ساندویچ کارلا
آموزش رایگان زبان انگلیسی > پکیج: داستان های مصور صوتی / مجموعه: بسته ی دهم / درس: ساندویچ کارلاسرفصل های مهم
ساندویچ کارلا
توضیح مختصر
کارلا دوست داره متفاوت باشه. پس همیشه ساندویچ های متفاوت و منحصر به فرد به مدرسه میاره.
- سطح خیلی سخت
دانلود اپلیکیشن «زبانشناس»
راهنمای خواندن این درس
نکته اول:
ابتدا میتوانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.
نکته دوم:
اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.
فایل ویدیویی
متن انگلیسی درس
Carla’s Sandwich
Carla brought weird sandwiches to school. Buster noticed it first. He was sitting next to Carla at lunch one Monday. “EEEW! What are you eating?” Buster asked. “It’s all green and slimy!” “It’s an olive, pickle and green bean sandwich,” said Carla. “I made it myself. Would you like some? I brought extra.” “No way!” said Buster, pinching his nose. “That’s gross!” “It’s not gross,” said Carla. “It’s different. I like to be different.” “It’s not different,” said buster. “It’s gross.” And he went to sit next to Leslie instead.
On Tuesday Carla’s sandwich was long with something yellow and white oozing out the sides. “What in the world is that?” asked Leslie. “It’s my Banana, Cottage Cheese Delight,” said Carla, “on a tasty toasted baguette.” “Bananas and cottage cheese?” asked Leslie, sticking out her tongue. “That’s disgusting.” “It’s not disgusting,” said Carla. “It’s creative.” “It’s disgusting,” said Leslie, and she went to sit next to Natie instead.
On Wednesday Carla’s sandwich was orange and brown and lumpy. It crunched when she bit into it. “Ugh!” said Natie, who was sitting next to her now. “What is that?” “I call it Carla’s Crunch,” said Carla. “It’s peanut butter, crackers and cheddar cheese in a lovely pita bread. I brought extra. Would you like some?” “No way!” said Natie, scrunching his face. “That’s sick!” “It’s not sick,” said Carla. “It’s unique.” “It’s sick,” said Natie. And he went to sit next to Marcus instead.
On Thursday Carla brought a chopped liver, potato chips and cucumber sandwich.
On Friday she brought a sardine and mustard sandwich with sunflower seeds.
By Monday, no one wanted to sit next to Carla, so she ate by herself. At the end of the day, Miss Pimento made an announcement. “Tomorrow we will have a picnic.” “Hurray!” everyone shouted. “A picnic! Yippee!”
The next day, when the lunch bell rang, the kids ran to get their picnic lunches. “I have peanut butter and jelly,” Natie announced to the class. “I have baloney,” said Leslie. “Tuna,” said Buster. “Hey Carla, what do you have?” Carla didn’t answer. “It’s probably a ketchup, spinach and jelly bean sandwich,” joked Buster. He and Leslie howled. So did Natie. “It is not!” said Carla. “Let’s have some quiet in here,” said Miss Pimento, “or we won’t be able to have our picnic.” The class was suddenly silent. Then the children followed Miss Pimento, two by two, down the hall out the door and down the block to the park.
“All right, everyone,” said Miss Pimento. “Find a place to sit and bon appètit!” Carla took a bite of her sandwich. “Yuck!” said buster, pointing at Carla’s sandwich. “What is that?! a worm sandwich?” “For your information,” said Carla, “It’s a lettuce, tomato, raisin, bean sprout, pretzel and mayonnaise sandwich. I call it the Combo Deluxe.” “It looks more like a Wormbo Deluxe!” teased Buster. Leslie and Natie burst out laughing.
