پیتِ گربه، روبوپیت

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

پیتِ گربه، روبوپیت

چه روز آفتابی و خوبی! پیت برای اینکه بره و با دوستاش بیس‌بال بازی کنه، لحظه شماری می‌کنه.

پیت از لاری می‌پرسه: “میای توپ گرفتن، بازی کنیم؟” لاری می‌گه: “نمی‌تونم، دارم میرم کتابخونه.” پیت از کالی می‌پرسه: “ میای توپ گرفتن، بازی کنیم؟” کالی می‌گه: “داشتم می‌رفتم دوچرخه‌سواری.” پیت از جان می‌پرسه: “ میای توپ گرفتن، بازی کنیم؟” جان می‌گه: “الان نمی‌تونم، باید حصار رو رنگ کنم.”

پیت آرزو می‌کرد دوستاش کارایی‌ رو انجام بدن که پیت می‌خواست. تنهایی بازی کردن اصلاً حال نمی‌ده. پیت با خودش فکر کرد، ای کاش یکی مثل خودم رو می‌شناختم …. و پیت یه ایده‌ی خیلی خوب به ذهنش رسید!

پیت یه روبات ساخت! طوری برنامه‌ریزیش کرد که درست مثل خودش باشه.

پیت به روبات گفت: “به دنیا خوش اومدی، روبوپیت! تو جدیدترین و بهترین دوست منی. ما هر کاری رو با هم انجام میدیم.” پیت گفت: “و من دوست دارم، توپ گرفتن بازی کنم.” روبوپیت گفت: “فکر خوبیه!”

پیت و روبوپیت، توپ گرفتن، بازی کردن. پیت وقتی داشت دنبال توپ می‌دوید گفت: “وای! تو مطمئناً می‌تونی خیلی دورتر بندازی!” روبوپیت توپ رو دورتر و دورتر انداخت تا اینکه …

پیت که داشت نفسش رو تازه می‌کرد، گفت: “وقتِ استراحت!” “بیا یه چیز دیگه بازی کنیم.” روبوپیت با غرور گفت: “من هر چیزی که تو بخوای، رو بازی می‌کنم.” پیت گفت: “چطوره قایم موشک بازی کنیم؟” روبوپیت گفت: “خوش می‌گذره.”

پیت بهترین جای قایم شدن رو پیدا کرد! مطمئنه که روبوپیت هرگز اونو پیدا نمی‌کنه. روبوپیت داد زد: “ده، نه، هشت، هفت، شش، پنج، چهار، سه، دو، یک! آماده‌ای یا نه، اومدم!”

روبوپیت که پیت رو پیدا کرده‌بود، گفت: “گرفتمت!” پیت گفت: “هِی، چطور پیدام کردی؟” روبوپیت گفت: “با ردیابم. من هرکسی رو هرجایی باشه پیدا می‌کنم.” پیت گفت: “خیلی خوب. قایم موشک بسه. بیا یه کم گیتار بزنیم.”

پیت، به روبوپیت یاد میده چطور آهنگ جدیدی رو که ساخته رو بزنه. پیت توضیح میده که: “باید موسیقی رو احساس کنی.” روبوپیت می‌گه: “باشه.” روبوپیت توضیح میده که: “برای اینکه احساسش کنم، باید با صدای بلند بزنم.” پیت سعی می‌کنه، روبوپیت رو ساکت کنه ولی روبوپیت به خاطرِ صدای بلند، صدای پیت رو نمی‌شنوه…

روبوپیت می‌گه: “این خیلی باحاله.” پیتِ گربه می‌گه: “خیلی بده!” روبوپیت می‌گه: “باشه. بیا به جاش اسکیت بورد بریم.”

قبل اینکه پیت بتونه جواب بده، پاهای روبوپیت به اسکیت‌بوردِ موتوری با چرخ‌های خیلی سریع تبدیل میشه. روبوپیت داد زد: “بزن بریم!” پیت داد زد: “صبر کن!”

پیت، روبوپیت رو دنبال کرد. هیچ تصوری از اینکه روبوپیت داره کجا میره، نداشت.

روبوپیت با جعبه شنیِ زمینِ بازی تصادف کرد. پیت از روبات پرسید: “حالت خوبه؟” روبوپیت گفت: “من یه روباتم. من خراب نشدنی‌ام! این جایِ عجیب کجاست؟” پیت گفت: “اینجا زمین بازیه. و به دوستاش بای‌بای کرد.

پیت به کالی، لاری و جان گفت: “این روبوپیته. خودم درستش کردم. لاری گفت: “چه باحال.” کالی گفت: “ما میریم به جان کمک کنیم، رنگ‌کاریش رو تموم کنه، و بعدش میریم دوچرخه سواری.” روبوپیت پرید وسط حرفش: “من می‌خوام برم سُرسُره بازی.”

پیت به روباتش گفت: “ روبوپیت، من می‌خوام به دوستام کمک کنم، حصار رو رنگ کنن!”

روبوپیت گفت: “رنگ کردنِ حصار. خیلی عالیه. من جوری برنامه‌ریزی شدم که از همه سریعتر رنگ بزنم.” پیت و دوستاش سعی کردن کمک کنن، ولی روبوپیت خیلی سریع رنگ‌کاری می‌کرد. پس به جاش، رفتن دوچرخه سواری، و کتاب خوندن… و بعد از اینکه روبوپیت، رنگ‌کاری رو تموم کرد، بهش کمک کردن، فرچه‌ها رو تمیز کنه.

پیت متوجه شد که مهم نیست چه کاری می‌کنن. با دوستاش بودنه، که باعث میشه خوش بگذره.