آدم با یه شانس چیکار میکنه؟

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

آدم با یه شانس چیکار میکنه؟

یه روز، یه شانس سراغم اومد. انگار یه مرتبه پیداش شد. یه جوری رفتار می کرد انگار من رو میشناسه، انگار یه چیزی می خواد. اما من نمیدونستم چرا اومده. از خودم پرسیدم: آدم با یه شانس چیکار میکنه؟ شانسم دور و برم بال بال زد. خودش رو بهم مالید. دورم می چرخید انگار می خواست بگیرمش. کم کم به سمتش به دست دراز کردم، اما مطمئن نبودم و خودم رو عقب کشیدم. و شانسم پرواز کرد و دور شد. خیلی درباره اش فکر کردم. ای کاش از شانسم استفاده کرده بودم. فهمیدم که می خواستمش، اما هنوز مطمئن نبودم که شهامتش رو داشته باشم.

وقتی یه شانس دیگه از راه رسید، خیلی مطمئن نبودم. اما تصمیم گرفتم تلاشم رو بکنم. دستم رو به سمتش دراز کردم، اما دستم بهش نرسید و افتادم. خجالتزده شده بودم. احساس حماقت می کردم. انگار همه داشتن نگاهم میکردن. به این نتیجه رسیدم که دیگه هرگز نمیخوام همچین حسی داشته باشم.

برای همین بعد از اون، هر وقت شانسی از راه می رسید، نادیده می گرفتمش. و هرچه بیشتر نادیده می گرفتمشون، کمتر سراغم میومدن. تا اینکه یه روز متوجه شدم که خیلی وقته شانسی ندیدم. انگار همه شون غیبشون زده بود. کم کم نگران شدم و از خودم پرسیدم: اگه شانس دیگه ای سراغم نیاد چی؟ میدونم طوری رفتار کردم که انگار برام مهم نیست، اما حقیقتش اینه که مهم بود. هنوزم دلم میخواست از یه شانس استفاده کنم، اما می ترسیدم. و مطمئن نبودم که هیچ زمانی به اندازه ی کافی برای این کار شجاع باشم. بعد با خودم فکر کردم: شاید لازم نیست همیشه شجاع باشم، شاید فقط باید توی زمان مناسب یه خرده شجاع باشم. فهمیدم که همه چی به من بستگی داره. به خودم قول دادم که اگه روزی روزگاری شانس دیگه ای سراغم اومد، تعلل نکنم. اگه شانس دیگه ای سراغم میومد، من آماده بودم.

بعد، یه روز به ظاهر عادی، از دور یه چیزی رو دیدم که می درخشید. با امیدواری گفتم: یعنی ممکنه؟ یعنی ممکنه این شانس من باشه؟ باید می فهمیدم. با نهایت شدت و سرعتی که میتونستم به سمتش دویدم. نمیدونم چطور توضیح بدم، اما همون لحظه ای که ترس هام رو کنار گذاشتم، سرشار از هیجان شدم. این نبود که دیگه نترسم، اما هیجانم از ترسم بزرگتر بود. نزدیکتر که شدم، دیدم که این یکی شانس خیلی بزرگیه! اما این دفعه من آماده بودم. نزدیک که شد، دستم رو دراز کردم و گرفتمش. با تمام توانم نگهش داشتم. اوج گرفتن، پرواز کردن و آزاد بودن حس خیلی خوبی داشت!

حالا می فهمم که هر وقت تعلل می کنم، جا میمونم. و نمیخوام جا بمونم. خیلی چیزها هست که میخوام ببینمشون و کشفشون کنم. خب، آدم با یه شانس چیکار میکنه؟ ازش استفاده می کنه… چون ممکنه سرآغاز یه چیز فوق العاده باشه.