Buster rummaged through his knapsack. “Uh oh,” he said quietly. He rummaged some more. “Uh oh,” he said again. He dumped everything out of his bag. “I can’t believe it,” Buster said sadly. “I forgot my sandwich.” “That’s awful,” said Leslie, biting into her baloney sandwich. “A real bummer,” said Natie, chomping on his peanut butter and jelly. Soon everyone was eating, everyone except Buster. Carla looked at Buster. She looked her sandwich. She looked back at Buster. “You can have one of mine,” She offered. “I brought extra.” Some kids snickered. “No thanks,” said Buster glumly. “I’m not that desperate.”
Doris ate her egg salad sandwich and Rufus ate his tuna. Herbert ate his salmon salad sandwich and Barbara ate her turkey. Buster’s mouth began to water. Buster look at Carla’s sandwich. “Maybe bean sprouts aren’t so bad,” he thought. “It’s really quite delicious,” said Carla, catching Buster’s glance. Buster quickly turned away.
Susan ate her corned beef sandwich and Harris munched his taco. Fabio ate his chicken sandwich and Gordon ate his meatloaf. Buster was growing hungrier by the minute and his stomach growled loudly. “Raisins are kind of fun,” he thought, “and who doesn’t like pretzels?” Marcus ate his cheese sandwich and Darcy ate her bagel. Buster eyed Carla’s sandwich again. “You don’t know what you’re missing…” Carla sang out. Buster couldn’t take it anymore. He looked around. Everyone was busy eating. No one was watching him. “Okay,” he whispered to Carla. “Okay, what?” asked Carla. “Okay, can I have one?” he whispered again. “Can you have one what?” asked Carla. Buster blurted impatiently, “Can I please have one of your sandwiches?” Everyone looked up. Carla smiled and handed Buster a Combo Deluxe.
Buster examined the lettuce, tomato, raisin, bean sprout, pretzel and mayonnaise sandwich carefully. He looked at Leslie, then Natie, then Carla. And then he took a very small bite. All eyes were watching as he chewed and swallowed. “Well?” asked Leslie impatiently. “Well?” asked Natie. Buster didn’t say anything. He looked at everyone and took another bite. And another. And another. “I can’t believe he’s eating it!” said Natie in disgust. “What does it taste like, Buster?” asked Leslie. “Is it gross?” Buster didn’t answer. He was too busy eating. When the last bite was gone, Buster licked his fingers and smacked his lips. “Yum!” he said. “That was the best sandwich I ever ate!” “It was?” asked Natie in horror. “It was?” asked Leslie in dismay. “It was!” said Buster, smiling at Carla.
Carla beamed. “I bet you’d all enjoy the Combo Deluxe,” said Carla. “Who’d like to try some?” Slowly, Leslie raised her hand. And then Natie raised his. Then Darcy, Susan, Rufus and Fabio. Soon all the kids had their hands in the air. Carla took her last sandwich, broke it into small pieces and handed them out to everyone “Wow!” said Leslie, tasting her piece. “This is terrific!” “Yeah!” Said Natie. “It tastes great!” “Tomorrow I’m going to bring a creative sandwich too,” said Leslie. “Maybe it’ll be a mustard sandwich with baked beans and French fries. What do think of that, Carla?” “Sounds good,” said Carla.” And it’s definitely creative.” “I’ll bring a spaghetti and soy sauce sandwich,” said Buster as he sat down next to Carla. “Yum,” said Carla and Leslie together. “I don’t know what I’m bringing yet,” said Natie, “But it’ll be unique.”
The next day everyone in Miss Pimento’s class brought an unusual sandwich to school. There was an asparagus and salad dressing sandwich, a pistachio and tangerine sandwich, and even a pizza sandwich. What did you bring today, Carla?” asked buster. “I’m not telling,” said Carla. “You’ll have to wait until lunch time.” The morning seemed to last forever, but finally the lunch bell rang. While Buster was munching away on his spaghetti and soy sauce sandwich, he glanced over at Carla. This time her sandwich was not green. It was not slimy or lumpy and nothing was oozing out the sides. “So, what kind of sandwich is that?” Buster asked. “Yeah, Carla,” said Leslie. “What’s inside?” Natie looked at Carla, waiting for an answer. “Well,” said Carla. “Today I have…… peanut butter and jelly.” “Peanut butter and jelly?” asked Buster in disbelief. “Peanut butter and jelly?” Leslie and Natie asked together. “Peanut butter and jelly,” said Carla, biting into her sandwich. “I like to be different.”
