لولو به مدرسه ی جادوگری میره

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

لولو به مدرسه ی جادوگری میره

اولین روز مدرسه ی جادوگری بود. جادوگر لولو خوشحال بود و می ترسید. لولو نمی تونست پوستِ مارِ خامه ایش رو بخوره. اون احساس می کرد خفاش ها تو شکمشن. لولو یه جاروی جدید و یه جعبه ی نهارِ دراکولایی داشت. مامان جادوگر، جادوگر لولو رو بوسید.

جادوگر لولو به سرعت به سمت مدرسه رفت. نمی خواست دیر برسه. یه جادوگر بزرگ بیرون مدرسه ایستاده بود. اون گفت: “سلام، من خانم اسلایمم.” خانم اسلایم یه دماغ دراز و یه زگیل روی چونه اش داشت. خانم اسلایم خیلی زیبا بود. خانم اسلایم، لولو رو به کلاسش برد و کمدش رو نشونش داد. خانم اسلایم گفت: “می تونی جارو و جعبه ی نهارت رو اینجا بذاری.”

لولو سرِ یه میز بزرگ نشست. یه جادوگر کوچیک با موهای فرفری کنارش نشست. لولو گفت: “سلام، من جادوگر لولوام.” جادوگر کوچیک با موهای فرفری گفت: “سلام، من جادوگر سندیم. تو جادوی مخصوص خودت رو داری؟” لولو گفت: “نه!” جادوگر سندی گفت: “من دارم. گربه ی سیاه مخصوص خودت رو داری؟” جادوگر لولو گفت: “هنوز نه.” جادوگر سندی گفت: “من دارم.” جادوگر لولو پرسید: “جاروی مخصوص خودت رو داری؟” جادوگر سندی گفت: “البته، اولین جاروم رو وقتی سه ساله بودم، گرفتم.”

خانم اسلایم جلوی کلاس ایستاده بود. پس جادوگر لولو و جادوگر سندی ساکت شدن. گفت: “اول از همه، شعر بخونیم.” جادوگرهای خوشحال همه با هم خوندن. جادوگر سندی کلمات رو از قبل می دونست. بعد اونها نقاشی کشیدن. نقاشی سندی انقدر قشنگ بود که خانم اسلایم چشبوندش به دیوار.

وقت میان وعده، جادوگر سندی باید لیست کوکی ها رو درمیاورد. بعد، خانم اسلایم به جادوگر کوچولوها گفت جاروهاشون رو بردارن. می خواست بهشون یاد بده چطور پرواز کنن. خانم اسلایم و همه ی جادوگرهای کوچولو با هم رفتن بیرون به قبرستون. جادوگرهای کوچولو، یکی یکی با جاروهاشون پرواز کردن رو امتحان کردن.

یکی از جادوگرها فوراً افتاد. یکی از جادوگرها رفت تو درخت. یه جادوگر کوچیک بالا و پایین تلوتلو خورد. بالاخره نوبت لولو بود. اون به بالای بالای بالا پرواز کرد. اون تلو نخورد. و به هیچی نخورد. حتی تا پایین، عقب عقب پرواز کرد. خانم اسلایم گفت: “خیلی خوبه لولو!” جادوگر لولو خندید. خانم اسلایم باهاش احساس غرور می کرد.

بعد نوبت جادوگر سندی بود. جادوگر سندی عقب عقب پرواز کرد. جادوگر سندی کله معلق پرواز کرد. جادوگر سندی با پروازش حلقه درست کرد. جادوگر سندی حتی بدون دست هم پرواز کرد.

وقتی جادوگر لولو به خونه رسید، مامانش پرسید: “مدرسه جادوگری چطور بود؟” لولو گفت: “معلمم رو دوست دارم، ولی از یکی از جادوگرهای کلاس خوشم نمیاد. اون تو همه چیز بهترینه!” مامانش گفت: “شاید فردا ازش خوشت بیاد.”

لولو فرداش هم از جادوگر سندی خوشش نیومد. سر نهار، جادوگر سندی گفت: “ساندویچ جگرت فاسد به نظر میرسه.” جادوگر لولو گفت: “نه، فاسد نیست. طعمش خوبه.” جادوگر سندی دماغش رو گرفت. یه جادوگر دیگه هم دماغش رو گرفت.

اون شب، مامان جادوگر پرسید: “مدرسه چطور بود؟” جادوگر لولو گفت: “هنوزم از اون جادوگر خوشم نمیاد. اون بدجنسه.” مامان جادوگر گفت: “انقدر عصبانی نباش. بیا و ببین. برات یه لباس جدید دوختم.” مامان جادوگر لباس رو بالا گرفت. خاکستری بود و روش عنکبوت داشت. جادوگر لولو گفت: “ممنونم مامان. فردا برای مدرسه ی جادوگری می پوشمش.”

