دهان من یک آتشفشان است.

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

دهان من یک آتشفشان است.

اسم من لوییس است. مردم میگویند من زیاد وسط حرف آنها می پرم. من فکر نمیکنم … من خیلی چیزها برای گفتن دارم، و همه حرفهایم برای من خیلی اهمیت دارند.

وقتی دیگران صحبت میکنند، کلمات درسرمن منفجر می شوند. بعد روی زبان من سرمی خورند.

شکم من شروع میکند به صدادرآوردن و بعد غرغرکردن.

کلمات من شروع میکنند به وول خوردن و بعد تکان خوردن. زبانم همه کلمات مهم من را به سمت دندانهایم فشار میدهد و بعد…

من منفجر می شوم! کلمات از دهان من به بیرون فوران می کنند. دهان من یک آتشفشان است!!!

در کلاس معلم من می گوید که وقتی ما می خواهیم چیزی بگوییم، ما باید به او نگاه کنیم، دستمان را بالاببریم، و صبرکنیم تا او صدایمان بزند.

من امتحانش کردم، بعد از اینکه برای مدتی که به نظر میرسید 62 سال است با صبوری منتظرماندم، کلمات مهم من از سرم به سمت زبانم سرخوردند.

شکمم شروع کرد به صدادرآوردن و بعد غرغرکردن.

کلماتم شروع کردن به وول خوردن و بعد تکان خوردن. زبانم همه کلمات مهم من را به سمت دندانهایم فشارداد و آتشفشان من فوران کرد!

معلم من از من راضی نبود. او همان لحظه حرف من را قطع کرد.

لوییس من می دانم که صحبت های تو برای خودت خیلی اهمیت دارد، اما از آنجایی که این اورژانسی نیست، تو باید تا زمانی که من صدایت میکنم صبرکنی .

این تقصیر آتشفشانم بود.

در روز مراقبت ما روی یک فرش نشسته بودیم و به خانم پلی گوش میدادیم که برای ما یک داستان از کاشتن درختان را می خواند.

ناگهان من درباره ی زمانی که با پدربزرگم در حیاط جلویی او سه درخت کاشتیم فکرکردم.

کلمات مهم من از سرم به طرف زبانم سرخوردن.

شکمم شروع کرد به صدادرآوردن و بعد غرغرکردن. کلماتم شروع کردن به وول خوردن و بعد تکان خوردن.

زبانم همه کلمات مهم من را به سمت دندانهایم فشارداد و آتشفشان من فوران کرد!

من یک ساعت از کلاس بیرون شدم. تقصیر آتشفشانم بود.

در طول شام مامان و بابا درباره ی پرداخت قبض ها صحبت میکردند.

بعد من درباره ی دوستم بیل فکرکردم. وقتی بیل دوتا آدامس بادکنکی را با هم می جود، می تواند یک حباب درون یک حباب دیگر درست کند.

حالا این خیلی مهم است! کلمات مهم من درباره ی بیل از سرم به سمت زبانم سرخوردن.

شکمم شروع کرد به صدادرآوردن و بعد غرغرکردن. کلماتم شروع کردن به وول خوردن و بعد تکان خوردن.

زبانم همه کلمات خیلی مهم من را به سمت دندانهایم فشارداد و آتشفشان من فوران کرد!

مامانم گفت : لوییس، تو دوباره حرف کسی را قطع کردی . وقتی کس دیگری صحبت میکند و تو کار فوری نداری باید صبرکنی تا نو…

اما مامان، کلمات من، آنها از سرم به سمت زبانم سرمی خورند و بعد شکمم شروع میکند به وو….

لوییس! دوباره انجامش دادی!!!

من به اتاقم فرستاده شدم. او گفت که من بی ادب هستم. تقصیر آتشفشانم بود.

روز بعد در مدرسه روز بسیار مهم من بود.

من حدود 126 هفته منتظر مانده بودم که “دانش آموز ستاره “ کلاسم بشوم .

این لحظه خاص من بود. من باید یک پوستر را که تصاویری از موارد مورد علاقه من در آن قرار دارد را با کلاس به اشتراک بگذارم.

من در مقابل کلاسم ایستادم و شروع کردم به صحبت کردن در مورد زمانی که به ماهیگیری رفته بودم.