ترجمه‌ی درس
ساندویچ کارلا
کارلا ساندویچ های عجیب و غریب به مدرسه می برد. اول از همه، باستر متوجه اش شد. یه روز دوشنبه، وقت ناهار، بغل دست کارلا نشسته بود. باستر پرسید: “اه اه، داری چی میخوری؟ سبز و لزجه!” کارلا گفت: “ساندویچ زیتون و خیارشور و لوبیا سبزه! خودم درستش کردم. اضافه هم دارم. دوست داری کمی بهت بدم؟” باستر که دماغش را گرفته بود گفت: “اصلا! حال به هم زنه.” کارلا گفت: “حال به هم زن نیست. متفاوته. من دوست دارم متفاوت باشم.” باستر گفت: “متفاوت نیست. حال به هم زنه.” و رفت تا کنار لزلی بشینه.
روز سه شنبه، ساندویچ کارلا دراز بود و چیزهای سفید و زردی از کناره هاش می چکید بیرون. لزلی پرسید: “این دیگه چیه؟” کارلا گفت: “این ساندویچ لذت‌بخشِ پنیرِ محلی و موزیِ منه، تو باگت تست شده ی خوشمزه.” لزلی زبونش رو در آورد و گفت: “پنیر محلی و موز؟ چندش آوره!” کارلا گفت: “چندش آور نیست. مبتکرانه است.” لزلی گفت: “چندش آوره.” و رفت که کنار نیتی بشینه.
روز چهارشنبه، ساندویچ کارلا نارنجی و قهوه ای و قلمبه بود. وقتی گازش میزد صدا میداد. نیتی که حالا بغل دستش نشسته بود گفت: “اع. این چیه؟” کارلا گفت: “ من بهش ساندویچ ترد کارلا میگم. کره بادام زمینی، کراکر و پنیر چدار، توی نون خوشمزه ی پیتاست. اضافه هم دارم. دوست داری کمی بهت بدم؟” نیتی که صورتش رو درهم می کشید گفت: “اصلا! حال به هم زنه!” کارلا گفت: “حال به هم زن نیست. منحصر به فرده.” نیتی گفت: “حال به هم زنه!” و رفت تا کنار مارکوس بشینه.
پنجشنبه، کارلا ساندویچ جیگر خرد شده، چیپس سیب زمینی، و خیار آورد.
جمعه، ساندویچ ساردین و خردل با تخمه های آفتابگردان آورد.
تا روز دوشنبه کسی نمی‌خواست کنار کارلا بشینه، در نتیجه اون غذاش رو تنهایی خورد. آخرِ روز، خانوم پیمنتو یه خبر به همه داد. “فردا میریم به پیک نیک.” همه داد کشیدن: “هورا! پیک نیک! به به!”
روز بعد، وقتی زنگ ناهار زده شد، همه ی بچه‌ها دویدن تا ناهار پیک نیک شون رو بیارن. نیتی به کل کلاس اعلام کرد که: “من کره بادام زمینی و ژله دارم.” لزلی گفت: “من کالباس دارم.” باستر گفت: “من تن ماهی دارم. هی کارلا، تو چی داری؟” کارلا جواب نداد. باستر به شوخی گفت: “حتما ساندویچ سس کچاپ و اسفناج و آبنبات ژله ایه.” باستر و لزلی و همچنین نیتی قهقه سر دادن. کارلا گفت: “نه نیست.” خانوم پیمنتو گفت: “یه کم ساکت باشید. وگرنه مجبور میشیم پیک نیک رو تعطیل کنیم.” همه ی کلاس یهویی ساکت شدن. همه ی بچه ها پشت سر خانم پیمنتو دوتا دوتا، از سالن رد شدن و از در رفتن بیرون و یه بلوک اون ورتر، به پارک رسیدن.
