ماهیِ رنگین کمونی

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

ماهیِ رنگین کمونی

تو جای خیلی عمیق و دورِ دریای آبی، یه ماهی زندگی می کرد، که نه تنها یه ماهیِ معمولی نبود، بلکه زیباترین ماهی تو کلِ اقیانوس بود. پولک هاش تُن هایِ رنگِ آبی، سبز و بنفش رو که بینشون نقره ایِ درخشان هم بود، داشت. آه، چه زیبا.

ماهی های دیگه، مسحور زیباییش بودن. اونها، ماهیِ رنگین کمونی صداش می کردن. اونها صدا می کردن: “زود باش، ماهیِ رنگین کمونی. بیا و با ما بازی کن!” ولی ماهیِ رنگین کمونی، فقط از کنارشون با غرور و بدون اینکه چیزی بگه سُر می خورد و می ذاشت که پولک هاش بدرخشن.

یه روز، یه ماهیِ کوچولویِ آبی تعقیبش کرد. صداش کرد: “ماهی رنگین کمونی، صبر کن! لطفاً یکی از پولک های براقت رو بده به من. اونا خیلی زیبان و تو هم یه عالمه ازشون داری.” ماهی رنگین کمونی فریاد کشید: “تو از من میخوای که یکی از پولک های مخصوصم رو بدم بهت؟ فک می کنی کی هستی؟ برو اون طرف!” ماهی کوچولویِ آبی شوکه شده شنا کرد و دور شد. خیلی ناراحت بود و به همه ی دوست هاش گفت که چه اتفاقی افتاده.

از اون روز به بعد، هیچکس کاری به کار ماهی رنگین کمونی نداشت. اونها، وقتی که اون از کنارشون شنا می کرد، روشون رو بر می گردوندن. فایده یِ داشتنِ پولک های برّاق و خیره کننده بدون اینکه کسی تحسین شون کنه چیه؟

حالا، اون دیگه تنها ترین ماهی تو کل اقیانوس شده بود. یه روز، سفره ی دلش رو پیش ستاره ماهی باز کرد. “من واقعاً زیبام. چرا کسی منو دوست نداره؟” ستاره ماهی گفت: “من نمی تونم جوابت رو بدم. ولی اگه اون طرفِ صخره ی مرجانی به غار عمیق بری، اونجا اختاپوسِ دانا رو پیدا می کنی. شاید اون بتونه کمکت کنه.”

ماهی رنگین کمونی غار رو پیدا کرد. خیلی تاریک بود و اون نمی تونست چیزی ببینه. ولی یهویی روشناییِ دو تا چشم، چشم هاش رو جلب کردن، و اختاپوس از توی تاریکی نمایان شد.

اختاپوس با یه صدای ژرف، گفت: “منتظرت بودم. موج ها داستانت رو برام تعریف کردن. این توصیه ی منه. به هر کدوم از ماهی های دیگه یه دونه از پولک های براقت رو بده. طولی نمی کشه که نه تنها زیباترین ماهی دریا میشی، بلکه به این نتیجه میرسی که چقدر خوشحالی.” ماهی رنگین کمونی شروع به گفتن این کرد که: “من، من نمیتونم …” ولی اختاپوس قبل از اون توی تاریکی با ابرهایی از سیاه آب، ناپدید شده بود.

پولک هام رو بدم بره؟ پولک های زیبا و درخشانم رو؟ هرگز. چطور می تونم بدونِ اونها خوشحال باشم؟ یهویی، اون یه تماسِ خفیف رو رویِ باله اش احساس کرد. ماهیِ کوچولوی آبی برگشته بود. “ماهی رنگین-کمونی، لطفاً، عصبانی نشو. من فقط یه پولک کوچولو می خوام.”

ماهی رنگین کمونی دو دل بود. فقط یه پولک درخشانِ خیلی خیلی کوچولو. اون با خودش فکر کرد: “خب، شاید دلم فقط برای یکی تنگ نشه.” ماهی رنگین کمونی با دقت کوچیک ترین پولک رو بیرون کشید و به ماهی کوچولو داد.

“آه، ممنونم! خیلی خیلی ممنونم!” ماهی آبی کوچولو، با بازیگوشی در حالی که پولکِ براق رو میون پولک هایِ آبی خودش جا می داد، قُلقُل کرد. یه حس خاصی به ماهی رنگین کمونی دست داد. برای یه مدت طولانی، اون ماهی آبی کوچولو رو با پولک براق جدیدش تویِ آب که به عقب و جلو شنا میکرد، تماشا کرد.

ماهیِ آبیِ کوچولو، با پولکی که می تابید، تویِ اقیانوس مثل فرفره شنا کرد. بنابراین خیلی طول نکشید که ماهی های دیگه اطرافِ ماهی رنگین کمونی رو گرفتن. همشون یه پولک براق می خواستن.

ماهی رنگین کمونی، پولک هاش رو چپ و راست تقسیم می کرد. و هر چقدر بیشتر می داد، بیشتر لذت می-برد. تا اینکه، آبِ اطرافش پر از پولک های براق و درخشان شد. آخر سر، اون حس کرد که تو خونه اش میون ماهی های دیگه است.

نهایتاً، فقط یه پولکِ درخشان برای ماهی رنگین کمونی باقی مونده بود. ارزشمندترین داراییش از دست رفته بود، ولی با این حال اون خیلی خوشحال بود. اونها صدا زدن: “زود باش ماهی رنگین کمونی! بیا و با ما بازی کن!” ماهی رنگین کمونی گفت: “اومدم!” و به خوشحالیِ یه شلپ شولوپِ آب شنا کرد تا به دوستاش ملحق بشه.