جوراب های بوگند

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

جوراب‌های بوگندو

وقتی تینا جوراب‌های جدید می‌خواست، مادرش او را به تنها فروشگاه شهر برد. تینا گفت: «این فروشگاه فقط جوراب‌های سیاه داره، میشه لطفا بریم اون طرف رودخونه و جوراب‌های درست حسابی بگیریم؟» مادر تینا گفت: «ما نمی‌تونیم از وسط رودخونه رانندگی کنیم، چون اینجا هیچ پلی نیست. خودت می‌دونی راه خیلی درازی تا تنها پل هست، و درکنار این، ما ماشین نداریم.» پس تینا پیش پدربزرگش رفت و گفت: «می‌تونید لطفا من رو با قایقتون اون طرف رودخونه ببرید؟ من می‌خوام جوراب‌های درست حسابی بگیرم.» پدربزرگش گفت: «موتور قایق کار نمی‌کنه.»

«پارو!» تینا این را گفت، «می‌تونیم پارو بزنیم، من پارو می‌زنم و شما می‌تونید عقب قایق بشینید.»

پدربزرگش گفت: «تو پارو می‌زنی؟»، تینا گفت «بله! پارو زدن آسونه!»

پس تینا داخل قایق شد و به آرامی پارو زد. چالاپ! چالاپ! چالاپ! و قایق در دایره‌هایی آرام حرکت کرد. فیش! فیش! فیش! تینا سریع‌ پارو زد. چالاپ! چالاپ! چالاپ! و قایق در دایره‌هایی به سرعت حرکت کرد. فیش! فیش! فیش!

تینا گفت: «این قایق پارو زدن رو یادش رفته.»

پدربزرگش گفت: «تو عقب بشین و به من بگو چیکار کنم.» پس تینا عقب نشست و به پدربزرگش گفت چطور پارو بزنمو پدربزرگش همه راه را تا سمت دیگر رودخانه پارو زد. سپس آن‌ها تموم طول شهر را به سمت فروشگاه بزرگ جوراب راه رفتند.

در فروشگاه، تینا جوراب‌هایی را امتحان کرد که بسیار بزرگ بود، جوراب‌هایی که بسیار کوچک بود، جوراب‌هایی که بیش از حد آبی بود، و جوراب‌هایی که بیش از حد صورتی بود. تینا ملیون‌ها ملیون جوراب را امتحان کرد. درنهایت، او یک جفت جوراب بی‌نقص قرمز، زرد و سبز پیدا کرد.

سپس، از آن‌جا که تقریبا وقت شام بود، تینا و پدربزرگش به سمت قایق دویدند و این‌بار قایق تقریبا پارو زدن را یادش آمده بود. تینا پارو زد و زد و زد، تا در نهایت به سمت دیگر رودخانه رسید.

وقتی آن‌ها برگشتند، تینا به سمت خانه دوید و داد کشید: «جوراب! جوراب! جوراب‌های فوق‌العاده! اینا بهترین جورابایی هستند که من در زندگیم دیدم. بابابزرگ منو پاروزنان به اون طرف رودخونه برد تا این جوراب‌ها را بگیریم. من هرگز اون‌ها رو درنمیارم.» مادر تینا گفت :«هرگز؟» تینا گفت: «هررررگزززز!»

مادر تینا گفت: «اوه اوه!»

پس تینا جوراب‌هایش را برای مدت زیادی پوشید. او آن‌ها را برای یک، دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت، هشت، نه، ده روز تمام پوشید. مادرش گفت «تینا، میدونم این جورابا رو دوست داری، فقط بذار من اون‌ها رو خیلی سریع بشورم. اگر شسته نشن بو می‌گیرن.» تینا گفت «جوراب! جوراب! جوراب‌های فوق‌العاده! من هرگز، هرگز اون‌ها رو درنمیارم.» بعد از اینکه تینا جوراب‌هایش را برای ده روز دیگر پوشید، بچه‌های مدرسه گفتند: «تینا! چه بویی، جوراب‌هات رو عوض کن!» تینا گفت «جوراب! جوراب‌های فوق‌العاده! من هرگز، هرگز، هرگز، هرگز، هرگز اون‌ها رو درنمیارم.»

پس از آن‌که تینا جوراب‌هایش را برای ده روز دیگر پوشید، یک دسته از غازهای کانادایی که از بالای خانه‌اش پرواز می‌کردند، از شدت بو از آسمان به زمین افتادند. دو گوزن شمالی که از حیاطش می‌گذشتند از بو غش کردند. اردک‌ها، راکون‌ها و سنجاب‌ها وقتی که او به سمت مدرسه می‌رفت بیهوش شدند. درنهایت، حتی یک راسوی بدبو‌ هم از آن بو روی زمین افتاد.

دوستان تینا تصمیم گرفتند کاری بکنند، آن‌ها به خانه‌ او آمدند و در زدند. تق! تق! تق! تق!

وقتی تینا در را باز کرد آن‌ها او را گرفتند و به سمت رودخانه بردند. سپس آن‌ها دماغ‌هایشان را گرفتند و جوراب‌هایش را درآوردند. بعضی بچه‌ها تینا را گرفته بودند، و بعضی از بچه‌ها جوراب‌ها را می‌شستند. خرش! خرش! خرش! خرش! همه ماهی‌های رودخانه روی آب شناور شدند و مثل مرده‌ها رفتار کردند. بچه‌ها بیشتر شستند. خرش! خرش! خرش! خرش! همه سگ‌های آبی از رودخانه بیرون دویدند و رفتند تا با پدربزرگ تینا زندگی کنند. بچه‌ها بیشتر شستند. خرش! خرش! خرش! خرش! پایین دست رودخانه مردم می‌گفتند «چرا رودخانه بوی جوراب کثیف می‌دهد؟» درنهایت، جوراب‌ها تمیز شدند. تینا گفت «وای! اون‌ها ظاهر بهتری داره وقتی تمیزه.»

‌

تینا گفت «وای! اون‌ها بوی بهتری داره وقتی تمیزه.»

تینا گفت «وای! اون‌ها حس بهتری داره وقتی تمیزه.»

تینا جوراب‌ها را پوشید و گفت «من از این به بعد جوراب تمیز می‌پوشم.»

سگ‌های آبی خانه پدربزرگش را رها کردند و به درون رودخانه برگشتند. غازهای کانادایی از روی زمین بلند شدند و پرواز کردند و رفتند. ماهی‌ها فهمیدند که هنوز نمرده‌اند، و شروع به جست و خیز در رودخانه کردند.

تینا پیش مادرش رفت و گفت «جوراب‌هایم تمیز و خوشگل شدند، و فکر می‌کنم خیلی خوب میشه اگه منو به شهر ببری و برام یک پیرهن قرمز و زرد و سبز قشنگ بگیری.» مادرش گفت: «قول میدی بشوریش؟»

تینا گفت: «نه … اگر به اندازه کافی صبر کنم، بچه‌های مدرسه برام می‌شورنش!»