خرسی که خیلی خوابش میومد

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

خرسی که خیلی خوابش میومد

زمستون زودتر از موعد از راه رسیده بود و خرس دیرش شده بود. خیلی خوابش میومد و وقتش بود که به خواب زمستونی بره. خرس با عجله از کوه پایین رفت و از صخره های یخ زده گذشت، و اصلاً متوجه نشد که یه روباه نسبتاً مکار هم اونجاست. بالأخره درست موقع خواب به غار دنجش رسید، و اونموقع بود که یه مرتبه سر و کله ی روباه پیدا شد. روباه گفت: عصر بخیر. اتفاقی متوجه شدم که غار شما خیلی کوچولوئه. اینجا به زحمت جایی برای خواب زمستونی پیدا بشه. یه خرس بزرگ مثل شما، که اینقدر بزرگ و قوی و شجاعه، یه جونور به این فوق العادگی لیاقتش اینه که غار بزرگتری داشته باشه.

خرس با خمیازه گفت: یه غار بزرگتر برای من؟ شاید حق با تو باشه. باید اعتراف کنم که این غار کوچولو دیگه داره برام تنگ میشه. روباه گفت: امروز روز شانسته. یه غار بلدم که خوراک خودته! حتی توی بستن وسایلت هم کمکت می کنم، آخه کار دیگه ای ندارم که انجام بدم.

پس خرس هم چمدونش رو جمع کرد و برای غارش دست تکون داد. اون خونه ی دنجش رو رها کرد تا یه غار بزرگتر پیدا کنه. روباه گفت: غار کوچولوت رو فراموش کن، این غار بزرگ میتونه مال تو باشه! اینجا برای خواب زمستونی کلی جا هست! حتی دو تا در هم داره. کاملاً ضد آبه، و برف و بارون بهش نفوذ نمیکنه، روزی یه بار هم ساعت دو میتونی… یه قطار ببینی!

روباه یه لبخند عصبی زد و خرس هم فقط سرش رو تکون داد و گفت: من خیلی خوابم میاد. میرم خونه. روباه گفت: اما تو خیلی بزرگی، و غارت، خیلی کوچولوئه. واقعاً به یه غار بزرگتر نیاز داری. یه غار قشنگ و… بلند! این یکی از چوب محکم ساخته شده، قطاری هم جلوی چشمت نیست. به خفاش ها هم اهمیتی نده، شب همه شون میرن بیرون. روباه یه لبخند عصبی زد و خرس هم فقط سرش رو تکون داد.

خرس گفت: من خیلی خوابم میاد. میرم خونه. روباه گفت: وایسا! اگه از این یکی خوشت نیومد یه غار دیگه هم هست. کفش ماسه ایه و چشم انداز قشنگش اقیانوسه.

خرس خوابالو گفت: همین خوبه، و با روباه دست داد. بعد بالش مورد علاقه اش رو آورد بیرون و روی ماسه ها دراز کشید و خودش رو جمع کرد. اما همین که خرس داشت توی غار کاملاً جدیدش خوابش می برد، یه صدای شلپ شولوپ اومد و بعد… یه موج از راه رسید! خرس سردش شده بود و عنق بود و خیلی خیلی هم خسته بود. پس چمدون کوچیکش رو جمع کرد و آه کشان گفت: میرم خونه!

وقتی خرس بالأخره رسید خونه، و آماده ی خوابیدن بود، روباه و تمام دوستای کوچولوش داشتن جای خرس اونجا زندگی میکردن. روباه گفت: خواهش میکنم ما رو ننداز بیرون. ما همه مون اونقدر کوچولوییم، که اصلاً به زحمت متوجه میشی که اینجا زندگی می کنیم. خرس همینطور که روی زمین دراز می کشید، گفت: خب، امروز روز شانستونه. بهار بیدارم کنین. ضمناً… من خر و پف می کنم!