خانوم پیمنتو گفت: “خیلی خوب بچه ها. هر کسی یه جا برای خودش پیدا کنه و غذاش رو نوش جون کنه.” کارلا یه گاز به ساندویچش زد. باستر که به ساندویچ کارلا اشاره می کرد گفت: “اه اه! این دیگه چیه؟! ساندویچ کرم خاکی؟” کارلا گفت: “محض اطلاعتون، ساندویج کاهو، گوجه فرنگی، کشمش، جوانه لوبیا، چوب شور، و مایونزه. من اسمش رو ساندویچ باشکوه موسیقی جاز گذاشتم.” باستر به کنایه گفت: “بیشتر شبیه ساندویچ باشکوه کرم خاکی می مونه.” نیتی و لزلی از خنده غش کردن.
باستر، کوله پشتیش رو زیرو رو کرد. به آرومی گفت: “آه نه!” همه چی رو از کیفش انداخت بیرون. باستر با ناراحتی گفت: “باورم نمیشه! ساندویچ ام رو فراموش کردم.” لزلی در حالی که ساندویچ کالباسش رو گاز می زد، گفت: “چه بد!” نیتی که کره بادام زمینی و ژله اش رو گاز میزد گفت: “عجب ضد حالی!” کمی بعد همه مشغول خوردن بودن، همه به غیر از باستر. کارلا یه نگاه به باستر کرد. و بعد یه نگاه به ساندویچش کرد. دوباره به باستر نگاه کرد. اون پیشنهاد داد که: “میتونی یکی از ساندویچ های منو بخوری. من اضافه آوردم.” بعضی از بچه ها پوزخند زدن. باستر به آرومی گفت: “نه، ممنونم! اونقدرها هم ناراحت نیستم.”
دوریس، ساندویچ سالاد تخم مرغیش رو خورد، و روفوس هم تن ماهیش رو خورد. هربرت، ساندویچ سالاد ماهی سالمونش رو خورد و باربارا هم بوقلمونش رو. دهن باستر آب افتاده بود. باستر به ساندویچ کارلا نگاه کرد. اون فکر کرد: “شاید جوانه ی لوبیا اونقدرها هم بد نباشه.” کارلا توجه باستر رو جلب کرد و گفت: “خیلی هم خوشمزه است.” باستر به آرومی روش رو برگردوند.
سوزان، ساندویچ گوشت نمک زده اش رو خورد، و هریس تاکوش رو گاز زد. فابیو ساندویچ مرغش رو خورد و گوردن میت لیفش رو خورد. باستر دیگه کم کم داشت گرسنش می‌شد و در همون موقع شکمش یه صدای بلند داد. اون فکر کرد: “کشمش یه جورایی باحاله و کیه که چوب شور دوست نداشته باشه؟” مارکوس ساندویچ پنیرش رو خورد و دارسی نون شیرینش رو خورد. باستر دوباره به ساندویچ کارلا نگاه کرد. کارلا با آواز گفت: “نمیدونی چی رو داری از دست میدی!” باستر دیگه نمیتونست مقاومت کنه. اطراف رو نگاه کرد. همه مشغول خوردن بودن. هیچ کس نگاهش نمی کرد. تو گوش کارلا گفت: “خیلی خوب!” کارلا پرسید: “خیلی خوب چی؟” اون دوباره تو گوشی گفت: “خیلی خوب، میتونم یکی بگیرم؟” کارلا پرسید: “یکی چی بگیری؟” اون بی صبرانه داد زد: “میتونم لطفاً یکی از ساندویچ هات رو بگیرم؟” همه بالا را نگاه کردن. کارلا لبخند زد و ساندویچ باشکوه موسیقی جاز رو داد دست باستر.
