پِنی و عروسکش

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

پنی و عروسکش

فصل 1

پنی و مامان تو باغچه بودن. مامان داشت علف‌های هرز باغچه رو می‌کَند. پنی، گلها رو بو می‌کرد. مامان گفت: “اینجا، یه عالمه علف هرز هست.” پنی گفت: “اینجا، یه عالمه گُل هست.”

پنی گفت: “گلهای رُز، مورد علاقه‌ی منن.” مامان گفت: “ولی، من علف هرز مورد علاقه‌ای ندارم.” پِنی خندید. مامان به کَندن علف‌های هرز ادامه داد. پنی به بو کردن گلها ادامه داد.

پست‌چی اومد و گفت: “یه جعبه برای پنی!” پنی گفت: “وای، خدا!” مامان گفت: “جعبه از طرفِ گرامه.” پنی، جعبه رو باز کرد. مامان کمکش کرد. یه یادداشت توی جعبه بود. یه چیز دیگه هم تو جعبه بود. که توی یه کاغذ کادوی خوشگل پیچیده شده بود. مامان گفت: “اول بیا یادداشت رو بخونیم.”

مامان یادداشت رو خوند. نوشته بود: “پِنی عزیز، وقتی داشتم خرید می‌کردم، این عروسک رو دیدم. به نظرم رسید که، تو ازش خوشت بیاد. امیدوارم که ازش خوشت بیاد. از طرف گرام، با یه عالمه بوس و بغل.” پنی کاغذ کادو رو باز کرد. عروسک، لُپ‌های صورتی داشت. عروسک، گیره‌ی سرِ صورتی داشت. عروسک، لباس صورتی با دکمه‌های بزرگ داشت.

عروسک نرم بود و بوی خوبی می‌داد. پنی، عروسک جدیدش رو بغل کرد. پنی گفت: “دوستش دارم! خیلی دوستش دارم! درسته تازه کادو گرفتمش، ولی دوستش دارم.” مامان گفت: “می‌تونم حدس بزنم.”

فصل 2

پنی، عروسک جدیدش رو به بچه‌ کوچولوها نشون داد. پنی گفت: “دست نزنید.” پنی، عروسک جدیدش رو نشون بابا داد. بابا گفت: “گونه‌های صورتیش رو دوست دارم. گیره‌ی صورتیش، و لباس صورتیش رو هم دوست دارم.”

پنی گفت: “هنوز هیچی نشده، دوستش دارم.” بابا گفت: “می‌تونم حدس بزنم.” بعد پرسید: “اسمش چیه؟” پنی برای چند لحظه ساکت بود. بعد گفت :”نمی‌دونم.” عروسک پنی، اسمی نداشت. بابا گفت: “همه به یه اسم احتیاج دارن.”

اسم پنی، پنی بود. اسم مامان، جِین بود. اسم بابا، جان بود. اسم بچه کوچولوها، تیلی و پیپ بود. همه، به جز عروسک پنی اسم داشتن.

پنی گفت: “اگه نتونم اسمی پیدا کنم، چی؟” مامان گفت: “می‌تونی.” بابا گفت: “می‌تونی.” پنی برای پیدا کردن اسمی برای عروسکش، فکر کرد و فکر کرد. هیچ کدوم، خوب نبودن. نه پولی. نه می‌می. نه اِما. پنی گفت: “نمی‌تونم برای عروسکم اسم انتخاب کنم.” مامان گفت: “می‌تونی.” بابا گفت: “می‌تونی.”

مامان گفت: “عروسکت گونه های صورتی، گیره‌ی صورتی و لباس صورتی داره. می‌تونی، صورتی صداش کنی.” پنی گفت: “نه.” بابا گفت: “عروسکت، دکمه‌های گنده داره. می‌تونی، دکمه صداش کنی.” پنی گفت: “نه.”

مامان گفت: “خنده‌رو، چی؟ اون، باعث میشه تو بخندی.” بابا گفت: “دوست داشتنی؟ تو اونو خیلی دوست داری.” مامان گفت: “همیشه، عروسک‌ها رو عروسک صدا میزنن.” نه. نه .نه. هیچ‌کدوم خوب نبودن. پنی، عروسکش رو بغل کرد. گفت: “نگران نباش، برات یه اسم پیدا می‌کنم.”

فصل 3

پنی، هنوز نتونسته بود برای عروسکش اسم انتخاب کنه. مامان گفت: “سعی کن، خیلی سخت فکر نکنی.” بابا گفت: “اون‌طوری، اسم خود به خود به ذهنت میاد.” پنی گفت: “باشه. میبرم به عروسک جدیدم، خونه جدیدش رو نشون بدم “ پنی، آشپزخونه رو نشون عرسکش داد. پنی گفت: “اینجا، جاییه که ما توش غذا می‌پزیم.” پنی اتاق خوابش رو نشون عروسکش داد. پنی گفت: “اینجا، جاییکه ما توش می‌خوابیم.” پنی، حموم رو نشون عروسکش داد. پنی گفت: “اینجا، جاییکه ما توش حموم می‌کنیم. ولی نمی‌تونی خیس بشی.”

بعد پنی، عروسکش رو برد به باغچه. اون گفت: “وقتی تو رو گرفتم، اینجا بودم.” پنی، گذاشت عروسکش گلها رو بو کنه. رُز ها رو بو کن. پنی، برای چند لحظه ساکت بود. بعد دوید طرف خونه.

پنی، مامان و بابا رو پیدا کرد. گفت: “اسمش رو می‌دونم!” مامان پرسید: “چیه؟” بابا پرسید: “چیه؟” پنی، عروسک جدیدش رو گرفت بالا و گفت: “مامان، بابا، این رُزه!” مامان گفت: “خیلی قشنگه.” بابا گفت: “عالیه.” بچه‌کوچولوها، صدای بچه کوچولو در آوردن. پنی لبخند زد. “شما گفتی، اسم خود به خود به ذهنم میاد و همینطور هم شد.”

پنی، رُز رو بغل کرد. مامان گفت: “حالا دیگه می‌تونی دست از سخت فکر کردن برداری.” بابا گفت: “حالا می‌تونیم نهار بخوریم.” پنی گفت: “و حالا، همه اسم دارن.”