داد: دخترا نباید با پسرا حرف بزنن. میخوای بقیه مسخره ات کنن؟ دختر تازه وارد هم خجالت زده سر خورد توی صندلیش.

موقع زنگ تفریح، هامپتی دامپتی با دوست صمیمیش اگدن صحبت کرد و گفت: خیلی دلم میخواد با دختر تازه وارد دوست بشم. اگدن در حالیکه عینکش رو تنظیم می کرد هامپتی دامپتی رو اینطور نصیحت کرد: اگه باهاش حرف نزنی، نمیتونی باهاش آشنا بشی یا دوستش بشی. هرچی زودتر، بهتر. به توصیه ی اگدن، هامپتی دامپتی با اضطراب رفت اونطرف زمین بازی، به جایی که دختر تازه وارد داشت با دوقلوهای سانی ساید طناب می زد.

سانی ساید داون گفت: اه! یه پسره داره میاد اینطرفی. بیاین تا میکروب های پسرونه اش رو بهمون منتقل نکرده از اینجا بریم. خواهرش سانی ساید آپ با شوخی گفت: اشکالی نداره، ما قبلاً واکسن شپش زدیم. دختر تازه وارد با یه لبخند محجوبانه به هامپتی دامپتی نگاه کرد و آروم به دوقلوهای سانی ساید گفت: خوب نیست که همچین حرفایی می زنین.

سانی ساید داون بی توجه به دختر تازه وارد گفت: بریم سمت میله های بارفیکس که امنه. سانی ساید داون سر طناب رو ول کرد و دور شد. خواهرش هم دنبالش رفت. دختر تازه وارد یه لحظه ایستاد و به هامپتی دامپتی زل زد. سانی ساید آپ دختر تازه وارد رو صدا زد و گفت: تو نمیای؟ بعد دختر تازه وارد هم رفت.

هامپتی دامپتی به شدت خجالت زده شده بود. توی کلاس، خانم یوک داشت برگه های امتحان هجی کردن رو که قبل از کلاس برگزار شده بود پخش می کرد. اگدن با غرور برگه ی اِی مثبتش رو بالا گرفت. دوقلوهای سانی ساید هر دو بی گرفتن. وقتی هامپتی دامپتی برگه اش رو گرفت متأسفانه با یه اف مواجه شد.

هامپتی دامپتی با خودش گفت: وای نه، قبل از اینکه کارم تموم بشه تنها مدادم رو دادم به دختر تازه وارد. اگدن که دلش برای دوستش می سوخت، مداد مخصوص آبی و سبزش رو که وقتی تکون میخورد رنگش عوض میشد، به هامپتی دامپتی قرض داد. با اینحال، هامپتی دامپتی هنوز هم ناراحت بود. بقیه ی کلاس خیلی کند گذشت. هامپتی دامپتی آرزو می کرد که اون روز زودتر تموم بشه.

بعد از مدرسه، هامپتی دامپتی و اگدن از راه روستایی قدیمی به سمت خونه رفتن. توی راه، به یه قوطی حلبی کهنه و زنگ زده برخوردن. اگدن قوطی رو به سمت هامپتی دامپتی شوت کرد و قوطی هم اتفاقی خورد توی سر هامپتی دامپتی. هامپتی دامپتی با کج خلقی قوطی رو به سمت اگدن شوت کرد. چیزی نگذشت که دوتاشون می خندیدن و بازی می کردن و کل راه خونه قوطی رو شوت می کردن.

وقتی هامپتی دامپتی به خونه اش که شکل لونه ی پرنده بود رسید، در کمال تعجب دید که دختر تازه وارد دم در خونه منتظره. دختر تازه وارد در حالیکه مداد هامپتی دامپتی رو به سمتش گرفته بود گفت: سلام، فکر می کنم این مال تو باشه. من شلگا هستم. هامپتی دامپتی با صدایی عصبی و آروم گفت: سلام، آم، من، آم، هامپتی دامپتی هستم. شلگا گفت: الآن باید برم، اما شاید بتونیم فردا با هم بریم مدرسه. هامپتی دامپتی موافقت کرد.

هامپتی دامپتی اونقدر از آشنایی با دوست جدیدش هیجان زده بود که دوید توی خونه تا موضوع رو به بابابزرگش بگه. بابابزرگ دامپتی لبخند گرمی زد و گفت: اولین عشق دوره ی نوجوونیت رو تجربه کردی. هامپتی دامپتی پرسید: عشق دوره ی نوجوونی؟ بابابزرگش بهش گفت: زیادی بهش فکر نکن، پسرم.

صبح روز بعد، هامپتی دامپتی یه ساعت منتظر شلگا موند. بالأخره بابا بزرگش اومد بیرون و بهش گفت: اگه راه نیفتی بری مدرسه، دوباره دیرت میشه.

هامپتی دامپتی که ناراحت بود راه مدرسه رو در پیش گرفت. حواسش به چیزی نبود و کیف کتاب هاش به یه شاخه ی درخت آویزون گیر کرد و تمام وسایلش بیرون ریخت. همینطور که وسایلش رو جمع می کرد، متوجه شد که یادش رفته برگه بخره.

هامپتی دامپتی دوید سمت مغازه. درست موقعی که داشت وارد میشد، یه نفر در رو باز کرد و در رو کوبید به هامپتی دامپتی. هامپتی دامپتی افتاد زمین. در حالیکه با عجله از جا بلند می شد، پولش رو به فروشنده ی مغازه، آقای جو داد و در حالیکه تند تند نفس عمیق می کشید گفت: برگه، لطفاً. همین که آقای جو برگشت تا بره و کاغذ بیاره، یه نفر زد رو شونه ی هامپتی دامپتی. شلگا بود. شلگا در حالیکه به زمین نگاه می کرد گفت: ببخشید دیر کردم. باید میومدم مداد می خریدم.

درست همون موقع، سر و کله ی دوقلوهای سانی ساید پیدا شد. سانی ساید داون با تحکم گفت: شلگا، زود باش، تا کسی ندیدتت ازش فاصله بگیر. سانی ساید آپ اضافه کرد: میتونی همراه ما بیای.

شلگا راه افتاد که با اونها بره. هامپتی دامپتی مطمئن بود که شلگا دوباره قالش میذاره، اما شلگا ایستاد و گفت: فکر کنم با هامپتی دامپتی بیام. هامپتی دامپتی لبخند زد و دوقلوهای سانی ساید با عصبانیت راه افتادن. سانی ساید آپ در حالیکه به شلگا اطمینان می داد گفت: به حرفاش گوش نده، توی مدرسه می بینیمت، خیلی خب؟ بعد از اینکه هامپتی دامپتی برگه اش رو گرفت، همراه شلگا به سمت مدرسه راه افتادن.