باستر با دقت ساندویج کاهو، گوجه فرنگی، کشمش، جوانه لوبیا، چوب شور، و مایونزه رو بررسی کرد. اون به لزلی، بعد نیتی و بعد کارلا نگاه کرد. و بعد یه گاز خیلی کوچولو زد. همه ی چشما اون رو که می-جوید و قورت میداد رو تماشا میکردن. لزلی بی صبرانه پرسید: “خوب؟” نیتی پرسید: “خوب؟” باستر هیچی نگفت. اون به همه نگاه کرد و یه گاز دیگه زد. و یکی دیگه. نیتی با حالت چِندش گفت: “ باورم نمیشه که می خوردش.” لزلی پرسید: “چه طعمی داره؟ حال به هم زنه؟” باستر جواب نداد. اون مشغول خوردن بود. وقتی آخرین لقمه رو قورت داد انگشتها و لبش رو لیسید. اون گفت: “ به به. بهترین ساندویچی بود که تو عمرم خوردم.” نیتی با وحشت پرسید: “بود؟” لزلی با بی میلی پرسید: “بود؟” باستر که به کارلا لبخند میزد گفت: “بود!”
کارلا از خوشحالی صورتش درخشید. کارلا گفت: “شرط میبندم همتون از ساندویچ باشکوه موسیقی جاز لذت می برید. کی میخواد کمی امتحان کنه؟” لزلی به آرومی دستش رو بلند کرد. و بعد نیتی دستش رو بلند کرد. بعد دارسی، سوزان، روفوس و فابیو. کمی بعد دست همه بچه ها رو هوا بود. کارلا آخرین ساندویچش رو برداشت، به تکه های کوچیک تقسیم کرد و به همه داد. لزلی که داشت تیکه ی خودش رو می خورد گفت: “واو! عالیه!” نیتی گفت: “آره. طعمش عالیه.” لزلی گفت: “فردا من هم ساندویچ مبتکرانه میارم. شاید ساندویچ خردل با لوبیای پخته شده و سیب زمینی سرخ شده باشه. نظرت درباره اش چیه، کارلا؟” کارلا گفت: “به نظر خوب میاد. و کاملاً هم مبتکرانه است.” باستر که بغل دست کارلا مینشست گفت: “ من ساندویچ اسپاگتی با سس سویا میارم.” کارلا و لزلی با هم گفتن: “ به به.” نیتی گفت: “من هنوز نمیدونم چی میارم، ولی منحصر به فرد خواهد بود.”
روز بعد همه، تو کلاس خانم پیمنتو ساندویچ غیر معمول آورده بود. ساندویچ سالاد و مارچوبه بود. ساندویچ پسته و نارنگی و حتی ساندویچ پیتزا. باستر پرسید: “تو چی آوردی کارلا؟” کارلا گفت: “نمیگم. باید تا وقت ناهار منتظر بمونی.” مثل این که صبح تا ابد میخواست ادامه پیدا کنه ولی بالاخره زنگ ناهار زده شد. وقتی باستر داشت ساندویچ اسپاگتی با سس سویاش رو می خورد یه نگاه به کارلا انداخت. این بار ساندویچی سبز نبود. لزج و قلمبه هم نبود و از کنار ها هم چکه نمی کرد. باستر پرسید: “-چه نوع ساندویچیه؟” لزلی گفت: “راست میگه کارلا! توش چیه؟” نیتی به کارلا نگاه کرد و منتظر جواب بود. کارلا گفت: “خب، من امروز … کره بادام زمینی و ژله دارم.” باستر با ناباوری پرسید: “ کره بادام زمینی و ژله؟” لزلی و نیتی با هم پرسیدن: “ کره بادام زمینی و ژله؟” کارلا که ساندویچش رو گاز میزد گفت: “کره بادام زمینی و ژله. من دوست دارم متفاوت باشم.”