دندان

نکته اول:

ابتدا می‌توانید یکی دو بار به‌صورت تفننی این داستان را به‌صورت صوتی یا تصویری ببینید. اما برای یادگیری زبان انگلیسی بایستی تکنیک‌های سایه و استراتژی‌های گفته‌شده در نوشته‌ی پنج استراتژی برای تقویت مکالمه را روی این داستان پیاده‌سازی نمایید.

نکته دوم:

اگر سطح این داستان مناسب شما نبود، میتوانید به بخش داستان کوتاه انگلیسی وبسایت زبانشناس مراجعه کرده و داستان دیگری انتخاب نمایید.

دندان

علاقه ی زیاد ماریسا به آبنبات بالأخره کار دستش داد. اون روز صبح ماریسا با دندون درد از خواب بیدار شد و مادرش به جای اینکه اون رو به مدرسه ببره، پیش دندونپزشک برد.

ماریسا زیاد به مرکز شهر نمی رفت. ستون هایی که از ساختمون های بلند و خاکستری تشکیل شده بودند سایه ی بزرگی روی خیابون ها مینداختند. آسمون که معمولاً روشن و آبی بود به زحمت از بین ردیف های آسمونخراش های بی نهایت بلند دیده می شد. ماریسا و مادرش دست توی دست همدیگه به سمت مطب دندونپزشک قدم می زدن.

مردها و زن هایی که کت های بلند و چهره های گرفته داشتن و یقه هاشون رو بالا داده بودن و سرهاشون پایین بود، با عجله از هر جهت می گذشتن. ماریسا به مادرش نزدیک تر شد. وقتی گوشه ی خیابون ایستادن و منتظر بودن که چراغ سبز بشه، ماریسا متوجه یه چیز غیر عادی شد. مردی که بینی بزرگ و چشم های تیره داشت توی پیاده رو روی یه دریچه نشسته بود. جلوش یه جعبه کفشِ باز بود که داخلش پول بود. ماریسا تا حالا یه همچین شخصی ندیده بود. می خواست از نزدیک نگاه کنه اما مادرش محکم دستش رو گرفت. وقتی از خیابون رد می شدن و به سمت ساختمون مطب دندونپزشک می رفتن، ماریسا به پشت سر نگاه می کرد و از بالای شونه هاش مرد رو تماشا می کرد. مرد ساکت نشسته بود و آدم ها رو نگاه می کرد که از جلوش رد می شدن.

بالا توی مطب دندونپزشک ماریسا و مادرش رفتن پیش منشی و اون هم بهشون گفت توی اتاق انتظار بشینن تا دندونپزشک برای دیدنشون آماده بشه. مادر ماریسا روی کاناپه نشست و پاهاش رو روی هم انداخت و یه مجله رو ورق زد. ماریسا به جای اینکه کتاب بخونه یا با اسباب بازی ها بازی کنه، از پنجره به خیابون شلوغ زیر پا نگاه می کرد.

مرد هنوز روی دریچه نشسته بود. اکثر آدم ها از جلوش رد می شدن. بعضی ها هم که عده شون خیلی کم بود، توی جعبه کفشش سکه مینداختن. مرد عابری هم که عجله داشت با پاش مرد رو لگد کرد.

بالأخره، بعد از انتظاری طولانی، ماریسا به اتاق معاینه فرا خونده شد. اون روی صندلی بزرگ نشست و دهنش رو تا جایی که می تونست باز کرد. دندونپزشک یه حفره ی کوچیک و قهوه ای توی دندون ماریسا دید و گفت: عجب پوسیدگی ای! باید دندونت رو بکشیم. چند دقیقه بعد، دندونپزشک دندون ماریسا رو کشید. ماریسا آرزو می کرد که توی مدرسه بود. دندونپزشک در حالیکه دندون فسقلی رو توی یه پاکت کوچیک و نارنجی میگذاشت گفت: اینم دندونت، ماریسا. مادر ماریسا گفت: حتماً بذارش زیر بالشت. دندونپزشک گفت: حتماً دو بار در روز مسواک بزن، بخصوص بعد از خوردن آبنبات.

ماریسا و مادرش مطب دندونپزشک رو ترک کردن و توی آسانسور ماریسا از مادرش پرسید: فرشته ی دندون واقعاً وجود داره؟ بیرون مطب دندونپزشک، هوا خنک بود. ماریسا با زبونش جایی رو که قبلاً دندونش قرار داشت قلقلک داد. حس عجیبی داشت.

اونها از خیابون رد شدن. مرد هنوز روی پیاده رو نشسته بود. ماریسا سعی کرد نزدیک تر بشه، اما مادرش مثل قبل دستش رو محکم گرفت. ماریسا دستش رو کشید و رفت کنار جعبه ی کفش. پول زیادی توی جعبه نبود. ماریسا پاکت نارنجی رو باز کرد و گذاشت دندون توی جعبه کفش بیفته و به مرد گفت: امشب بذارش زیر بالشت، فردا صبح برات پول میذارن. اولش به نظر می رسید که مرد غافلگیر شده. بعد به گرمی لبخندی زد و وقتی ماریسا و مادرش دور می شدن به نشونه ی خداحافظی براشون دست تکون داد. حالا، فقط به یه بالش نیاز داشت.