در نیمه داستان من، ریچارد شروع کرد به تعریف درباره ی زمانی که در آبهای عمیق در مکزیک به ماهیگیری رفته بود.

داستان او باید بهتر از داستان من بوده باشد چون همه شروع کردند به نگاه کردن به او.

او داشت کلمات مهم من را میدزدید!!!

معلمم گفت: ریچارد، تو حرف لوییس را قطع کردی.

لطفا تا زمانی که او حرفش را تمام کند صبرکن و بعد او ممکن است تورا صداکند.

من نمیتونم باورکنم که ریچارد چقدر بی ادب بود. او حرف من را قظع کرد. این واقعا من را عصبانی کرد.

بعد از صحبت درباره ی سفر ماهیگیری، من شروع کردم به توضیح درباره ی تصویر اشعه ی ایکس دست شکسته ام.

درست همان موقع که داشتم به قسمت خوبش میرسیدم، کورتنی شروع کرد به صحبت کردن درباره ی زمانی که پایش شکسته بود.

معلمم گفت: کورتنی، تو الان حرف لوییس را قطع کردی.

لطفا تا زمانی که او حرفش را تمام کند صبرکن و بعد او ممکن است تورا صداکند.

نمی تونم باورکنم که کورتنی چقدر بی ادب بود. او دقیقا در طول پانزده دقیقه شهرت من شروع کرد به صحبت کردن.

او کلمات مهم منو خراب کرد. او یک جورایی لحظه‌های من را دزدید.

وقتی من به خانه رسیدم، درباره ی ریچارد و کورتنی بی ادب به مامانم گفتم.

مامانم گفت : حالا تو میدانی وقتی که حرف ما را قطع میکنی ما چه احساسی داریم .

من هرگز به این فکر نکرده بودم. من فقط خیلی هیجان زده می شوم و کلمات من در سر من می ترکند.

بعد کلمات روی زبان من سرمی خورند. شکم من شروع می کند به سروصدا کردن و بعد شروع میکند به غرغرکردن.

کلمات من شروع میکنند به وول خوردن و بعد تکان تکان می خورند. بعد زبان من تمام کلمات مهم را به سمت دندانهایم فشارمی دهد، و من فوران میکنم!

کلمات به بیرون از دهان من منفجر می شوند، دهان من یک آتشفشان است!!!.

مادرم جواب داد: شاید ریچارد و کورتنی هم در دهانشان آتشفشان دارند. من هرگز به آن فکرنکرده بودم.

خوب پسرم، دفعه ی بعد که کلمات مهم تو با زبانت به سمت دندانهایت فشارآوردن ، با سختی آنها را گازبگیرو اجازه نده بیرون بیایند.

بعد یک نفس عمیق بکش و کلماتت را از راه بینیت بیرون بده.

بعد زمانی که نوبت صحبت کردن تو رسید یک نفس عمیق بکش و کلماتت را با نفس کشیدن به دهانت برگردان. من پرسیدم : آیا این کارخواهدکرد؟

مامانم گفت: فقط اگر تو آن را مجبور کنی به کارکردن.

آن شب سر میز شام، خواهرم سیلویا، وسط یکی از آن داستانهای طولانی دخترانه اش بود که کلمات مهم من از سرم شروع کردند به سرخوردن و آتشفشان من شروع کرد به انجام دادن کارهاش.

درست وقتی که زبانم شروع کرد به فشاردادن کلماتم به سمت دندانهایم ، من به سختی آن را گاز گرفتم.

سپس کلماتم را از راه بینیم بیرون دادم.

به محض اینکه صحبت خواهرم تمام شد، من یک نفس عمیق کشیدم و کلمات رفته را برگرداندم.

من شگفت زده شدم که کلماتم دور دهانم آویزان شده بودند و فرارنکرده بودند.

بعد من داستانم را گفتم و هیچ کس برای قطع کردن حرف از من ناراحت نشده بود.

بعد از آن، من هرگز صحبت کسی را قطع نکردم…، خوب به جز زمانی که حباب آدامس بیل بین موهای من گیرکرد.

اما آن واقعا یک مورد اورژانسی بود!