صبح روز بعد، خانم اسلایم گفت: “لباسِ خیلی خوشگلیه.” جادوگر لولو گفت: “ممنونم.” بعد خانم اسلایم به کلاس گفت: “حالا بهتون یاد میدم چطور طلسم کنید.” جادوگرهای کوچولو داد کشیدن: “هورااااا!” جادوگر سندی دستش رو بلند کرد. اون گفت: “من می تونم طلسم کنم.” خانم اسلایم ازش خواست: “نشون کلاس میدی؟” جادوگر سندی سر پا ایستاد. عصای جادوییش رو بداشت. جادوگر سندی گفت: “اول چشماتون رو می بندید. بعد عصای جادوییتون رو تکون می دید و بعد کلمات جادویی رو می-گید.”

جادوگر سندی صاف به جادوگر لولو نگاه کرد. بعد چشماش رو بست. عصای چوبیش رو تکون داد و گفت: “اجی مجی لا ترجی! نگاه کنید که لباس جادوگر لولوی پیر رو عوض می کنم.” یهو جادوگر لولو حس کرد یه چیزی “پوووپ” صدا داد. اون به لباس جدیدش نگاه کرد. “وای نه!”

جادوگر سندی عنکبوت ها رو با گل عوض کرد. حالا دیگه لباس جدیدش خیلی زشت بود. خانم اسلایم دید که جادوگر لولو خیلی عصبانیه. اون جادوگر سندی رو مجبور کرد تا دوباره اونها رو به عنکبوت تغییر بده. ولی جادوگر لولو هنوز هم عصبانی بود. لولو به مامانش گفت: “نمی تونم اون جادوگر کوچولو رو تحمل کنم.” آرزو می کرد که ای کاش دیگه مجبور نبود جادوگر سندی رو دوباره ببینه.

روز بعد لولو بیدار شد. سرش درد می کرد، چشم هاش هم. به سمت آینه رفت. اون داد کشید: “مار موذی!” لکه های بزرگ همه ی جای صورتش رو پوشونده بودن. لولو دوید تا مامان جادوگر رو پیدا کنه. “شرط می بندم اون جادوگر سندیِ پیر یه طلسم روم گذاشته.” مامان جادوگر گفت: “نه عزیزم. فکر کنم آبله سوسماری گرفتی. امروز نمی تونی به مدرسه ی جادوگری بری.” مامان جادوگر، جادوگر لولو رو مجبور کرد به رخت خوابش برگرده. لولو خوشحال بود. مامان جادوگر یه کاسه سوپ نودل اژدهایی برای جادوگر لولو آورد. باعث شد لولو حالش کمی بهتر بشه. مامان جادوگر یه داستان ترسناک خوب براش خوند.

روز بعد، لولو نقاشی کشید و پازل بازی کرد. اون از ندیدن جادوگر سندی خوشحال بود. روز بعد لولو می-خواست با جاروش بیرون پرواز کنه. مامان جادوگر گفت: “نه عزیزم.” جاودگر لولو گفت: “ولی کاری نیست بکنم!” دلش می خواست بدونه خانم اسلایم و جادوگرهای دیگه اون روز تو مدرسه چیکار کردن.

روز بعد مامان جادوگر به جادوگر لولو اجازه داد به مدرسه جادوگری بره. لولو خوشحال بود. لولو به سرعت به مدرسه ی جادوگری رفت. می دونست جادوگر سندی لکه های رو صورتش رو مسخره می کنه. که چی؟ اگه جادوگرهای دیگه بهش می خندیدن، اون هم همراه اونها می خندید.

خانم اسلایم گفت: “خوش اومدی. دلمون برات تنگ شده بود!” لولو سر یه میز بزرگ نشسته بود. جادوگر سندی کجا بود؟ لولو ندیدش. بعد جادوگر سندی از در اومد تو. کل صورتش پر از لکه بود. جادوگر لولو و جادوگر سندی هر دو با هم داد کشیدن: “تو آبله سوسماری گرفتی!” جادوگر سندی گفت: “خنده دار شدی!” جادوگر لولو گفت: “تو هم!” هر دو خندیدن: “ها ها ها!” جادوگر سندی گفت: “شرط می بندم لکه های من بیشتر از مال توئه.” جادوگر لولو گفت: “می شماریم و می بینیم.”

جادوگر لولو لکه های روی صورت جادوگر سندی رو شمرد. 67 تا بودن. و جادوگر سندی لکه های لولو رو شمرد. 69 تا بودن. جادوگر سندی گفت: “تو بردی.” لولو لبخند زد.